ตอนที่ 91 กรุ๊ปแชทผู้ฝึกตน

 

 

ตอนนี้หวังลิ่งมีสมมุติฐานแล้ว เขาต้องการที่จะพิสูจน์มัน

 

ต่อให้เขาเป็นคนที่มีความสามารถหลายด้าน ใช้วิชาได้ทุกชนิดบนโลก แต่ในเรื่องประสบการณ์เขาก็เป็นเพียงแค่เด็กอมมือ

 

บันทึกอายุกว่าพันปีของผู้ฝึกตน ตำนานและเรื่องลึกลับงานเขียนต่างๆในห้องสมุด ก็ไม่อาจช่วยเรื่องขาดประสบการณ์ได้ถึงแม้ว่าเขาจะจำบันทึกเหล่านั้นหมดแล้วก็ตาม

 

อย่างไรก็ตามบันทึกเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวที่ส่งผ่านมาจากรุ่นสู่รุ่น ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าประวัติศาสตร์เรื่องไหนเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องไหนเป็นเรื่องเท็จ ทำให้เมื่อเขาเจอปัญหาเขามักจะเข้าเว็บบอร์ดเพื่อดูคำแนะนำจากบรรดาผู้ฝึกตนรุ่นใหญ่

 

เมื่อตอนเขาอายุหกขวบ เขาพยายามหาวิธีสะกดพลังของเขา เขาจึงสมัครสมาชิกเว็บบอร์ดผู้ฝึกตน ในเว็บบอร์ดมีผู้ฝึกตนที่มีความสามารถมากมาย และในทุกๆวันก็มักจะมีเรื่องเล่าต่างๆแชร์บนเว็บบอร์ด

 

แต่หวังลิ่งก็ไม่ค่อยได้เข้าไปในเว็บบอร์ดสักเท่าไหร่ ไอดีของเจ้าของเว็บบอร์ดชื่อ “เทพมือระเบิด” เขาเป็นจอมโจรซึ่งชอบท่องเทียวไปทั่วโลก หวังลิ่งรู้สึกไม่ค่อยชอบไอเจ้าเทพมือระเบิดคนนี้เสียเท่าไหร่ เป็นเพราะว่าคนนี้นี่แหละที่ทำให้เขาต้องไปเข้าร่วมหน่วยรบพิเศษเจ็ดดาวในฐานะที่ปรึกษา!

 

และเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อรวบรวมผู้ใช้งานเก่าๆที่ห่างหายจากเว็บบอร์ดไปนาน เทพมือระเบิดก็ได้ตั้งกรุ๊ปแชทเพื่อจัดกิจกรรมออฟไลน์กัน และด้วยเหตุผลบางประการหวังลิ่งก็ถูกบังคับให้เข้ากลุ่มแชทนี้ด้วย

 

แรกเริ่มเขาแค่อยากจะแอบเข้าไปในเว็บบอร์ดและตั้งโพสแบบไม่เปิดเผยข้อมูลเพื่อถามเกี่ยวกับหน้ากากผีดิบ ใครจะรู้ว่าทันทีที่เขาออนไลน์ ช่องแชทก็เด้งขึ้นมายังกะป๊อบอัพของเว็บโป๊ “User – หลิง เจินเหริน is now online”

 

หวังลิ่งรู้ทันทีว่ามันช้าไปแล้วที่จะกดออฟไลน์ ช่องแชทเด้งขึ้นมายุบยับอย่างโกลาหล

 

“คุณพระ?! หลิง เจินเหริน?! ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม?! นี่มันราชาพันปีแห่งการหลบซ่อน?!”

 

“นายไม่ได้ตาฝาดหรอก…นั่นหลิง เจินเหรินตัวจริง! ปรมาจารย์ในที่สุดก็กลับมาออนไลน์แล้ว! น่าดีใจจริงๆ!”

 

“ฮ่าๆ! ฟังก์ชันแจ้งเตือนคนออนไลน์ที่เจ้าของเว็บเซ็ตไว้นี้มันยอดเยี่ยมจริงๆ! แม้แต่ราชาพันปีแห่งการหลบซ่อนก็ยังหลบไม่พ้น!”

