ตอนที่ 92 เหตุผลที่เขาหายตัวไป…

 

 

หวังลิ่งคิดว่าเทพมือระเบิดเป็นบุคคลที่ลึกลับ เหล่าสมาชิกเก่ามีความประทับใจในตัวเจ้าของเว็บบอร์ดอยู่สองอย่าง

 

อย่างแรกเทพมือระเบิดเดินทางไปไหนมาไหนตลอดทั้งปี ไม่ใช่แค่เพียงความรู้ แต่เขายังรู้เรื่องลับๆและเรื่องตลกเยอะ ตราบใดที่มันเป็นข่าวลือหรือเรื่องเล่าของผู้ฝึกตน เขาจะรู้มันเกือบทั้งหมด เตาหลอมยาของใครระเบิด สัตว์วิเศษของใครสูญหาย ลูกของใครที่บังเอิญตกเขาแล้วพบอาวุธวิเศษโบราณ… เทพมือระเบิดมักจะนำเรื่องพวกนี้มาเล่าให้พวกเขาฟังในยามว่าง

 

อย่างที่สอง เทพมือระเบิดเป็นคนชอบทำตัวเป็นศาลเตี้ย เขาเป็นคนที่จมูกไวและหวังลิ่งก็รู้สึกเช่นเดียวกันว่าเขาเป็นคนที่มีเซนส์เรื่องพวกนี้มาก ไม่ว่าเรื่องจะเล็กหรือจะใหญ่แค่ไหน ตราบใดที่มีใครมาขอความช่วยเหลือจากเขาและสามารถจ่ายค่าต่างๆให้ได้ เทพมือระเบิดก็พร้อมที่จะช่วยเหลือ หวังลิ่งรู้ว่าเขาเป็นคนที่มีคุณธรรมมาก เหตุการณ์หนึ่งที่ประทับใจเขามากก็คือ เขารับรีเควสต์จากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งผู้ซึ่งครอบครัวของเธอถูกฆ่าปิดปาก เขาไม่สนใจว่าเขาจะจัดการถูกคนหรือเปล่า เขาปรากฏตัวหน้าประตูชั้นใต้ดินของผู้ก่อการร้ายและสังหารผู้ก่อการร้ายทั้งหมดด้วยมีดเพียงเล่มเดียว

 

เหตุผลที่หวังลิ่งตามหาตัวเทพมือระเบิดก็เพราะเขาอาจจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับหน้ากากผีดิบใบนี้ ถ้าจะมีใครพอจะรู้เรื่องหน้ากากใบนี้ก็คงหนีไม่พ้นเทพมือระเบิดคนนี้

 

ในขณะที่ช่องแชทกำลังครึกครื้น ไฉ่เหลียนก็พิมพ์ว่า “มันยากมากเลยนะที่จะเห็นหลิง เจินเหรินออนไลน์ แต่กลับกลายเป็นว่าเทพมือระเบิดช่วงนี้ไม่รู้เขาหายไปไหน”

 

หวังลิ่งรู้สึกช็อคนิดๆ ปกติแล้วเทพมือระเบิดมักจะเข้ามาในเว็บบอร์ดและพิมพ์เรื่องราวต่างๆ แล้วยิ่งสร้างกลุ่มแชทนี้ขึ้นมาแล้วด้วย สำหรับเทพมือระเบิดการหายตัวไปติดๆกันแบบนี้มันผิดปกติ

 

หรือว่าเขากำลังเจอปัญหา?

 

ในขณะที่หวังลิ่งกำลังวิตกกังวล ชายเก้านิ้วก็พิมพ์มาว่า “เจ้าของกรุ๊ปไม่ได้ออนไลน์มาหลายวันแล้ว น่าจะประมาณสามถึงสี่วัน”

 

หวังลิ่งรู้ดีว่าเทพมือระเบิดแข็งแกร่งแค่ไหน เขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าตาแก่ลีอีก เพราะเหตุนั้นเขาถึงท่องเที่ยวไปได้ทุกที่ตามที่ใจต้องการ และยิ่งไปกว่านั้นเขายังครอบครองอาวุธวิเศษชื่อว่า “ระเบิดนภา” ซึ่งประสิทธิภาพของมันรุนแรงเทียบเท่า500เท่าของระเบิดแฟลช และยังส่งผลให้คนที่โดนมึนงง เขามักจะปาระเบิดเพื่อทำให้เขาหลบหนีได้อย่างปลอดภัย

 

“มีใครมีข้อมูลบ้างไหม” ไฉ่เหลียน ถามคนในกลุ่ม

 

เธอรู้ว่าหลิง เจินเหรินจะไม่โผล่มาถ้าหากเขาไม่มีเรื่องด่วน แต่นี่ก็เป็นเวลาหลายวันแล้วที่เทพมือระเบิดไม่ออนไลน์ เธอรู้สึกเป็นห่วงนิดหน่อย

 

โทยะจอมอมตะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับไป “มีใครจำได้บ้าง ว่าข้อความสุดท้ายที่เทพมือระเบิดพิมพ์ไว้คืออะไร?”

