大姐大 บทที่ 223 ให้บทเรียนชิวหยีเจน 4

ชิวหยีเจนอาละวาดในโรงเรียน ชิวลี่เย่าไม่ถึงกับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แต่เขาคิดว่าเรื่องนี้ไม่ร้ายแรงเขาจึงลืมตาข้างหลับตาข้าง*

ก่อนจะถึงวันนี้ ชิวลี่เย่าไม่คิดว่าคนที่ถูกชิวหยีเจนรังแกจะสามารถสร้างผลกระทบใดๆขึ้มาได้

เมื่อมาถึงตอนนี้ จ๋ายหวินเชิ่งก็ได้สนับสนุนคนเหล่านี้และทำหน้าที่เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลัง

ชิวหยีเจนถึงกับโง่งมยิ่งขึ้นกว่าเดิม ท่าทางของเธอนั้นทั้งตกใจและหวาดกลัว

ตอนนี้เธอเหมือนกับปลาที่อยู่บนเขียง

เธอจ้องมองเจี่ยนอีหลิงอย่างไม่อยากเชื่อ อีกฝ่ายเป็นคนที่วางเธอไว้บนเขียง

หลังจากเข้าใจถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้แล้ว ชิวลี่เย่าก็ไม่สนใจที่จะทุบตีลูกสาวของตัวเองอีก รีบร้องขอความเมตตาจากจ๋ายหวินเชิ่งทันที

“นายท่านเชิ่งได้โปรดยกโทษด้วย เรื่องนี้เป็นความผิดของพวกเรา ท่านเป็นผู้ใหญ่กว่า ได้โปรดละเว้นเราในครั้งนี้ ผม ผมจะสั่งสอนลูกสาวคนนี้อย่างดีในอนาคต ไม่ให้เธอทำแบบนี้อีกในอนาคต”

จ๋ายหวินเชิ่งยิ้มที่มุมปากพร้อมกับสายตาดูแคลนและกล่าวว่า “นายท่านคนนี้ไม่ชอบคำว่า ‘เป็นผู้ใหญ่กว่า*’ นายท่านชอบที่จะเป็นคนใจแคบ”

ใบหน้าของชิวลี่เย่าซีดเผือด เขาจ้องมองด้วยสายตาว่างเปล่าไปยังจ๋ายหวินเชิ่งผู้ซึ่งไม่ยอมแม้จะให้โอกาสเขาขอความเมตตา

รู้สึกเหมือนมีเสียงดังหึ่งอยู่ในหัว

ตอนนี้โทรศัพท์มือถือของเขาเริ่มดังขึ้นไม่มีหยุด

มันเป็นโทรศัพท์จากคนในคณะกรรมการ เห็นได้ชัดว่าวิดีโอบนอินเทอร์เน็ตเกิดแพร่กระจายไปทั่วแล้ว

ในช่วงเวลาต่อจากนี้ไป ชิวลี่เย่าและชิวหยีเจนทั้งคู่ก็คงมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก

ชิวลี่เย่าจะสามารถรักษาตำแหน่งในฐานะประธานคณะกรรมการ และสถานะของตระกูลชิวไว้ได้หรือไม่นั้นเป็นเรื่องยากที่จะพูด

เมื่อออกจากบ้านตระกูลชิว จ๋ายหวินเชิ่งก็เห็นเจี่ยนอีหลิงกำลังเขียนข้อความ

“เธอส่งข้อความถึงใครเหรอ”

“ให้เจียวเจียว ส่งวิดีโอสู้กันไปให้”

เจี่ยนอีหลิงส่งวิดีโอการต่อสู้ระหว่างชิวลี่เย่าและชิวหยีเจนลูกสาวของเขาไปให้หูเจียวเจียว

“ส่งสำเนาให้นายท่านด้วย”

