บทที่ 113: ตำหนิเจี่ยนหยุ่นน่าว 1

“เรื่องอะไรกัน พี่กำลังพูดถึงเรื่องของขวัญของชืออวิ้นเหรอ” เจี่ยนหยุ่นน่าวมองไปยังเจี่ยนหยุ่นเฉิงด้วยแววตาสงสัย

“ใช่” เจี่ยนหยุ่นเฉิงถามอีกฝ่ายเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ไม่ใช่ว่าพูดกันไปเรียบร้อยแล้วเมื่อตอนที่อยู่ที่ประตูเหรอ” เจี่ยนหยุ่นน่าวสงสัย

เขาได้พูดทุกอย่างที่ควรจะพูดไปแล้ว และพี่ชายก็เห็นถุงกระดาษเช่นเดียวกัน

“ฉันต้องการให้นายพูดอีกครั้งต่อหน้าพ่อแม่ในตอนนี้” เจี่ยนหยุ่นเฉิงยืนด้านข้าง สายตาของเขาเคร่งเครียดและมีสีหน้าเรียบเฉย

เจี่ยนหยุ่นน่าวชะงัก จากนั้นก็พูดกับพ่อและแม่ว่า “พ่อ แม่ ผมเพิ่งพบของขวัญที่ชืออวิ้นเตรียมไว้ในพุ่มไม้หน้าบ้าน ถุงกระดาษเหมือนกันทุกอย่างและในนั้นก็มีเสื้อกันหนาวและผ้าพันคอเช่นเดียวกัน ชืออวิ้นไม่ได้โกหก เธอเพียงแค่ไม่รู้ว่าถุงกระดาษที่ป้าอันเอามาในวันนั้นไม่ใช่ของเธอ”

เจี่ยนชูฉิงกับเวินนน่วนขมวดคิ้ว จิตใจของพวกเขาหดหู่ลงในทันใด

เจี่ยนหยุ่นเแิงถามเจี่ยนหยุ่นน่าวต่อว่า “แล้วนายคิดว่าเหตุการณ์นี้เป็นยังไง เป็นเหตุบังเอิญหรือเปล่า”

“พี่ใหญ่”

“พูดสิ่งที่อยู่ในใจของนายออกมา พี่ต้องการได้ยินสิ่งที่นายคิดเกี่ยวกับ “เหตุบังเอิญ” นี้”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ได้โง่ คำพูดของเจี่ยนหยุ่นน่าวเผยให้เห็นถึงว่าตัวหยุ่นน่าวเองมีความเคลือบแคลงในเรื่อง “เหตุบังเอิญ” นี้

และตอนนี้เขาจึงถามเจี่ยนหยุ่นน่าวให้พูดถึงสิ่งที่ตัวเองสงสัยทั้งหมดออกมา

เมื่อเจี่ยนหยุ่นเฉิงพูดอย่างนั้น เจี่ยนหยุ่นน่าวจึงไม่เก็บงำไว้อีกต่อไป

“ใช่ ผมไม่คิดว่ามันเป็นเหตุบังเอิญ ถ้ามันเป็นเหตุบังเอิญ ทำไมถุงทั้งสองใบจึงเหมือนกัน อีกทั้งของที่อยู่ข้างในก็คล้ายกันมาก ทั้งตำแหน่งก็ยังอยู่ในที่เดียวกันอีก ชืออวิ้นพูดถูก ไม่มีเหตุผลที่เธอจะพูดโกหก ทั้งมันก็ง่ายที่จะถูกจับได้ เธอไม่มีเหตุผลอะไรที่จะโยนหินใส่เท้าของตัวเอง”

เจี่ยนหยุ่นน่าวกล่าวถึงความสงสัยที่อยู่ในใจทั้งหมดออกมา

“แล้วไง” เจี่ยนหยุ่นเฉิงต้องการที่จะได้ยินความคิดเห็นที่สรุปออกมา

เจี่ยนหยุ่นน่าวชะงักไปชั่วครู่พร้อมกับความลังเล

เขาเงยหน้ามองไปยังพ่อแม่และพี่ชาย

สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจที่จะพูดถึงข้อสรุปในใจของตนเอง “ผมคิดว่าน่าจะเป็นเซี่ยวหลิงที่สลับของ ไม่งั้นผมก็คงไม่สามารถที่จะอธิบายได้ว่าทำไมสิ่งต่างๆถึงเกิดขึ้นได้บังเอิญถึงขนาดนี้”

ถ้อยคำแต่ละคำถูกกล่าวออกมาอย่างชัดเจน

ที่ตรงประตูนั้น เขาไม่ได้พูดอะไรให้กับเจี่ยนหยุ่นเฉิงเลย

แต่ความคิดแบบนั้นได้เกิดขึ้นในใจของเขาเรียบร้อยแล้ว

ทันทีที่เจี่ยนหยุ่นน่าวพูดแบบนั้น เวินน่วนก็รู้สึกเหมือนกับถูกมีดแทงใจ

เจี่ยนชูฉิงรีบกอดภรรยาของตัวเองไว้ในอ้อมแขน แต่ก็ไม่สามารถที่จะพูดถ้อยคำปลอบโยนออกมาได้

ลูกชายและลูกสาวเกิดปัญหาขึ้นมาแบบนี้ หัวใจของคนทั้งคู่ก็เหมือนกับถูกทอดในน้ำมันเดือด

เจี่ยนหยุ่นเฉิงมองดูเจี่ยนหยุ่นน่าว “บังเอิญ ฉันก็มีคำตอบอีกอย่างอยู่ที่นี่”

จากนั้นเจี่ยนหยุ่นเฉิงก็โยนแท็บเล็ตไปยังมือซ้ายของเจี่ยนหยุ่นน่าว

วิดีโอสองเรื่องกำลังเล่นอยู่อย่างสอดคล้องกันบนแท็บเล็ตนั้น

วิดีโอด้านซ้ายมือแสดงให้เห็นเจี่ยนอีหลิงส่งของขวัญให้ในคืนนั้น

วิดีโอด้านขวามือเผยให้เห็นโม่ชืออวิ้นโยนของขวัญเข้าไปในพุ่มไม้

มันเล่นวนลูปทั้งสองด้าน ซ้ำไปและซ้ำมา สะท้อนอยู่ในดวงตาของเจี่ยนหยุ่นน่าว ปลุกทุกเซลล์สมองของเขาให้ตื่น

ดวงตาของเจี่ยนหยุ่นน่าวเบิกกว้างขึ้นและมองดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในแท็บเล็ตด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากเชื่อ

“ผม… ยังไงกัน…”

เจี่ยนหยุ่นน่าวสำลัก สีเลือดบนใบหน้าซีดจางลงไป

“ทำไมมันจึงต่างจากที่นายคิด ใช่ไหม”

“ทำไมชืออวิ้นจึงทำอะไรแบบนี้ ทำไมเธอถึงต้องโกหกผม”

ภายในวันเดียว เขาต้องเจอกับเหตุการณ์ชวนตกใจที่พลิกผันกลับไปกลับมาซ้ำแล้วซ้ำอีก