 

บูลังจอมดาบ : “รุ่นพี่มือระเบิดบอกว่า รุ่นน้องของเขามีห้องแลปซึ่งจู่ๆก็โดนทำลายและเขาก็สูญเสียความทรงจำในส่วนนั้นไป ทำให้เขาจำไม่ได้ว่าใครเป็นคนทำ เทพมือระเบิดบอกว่าเขาอยากจะทวงคืนความยุติธรรมให้รุ่นน้องของเขา แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเลย”

 

“…” หวังลิ่งรู้สึกว่าเรื่องมันคุ้นๆอย่างบอกไม่ถูก

 

ก่อนที่เขาจะทันได้ย่อยข้อมูล บูลังจอมดาบก็พิมพ์ลงมาอีก “นี่เป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่าอาย รุ่นน้องของรุ่นพี่มือระเบิดเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญโลกไซเบอร์”

 

“แฮคเกอร์?” สายฟ้าดามาราจาพิมพ์ถามลงมาในช่องแชท

 

สายฟ้าดามาราจามีประสบการณ์กับคนที่ติดโลกออนไลน์เป็นเวลาหลายปี เขาใช้พลังไฟฟ้าของเขาเพื่อเยียวยาเหล่าเด็กเยาวชนที่ติดเกมออนไลน์ และยิ่งไปกว่านั้นเด็กพวกนั้นก็ได้สำเร็จขั้นแรกเริ่มลมปราณจากผลของการกระตุ้นไฟฟ้าที่สายฟ้าดามาราจาใช้รักษาโรคติดเกมของพวกเขา

 

“ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้รุ่นน้องของเทพมือระเบิดกำลังสืบเรื่องของผู้ฝึกตนคนหนึ่ง จากนั้นคนผู้นั้นจึงเข้ามาทำลายห้องแลป และรวมไปถึงปืนใหญ่กระบอกหนึ่ง ฉันคิดว่ามันชื่อปืนใหญ่พายุหมุนตริ้วๆอาร์มสตรอง ใช่ไหม?”

 

หวังลิ่งนั่งเอามือปิดหน้าหลังจากอ่านข้อความในแชทจบ “…”

 

บูลังจอมดาบดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้ลึกเป็นพิเศษจึงอธิบายต่อ “ปืนใหญ่กระบอกนั้น เป็นปืนใหญ่ที่เทพมือระเบิดคิดค้นขึ้นเพื่อที่จะใช้ทำลายทำลายฐานการผลิตนมผงปลอม”

 

“นมผงปลอม?” ไฉ่เหลียนถามขึ้นมาอย่างสงสัย “ฉันได้ยินว่าเทพมือระเบิดก่อนหน้านี้พูดถึงแก๊งขายนมผงปลอม กลุ่มคนเลวพวกนั้นหลอกประชาชนว่ากินนมผงนั่นแล้วจะสามารถสำเร็จขั้นแรกเริ่มลมปราณได้ ทางตำรวจก็พึ่งจะรวบตัวเจ้าพวกนั้นได้หมดเมื่อไม่นานมานี้”

 

ชื่อเต็มๆของแก๊งนี้คือทหารม้านักบุญ และสมาชิกของพวกมันเรียกตัวเองว่านักบุญนมผง หวังลิ่งได้ยินเรื่องนี้บ่อยครั้งในระหว่างทางที่เขาเดินไปโรงเรียน

 

แม้ว่าทหารม้านักบุญจะไม่ได้แข็งแกร่งนัก สิ่งที่น่ากลัวสำหรับพวกมันก็คือการเติบโตของพวกมัน พวกมันโผล่มาแค่เพียงสามเดือน แต่จำนวนสมาชิกก็ได้มีมากกว่าแก๊งอาชญากรอื่น ซึ่งพวกเขาใช้เวลามากกว่าเป็นปีหรือเป็นสิบปีเพื่อวางรากฐาน นอกเหนือไปจากองค์กรเงาสายธาร พวกมันก็เป็นหนึ่งในองค์กรที่ทางตำรวจรู้สึกว่าต้องรีบเข้าจับกุม ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามันเป็นภัยคุกคามต่อประเทศมากแค่ไหน

