ตอนที่ 106 กล้องถ่ายรูปนี่มันสุดยอดจริมๆ

 

 

ในระยะเวลาเพียงสองวินาทีที่ถูกชายผมยาวสีขาวตรงหน้าจ้องช่างผ่านไปช้าเสียเหลือเกิน

 

เพียงแค่ไม่กี่วินาทีแต่กลับเหมือนผ่านไปเป็นชั่วโมง พลังวิญญาณอันมหาศาลถูกส่งผ่านทางสายตา เหมือนดั่งใบมีดที่ค่อยทิ่มแทงเข้าหัวใจของพวกเขาทีละนิดทีละนิด

 

เสื้อผ้าของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อเปียกโชกเหมือนหนูที่จมน้ำ

 

เมื่อหัวหน้าและลูกน้องสูงเตี้ยจากแลนด์สเคปเมเนอร์รู้สึกตัวจากความตกใจ พวกเขาก็เห็นว่าชายชุดขาวตรงหน้าได้หายไปเสียแล้ว

 

“หัวหน้าสอง…”

 

ลูกน้องทั้งสองของเขาเรียกชื่อเขาทำให้เขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

 

‘ชายคนนั้นหายไปไหน?’

 

‘จากไปแล้วรึ…’

 

‘จริงๆรึ…’

 

‘ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก’

 

‘ผู้ชายคนนั้นต้องอยู่ระดับแก่นแท้วิญญาณแน่นอน’
ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

 

ผู้ฝึกตนระดับแก่นแท้วิญญาณนั้นเปลี่ยนเสมือนผู้คุมกฎของโลกและสวรรค์ ในการเผชิญหน้ากับคนระดับนี้ การหลบซ่อนพลังวิญญาณนั้นแทบจะไร้ประโยชน์…โดยเฉพาะกับคนที่แข็งแกร่งถึงขนาดทำให้มิติเวลาบิดเบี้ยวได้แบบนี้

 

“ไม่แปลกใจเลยที่พวกนายจะไม่สามารถรับมือกับครอบครัวนี้ได้ เราประเมิณพลังของพวกเขาผิดไป…”

 

หหัวหน้าสองกำหมัดแน่นและหันหน้ามองไปยังบ้านของครอบครัวหวังด้วยสายตาขมขื่น

 

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนั้น

 

ครอบครัวนั่นได้ส่งมอบหน้ากากแก่คนอื่นไปแล้ว ซึ่งเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรู้เรื่องราวของครอบครัวนั่นอีกต่อไป ตอนนี้เป้าหมายหลักก็คือการระบุตัวตนของผู้ชายชุดขาวคนนั้นเสียมากกว่า

 

หัวหน้าสองยกมือขึ้นจับคางอย่างใช้ความคิด จู่ๆลูกน้องของเขาก็ถามขึ้นมา “…แล้วพวกเราจะทำยังไงกันต่อดีครับหัวหน้า?”

 

“ผู้ฝึกตนชุดขาวผู้นั้นใช้พลังกดดันวิญญาณข่มขู่ให้เรากลัว แน่นอนว่าเขาไม่ได้ต้องการที่จะต่อสู้ และดูจากคลื่นพลังของเขาผมกลัวว่าเราอาจจะไม่ใช่คู่มือของเขา แต่ยังไงก็ตามต้องสืบให้ได้ว่าเขาเป็นใคร…” เมื่อพูดถึงตรงนี้ หัวหน้าสองก็ถอดแว่นกรอบทองออกและกดปุ่มซึ่งอยู่ด้านข้างของกรอบแว่น

 

ทันใดนั้นเองก็มีแสงเรืองออกมาจากเลนส์แว่นตา ภาพที่ปรากฏก็คือภาพของชายชุดขาวคนเมื่อครู่นั่นเอง

 

“นี่มัน…!” ลูกน้องทั้งสองร้องขึ้นด้วยความตกใจ

 

ภาพที่ปรากฏเป็นการอัดวีดีโอจากแว่นตา ซึ่งชายชุดขาวกำลังยืนคุยอยู่หน้าบ้านของหวังลิ่งและเมื่อเขาหันหน้ามาทางคนถ่ายภาพก็ถูกตัดไปเสียดื้อๆ

 

“สำหรับนายท่านแล้ว ฉันต้องรอบครอบในทุกการกระทำ” หัวหน้าสองยิ้มขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ

 

ถึงแม้ว่าวีดีโอจะถูกตัดไปเนื่องจากพลังกดดันวิญญาณของชายชุดขาว แต่มันก็ยังสามารถเห็นภาพของชายคนดังกล่าวได้ค่อนข้างชัดเจนอยู่ดี

 

เขาปิดวีดีโอดังกล่าวและพับแว่นเก็บอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “อุปกรณ์ชิ้นนี้ก็ไม่เลวนะ มันสามารถทนแรงกดดันวิญญาณได้ถึงขนาดนั้น เมื่อฉันเขียนรายงานฉันจะเขียนเกี่ยวกับความดีของแว่นตาชิ้นนี้”

 

“หัวหน้าสอง แว่นตานั่น…ใช่แว่นตากล้องภาพฉาย?”

