แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 143 ก็เมียผมสวยออกอย่างนี้

 

“คนบ้า ปล่อยฉันนะ !! ยังกลางวันแสก ๆ อยู่เลย” เซียฉิง กงทุบตีมู่เฉินฮ่าวอย่างแรง

 

แต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะสําหรับมู่เฉินฮ่าวแล้วการทุบของ เซียฉิงกงกลับไม่ต่างจากการเกา

 

มู่เฉินฮ่าวเพิกเฉย ทั้งยิ่งเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปในห้องเร็วขึ้น

 

หมั่นโถวยืนนิ่งค้าง พร้อมกันนั้นเธอก็ยกมือขึ้นปิดปากเล็ก ๆ ของเธอด้วยความประหลาดใจ

 

พฤติกรรมของนายน้อยเริ่มเปลี่ยนไปมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาอุ้ม นายหญิงน้อยพาออกไปจากโต๊ะอาหารเย็นเฉยเลย

 

ยังคงมีคนรับใช้จํานวนมากที่อยู่รายรอบ ทุกคนต่างก้มศีร ษะ พวกเขาแอบสบตากันเหมือนจะบอกกันและกันว่า ความ สัมพันธ์ระหว่างนายหญิงน้อยกับนายน้อยนั้นยอดเยี่ยมมาก

 

“มู่เฉินฮาว ฉันบอกคุณแล้วไงว่า นี่ยังกลางวันอยู่เลย !!” เซียฉิงกง ไม่พอใจ เธอใช้มือเล็ก ๆ ของเธอดึงหมู่เฉินฮาว 

ที่สําคัญก็คือเธอรู้สึกอายมาก

 

เมื่อครู่มีผู้คนอยู่ร่วมด้วยตั้งมากมาย มู่เฉินฮ่าวกลับ ปฏิบัติกับเธอเช่นนี้

 

”กลางวันแล้วไง ? กลางวันทําไม่ได้งั้นหรือ ?”

 

มู่เฉินฮ่าวเลิกคิ้วน้อย ๆ ก่อนจะจูบแก้มของเธออย่างอ่อน โยน หากแต่ก็เต็มไปด้วยความโหยหา นัยน์ตาสีเข้มแลดูลึกล้ํา ของเขาจ้องมองเซี่ยฉิงกง จากท่าทางของเขาแสดงชัดว่าต้องการสิ่งใดจากเธอ

 

“ฉันจะกัดคุณให้ตายเลย”

 

เซี่ยฉิงกงกัดฟันพร้อมกับกรีดร้อง ไม่ทันขาดคําเธอก็อ้าปาก กางกรงเล็บใส่มู่เฉินฮาว จากนั้นก็กัดเข้าที่หูของเขา

 

นั่นเป็นเพราะเขาอุ้มเธอไว้ เธอจึงพยายามหันมองซ้าย-ขวา หาที่จะฝังเขี้ยว ทว่าก็ไม่พบที่ใดอีกนอกจากบริเวณใบหน้า ของเขา

 

ก็ในเมื่อเขาอยากให้เธอกัด เซียฉิงกงจะไม่ตอบสนองความต้องการของเขาได้อย่างไร ?

 

กัดปากเขางั้นรี ? ไม่มีทางเพราะนั่นจะยิ่งปลุกเสือร้ายในร่างเขาขึ้นมาอีก

 

กัดจมูกงั้นรี ? ไม่อะ มันดูทุเรศเกินไป

 

หรือจะกัดหน้าเขาดี ? หากเป็นเช่นนั้นใบหน้าหล่อ ๆ ของเขาก็เสียโฉมหมดล่ะสิ ?

