大姐大 บทที่ 237 ของขวัญจากสุภาพบุรุษชรา 2

เสียงของชายชราสั่นเครือ แต่เยือกเย็นและทรงอำนาจ

“ยี่สิบห้าล้าน”

ทันทีที่ท่านผู้เฒ่าเปิดปาก ผู้เข้าร่วมงานทั้งหมดก็พากันมองไปที่เขา

หลังจากเงียบไปสักพักหนึ่ง เจ้าหน้าที่ก็ถามว่าจะมีใครประมูลขึ้นไปกว่านี้หรือไม่

ไม่มีใครตอบ ไม่ว่าอย่างไรทุกคนก็ไม่มีใครพร้อมที่จะประมูลเพชรสีชมพูราคาแพงขนาดนี้

หลังจากนับเสียงบี๊บสามครั้งก็พบว่าไม่มีใครเสนอราคาอีก และค้อนก็ถูกทุบลงตัดสินว่าเพชรสีชมพูเป็นของมิสเตอร์เหลียง

“เพชรสีชมพูนี้เป็นของมิสเตอร์เหลียง” เจ้าหน้าที่กล่าว

“ผมจะให้ผู้ช่วยผมจัดการเรื่องนี้ คุณช่วยมอบเพชรสีชมพูนี้ให้กับเด็กหญิงตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ที่มุมด้านหลังนั้นได้ไหม เพชรสีชมพูนี้เหมาะกับเธอ”

ทันทีที่มิสเตอร์เหลียงพูดแบบนี้ ทุกคนก็หันกลับมามองไปที่ด้านหลัง

มีเด็กหญิงตัวเล็กๆนั่งอยู่ที่มุมห้อง

และเธอเป็นเด็กหญิงคนเดียวที่ปรากฏตัวในวันนี้ เจี่ยนอีหลิง

ทุกคนมองไปที่เจี่ยนอีหลิงอย่างตกตะลึง

ท่าทางของทุกคนคล้ายคลึงกันอย่างน่าประหลาดใจ

สงสัย แปลกใจ งงงัน

ทำไมมิสเตอร์เหลียงถึงมอบเพชรสีชมพูมูลค่าหลายสิบล้านให้เจี่ยนอีหลิง

สองคนนี้ไม่เกี่ยวข้องกันเลย

และไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ในการที่จะให้ของขวัญราคาแพงเช่นนี้

เหอเยี่ยนก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจและพูดไม่ออก

เธอคิดจนหัวแทบแตก แต่ก็ไม่สามารถเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองได้

นี่เป็นไปได้อย่างไร

มิสเตอร์เหลียงมอบของขวัญราคาแพงขนาดนั้นให้เจี่ยนอีหลิงจริงๆเหรอ

เลดี้ฉินที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ตกใจเช่นเดียวกัน และรีบส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่ขอคำยืนยัน

เจ้าหน้าที่รีบขอคำยืนยันกับมิสเตอร์เหลียง “มิสเตอร์เหลียง คุณแน่ใจเหรอ ว่าต้องการมอบเพชรสีชมพูนี้ให้กับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆสวมเสื้อขาวที่อยู่ตรงนั้น”

“ใช่ ผมแน่ใจ มีเพียงเด็กหญิงตรงนั้นที่มีภาวะอารมณ์ที่เข้ากับเพชรสีชมพูเม็ดนี้”

คำตอบของมิสเตอร์เหลียงนั้นเยือกเย็นและอ่อนโยน แต่สำหรับคนอื่นๆมันเหมือนกับฟ้าร้องกรอกหู

เจ้าหน้าที่จึงต้องวุ่นวายอยู่กับการส่งเพชรสีชมพูให้เจี่ยนอีหลิง

แม้ว่ามิสเตอร์เหลียงยังไม่ได้ชำระเงิน แต่บุคคลนี้คือมิสเตอร์เหลียงและพวกเขาไม่ต้องกังวลว่าชายชราจะหักหลัง

เพชรสีชมพูปรากฏขึ้นต่อหน้าเจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนอีหลิงขมวดคิ้ว ไม่อยากรับของขวัญชิ้นนี้

“มากเกินไป” เจี่ยนอีหลิงกล่าว

เธอได้รับการชำระเงินแล้ว และไม่จำเป็นต้องชำระเงินเพิ่มเติม

มิสเตอร์เหลียงกล่าวว่า “ไม่เป็นไร มันเป็นแค่เพชร ไม่นับ มันเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆจากผู้ใหญ่อย่างฉันให้กับคนรุ่นเยาว์”

ของขวัญพบหน้า ถึงกับให้เพชรสีชมพูราคา 25 ล้านเลยเหรอ

ยิ่งไปกว่านั้นเงิน 25 ล้านก็เป็นเพียงราคาประมูลของวันนี้ หากมีการประมูลในโอกาสอื่น เงิน 25 ล้านอาจประมูลไม่ได้

คนที่อยู่ในงานตอนนี้เพิ่งเคยเห็นของขวัญพบหน้าราคาแพงเช่นนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต

“น้องสาวรู้จักคนนั้นเหรอ” เจี่ยนหยู่หมินถามเจี่ยนอีหลิงเบาๆ

เหตุการณ์นี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า จากนั้นก็ยอมรับของขวัญท่ามกลางความสนใจของทุกผู้คน

ทุกคนยังคงมองไปที่เจี่ยนอีหลิง ในเมื่อพวกเขายังไม่ฟื้นตัวเต็มที่จากเหตุการณ์ในครั้งนี้

เจ้าหน้าที่ก็ยังงุนงงอยู่เป็นเวลานาน และสุดท้ายภายใต้การเตือนจากสายตาของเลดี้ฉิน เขาก็กลับไปดำเนินการตามขั้นตอนต่อไปของวันนี้

ของประมูลชิ้นต่อไปดูกลายเป็นดาษดื่นมากกว่าเดิม

และทุกคนก็ดูเหมือนจะเหม่อลอยอยู่บ้างเมื่อมีการประมูล

ความสนใจส่วนใหญ่ของพวกเขายังคงอยู่กับเหตุการณ์ที่มิสเตอร์เหลียงมอบเพชรสีชมพูให้กับเจี่ยนอีหลิง

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาอยากรู้ว่าเจี่ยนอีหลิงดึงดูดความสนใจจนสามารถได้รับของขวัญจากมิสเตอร์เหลียงได้อย่างไร

แม้แต่ปู่เจี่ยนของตระกูลเจี่ยนก็ไม่ได้มีหน้ามีตามากมายแบบนี้ต่อหน้ามิสเตอร์เหลียง

แล้วเจี่ยนอีหลิงทำได้อย่างไร