“นายเพิ่งดู” เขาได้เห็นมันด้วยตาของตัวเองไปแล้ว

“ไว้ให้นายท่านได้ย้อนกลับไปดูอีก” จ๋ายหวินเชิ่งตอบ

เจี่ยนอีหลิงยอมรับคำพูดนี้และส่งสำเนาสิ่งที่ผ่านมาให้จ๋ายหวินเชิ่ง

ชื่อของเจี่ยนอีหลิงปรากฏในรายชื่อติดต่อครั้งล่าสุดทางโทรศัพท์ของจ๋ายหวินเชิ่ง

ในบันทึกการสนทนาที่เดิมนั้นว่างเปล่า มีข้อความแรกปรากฎขึ้น

###

การผ่าตัดเจี่ยนหยุ่นน่าวนั้นได้รับการจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว

ครอบครัวบ้านตระกูลเจี่ยนมาที่สถาบันตั้งแต่เช้า

พวกเขารอการปรากฏตัวของ Dr.FS ที่กำลังทำการผ่าตัดลูกชายของเขา

เวลาผ่านไป ครอบครัวบ้านตระกูลเจี่ยนที่รออยู่ในหอผู้ป่วย รู้สึกเพียงแต่ว่าเวลาของวันนี้ผ่านไปอย่างช้ามาก

เนื่องจากเป็นเพียงแค่การผ่าตัดที่มือ ไม่สามารถกล่าวได้ว่าเป็นการผ่าตัดที่อันตราย ดังนั้นหมอจึงไม่มีอะไรที่จะอธิบายให้กับครอบครัวนี้ทราบก่อนการผ่าตัดมากนัก

ส่วนสำหรับสถาบันแล้ว ทุกคนต่างก็พากันกังวลอยู่บ้างเช่นกัน

ยังมีเวลาครึ่งชั่วโมงก่อนที่การผ่าตัดจะเริ่มขึ้น หากเจี่ยนอีหลิงไม่ปรากฏตัวขึ้น เธออาจจะไม่ทันการ

ผ่าตัด

ศาสตราจารย์ฉีกังวลเป็นอย่างมาก “เกิดอะไรขึ้นกับอีหลิงหรือเปล่า”

หลัวซิ่วเอินรู้เรื่องราวบางอย่างเมื่อคืนที่ผ่านมา และรู้สึกเป็นกังวลอยู่บ้าง “ฉันจะออกไปตามหาเธอ”

เฉิงอี้รีบร้อนหยุดหลัวซิ่วเอินไว้ “พี่สาวเอิน ใจเย็นๆ น้องสาวอีหลิงน่าจะมีเรื่องเร่งด่วนเล็กน้อย พี่ต้องเชื่อเธอ รอสักครู่ มันยังไม่ถึงบ่ายโมงสักหน่อย นอกจากนี้พี่สาวก็ไม่รู้ว่าตอนนี้น้องสาวอีหลิงอยู่ที่ไหน ถ้าออกไปตะลอนหาอย่างรีบร้อนก็ได้แต่เตร่ไปมาบนถนนไม่ใช่เหรอ”

คำพูดของเฉิงอี้ก็สมเหตุสมผลเช่นเดียวกัน

หลัวซิ่วเอินได้แต่ระงับความกังวลในใจของเธอในตอนนี้ไว้

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่งศาสตราจารย์ฉีก็กล่าวกับเฉิงอี้และหลัวซิ่วเอินว่า “คุณสองคนไปที่หอผู้ป่วยก่อน แล้วแจ้งให้ผู้ป่วยกับสมาชิกในครอบครัวทราบ เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่เป็นกังวล ถ้าเวลาการผ่าตัดจะต้องเลื่อนออกไป”

————————————————-

ลืมตาข้างหลับตาข้าง (睁一只眼，闭一只眼)* มีความหมายเหมือนกับคำว่า เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ของไทย หรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นั่นเอง

เป็นผู้ใหญ่มากกว่า (大人有大量)* มีความหมายว่าให้มีน้ำใจและอดทนอดกลั้นต่อผู้อื่น