แต่งก่อนค่อยอ้อนรัก – ตอนที่ 152 ทําไมถึงยังซุ่มซ่ามขนาดนี้ ?
แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 152 ทําไมถึงยังซุ่มซ่ามขนาดนี้ ?
เธอคว้ามือของเด็กหนุ่ม จากนั้นก็บิดแขนของเขาทันที
“จะทําอะไรนะ ?”
“บ้าเอ๊ย ! รุ่นน้อง หน้าตาก็สวยดี ทําไมดุจัง ?”
“ไปให้พ้นเลย” หมั่นโถวพูดเสียงห้าวอย่างเคือง ๆ
หลังจากหมั่นโถวพูดจบ เธอก็ปล่อยเขาให้เป็นอิสระ เด็กหนุ่มนักบาสรีบหันหลังโกยอ้าวโดยไม่เหลียวกลับมามองอีกเลย
“ฮ่า ๆ หมั่นโถว ดูสิ เธอทําให้เขากลัวจนหัวหดแล้ว”
“ฉันไม่ได้ตัดมือของเขาก็นับว่าบุญเท่าไหร่แล้วว่ามั้ยนายหญิงน้อย ?” หมั่นโถวตวาดเบา ๆ ด้วยน้ําเสียงภาคภู
มิใจ
หน้าที่ของเธอคือปกป้องความปลอดภัยของเซี่ยฉิงกง และดูแลชีวิตประจําวันของเซียฉิงกง สําคัญที่สุดก็คือให้คนที่มีความคิดไม่ดีต่อเซี่ยฉิงกงล้มเลิกความคิดเหล่านั้นซะ
นายน้อยบอกว่า ห้ามผู้ชายคนอื่นมองนายหญิงน้อยเป็นเด็ด
ขาด !
ทางทีมตนโมเรียงร
ไม่มีใครเข้ามาพูดคุยกับพวกเธออีก
จริง ๆ หากเซี่ยฉิงกงอยากได้หนังสือพวกนั้น เธอก็แค่บอกให้หมั่นโถวขับรถไปจอดที่ประตูด้านหลัง เพราะลุงยามที่เธ อรู้จักนั้นปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่ประตูหลัง
อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงอยากสัมผัสบรรยากาศในมหาวิทยาลัยและเดินไปตามถนนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้อีกสักครั้ง
เซี่ยฉิงกงมองเห็น จางฉีต้า ลุงยามที่เธอคุ้นเคยจากระยะไกล
“ลุงจาง ลุงเป็นอย่างไรบ้าง ?”
เซียฉิงกงโบกไม้โบกมือให้เขา
ครั้นได้ยินใครบางคนร้องเรียก จางฉีต้า ก็เงยหน้าขึ้น เขาเห็นเชี่ยฉิงกงกําลังเดินตรงมา ดวงตาทั้งคู่ที่มีรอยยับย่นของชายชราพลันปรากฏรอยยิ้ม
“ว่าไง เซี่ยฉิงกง ไม่เจอกันนานเลย หนูมีธุระอะไรถึงมาที่นี่ได้ล่ะ
” หลังจากที่หนูเรียนจบ หนูก็ได้ฝากกล่องหนังสือไว้ที่ลุงตอนนี้หนูมาขอรับหนังสือพวกนั้นค่ะ” เซี่ยฉิงกงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
เซี่ยฉิงกงไม่ได้เห็นลุงยามคนนี้มานานหลายเดือนแล้วเธอรู้สึกว่าลุงยามแลดูอายุมากขึ้นกว่าเดิม
“โอ้ ! หนังสือของหนู ลุงเก็บไว้อย่างดีเลย ช่วงนี้หนูทําอะไรบ้างล่ะ ? หางานทําได้มั้ย หลังจากเรียนจบไปน่ะ ?
