ตอนที่ 74 ชีวิตวุ่นวายของคุณพ่อหวังลิ่ง

 

 

หลังจากที่พ่อของหวังลิ่งไปดูดบุหรี่มามวนนึงเมื่อเขาก็ได้ยินเสียงสัญญาณเตือน สตรีมเมอร์หญิงนามว่าชุนน้อยก็นั่งรอเขาอยู่แล้วและเธอก็ส่งยิ้มหวานมาให้ “สวัสดีค่ะ! เจียวเม่ยมาแล้ว! เย่ๆ!”

 

จากมุมมองของหวังลิ่งชุนน้อยก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยอะไรอย่างที่เหล่าโอตาคุพูดถึงเธอ เธอมีใบหน้ารูปไข่และมีคิ้วเข้ม ซึ่งหน้าตาปราศจากเครื่องสำอางของซุนหรงยังดูดีกว่าตั้งเยอะ แต่ถ้าหากเปรียบเทียบกับสตรีมเมอร์คนอื่นชุนน้อยก็ถือว่าเป็นคนสวยคนหนึ่งบวกกับเสียงน่ารักของเธอ และในขณะนี้ที่เธอกำลังสวมใส่ชุดเมดสีดำถุงน่องลายตาข่ายโชว์เรียวขาสวยของเธอ

 

อืม… บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเหล่าผู้ชมถึงชอบชุนน้อย

 

หวังลิ่งจับคางของเขาอย่างครุ่นคิดในใจ ในขณะที่อีกฝั่งหนึ่งพ่อของเขาหยิบบุหรี่ขึ้นมามวนหนึ่ง ชุนน้อยก็เข้าใจขึ้นมาทันทีว่าท่าทางของเขาหมายถึงอะไร “ดูท่าว่าเจียวเม่ยของเราจะหมดแรงบันดาลใจอีกแล้วสิ?”

 

“หนังสือเล่มที่แล้วกำลังจะปิดต้นฉบับ แต่ฉันยังไม่มีแรงบันดาลใจสำหรับเรื่องใหม่เลย ตอนนี้ฉันเครียดมาก”

 

พ่อของหวังลิ่งยกมือขึ้นมาบีบหนังระหว่างคิ้ว “ฉันจำเป็นต้องมีเขียนหนังสือต่อจากงานเขียนอันเก่าไม่เช่นนั้นฉันคงไม่มีเงินหาเลี้ยงครอบครัว…” ‘และมันอาจจะไม่พอต่อการซื้อช้อนส้อมตะเกียบและอื่นๆ ซึ่งพวกเราต้องซื้อใหม่แทบจะทุกเดือน’

 

ในขณะที่พ่อของหวังลิ่งกำลังพูดปรับทุกข์กับชุนน้อย แฟนๆของเธอภายในช่องก็พิมพ์ตอบกลับมาเยอะแยะมากมาย

 

“เจียวเม่ยนายเป็นถึงดาบของช่องนี้! ถ้าหากนายจนแล้วพวกเราที่ทำงานแทบจะทุกวันก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว!”

 

“ฉันเป็นสมาชิกใหม่ของช่องนี้ มีใครบอกได้ไหมว่านามปากกาของเจียวเม่ยชื่อว่าอะไร? และเขียนหนังสื่อเล่มไหน?”

 

“นายไม่รู้จักเจียวเม่ยจริงๆหรอ? นามปากกาของเจียวเม่ยก็คือหวังสิถู!”

 

“Holy shit! เขาคือหวังสิถูตัวจริงหรอเนี่ย!”

 

………………………..

 

 

และหลังจากนั้นช่องแชทก็แทบจะระเบิด!

 

เพราะนามปากกาหวังสิถูไม่มีใครในโลกออนไลน์จะไม่รู้จัก!

