นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก

ตอนที่ 170 อยู่เหนือภรรยา

“แม่ ไม่เป็นไรหรอก คุณพ่อจะไม่ตาหนิแม่แน่ ส่วนเรื่องงานเลี้ยงหมั้นในวันพรุ่งนี้ หนจะส่งหมั่นโถวมารับแม่ห้ามปฏิเสธนะ เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีก แม่เชื่อใจหนูเถอะ”

เซี่ยฉิงกงกุมมือเซี่ยฉิวเจิน พร้อมกับเอ่ยกล่าวอย่างจริงจัง ..

เซี่ยฉิวเจินเอ่ยปาก แต่ก็ไม่ปฏิเสธเซี่ยฉิงกง “อืม”

เซี่ยฉิงกงให้หมั่นโถวเอาผลไม้เที่ยว ๆ ทั้งหมดที่เซี่ยชิวเตือนํามาไปทิ้ง จากนั้นก็ให้ไปซื้อผลไม้สดที่ร้านค้าใกล้ ๆ มาให้เซี่ยฉิวเฉิน เธอนั่นผลไม้เป็นชิ้นเล็ก ๆ และ บอกให้แม่ของเธอกินยาให้ตรงเวลาพักผ่อนให้เพียงพอ จากนั้นก็ออกจากห้องไป

ระหว่างทางกลับบ้าน

“หมั่นโถวถามนายน้อยของเธอหน่อยสิว่า เขาจะกลับเมื่อไหร่ ?”

หมั่นโถวกาลังขับรถอยู่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดติดตลกว่า

“มีอะไรหรือนายหญิงน้อย ? ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเหมือนไม่ได้พบหน้ากันสามปีเลยใช่มั้ย ?”

“เด็กบ้า … ฉันคิดเรื่องที่เซี่ยชิวเต๋อพูดในวันนี้ต่างหาก ที่เขาบอกว่าจะเปิดร้านอา หารหม้อไฟมันต้องมีปัญหาอะไรแน่ ๆ ครั้งสุดท้ายที่นายน้อยของเธอพบเขา ก็ให้เงินไป 300,000 หยวนเพื่อจ่ายหนี้พนัน ฉันรู้สึกว่าครั้งนี้ก็คงเป็นเหมือนเดิม”

“ฉันจะโทรไปหาพี่เจิ้งให้เขาตรวจสอบดู คุณไม่รู้หรือไงว่า พี่เจิ้งเป็นหัวหน้าองค์กรข่าวกรองของสกุลมู่” สีหน้าของหมั่นโถวยังคงเรียบเฉย

เซี่ยฉิงกงหัวเราะเบา ๆ “ดูเธอจะภูมิใจในตัวพี่เจ๋งของเธอมากนะ.. ความสัมพันธ์ ระหว่างเธอกับอาเจิ้งเป็นอย่างไรบ้างล่ะ ?”

“ฉัน … เราไม่มีอะไรกัน…”

รถซึ่งกำลังแล่นอย่างราบรื่นบนทางหลวง จู่ๆ ก็เกิดเปไปเป๋มาซึ่งนั่นทําให้เซี่ยฉิงกงถึงกับตกใจ

“ฉันไม่พูดอะไรแล้ว เธอขับรถไปดี ๆ ก็แล้วกัน…”

“หึ!” หมั่นโถวพยายามตั้งสติ เธอไม่สนใจมองเซี่ยฉิงกงอีกต่อไป

ประมาณสามทุ่ม เฉินฮ่าวและอาเจิ้งก็กลับถึงบ้าน

อาเจิ้งยังนําข่าวล่าสุดกลับมาอีกด้วย

“นายหญิงน้อย ผมตรวจสอบดูแล้ว พบว่าในครั้งนี้เซี่ยชิวเต๋อเสียเงินไปอีก 300,000 หยวน และวันชําระคืนวันสุดท้ายก็คือวันมะรืนนี้”

“อื่ม เข้าใจแล้ว”

หลังจากที่มู่เฉินฮ่าวเดินเข้ามาในบ้าน เขาก็ถอดเสื้อสูทปลดกระดุมเสื้อ และนั่งลง ข้าง ๆ เซี่ยฉิงกง เขายกมือใหญ่ขึ้นโอบเอวคอดของเธอ จากนั้นก็จูบใบหน้าที่ สวยงาม และขาวนวลของเธออย่างแรง

“เมียจํา คิดถึงผมบ้างมั้ย ?”

“ไปเลย คนกําลังพูดเป็นงานเป็นการกัน !”

เซี่ยฉิงกงทุบหน้าอกของมู่เฉินฮ่าว พร้อมกับผลักเขาออกห่าง

ทั้งห้องเต็มไปด้วยคนรับใช้ อาเจิ้งและหมั่นโถวต่างก็ก้มหน้าก้มตาดุด ๆ แสร้งทํา เป็นมองไม่เห็น แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้นจริง เซี่ยฉิงกงก็ยังรู้สึกเขินอายอยู่มาก

“แล้วนี่ไม่ใช่เป็นงานเป็นการหรอกหรือ ?” มู่เฉินฮ่าวเลิกคิ้วพลางถามเล่นลิ้น

“ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับคุณนะ !”

“คุณเป็นของผมแล้ว อีกทั้งจดทะเบียนสมรสแล้วด้วย”

“ฉัน … คุณขโมยบัตรประชาชนของฉันไปเหรอ ?”

เธอไปจดทะเบียนสมรสตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ทําไมเธอถึงไม่รู้เลยล่ะ ?

“ผมจําเป็นต้องขโมยด้วยเหรอ ?”

“คนบ้าน….”

ริมฝีปากของเซียฉิงกงกระตุกเบา ๆ ทุกวันนี้ เธอเริ่มคุ้นเคยกับความขี้โกง การท่า ตัวอยู่เหนืออารมณ์ที่แปรปรวน และความรักของเขาแล้ว

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเอกลักษณ์ของเขา

สําหรับคนอื่น ๆ แล้ว มู่เฉินฮ่าวไม่เคยเสียเวลาแม้แต่จะชายตามองเป็นครั้งที่สอง

แต่ครั้นเห็นว่าผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้าเขาอารมณ์เสียอีกแล้ว มู่เฉินฮ่าวก็รีบจูบปาก เล็ก ๆ นั่นเบา ๆ อีกครั้ง

“ยังโกรธอยู่เหรอ ? งั้นทําไมคุณไม่ทุบตีผมให้หายเคืองล่ะ ?”

เซี่ยจิงกงเข้าใจว่าพูดนั้น เธอเริ่มชินเพราะม่เฉินฮ่าวพูดแบบนี้เสมอ ดังนั้นเธอจึง เอ่ยปากว่า

“ได้สิ คุณพร้อมรึยัง ?”

มู่เฉินฮาวปลดกระดุมเสื้อด้านบนออกอีกสองเม็ด ร่างกายของเขาพร้อมแล้ว รอย ยิ้มจาง ๆ เปล่งประกายในดวงตาของเขา เขาอ้าแขนออก

“มาเลย”

เซี่ยจิงกงชี้นิ้วไปที่พวกคนรับใช้ พลางกัดฟันพูด

“พวกเธอออกไปก่อน ! และปิดประตูให้ฉันด้วย !”

ว่ากันว่าผู้ชายชอบทําตัวอยู่เหนือภรรยา ! วันนี้เธอก็จะทําตัวอยู่เหนือสามีบ้าง !

***จบตอน อยู่เหนือภรรยา***