 

“…” หวังลิ่งดูไอดีของคนเหล่านี้ บางไอดีก็ดูคุ้นบางอันก็ไม่ แต่ท่ามกลางไอดีเหล่านั้นก็มีหลายคนเหมือนกันที่อยู่ในทีมช่วยเหลือเหตุการณ์ปีศาจบุกเมืองเมื่อหกปีก่อน และนักฝึกตนสาวนามว่า”ไฉ่เหลียน เจินเหริน”ผู้ซึ่งกอดรัดหวังลิ่งด้วยอกเมล่อน ตอนนี้เธอเป็นผู้ดูแลของกลุ่มแชทนี้

 

แต่ไฉ่เหลียน เจินเหรินก็ไม่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของหวังลิ่ง ในกลุ่มนี้มีคนเพียงคนเดียวที่เคยเจอเขาตัวเป็นๆ ก็คือเทพมือระเบิด ซึ่งสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับหวังลิ่งก็น่าจะพอๆกับที่ลุงลีหน่วยรักษาความปลอดภัยโรงเรียนรู้

 

พวกเขาทุกคนเข้าใจว่าหวังลิ่งนั้นเป็นสัตว์ประหลาดอายุหนึ่งพันปีผู้ซึ่งรูปร่างภายนอกเหมือนเด็ก และชอบปลอมตัวเป็นเด็กนักเรียนเพื่อที่จะหลบซ่อนตัว…

 

หวังลิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาจึงเริ่มพิมพ์ลงไปสี่คำ “แอด มิน อยู่ ไหม?”

 

โทยะจอมอมตะ: “หลิง เจินเหริน จะดีกว่านี้ถ้านายเรียกเขาว่าเจ้าของกรุ๊ป ซึ่งเรากำลังใช้งานอยู่ นายไม่ออนไลน์มานานมาก ดังนั้นนายอาจจะยังไม่รู้ว่าระบบเว็บบอร์ดมันทำงานยังไงตอนนี้”

 

โทยะจอมอมตะเป็นผู้อาวุโสในกรุ๊ปนี้และเขาเคยเป็นนักปรุงยามาก่อน เขามักจะแชร์ข้อมูลการผสมยาลงในบอร์ด และบางครั้งก็อัดเป็นวีดีโอคลิป ซึ่งในบางคลิปเตาหลอมของเขาก็เกิดระเบิดขณะกำลังถ่ายทำ มีคนจำนวนไม่น้อยบริจาคเงินให้แก่เขาเพื่อซื้อเตาใหม่

 

ไฉ่เหลียน เจินเหริน ส่งอีโมจิยักไหล่ลงมา “ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจะอธิบายให้ฟังง่ายๆ”

 

หวังลิ่งส่งเครื่องหมายตกใจลงไป “?”

 

มันก็นานมากจริงๆ ตั้งแต่เขาล็อคอินครั้งล่าสุด ตอนนี้เว็บบอร์ดมันก็ดูไม่ได้แย่เท่าไหร่ ทำไมทุกคนถึงดูหดหู่?

 

ไฉ่เหลียน ส่งอีโมจิถอนหายใจลงมา “มันไม่ใช่ว่าเว็บบอร์ดตอนนี้ย่ำแย่หรอกนะ ออกจะดีด้วยซ้ำไป…แต่เมื่อเว็บเรามีชื่อเสียงเพิ่มขึ้นบรรดาผู้ฝึกตนรุ่นเล็กๆก็เริ่มจะตั้งโพสล่อเป้า ซึ่งทำให้บรรยากาศดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่”

 

“ใช่เลย!”

 

โทยะจอมอมตะพูดเสริม “ไม่นานมานี้ มีโพสสาธารณะโพสหนึ่ง ตั้งโดยไอดี ตระกูลเสี่ยว เสี่ยว ติงเทียน ขอยกเลิกงานหมั้นกับน่าหลัน เฉียน เขาใช้เงินจำนวนมากเพื่อสร้างข่าวทำให้เรื่องอื้อฉาว มันเป็นบรรยากาศที่แย่มากพูดกันตามตรงฉันชักจะไม่เข้าใจวัยรุ่นพวกนั้นว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่…”

 

เมื่อหวังลิ่งได้อ่าน เขาก็เข้าใจสถานการณ์แล้ว เว็บบอร์ดผู้ฝึกตนนั้นถูกสร้างมาไม่ถึง15ปี และมันเริ่มจะมีชื่อเสียงเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง ด้วยข้อมูลผู้ฝึกตนที่เป็นประโยชน์ ดึงดูดผู้เข้าชมเป็นจำนวนมาก ปัญหาอย่างเดียวของเรื่องจำนวนก็คือคุณภาพของผู้เข้าชม ซึ่งดูเหมือนจะแย่กว่าผู้เข้าชมยุคก่อนๆ

 