 

เมื่อตอนที่เขาเป็นแค่เพียงนักเขียนหน้าใหม่ในการเขียนนิยายบนเว็บ พ่อของหวังลิ่งเขียนนิยายสามแสนคำภายในระยะเวลาน้อยกว่าสองเดือนเป็นที่ประจักษ์แก่สายตานักอ่านด้วยชื่อเรื่องว่า “แม่นมของฉัน” ซึ่งได้รับความนิยมและมีผู้สมัครอ่านมากกว่าสองแสนคน กลายเป็นนิยายที่ได้รับความนิยมสูงสุดในขณะนั้น

 

พูดได้ว่าเขาได้กลายมาเป็นม้ามืดในวงการนักเขียนนิยายออนไลน์ผู้ซึ่งโค่นล้มนักเขียนรุ่นเก๋าอย่างขาดลอย

 

แม้ว่าพ่อของเขาจะไม่ได้พูดเกี่ยวกับงานเขียนของเขามากในขณะที่อยู่ในบ้าน หวังลิ่งก็ยังเคยได้ยินข่าวลือความเก่งกาจของพ่อของเขามาบ้าง และภายในปีนั้นชื่อของเขาก็กลายมาเป็นที่รู้จักของทุกคน

 

พ่อของหวังลิ่งได้รับเลือกให้ขึ้นรับรางวัลนักเขียนดีเด่นหลายครั้ง แต่เขาไม่เคยไปร่วมงานเลยสักครั้ง เขาปิดการแจ้งเตือนหรือรับข่าวสารจากทุกทาง เพื่อสมาธิในงานเขียนของเขา

 

หลังจากที่ตัวตนที่แท้จริงของหวังเจียวเม่ยถูกเปิดเผย ก็มีแฮชแท็กเต็มช่องแชทของชุนน้อย ผู้ชมเพิ่มขึ้นจากตอนแรกสามแสนคนขึ้นเป็นห้าแสนคน ดูจากจำนวนผู้ชมก็เข้าใจได้ไม่ยากว่าพ่อของเขานั้นมีชื่อเสียงแค่ไหน

 

“ใครจะคิดว่าคุณเจียวเม่ยจะเป็นหวังสิถูตัวจริง!… ว่าแต่หนังสือเรื่องแม่นมของฉันเขียนเสร็จแล้วหรือ?”

 

“ยังไม่เสร็จ! แต่อีกไม่นานเกินรอ ปัญหาตอนนี้ของฉันคนนี้ก็คือหนังสือเรื่องใหม่…”

 

“ในที่สุดมันก็ใกล้จะเสร็จแล้ว!” มีคนส่งอีโมจิร้องไห้ลงมาในช่องแชท “ฉันจำได้ว่าตอนที่ฉันอ่านหนังสือเรื่องนั้นของหวังสิถู ฉันยังเรียนอยู่ชั้นประถมจนตอนนี้ฉันกำลังจะจบมหาวิทยาลัยแล้ว!”

 

เมื่อพ่อของหวังลิ่งเห็นข้อความนั่น เขาก็ส่งอีโมจิเหงื่อตกลงไป

 

“มันเป็นนิยายภาคต่อซึ่งเขียนมาถึงสิบสามปีแล้ว หนังสือเล่มนี้ควรจะถูกบันทึกเป็นนิยายที่ตัวหนังสือเยอะที่สุดในโลกไหม?”

 

“ยังก่อน ขณะนี้ยังมีหนังสืออยู่เล่มนึงชื่อว่า “เกิดใหม่เป็นราชาปีศาจ” ฉันได้ยินมาว่ามีผู้ฝึกตนที่ติดตามเรื่องนี้เข้าไปฝึกตนในถ้ำกว่าร้อยปีออกมาหนังสือเล่มนี้ก็ยังไม่จบเลย”

 

“…คุณหวังสิถู ได้โปรดอย่ารีบเขียนให้มันจบเลย! ทำให้มันเป็นหนังสือที่ตัวหนังสือเยอะที่สุดในโลกสิ!”

 

หลังจากพ่อของหวังลิ่งได้อ่านข้อความเหล่านั้น เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา แม้ว่าเขาจะเขียนเรื่องนี้ต่อ แต่ให้ตายยังไงก็ไม่มีทางเอาชนะเรื่อง “เกิดใหม่เป็นราชาปีศาจ” ได้หรอกนิยายเรื่องนั้นเขียนมาตั้งแต่เว็บไซต์พึ่งสร้าง

 

หนังสือเรื่องแม่นมของฉันนั้นมีเนื้อเรื่องว่าตัวเอกนั้นมาเกิดใหม่ในร่างของเจ้าชายที่มีร่างกายอ่อนแอ เขาเติบโตมาได้เพราะแม่นม หลังต้องขอบคุณแม่นมของเขาที่ทำการฝังเข็มเปิดจุดให้กับตัวเอก และทำให้เขาสามารถใช้วิชาฝ่ามืออันทรงพลังจัดการนักฆ่าที่เก่งที่สุดในประเทศเขา ราชานักฆ่าปีศาจเฮียวยุน และกลายมาเป็นปรมาจารย์…

