大姐大 บทที่ 101: การสนทนาระหว่างปู่เจี่ยนกับเจี่ยนชูฉิง

ถือโอกาสระหว่างทุกคนวุ่นวายอยู่กับการตระเตรียมอาหาร เจี่ยนชูฉิงก็ไปยังเรือนกล้วยไม้เพื่อพบกับปู่เจี่ยน

“มาพูดคุยกัน มีเรื่องอะไรเหรอ”

ปู่เจี่ยนเห็นลูกชายของตนเองขมวดคิ้วนิ่วหน้า เขาก็เดาว่าอีกฝ่ายมีอะไรที่ต้องการจะปรึกษาด้วย

“ผมมีเรื่องบางอย่างที่ต้องการจะปรึกษาพ่อ”

“ครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องขอความช่วยเหลือหรอก แค่พูดออกมา แม้ว่าคนแก่อย่างพ่อจะเกษียณแล้ว แต่พ่อก็ยังเป็นห่วงเรื่องในครอบครัวอยู่”

“คืออย่างนี้… พวกเราพบคนที่สามารถผ่าตัดเซี่ยวน่าวได้ แต่อีกฝ่ายนั้นบอกให้รอ พวกเรากลัวว่านี่จะเป็นเพียงแค่การหาข้ออ้างปัดให้พ้นตัวจากอีกฝ่าย ดังนั้น…”

พวกเขาได้รับการตอบกลับจากอีกฝ่ายเมื่อวานซืนนี้

อีกฝ่ายไม่ได้ปฏิเสธหรือว่าตกลงโดยตรง เพียงแต่พูดให้พวกเขารอ

จะให้รอไปจนถึงเมื่อไหร่กัน

ยิ่งเร็วเท่าไหร่ที่มือของเซี่ยวน่าวได้รับการผ่าตัด โอกาสที่จะฟื้นตัวก็จะมีสูงขึ้นเท่านั้น

ปู่เจี่ยนพยักหน้า “พ่อเข้าใจละ พ่อจะขอให้เพื่อนพ่อช่วย”

ปู่เจี่ยนเองก็เป็นกังวลเรื่องนี้อยู่เช่นเดียวกัน

มันมีความเกี่ยวพันกับความสมานสามัคคีของครอบครัว

“ขอบคุณครับพ่อ”

“ไม่ต้องขอบคุณพ่อสำหรับเรื่องประเภทนี้ ไม่ว่าอย่างไรก่อนหน้านี้เธอส่งคนไปที่จังหวัดเหรอ ดูเหมือนว่าเธอกำลังมองหาอะไรบางอย่างอยู่เหรอ”

แม้ว่าปู่เจี่ยนจะเกษียณ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะซ่อนเร้นสิ่งต่างๆจากเขาได้

“เอ้อ เป็นการสืบสวนอะไรบางอย่าง”

“หนักหนารึเปล่า”

เจี่ยนชูฉิงบอกชายชราถึงสิ่งที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงได้บอกกับเขาเมื่อสองวันก่อน

“เธอหมายความว่า หยุ่นเฉิงสงสัยว่ามีคนรับใช้ในบ้านที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับปัญหาเรื่องอุบัติเหตุระหว่างเซี่ยวหลิงกับเซี่ยวน่าวอย่างงั้นเหรอ”

“มันยังเป็นแค่ข้อสงสัย ผมยังไม่สามารถหาหลักฐานที่แน่ชัดได้ในเวลานี้”

กล้องวงจรปิดเพียงจับภาพของป้าโม่แอบมองอยู่ไม่ห่างไปจากพวกเขาเมื่อตอนที่เจี่ยนอีหลิงกับเจี่ยนหยุ่นน่าวมีข้อขัดแย้งกัน

แต่ในกรณีเช่นนั้น ป้าโม่ก็สามารถที่จะอธิบายได้ว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่จะต้องมาหาเจี่ยนอีหลิงหรือไม่ก็เจี่ยนหยุ่นน่าว และก็ปรากฏว่าเกิดการทะเลาะกันระหว่างพวกเขา ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าที่จะเข้าไปหาก็เป็นได้

ตามความเป็นจริงบางทีพวกเขาอาจจะไม่สามารถได้รับผลลัพธ์อะไรเลยก็เป็นไปได้หลังจากที่แกะรอยตามกล้องวงจรปิด

ชายชราพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ชูฉิง เธอต้องรู้ว่ากุญแจหลักของเรื่องนี้ก็คือเซี่ยวน่าวระบุด้วยตัวเองว่าเซี่ยวหลิงเป็นคนผลักเขา”

กุญแจของปัญหานี้อยู่ที่เจี่ยนหยุ่นน่าว ตอนนี้เจี่ยนหยุ่นน่าวระบุว่าเป็นเจี่ยนอีหลิง ไม่ใช่คนรับใช้ที่เป็นคนระบุตัว

“ผมรู้” คิ้วของเจี่ยนชูฉิงไม่ได้คลายออก น้ำเสียงของเขาเคร่งเครียด “ผมกับหยุ่นเฉิงไม่รู้ว่าจะช่วยให้เรื่องนี้คลี่คลายลงไปได้อย่างไร แต่ในเมื่อตอนนี้มีข้อสงสัย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปได้เล็กน้อยเพียงใดก็ตาม ผมก็ไม่ต้องการที่จะพลาดเรื่องนี้ไปเช่นกัน”

“ดีแล้ว ดีที่ตรวจสอบมันออกมา ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ช่วยในเรื่องของเซี่ยวน่าวเซี่ยวหลิง คนในตระกูลก็ควรช่วยกันตรวจสอบมันออกมา คนที่ไม่มีความชัดเจนและมีเจตนาร้ายก็ควรจะจัดการออกไปเสียแต่เนิ่นๆ ถ้าใครทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อครอบครัวของลูกจริงๆ ก็อย่าปล่อยปละละเว้น”

อย่าดูถูกชายชราคนนี้ที่เอาแต่ปลูกดอกไม้เลี้ยงนกตลอดวัน เมื่อถึงตอนที่เขาโหดก็จะโหดมาก แน่นอนว่าเขาสามารถทำให้คนอื่นอยู่ไม่เป็นสุขได้

เจี่ยนชูฉิงกล่าวว่า “พ่อ ว่าแต่ว่าทำไมจ๋ายหวินเชิ่งกับเซี่ยวหลิงถึงอยู่ด้วยกันได้”

ทุกคนรู้จักหยูซี เขาเป็นเด็กดี เจี่ยนชูฉิงไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไรกับการที่หยูซีมาเล่นเป็นเพื่อนกับเซี่ยวหลิง

แต่จ๋ายหวินเชิ่งนั่นทำให้เจี่ยนชูฉิงอดที่จะเป็นกังวลไม่ได้

เขากลัวว่าอีหลิงจะถูกอีกฝ่ายย่ำยี และจ๋ายหวินเชิ่งนั่นก็อาจจะมีแผนการร้ายแอบแฝง

“พ่อได้พูดกับนายน้อยจ๋ายแล้ว แม้ว่าส่วนตัวของเขาจะค่อนข้างประหลาดไปบ้าง แต่ก็ไม่ควรจะเลวร้ายเหมือนกับคำร่ำลือ เซี่ยวหลิงนั้นเล่นอยู่กับหยูซี ดังนั้นเธอจึงต้องมีการติดต่อกับนายน้อยจ๋ายอยู่บ้าง อย่ากังวล หยูซีเป็นคนที่มีเหตุมีผล”

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเจี่ยนอีหลิง หยูซีก็จะไม่สามารถอธิบายกับตระกูลเจี่ยนได้