ตอนที่ 79 มรดกครอบครัวของโจวยี่

 

 

ในห้องพักบุคลากรของทางรัฐบาล โจวยี่มองไปยังกล่องที่ไม่มีฝาปิดซึ่งวางอยู่บนโต๊ะของเขา

 

ขณะนี้โจวยี่รู้สึกว่าเขาเริ่มเข้าใจความรู้สึกของคนที่รับสินบนแล้ว เพราะตอนนี้อารมณ์ของเขาคงเหมือนกับคนเหล่านั้น

 

กล่องที่อยู่บนโต๊ะเขานั้นทำมาจากไม้โอ๊กซึ่งป้องกันฝุ่น น้ำและการกระเทือนได้ดี กล่องไม้ใบนี้เป็นมรดกซึ่งส่งต่อมารุ่นสู่รุ่นและในที่สุดมันก็ตกมาถึงมือเขา

 

ภายในกล่องบรรจุสิ่งของไว้ห้าอย่าง ฉโนดที่ดินในเมืองจิงหัว บัญชีธนาคารซึ่งมีเงินจำนวนมากอยู่ในนั้น USBไดรฟ์ ฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์ และโทรศัพท์เครื่องหนึ่ง

 

ฉโนดที่ดินในเมืองจิงหัวนั้นเป็นของบรรพบุรุษเขาและมีกฎระเบียบบางอย่างระบุไว้ว่า ห้ามขายที่ดินไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม และเมื่อสองปีก่อนทางรัฐบาลมีนโยบายต่อต้านการคอรัปชัน เพื่อป้องกันการเข้าใจผิดและอื่นๆเขาเลือกที่จะยังไม่กลับไปแสดงความเป็นเจ้าของและเลือกที่จะอาศัยอยู่ในห้องพักที่ทางรัฐบาลจัดหาให้ รวมไปถึงรถซุปเปอร์คาร์คันสีดำที่เป็นมรดกตกทอดมาถึงเขาด้วย

 

บรรพบุรุษของโจวยี่นั้นค่อนข้างน่าสงสัย พวกเขาเริ่มต้นจากการเป็นชนชั้นกลาง แต่จู่ๆพวกเขาก็รวยขึ้นมาเสียงั้น

 

โจวยี่พบว่าไม่มีประวัติศาสตร์ใดที่บันทึกว่าทำไมครอบครัวเขาถึงรวย

 

เขาเคยได้ยินมาว่ารุ่นทวดของทวดของทวดของทวดของทวดของทวดได้ฝันว่า ได้ไปดาวอังคารและเห็นมังกรเก้าตัวกำลังลากโลงศพ และเขาบังเอิญจำเลขที่เขียนไว้บนโลกศพได้เมื่อเขาตื่นเขาจึงไปซื้อลอตเตอรี่และถูกรางวัลที่หนึ่ง… แต่ผ่านมาหลายชั่วอายุคนเงินจำนวนเหล่านั้นก็เหลือมาถึงมือโจวยี่ไม่มากนัก แต่ก็เพียงพอสำหรับการใช้ชีวิตของเขา

 

พูดตามตรงว่าของสองชิ้นแรกนั้นเขาพอเข้าใจ แต่ของอีกสองชิ้นทำให้เขาถึงกับอึ้งคิดอะไรไม่ออกเพราะเขาไม่รู้จริงๆว่ามันมีความหมายว่าอะไร

 

ชิ้นแรกUSBไดรฟ์อันน่าสงสัย

 

เมื่อโจวยี่เปิดดูข้อมูลข้างใน เขาพบว่ามันบรรจุไฟล์txtอยู่ข้างใน เป็นลิสต์แอคเคาท์และพาสเวิร์ดVIPแบบถาวรของเว็บอ่านนิยายแห่งหนึ่ง

 

และสำหรับฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์…มันมีความจุถึง1YB (Yottabyte 10²⁴) และสลักไว้ว่า “สำหรับการเรียนภาษาต่างประเทศ” ภายในบรรจุไฟล์ซึ่งเกี่ยวกับขนบธรรมเนียมและภาษาจากทั่วทุกมุมโลก

 