“มันก็เป็นไปตามที่โทยะจอมอมตะบอก ดังนั้นพวกเราจึงขอให้เจ้าของเว็บบอร์ดสร้างกรุ๊ปแชทขึ้นมาเพื่อรวบรวมผู้ใช้งานรุ่นเก่าๆ เว็บบอร์ดจะทำอะไรก็ให้เขาทำไป ส่วนพวกเราก็คุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในนี้แทน ถ้าจะพูดง่ายๆก็คือ ช่างหัวเว็บบอร์ดมัน!” ไฉ่เหลียน พิมพ์ด้วยคำพูดที่แสดงถึงความโมโหนิดๆ

 

“ดังนั้นจากนี้เป็นต้นไป ถ้าหากหลิง เจินเหรินต้องการอะไร สามารถพิมพ์ลงมาในกรุ๊ปนี้ได้เลย พวกเราเป็นทีมเดียวกัน” ใครบางคนที่มีไอดีชื่อ เก้าครั้งในหนึ่งคืน พิมพ์ลงมา

 

หวังลิ่งไม่รู้จักคนคนนี้ จริงๆแล้วมันก็มีอีกหลายคนที่เขาไม่รู้จัก จากจำนวนผู้ใช้เก่าในกรุ๊ปมีทั้งหมดหนึ่งร้อยแปดคน แต่เขารู้จักแค่เพียงสิบคนเท่านั้นเอง

 

เนื่องจากไม่มีการตอบรับจากหวังลิ่งเก้าครั้งในหนึ่งคืนจึงส่งอีโมจิทำความเคารพลงไป “ยินดีที่ได้รู้จัก รุ่นพี่หลิง เจินเหริน! คุณเรียกผมว่าผู้ชายเก้าครั้งก็ได้นะ ผมได้ยินข่าวเกี่ยวกับรุ่นพี่มามาก ผมสมัครใช้งานเว็บบอร์ดนี้หลังจากรุ่นพี่สามเดือน และเจ็ดปีสำหรับการอยู่ที่นี่ ผมได้เรียนรู้เรื่องราวมากมาย! ผมหวังมาตลอดว่าจะได้มีโอกาสได้รับการชี้แนะจากคุณ!”

 

“ผู้ชายเก้าครั้ง อย่าตลกไปหน่อยเลย รุ่นพี่หลิง เจินเหรินนี่ ขนาดเจ้าของเว็บบอร์ดยังยอมรับว่าเขาแข็งแกร่งกว่า ถ้านายอยากจะเล่นมุข ก็ขอให้มีขอบเขตหน่อย!” บูลังจอมดาบพิมพ์ตำหนิผู้ชายเก้าครั้ง

 

“ผมจริงจังนะ! มันตลกตรงไหนกับการที่ผมฝึกวิชาทานตะวัน?” ผู้ชายเก้าครั้งส่งอีโมจิไฟฟ้าดูดลงมา

 

หวังลิ่ง : “…”

 

และก็มีคนใช้ไอดีสายฟ้าดามาราจาพิมพ์ข้อความเชิงสั่งสอนผู้ชายเก้านิ้ว “ผู้ชายเก้านิ้ว ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่า วิชาทานตะวันมันหายสาปสูญไปนานแล้ว หนังสือที่นายซื้อออนไลน์มานั่นเป็นของปลอมแน่นอน ถ้าหากนายฝึกวิชาปลอมๆเข้าไป แล้วยังดึงดันจะสู้กับหลิง เจินเหริน เขาแต่เอาขนจมูกทิ่มนายก็แพ้แล้วไหม!”

 

หวังลิ่ง: “…”

 

เมื่อได้ยินว่าตำราวิชาทานตะวันที่เขาซื้อมาเป็นของปลอม ผู้ชายเก้านิ้วก็พิมพ์ตอบกลับมาด้วยความโมโห “นายรู้ได้ยังไงว่ามันเป็นของปลอม?”

 

บูลังจอมดาบ: “ฉันได้ยินมาว่าถ้าหากเป็นตำราของจริง อันดับแรกนายต้องตัดไอจ้อนของนายก่อน…อย่าบอกนะว่านาย…”

 

“มันเป็นอย่างงั้นรึ? บรรทัดแรกตำราของผมเขียนว่า…”

 

ผู้ชายเก้านิ้วอ่านจบถึงกับหลั่งน้ำตา “…เจ้าดอกทานตะวันน้อยได้เวลาเริ่มชั้นเรียนแล้ว!”

 

หวังลิ่ง ไฉ่เหลียน บูลังจอมดาบ โทยะจอมอมตะ และสายฟ้าดามาราจา : ”…” ‘ปญอ.’