เซี่ยฉิงกงส่ายศีรษะช้า ๆ
ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ นับตั้งแต่สําเร็จการศึกษาเธอต้องเผชิญกับหลายสิ่งหลายอย่างมากมายเสียเหลือเกิน และเธอก็ต้องออกจากชีวิตแบบเดิม ๆ ของเธอด้วย
“ยังไม่ได้เลย ว่าแต่ลุงจาง หนูกําลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้มาร่วมงานแต่งงานของหนูด้วยนะ ไว้ถึงเวลาหนูจะให้คนมาส่งบัตรเชิญให้
ลุง”
ครั้นได้ยินเช่นนี้ จางฉีต้าผู้ซึ่งกําลังไปหยิบหนังสือให้เซี่ยฉิงกงพลันชะงักเขาพูดขึ้นว่า
“เซียฉิงกง หนูกําลังจะแต่งงานแล้ว ลุงขอแสดงความยินดีด้วยไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนไหนเป็นผู้โชคดีที่ได้แต่งงานกับหญิงสาวสวยๆเช่นหนู”
จางฉีต้ายกกล่องที่ซึ่งถูกปิดผนึกออกมาจากตู้ในห้องรักษาความปลอดภัยซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือ
” หนังสือของหนูอยู่นี่ไง”
“ขอบคุณค่ะลุงจาง”
เซียฉิงกงยิ้มหวาน เธอย่อตัวลงเปิดกล่อง จากนั้นก็หยิบหนังสือของตนเองขึ้นมาเปิด หนังสือของเธอยังคงเต็มไปด้วยกระ ดาษโน้ต
หมั่นโถวที่อยู่ข้างหลังรู้สึกปวดท้องเล็กน้อย เธอจึงบอกกับเซี่ยฉิงกงว่า
“นายหญิงน้อย ฉันปวดท้องนิดหน่อย ขอไปห้องน้ําก่อนคุณรอฉันอยู่ที่นี่นะ แล้วฉันจะรีบกลับมา”
“ห้องน้ําสาธารณะของที่นี่อยู่บริเวณประตูหน้า เอางี้หมั่นโถวไม่ต้องวิ่งย้อนกลับมา เดี๋ยวฉันขอคุยกับลุงจางสักครู่ จากนั้นเราค่อยไปเจอกันที่ประตูหน้า”
หมั่นโถวครุ่นคิดเล็กน้อย แต่ที่นี่คือมหาวิทยาลัยไม่น่าที่จะมีอันตรายใดๆหากปล่อยให้เซี่ยฉิงกงอยู่ที่นี่คนเดียว เธอจึงพยักหน้าจากนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องสุขา
จางฉีต้าตกใจ เมื่อได้ยินหมั่นโถวเรียกเซี่ยฉิงกงว่านายหญิงน้อยหากแต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรมาก
เซี่ยฉิงกงคุยกับจางฉีต้าอยู่ครู่หนึ่ง เธอปฏิเสธความเมตตาของจางฉีต้าที่จะช่วยยกกล่องหนังสือไปส่งที่ประตูหน้า เธอกล่าวสวัสดีจากนั้นก็อําลาจางฉีต้าเพื่อที่จะไปพบกับหมั่นโถวตามที่นัดแนะกันไว้
กล่องหนังสือนั้นค่อนข้างหนัก เมื่อผ่านไปได้เพียงครึ่งทางเซียงกงก็บังเอิญสะดุดก้อนหินที่อยู่บนพื้น เธอร้องอุทานเสียงดังพร้อมกันนั้นกล่องก็ร่วงตกลงบนพื้น หนังสือสองสามเล่มกระเด็นหลุดออกจากกล่อง
เซี่ยฉิงกงรู้สึกเซ็งเล็กน้อย เธอถอนหายใจจากนั้นก็ลงนั่งยอง ๆ
มือเรียว ๆ ปรากฏขึ้นในสายตาของเธอ มือนั้นช่วยเธอเก็บหนังสือที่ละเล่ม
” ขอบคุณ” เซี่ยฉิงกงเงยหน้าขึ้นพยายามมองคนที่เข้ามาช่วย
“เซียฉิงกง ไม่ได้เจอเธอแค่ปีกว่าๆทําไมถึงยังซุ่มซ่ามขนาดนี้
นะ ?”
***จบตอน ทําไมถึงยังซุ่มซ่ามขนาดนี้ ***
คอมเม้นต์