โทรศัพท์อย่างสุดท้ายเป็นสิ่งที่ดูจะมีประโยชน์ต่อเขามากที่สุด

 

โทรศัพท์เครื่องนี้มีเบอร์ผู้ดูแลสมบัติตระกูลซึ่งได้รับมอบหมายหน้าที่นี้มาตั้งแต่สมัยรุ่นบรรพบุรุษของโจวยี่ นอกจากการเฝ้าดูและคอยสอนคนในตระกูลผู้ดูแลสมบัติยังมีหน้าที่ช่วยเหลือผู้ครอบครองกล่องใบนี้ โดยสิ่งที่ขอให้ช่วยต้องไม่เกินพละกำลังของตัวเขาเองและสามารถทำตามคำขอได้เพียงแค่สามครั้ง

 

ผู้ดูแลสมบัติตระกูลคนนี้ไม่มีชื่อแซ่ผู้สืบทอดมรดกคนก่อนๆเรียกเขาว่าทูตแต่มันดันไปคล้ายกับคำว่าขี้ก้อนโตในภาษาจีน (Ambassador 大使 Big Shit 大屎) บางครั้งพวกเขาก็ละอายที่ต้องพูดคำนั้นบ่อยๆ เพราะเหตุนี้พ่อของโจวยี่จึงตั้งชื่อให้ผู้ดูแลคนนี้ว่า ผู้วิเศษแบล็ค! หลังจากนั้นโจวยี่จึงเรียกเขาง่ายๆว่าลุงแบล็ค

 

ก่อนหน้านี้เขาได้ใช้พลังของลุงแบล็คเพื่อสืบหาตัวตนที่แท้จริงของหวังลิ่งซึ่งขณะนั้นหวังลิ่งยังคงเป็นเด็กตัวกระจ๋อย

 

ครั้งนี้เขามอบหมายให้ลุงแบล็คสืบหาข้อมูลครอบครัวของหวังลิ่งแทนซึ่งเขารู้สึกผิดต่อเด็กชายเป็นอย่างมาก หลังจากที่รู้ว่าพ่อของหวังลิ่งคือหวังสิถูนักเขียนนิยายชื่อดังบนอินเทอเน็ต เขาก็พบหนทางที่จะเข้าใกล้หวังลิ่งมากขึ้น!

 

เขารู้สึกอับอายที่งานประลองกระบี่วิญญาณเมื่อวานนี้มาก และเขาก็กลัวว่าหวังลิ่งจะปฏิเสธสินบนในครั้งนี้ด้วย เพราะดูเหมือนว่าตัวเด็กหนุ่มจะพยายามหลบเลี่ยงการพบเจอเขาตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา หลังจากที่เขาตัดสินใจได้เขาให้แอคเคาท์เว็บไซต์อ่านนิยายVIPแก่ลุงแบล็คไปและให้ลุงแบล็คจัดการโดเนทเงินให้จำนวนร้อยล้านเหรียญVIPเพื่อเป็นค่าไถ่โทษ

 

สำหรับพลังของอาจารย์หวังลิ่งหนึ่งร้อยล้านเหรียญVIPก็ยังไม่รู้ว่าจะพอไหมสำหรับค่าไถ่โทษ

 

เขามอบหมายให้ลุงแบล็คทำหน้าที่โอนเงินเขาจึงไม่ต้องกลัวหน่วยงานตรวจสอบการคอรัปชันจะมาตรวจสอบเขา เพราะหนึ่งล้านหยวนมันก็ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ

 

ขณะที่เขากำลังจ้องกล่องไม้เก่าๆอยู่นั้นเขาก็ยิ้มขึ้นภูมิใจกับตัวเอง ‘ทำไมเราถึงฉลาดอย่างงี้เนี่ย!’

 

โทรศัพท์นาฬิกาข้อมือของเขาดังขึ้นขัดจังหวะฝันหวานของเขา เขารู้ทันทีว่านั่นต้องเป็นลุงแบล็ค

 

เป็นธรรมเนียมที่ว่าเมื่อคำขอได้ถูกทำสำเร็จลุล่วงแล้วลุงแบล็คจะต้องโทรมารายงาน ถ้าหากสิ่งที่เขาทำให้ไม่เป็นที่น่าพอใจเขาก็พร้อมที่จะทำมันอีกครั้งจนกว่าจะเป็นที่พอใจ

 

“ฮัลโหล ลุงแบล็ค?”

