大姐大 บทที่ 155 อย่ากลัว ฉันจะจัดการเอง 3

“อีหลิง น้อง…. น้องมีเรื่องอะไรเหรอ” เจี่ยนหยู่เจี๋ยกล่าวออกมาอย่างลำบากยากเย็น

“วิดีโอ” เจี่ยนอีหลิงพูด

“อะไรนะ”

“วิดีโอนั่น ฉันก็มี นายไม่ต้องกังวล ฉันเสียใจ”

“น้อง…น้องพูดว่าวิดีโอนั่น… น้อง…”

เจี่ยนหยู่เจี๋ยแทบไม่เชื่อสิ่งที่เขาได้ยิน น้องสาวของเขาก็มีด้วยงั้นเหรอ

เธอมีวิดีโอหลักฐานนั่นเรียบร้อยแล้วงั้นเหรอ

น้องสาวอีหลิงรู้ว่าเขาเห็นวิดีโอนั่นด้วยแล้วงั้นเหรอ

“น้อง…น้องรู้ว่าพี่เห็นวิดีโอนั่นด้วยงั้นเหรอ”

“อื้อ” เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า

“พี่ขอโทษ…” เจี่ยนหยู่เจี๋ยตาแดง “พี่ไม่ได้ปกป้องน้อง… พี่ไม่สมกับการเป็นพี่ของน้อง”

“นายทำ” เจี่ยนอีหลิงพูด

เจี่ยนหยู่เจี๋ยก้มหน้า “อีหลิง น้องเกลียดพี่ได้ พี่รู้ความจริง แต่พี่เลือกที่จะปิดบังมันไว้ ในเวลาที่พี่ได้ตัดสินใจ พี่ก็ไม่สมควรที่จะเป็นพี่ของน้องอีกต่อไป”

เจี่ยนหยู่เจี๋ยรู้ว่าเขาเกลียดการเลือกของตัวเขาเองนั้นมากแค่ไหน

เขายังคงรู้สึกว่าตัวเขาเองนั้นยังแย่มาจนถึงตอนนี้

แต่เขาก็ยังคงเลือกเส้นทางนี้

“ไม่เป็นไร” เจี่ยนอีหลิงพูด

ไม่มีความลังเล ชัดเจนง่ายดาย

เจี่ยนหยู่เจี๋ยถึงกับตะลึง “อีหลิง น้อง…”

“ถ้านายไม่เสียใจ จะยกโทษให้”

เจี่ยนอีหลิงพูดอย่างเรียบง่าย ชัดเจน และมั่นคงหนักแน่น

หัวใจของเจี่ยนหยู่เจี๋ยเหมือนกับถูกทุบด้วยของแข็งอย่างรุนแรง

มันหนักแสนหนักและเจ็บปวด แต่หลังจากความเจ็บปวดผ่านพ้นไปแล้ว ก็เหมือนกับว่าเลือดสดๆนั้นกำลังรินไหล

เจี่ยนอีหลิงหยุดพูด แต่ก็เหมือนกับว่ายังมีสิ่งที่ต้องการจะพูด

เธออ้าปากออกอีกครั้ง แต่เสียงของเธอนั้นกลับอ้อมแอ้มเหมือนไม่คุ้นเคย “นายเป็น พี่ชาย”

คำพูด “พี่ชาย” นั้นออกมาจากปากของเจี่ยนอีหลิงอย่างช้าๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่เจี่ยนอีหลิงเรียก “พี่ชาย”

คำว่า “พี่ชาย” นั้นกระแทกโดนหัวใจของเจี่ยนหยู่เจี๋ยอย่างถนัดถนี่ และเขาก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป

มองไปยังใบหน้าเล็กๆและดวงตาที่สดใสของเจี่ยนอีหลิง….

กำแพงสูงในใจของเขาที่เพิ่งถูกสร้างขึ้นมาเมื่อคืนนี้พังทลายลงไปอย่างไร้แรงต้านทานกลายเป็นซากปรักหักพังในทันที….

น้องสาวของเขา นี่เป็นน้องสาวของเขา น้องสาวของเขาเชื่อใจเขา…..

และเขานี่แหละที่ต้องการที่จะดูแลน้องสาวสุดที่รักไปตราบชั่วชีวิตของตัวเขาเอง…

เจี่ยนหยู่เจี๋ยหัวเราะเหมือนกับคนโง่งม

รอยยิ้มเจาะทะลวงความมืดหม่นในใจของเขา

ในขณะที่หัวเราะ น้ำตาของเขาก็ไม่ได้หยุดไหล

เมื่อน้ำตาไหลลงมา เจี่ยนหยู่เจี๋ยก็ปาดเช็ดน้ำตาทิ้งไปด้วยแขนของเขาจนสิ้น

ราวกับหลุดพ้นจากพันธนาการอันแข็งแกร่ง เขาพูดอย่างหนักแน่นกับเจี่ยนอีหลิงว่า “อีหลิง พี่จะกลับไปบ้านในตอนนี้ ไปเอาวิดีโอ รอพี่นะ พี่จะเปิดเผยให้ทุกคนรู้”

บางทีนี่อาจจะผิดที่ทรยศแม่ของเขา บางทีทางเลือกของเขานั้นอาจจะทำให้เขานั้นบ้านแตกสาแหรกขาด

แต่เขาก็ไม่ควรปิดบังความจริง

ทั้งแม่และน้องสาวของเขานั้นเป็นคนที่เขาไม่ต้องการให้เป็นอันตราย แต่เป็นแม่เขาที่ทำผิดพลาดไม่ใช่น้องสาวของเขา

น้องสาวของเขานั้นเลือกที่จะยกโทษให้กับเขาทั้งยังเลือกที่จะเชื่อใจเขา เขาไม่สามารถที่จะทำผิดต่อเธอได้อีกต่อไป

เขาจะเปิดเผยวิดีโอนั้นให้กับทุกคนและคืนความยุติธรรมให้กับน้องสาวของเขา จากนั้นเขาก็จะไปร้องขอปู่ ครอบครัวของลุง และน้องสาวอีหลิงของเขา ขอให้พวกเขาให้ยกโทษให้กับแม่ของเขา

ไม่ว่าพวกเขาจะสั่งให้เขาทำอะไรก็ตาม

ค่ำคืนแห่งการกระเสือกกระสน ค่ำคืนแห่งความเจ็บปวด สุดท้ายก็กลายไปเป็นเพียงแค่ฟองสบู่ภายใต้ความไว้วางใจที่เปิดเผยของน้องสาวสุดที่รักของเขา

เจี่ยนอีหลิงจับเจี่ยนหยู่เจี๋ยไว้ “ไม่ ฉันจะจัดการเอง”

เสียงอ่อนโยนนั้นเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น

เจี่ยนหยู่เจี๋ยประท้วง “ไม่ นี่ไม่ใช่น้องที่ทำผิด เป็นเรา เราควรจะชดใช้ ดังนั้นพี่จะไป”

เจี่ยนอีหลิงพูดสั้นๆว่า “ฉันจะจัดการเอง”

หลังจากที่เจี่ยนอีหลิงพูดจบ เธอก็หันหน้าไปอย่างอย่างมั่นใจ เธอหันตัวก้าวเดินไปยังประตูโรงเรียน

เจี่ยนหยู่เจี๋ยตกตะลึงไปชั่วขณะจากนั้นก็ตามเจี่ยนอีหลิงไปจนทัน เขาหยุดเจี่ยนอีหลิงไว้