 

ดังนั้นเซี่ยฉิงกงจึงตัดสินใจที่จะกัดหู

 

เดิมที่เซี่ยฉิงกงคิดเพียงจะกัด หากแต่ทันทีที่งับหูเขาเข้าไป ในปาก เธอก็อดไม่ได้ที่แกล้งเขา

 

เธอใช้ฟันขบติ่งหูของมู่เฉินฮ่าวเบา ๆ

 

ชายหนุ่มรู้สึกร้อนวาบทั่วท้องน้อย ร่างกายของเขาพลันปั่น ป่วนไปหมด

 

“อดใจไม่ไหวหรือ ที่รัก..?”

 

ครั้นเห็นสายตาพร่ามัวของเขา เซี่ยฉิงกงก็อยากจะกรีดร้อง เธอแค่คิดจะแกล้งเขาเล่น ทําไมกลับกลายเป็นเร่งเร้าความ ปรารถนาของเขาให้รุนแรงยิ่งขึ้นอีกล่ะ ?

 

เซียฉิงกงรีบอ้าปากปล่อยติ่งหูของเขาอย่างรวดเร็ว ใบ หน้าเล็ก ๆ ของเธอแดง… ช่างน่ารักเสียเหลือเกิน

 

ครั้นเห็นเซียฉิงกงชะงักนิ่งงันไป สายตาของมู่เฉินฮ่าวก็จับ จ้องมองเรือนร่างของเซี่ยฉิงกงไม่วางตา สายตาของเขาไม่อาจขยับเขยือนไปจากร่างของเธอแม้สักเสี้ยววินาทีได้เลย ยิงมองก็ยิ่งโหมไฟในกายของเขาให้ลุกโชน กระทั่งแทบไม่สา มารถควบคุมตนเองได้อีกต่อไป

 

เขาเร่งฝีเท้าพาเธอเข้าไปในห้องนอน จากนั้นก็เตะประตูปิด

เขาค่อย ๆ บรรจงวางเธอลงบนเตียง กดร่างเธอลงน้ํา เสียงของเขาแหบพร่า

 

“ก็ดูสิ เมียของผมสวยออกอย่างนี้ !”

 

เซียฉิงกงได้แต่นิ่งอึ้งไป กับแววตาที่เร่าร้อนลุ่มหลงของมู่ เฉินฮาว อีกทั้งเขายังกล่าวถ้อยคําเหล่านั้นออกมาได้อย่างภาค ภูมิใจ

 

“รู้เอาไว้เลย ว่าตอนนี้ฉันอยากจะทุ่มลูกตาของคุณให้บอด เป็นที่สุด”

 

มู่เฉินฮาวผงะไปเล็กน้อย จากสีหน้าของเขาดูเหมือนจะตก ตะลึงชั่วเสี้ยววินาที จากนั้นเขาก็ยิ้ม พร้อมกับบีบใบหน้าเล็ก ๆ ของเซียฉิงกง

 

“เมียจํา คุณนี่ช่างไม่อ่อนโยนเอาเสียเลย”

 

“ขืนปล่อยให้คุณทําตามใจตัวเอง ต่อไปฉันก็ต้องขายหน้า ไม่เว้นวันน่ะสิ”

 

เซี่ยฉิงกงเห็นเขาชะงักไป เธอก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข เธออดไม่ ได้ที่จะแซวเขาต่อ

 

“โอ้… อวดเก่งจริงนะ”

 

มือของเซี่ยฉิงกงถูกจับตรึงไว้บนหัวเตียง นัยน์ตาที่เต็มไป ด้วยความปรารถนาของมู่เฉินฮ่าวทําให้เธอรู้สึกเขินอาย

 

มู่เฉินฮาวเหลือบมองภาพอันเย้ายวนเบื้องหน้า พร้อม กันนั้นลูกกระเดือกของเขาก็ขยับขึ้น-ลงเบา ๆ

 

“ที่รัก.. คุณเคยได้ยินประโยคประโยคหนึ่งมั้ย ?”

 

“อะไร ?”

 

***จบตอน ก็เมียผมสวยออกอย่างนี้ ***