 

ในตอนที่เขาเขียนเรื่องนี้ เขาได้แรงบันดาลใจในขณะที่เขากำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนชักโครก ใครจะคิดว่านิยายเรื่องนี้จะกลายมาเป็นนิยายที่มีภาคต่อเยอะขนาดนี้

 

แต่เมื่อผ่านมาหลายต่อหลายภาคพ่อของหวังลิ่งก็คิดว่าเขาคงใส่ทุกอย่างที่เขาคิดได้ลงไปในนิยายจนหมดแล้ว เขาคิดมุกอะไรไม่ออกแล้วเขาจึงคิดว่าควรจะต้องทำให้นิยายเรื่องนี้จบลงเสียที

 

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนั้นเขาก็รู้สึกเศร้านิดๆ เพราะมันเป็นหนังสือที่เขาเขียนเองกับมือเป็นเวลากว่าสิบปี ในการที่จะจบมันและเริ่มเขียนเรื่องใหม่มันทำให้เขารู้สึกอ้างว้างและโดดเดี่ยว

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงหันมาพึ่งชุนน้อย เขารู้สึกว่าความสาวและความสวยของเทพธิดาชุนจะช่วยเยียวยาจิตใจเขาได้ และในขณะเดียวกันเขารู้สึกว่าสตรีมเมอร์หญิงคนนี้มีมุมมองจินตนาการที่สดใส ซึ่งจะสามารถช่วยเขาหาแรงบันดาลใจได้

 

เป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมงที่เขาออนไลน์ ชุนน้อยมองไปยังจำนวนผู้เข้าชมในสตรีมของเธอ หลังจากที่พ่อของหวังลิ่งเปิดเผยตัวตนผู้เข้าชมขณะนี้ก็ปาเข้าไปหกแสนคนแล้ว

 

พ่อของหวังลิ่งช่วยเธอให้มีผู้เข้าชมเพิ่มขึ้นถึงสามแสนคน…

 

สำหรับเหล่าแคสเตอร์ นี่เป็นมากเสียยิ่งกว่าของขวัญเสียอีก!

 

จากนั้นเธอจึงเปลี่ยนชื่อหัวข้อของสตรีมเป็น “ช่วยหวังสิถูคิดนิยายเรื่องใหม่!”

 

หลังจากเธอเปลี่ยนหัวข้อสตรีมเสร็จ เธอก็หลุดเข้าไปยังห้วงความคิดของเธอโดยไม่สนใจอะไรก็ตามที่เด้งบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเธอเลย

 

เมื่อตอนที่ชุนน้อยตอบคำถามเกี่ยวกับความรักเธอไม่เคยแสดงท่าทางสงบนิ่งแบบนี้มาก่อน ทำให้ช่องแชทต่างชื่นชมในตัวเธอไปต่างๆนาๆ

 

“ชุนน้อยกำลังเครียด! แต่ก็ยังน่ารัก!”

 

“ชื่อใหม่ของชุนน้อยคือ ชุนน้อยเจ้าปัญญา”

 

พ่อของหวังลิ่งดูช่องแชทที่กำลังไหลขึ้นไปเหมือนน้ำตกย้อนทิศ เขาจึงดึงบุหรี่ขึ้นมาอีกมวนหนึ่ง ขณะนี้มีผู้ชมกว่าหกแสนคนที่กำลังช่วยเขาคิดธีมนิยายเรื่องใหม่ แม้ว่าเขาจะไม่คิดจะใช้มันแต่อย่างน้อยพวกเขาก็ช่วยแนะนำความคิดดีๆบางอย่างมาให้

 

“ฮะ!” ในขณะที่พ่อของหวังลิ่งกำลังจะจุดบุหรี่ ใบหน้าของชุนน้อยก็เปลี่ยนเป็นสดใสราวกับคิดอะไรบางอย่างออก “ฉันไม่รู้เรื่องการเขียนนิยาย… แต่ฉันคิดว่าบางทีคุณน่าจะลองธีมไลฟ์สตรีมมิ่งดูนะ”

 

ไลฟ์สตรีมมิ่ง?

 

เขายกมือปิดหน้า ‘นั่นสิ ทำไมเขาถึงไม่คิดถึงไลฟ์สตรีมมิ่ง! ทำไมเขาถึงคิดมันไม่ได้!’