 

“อืม…ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีใช่ไหม?” เสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงผู้ชายโทนต่ำและมีเสียงคลื่นแทรก

 

“ลุงแบล็ค ลุงสุดยอดไปเลยรู้ไหม! ลุงสามารถหาข้อมูลแบบนี้ได้ด้วย!” โจวยี่กล่าวชื่นชมลุงแบล็ค แต่เขากลับรู้สึกว่าลุงแบล็คมีท่าทีร้อนรนในคำพูด

 

ลุงแบล็คเงียบไปชั่วครู่และเขาก็พูดขึ้นมา “เธอควรจะรู้นะว่าทำไมบรรพบุรุษถึงได้ทิ้งโทรศัพท์และเบอร์นี้ไว้ให้มันไม่ใช่สิ่งที่เอาไว้ใช้พร่ำเพรื่อ… มันถูกให้ไว้เผื่อคราวที่เธอกำลังเผชิญหน้ากับปัญหาที่เกี่ยวข้องกับชีวิต แต่เธอ… เธอกลับใช้โอกาสนั้นถึงสองครั้งในการสืบค้นประวัติคนคนนี้…”

 

ตอนนี้โจวยี่รู้แล้วว่าสิ่งที่เขารู้สึกเมื่อครู่เป็นเพราะคนในสายกำลังอยู่ในอารมณ์หงุดหงิด

 

โจวยี่รู้ว่าเมื่อตอนที่ลุงแบล็คสืบค้นประวัติของหวังลิ่ง เขาพบเจอเหตุการณ์บางอย่างที่แปลก นั่นก็คือระหว่างที่กำลังสืบอยู่จู่ๆเขาก็ลืมทุกสิ่งที่สืบมาก่อนหน้า

 

เพราะเหตุนี้ทำให้ลุงแบล็คคิดว่าเขาอาจจะมีอาการความจำเสื่อมหรือเปล่า หลังจากนั้นเขาจึงเริ่มทำการจดทุกอย่างที่เขาค้นหามาได้

 

“ลุงไม่รู้หรอกนะว่าเธอมีความสัมพันธ์ยังไงกับคนคนนี้ แต่ลุงแนะนำให้เธออยู่ห่างๆเข้าไว้ ทางที่ดีที่สุดอย่าพยายามเข้าใกล้เขาเลย! ไม่เช่นนั้นภารกิจที่สามของลุงคงเป็นการกู้ศพของเธอ เข้าใจไหม?” ลุงแบล็คแนะนำเขาด้วยความจริงจัง

 

“ลุงคิดมากไปหรือเปล่า?” เขาคิดว่าอาจารย์หวังลิ่งต้องแข็งแกร่งมากจริงๆขนาดลุงแบล็คยังกลัว

 

“ไม่เลยสักนิดแต่ลุงเป็นห่วงเธอ! ไม่มีใครในตระกูลโจวที่มีโอกาสได้เข้ารับราชการในตำแหน่งสูงๆแบบเธอ ในสงครามแย่งชิงอำนาจแบบนี้เมื่อมีพายุโหมกระหน่ำ พายุนั่นร้ายกาจกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ…”

 

“ผมเข้าใจแล้วลุงแบล็ค!”

 

“ลุงหวังว่าเธอจะเก็บคำพูดของลุงไปคิดทบทวนให้ดีๆนะ หลังจากนี้ไปลุงจะไม่ทำการสืบอะไรทั้งสิ้นเกี่ยวกับครอบครัวนี้…”

 

หลังจากลุงแบล็คพูดจบประโยคเขาก็วางสาย

 

…………………………………

 

 

ณ ห้องแลปแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ขอบชายแดนประเทศจีน มีผู้ชายน่าสงสัยแต่งกายด้วยชุดสีดำวางสายโทรศัพท์

 

และในขณะนั้นเอง หวังลิ่งผู้ซึ่งแอบยืนอยู่ข้างหลังชายผู้นั้นเริ่มชาจพลังบอลเก็งกิไซส์มินิในมือของเขา