 

นี่มันเป็นอุปกรณ์ตัวล่าสุดที่ผลิตโดยสถาบันวิจัยสิ่งประดิษฐ์อิตาลี่!

 

“แน่นอนว่าไม่ใช่…ฉันจะไปมีเงินมากขนาดนั้นได้ยังไงที่จะไปซื้อของจากสถาบันวิจัยอิตาลี่? พวกนายต้องเรียนรู้ปรัชญาข้อนี้ไว้นะ อย่างแรก “ของดีราคาถูก” เข้าใจไหม?”

 

หัวหน้าสองเอานิ้วลูบไล้ที่กรอบแว่นตา “นี่มันเป็นแค่แว่นตากล้องภาพฉายกันน้ำของพวกปาปารัซซี่ต่างหาก!”

 

“…”

 

“ตอนนี้พวกเราก็แค่ใช้คลิปวีดีโอนั่นตามหาชายคนนั้น แต่ก่อนหน้านั้นมันมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่ง” จู่ๆหัวหน้าสองก็เปลี่ยนอารมณ์กระทันหัน

 

“หัวหน้า สั่งการมาได้เลยครับ…”

 

“นายยังมีกางเกงขายาวตัวนั้นอยู่ไหม? เอามาให้ฉันยืมหน่อย…”

 

“…”

 

…………………………..

 

 

มันใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงหลังจากที่เทพมือระเบิดออกมาจากบ้านหวังลิ่ง และบังเอิญพบเจอกับคนจากแลนด์สเคปเมเนอร์ ก่อนที่จะถึงบ้านอย่างปลอดภัย

 

มันเป็นระยะทางที่ค่อนข้างไกล แต่มันก็ไม่ไกลมากถ้าหากเขามีใบขับขี่กระบี่บิน

 

เทพมือระเบิดอาศัยอยู่ในเหวินเฉียน มันเป็นเขตที่อยู่อาศัยชื่อดังของบรรดาคนรวยและพวกที่มีชื่อเสียง แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนรวยอะไร แต่เราได้รับได้รับมันเป็นของขวัญจากการที่เขาช่วยบริษัทอสังหาริมทรัย์ชื่อดังแห่งหนึ่งชื่อว่า “หลินซีค่อน” และเหวินเฉียนแห่งนี้ก็อยู่ภายใต้การดูแลของบริษัทแห่งนี้

 

เมื่อเขาได้รับบ้านหลังนี้มา เขาก็ได้ทำการปรับปรุงมัน หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยที่เหวินเฉียน ไม่เคยลืมตอนที่บ้านหรูหลังนี้ถูกส่งให้แก่เทพมือระเบิด เพราะเขาลงมือรื้อถอนด้วยตัวเองและปรับระดับพื้นดินให้เรียบ ขายของหรูหราฟุ่มเฟือยทิ้งจนหมด

 

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าของพวกนั้นเป็นของขวัญจากบริษัท เขาคงไม่มีทางที่จะซื้อของฟุ่มเฟือยไร้สาระแบบนั้นมาใช้งาน

 

เทพมือระเบิดหรือเล่ยเหมาเร็นนั้นมีนิสัยคล้ายคลึงกับหวังลิ่ง นั่นก็คือพวกเขาไม่ชอบที่จะเป็นจุดสนใจ ดังนั้นของอะไรที่ดูหรูหราเขาจึงขายมันเสียจนหมด

 

ทุกวันนี้น้ำมันที่ใช้บำรุงรักษากระบี่ของเขาก็แพงจนน่าใจหาย บวกกับเขาจำเป็นต้องใช้เงินทุนในการที่จะรักษาเว็บบอร์ดเอาไว้ ด้วยศักดิ์ที่เป็นถึง “หัวหน้า” มันทำให้เขารู้สึกกดดันตัวเองอยู่พอสมควร

 

เมื่อเขากลับถึงบ้านเขาก็โทรศัพท์ออกไปหาใครคนหนึ่งแทบจะในทันที สัญญาณจากเครื่องโทรศัพท์ของเทพมือระเบิดพุ่งตรงไปยังห้องแลบใต้ดินแห่งหนึ่งที่ชายแดนประเทศจีน…

 

“ฮัลโหล น้องแบล็คใช่ไหม? ใช่แล้วนี่ฉันเอง เทพมือระเบิด…”

 

มันเป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์ที่ห้องแลบของน้องแบล็คถูกทำลาย แต่อย่างน้อยเครื่องมือบางส่วนยังพอทำงานได้อยู่

 

หลังจากที่ได้ฟังเรื่องเล่าของแบล็คแล้ว เทพมือระเบิดก็ถอนหายใจออกมา “อืม…ฉันรู้ว่านายกำลังยุ่ง แต่การซ่อมแซมปืนใหญ่นั้นสามารถรอได้ ฉันได้ไปพบน้องชายคนนึงมาเมื่อวันนี้ เขาสัญญาว่าจะช่วยตามหาคนที่ทำลายห้องแลบนาย และพวกเราจะไปสั่งสอนเจ้าคนนั้นด้วยกัน…แต่ก่อนหน้านั้น ฉันอยากให้นายช่วยสืบเรื่องราวขององค์กรนึงให้ก่อน…นายเคยได้ยินชื่อแลนด์สเคปเมเนอร์บ้างไหม?”