แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 144 คุณหนูผู้ไม่เคยนั่งแท็กซี่

“ หน้าอกของผู้หญิงยิ่งได้ถูกผู้ชายลูบไล้ก็จะยิ่งโตขึ้น…”

“เชื่อหรือไม่ว่า ฉันจะตีคุณให้ตาย มู่เฉินฮ่าวคนบ้าปล่อยฉันนะ”

“ไม่เชื่อ คุณจะใช้อะไรที่ผมล่ะ ?”

“งั้นฉันจะ … ฉันจะโทรหาคุณพ่อ ให้คุณพ่อมาที่คุณให้ตายเลย เชื่อมั้ย ?”

“นั่นก็พ่อของผมด้วยนะ”

“คุณ…”

ก่อนที่เธอจะทันได้กล่าวจบ ปากน้อย ๆ ของเธอก็ถูกปิดกั้น

หัวใจของเธอซาบซ่าน สัมผัสของชายคนนี้อ่อนโยนมาก ราวกับ ว่าเขากําลังสัมผัสสมบัติอันเป็นที่รัก และทะนุถนอมยิ่ง

และก่อนที่เขาจะทันรู้ตัว มือของเซี่ยฉิงกงก็ค่อย ๆ ยกขึ้น โอบรอบคอเขาเพื่อพยายามตอบสนองจูบของเขาอย่างเต็มที่

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่เซี่ยชิงฉวนแอบออกจากบ้านสกุลเซีย เธอก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอไม่รู้จักที่อยู่ในกระดาษโน้ต เลขที่ 48 ถนนจุนชิงอยู่ที่ไหนนะ ? และจะไปที่นั่นได้อย่างไร ?

ทุกครั้งที่ออกนอกบ้านเธอมักจะมีคนขับรถให้เสมอ เธอไม่เคย ต้องจําถนนหนทางเองเลย

บนถนน เธอกวาดตามองโดยรอบอย่างหงุดหงิด เธอตัดสินใจค ว้าตัวคน ๆ หนึ่งมาอย่างไม่สุภาพนัก

“นี่ ฉันจะไปเลขที่ 48 ถนนจุนชิงได้อย่างไร ?”

ชายคนนั้นมองเธอด้วยท่าทางดูถูก

“เป็นบ้ารึไงคุณ ? จะถามทางคนอื่นทั้งที แต่กลับทําท่าทางดุดัน ใส่แบบนี้ ใครเขาจะบอกคุณ ? ต่อให้ผมรู้ ผมก็ไม่บอกคุณหรอก”

เซี่ยชิงฉวนร้องกรี๊ดออกมาทันที

“แกพูดอะไร ? รู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร ? ที่ฉันลดตัวลงถามแกก็นับ ว่าเป็นเกียรติกับแกแล้วนะ รู้มั้ย ?”

” เฮอะ”

ชายคนนั้นเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะเหลียวหันกลับมามอ งข้างหลังอีก เขาหยิบ โทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมา จากนั้นก็ส่งข้ อความถึงแฟนสาวว่า

 

” ที่รัก..คุณไม่รู้อะไร วันนี้ผมเพิ่งเจอคนบ้าบนท้องถนน เธอมา ถามทางผมด้วยท่าทางดุดัน เท่านั้นยังไม่พอทัศนคติของเธอยังแย่ มาก สมกับอยู่ในเมืองใหญ่ เขาว่าปายิ่งใหญ่ก็ยิ่งมีนกหลายชนิด

หลังจากถามคนที่เดินผ่านไปผ่านมาอีกหลายคน เซี่ยชิงฉวนก็ยิ่งหมดหนทาง

ทุกคนที่ได้เจอท่าทางโอหังของเธอ ต่างก็ชี้ทางให้เธอไปในทิศ ทางตรงกันข้ามจนเธอสับสนไม่รู้ว่าจะไปทางใด

 

ชั่วขณะนั้น หัวใจของเซี่ยชิงฉวนพลันปวดร้าวราวเสือบาดเจ็บ เธอมองไม่เห็นทาง เธอรู้สึกว่าตนไม่ต่างจากหมาจนตรอก 

แม้ว่าความรู้สึกนี้จะทําให้เธอไม่ต่างจากคนไร้ค่า

 

อากาศในวันนี้ร้อนมาก ทั้งแสงแดดก็จัดจ้า เซี่ยชิงฉวนยืนเคว้งค ว้างอยู่บนถนนอย่างหงุดหงิด ทําอะไรไม่ถูก

เธอกัดฟันแน่น ฝ่ามือของเธอกําแน่น เล็บของเธอจิกเข้า ไปในเนื้อจนทําให้เธอรู้สึกเจ็บปวด

” เซี่ยฉิงกง..ทั้งหมดเป็นเพราะแก นังผู้หญิงสารเลวฉันจะทําให้ แกต้องชดใช้อย่างสาสม”

เธอคิดเงียบ ๆ

 

ความเกลียดชังของเซี่ยชิงฉวนที่มีต่อเซี่ยฉิงกงนั้นเพิ่มมากขึ้น อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 

หากมิใช่เพราะเซียฉิงกง วันนี้เธอจะตกอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร

 

เธอจะไปไหนได้ ? หากไม่มีคนขับรถมารับ ?

ต้องเที่ยวถามชาวบ้านไร้ค่าบนท้องถนนแบบนี้งั้นหรือ ?

นังคนนั้นปล้นพ่อที่รักเธอไป ปล้นคนที่เธอชอบไป ปล้นทุกอย่าง ไปจากเธอ ทั้งยังจับแม่ของเธอเข้าคุก เซี่ยชิงฉวนสาบานในใจว่า ชั่วชีวิตนี้ เธอจะไม่มีวันปล่อยเซียฉิงกงไป !

 

แท้ที่จริง ตอนที่เซี่ยชิงฉวนออกมาจากบ้าน เธอก็นํากระเป๋าส ตางค์และบัตรเครดิตติดตัวมาด้วยแล้ว

 

ที่เธอต้องทําก็คือการนั่งแท็กซี่

 

เพียงแต่ด้วยฐานะคุณหนูรองที่เกิด และเติบโตในตระกูลเซีย เธอถูกเซี่ยเจิ้งหัวจูงมือตลอดเวลา

 

เธอจะเคยขึ้นรถแท็กซี่ได้ยังไง ! เธอไม่รู้ด้วยซ้ําว่าแท็กซี่คืออะไร

 

ในที่สุดก็มีคนใจดีเรียกรถแท็กซี่ให้เธอ

ตอนนั้นเองที่เซี่ยชิงฉวนรู้ว่ามีแท็กซี่อยู่ในโลกนี้

 

“สวัสดีครับ คุณหนู กําลังจะไปที่ไหนหรือครับ ?”

 

คนขับแท็กซี่ในเมืองเซี่ยงไฮ้สุภาพมาก

 

เซี่ยชิงฉวนยื่นโน้ตในมือให้กับคนขับรถแท็กซี่

 

“ไปที่นี่”

คนขับรถแท็กซี่รับกระดาษโน้ต ถนนจุนชิง ?

 

คุณลุงคนขับรถแท็กซี่มองเซี่ยชิงฉวนด้วยความประหลาดใจ 

“คุณหนูจะไปที่นั่นทําไมกัน ? สถานที่แห่งนั้นจะถูกรื้อถอนใน อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ตอนนี้ที่นั่นเหลือแคโรงงานร้าง ร้านค้าร้าง และอาคารพักอาศัยร้างนะครับ !”

***จบตอน คุณหนูผู้ไม่เคยนั่งแท็กซี่***