 

และยิ่งไปกว่านั้นมีประชาชนหลายคนเชื่อว่าถ้าหากไม่มีใครหยุดยั้งองค์กรนักบุญนมผงนั่น มันอาจจะเลื่อนขั้นไปอยู่ระดับเดียวกับองค์กรเงาสายธารก็เป็นได้

 

แล้วรู้ไหมว่าจำนวนคนที่โดนหลอกให้ซื้อนมผงนั่นมีจำนวนทั้งหมดเท่าไหร่ ถ้าหากเอาพวกเขามาวางต่อกันสามารถพันรอบโลกได้ถึงสองรอบ

 

เมื่อหวังลิ่งอ่านข้อความมาจนถึงจุดนี้ เขาก็หลุดเข้าสู่ห้วงความคิดของตัวเองไป เขายอมรับว่าเขานั้นอาจจะทำเกินไปหน่อย แบล็คแค่ทำตามที่โจวยี่สั่งสิ่งที่เขาทำกับหวังลิ่งก็ไม่ใช่ความตั้งใจของเขาและไม่ได้มีจุดประสงค์แอบแฝงอื่น ในทางกลับกันหวังลิ่งดันไปทำลายห้องแลปซะเละเทะรวมไปถึงปล่อยให้กลุ่มผู้ก่อการร้ายลอยนวล

 

เขาถอนหายใจเบาๆ หลังจากนี้เขาคงต้องหาทางขอโทษกับเทพมือระเบิดและแบล็คเสียหน่อย

 

แต่การไปพูดขอโทษตรงๆ ไม่ใช่ทางของหวังลิ่ง

 

ตอนนี้เมื่อพวกเขากำลังพูดถึงแก๊งนักบุญนมผง ทุกคนต่างเริ่มเป็นห่วงความปลอดภัยของเทพมือระเบิด เพราะเขาก็หายตัวไปหลายวันแล้ว

 

“นายคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่เจ้าของเว็บบอร์ดจะโดนลักพาตัวไปโดยแก๊งนักบุญนมผง?” ชายเก้านิ้วพูดข้อสันนิษฐานของเขาออกไป

 

“ถ้าเป็นเช่นนั้น ถือว่าสถานการณ์เลวร้ายมาก”

 

โทยะจอมอมตะ: “ฉันแนะนำว่าให้รอไปอีกหน่อย ถ้าหากเทพมือระเบิดยังไม่ออนไลน์หลังจากนี้ยี่สิบสี่ชั่วโมง พวกเราจะโทรไป 110!”

 

ไฉ่เหลียนเห็นด้วยกับโทยะ “ใช่! ถ้าหากเรามีปัญหาให้มองหาเจ้าของเว็บบอร์ด ถ้าเจ้าของเว็บบอร์ดมีปัญหาให้มองหาตำรวจ!”

 

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันถึงเรื่องที่เทพมือระเบิดหายตัวไป พูดถึงปีศาจปีศาจก็มา หน้าช่องแชทสั่นแจ้งเตือน “Group Owner: เทพมือระเบิด is now online”

 

“คุณพระ?! ออนไลน์? ฉันไม่ได้ตาฝาดไปอีกแล้วใช่ไหม?” ชายเก้านิ้วส่งอีโมจิตกใจของTuzki

 

“เทพมือระเบิด คุณหายไปไหนมาตั้งหลายวัน ในกลุ่มกำลังคุยกันอยู่เลยว่าคุณอาจจะโดนลักพาตัวโดยองค์กรก่อการร้าย” บูลังจอมดาบพิมพ์ข้อความลงมา

 

ทุกคนรออ่านคำตอบของเทพมือระเบิดอย่างเงียบเชียบ

 

ครู่ต่อมา ทั้งห้องแชทแทบระเบิดเนื่องจากเทพมือระเบิดได้ส่งข้อความเสียงที่เขาอัดไว้ลงมา

 

“ให้ตายเหอะ! พวกนายไม่รู้หรอกว่าห้องแลปของรุ่นน้องฉันมันแย่ขนาดไหน! แต่นี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่น่ารำคาญที่สุด! ไอบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ทำลายข้าวของเสียจนหมด แม้แต่ตัวปล่อยสัญญาณWifiก็ไม่เว้น! ที่นั่นไม่มีสัญญาณอะไรเลย! Wifiก็ไม่มี! โคตรhia!”

 

หวังลิ่ง: “…”