大姐大 บทที่ 179 จัดส่งอาหารมื้อดึก

“ดี ดี” หัวหน้าฝ่ายวิชาการไม่รู้จะพูดอะไรกับเจี่ยนอีหลิง “เธอทำของเธอต่อไป”

คำที่เขาอยากจะพูดนั้นมันไม่เหมาะสมที่จะพูดที่นี่

หัวหน้าฝ่ายไม่ต้องการที่จะเสียเวลาไปกับเจี่ยนอีหลิงอีกต่อไป

เมื่อผลการสอบประกาศออกมา เขาก็จะพยายามไม่รับรู้เรื่องราวเด็กคนนี้อย่างถึงที่สุด ในช่วงเวลานี้เขาควรจะให้ความสำคัญกับนักเรียนที่ได้ฝึกฝนมาเป็นพิเศษกับนักเรียนชั้นนำในห้องเก่งปีสาม พวกเขามีแนวโน้มที่จะชนะการแข่งขันเคมีนี้มากกว่าคนอื่น

หัวหน้าฝ่ายวิชาการมาแล้วก็จากไป แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรมากนัก แต่ก็เห็นชัดเจนว่าเขาไม่ชอบการกระทำของเจี่ยนอีหลิง

###

ในเมื่อโม่ชืออวิ้นลงทะเบียนการแข่งขันเคมี เธอก็ต้องอุทิศตนในการทำแบบฝึกหัด

ชุดคำถามที่ส่งมาจากหัวหน้ากลุ่มได้ส่งมาเพื่อช่วยนักเรียนที่ลงทะเบียนแข่งขัน โม่ชืออวิ้นมีเจตนาที่จะทำมันให้เสร็จก่อนการแข่งขัน

นี่ยิ่งเพิ่มภาระให้กับโม่ชืออวิ้นซึ่งอยู่ในระดับมัธยมชั้นปีที่สามเป็นอย่างมาก

เธอต้องศึกษาจนถึงตีหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงดูค่อนข้างซูบเซียว

การเรียนอย่างหนักของโม่ชืออวิ้นนั้นเข้าตาของป้าโม่ และเธอก็รู้สึกเจ็บปวดอยู่ในใจ

แต่เธอก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากจะทำอาหารมื้อดึกให้กับลูกสาวของเธอ

หลังจากที่ป้าโม่ทำมื้อดึกให้โม่ชืออวิ้นแล้ว เธอก็ทำเพิ่มอีกชุด

“ชืออวิ้น ลูกเอาอาหารนี้ไปให้นายน้อยสามได้ไหม”

ระยะหลังนี้นายน้อยคนโตได้พานายน้อยสามไปด้วยเป็นการส่วนตัว และการผ่าตัดของนายน้อยสามก็ถูกกำหนดไว้แล้ว ผลทำให้นายน้อยสามมีเวลาติดต่อพูดคุยกับลูกสาวเธอน้อยลง

ป้าโม่กลัวว่าความสัมพันธ์ระหว่างเด็กทั้งสองจะลดน้อยถอยลงไปตามกาลเวลา ดังนั้นเธอจึงทำอาหารมื้อดึกเพิ่มเป็นพิเศษพร้อมกับขอให้โม่ชืออวิ้นให้นำไปให้เจี่ยนหยุ่นน่าวด้วยตัวเอง

โม่ชืออวิ้นมองไปยังอาหารมื้อดึกที่แม่ของเธอได้เตรียมเอาไวัอย่างลังเล

ก่อนนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับเจี่ยนหยุ่นน่าวได้จืดจางลงไป อีกทั้งเขาก็ไม่ยอมตอบข้อความที่เธอส่งไปหาเขา

ตอนแรกโม่ชืออวิ้นสงสัยว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับครั้งนั้นตอนที่ของขวัญได้ถูกค้นพบ

แต่ว่าคู่สามีภรรยาและนายน้อยคนโตไม่ได้ทำอะไรกับแม่ของเธอ โม่ชืออวิ้นจึงคลายความระแวงระวังลงไป

ถ้าเรื่องนั้นถูกค้นพบ เป็นไปไม่ได้ที่คู่สามีภรรยาและนายน้อยคนโตจะไม่แสดงอะไรออกมา

ดังนั้นโม่ชืออวิ้นจึงเข้าใจว่าเจี่ยนหยุ่นน่าวยุ่งอยู่ในช่วงนี้

โม่ชืออวิ้นลังเลชั่วขณะก่อนที่จะถือชามเกี๊ยวชิ้นเล็กๆในซุปไก่ที่แม่ของเธอได้เตรียมเอาไว้แล้วก็เดินไปที่คฤหาสน์

โม่ชืออวิ้นกับแม่ของเธออาศัยอยู่ในบ้านเล็กข้างคฤหาสน์ตระกูลเจี่ยน แม้ว่ามันจะเป็นเหมือนกระท่อม มันก็ยังดีกว่าบ้านที่แม่และเธออาศัยอยู่แต่ก่อน

เมื่อเธอมาถึงคฤหาสน์ โม่ชืออวิ้นก็พยายามที่จะเปิดประตู

ประตูหลักเป็นประตูล็อกด้วยลายนิ้วมือ

ลายนิ้วมือของโม่ชืออวิ้นนั้นเดิมทีแล้วนั้นได้ถูกบันทึกไว้ แต่ว่าวันนี้ประตูล็อกบอกเธอว่าลายนิ้วมือของเธอนั้นไม่ถูกต้อง

โม่ชืออวิ้นตกตะลึง

เป็นไปได้หรือไม่ว่าลายนิ้วมือของเธอนั้นลบไปจากการที่ระบบรักษาความปลอดภัยภายในบ้านนั้นได้ถูกอัพเดตเมื่อไม่นานมานี้

โม่ชืออวิ้นนั้นวางอาหารมื้อดึกไว้ข้างตัวก่อนที่จะส่งข้อความไปหาเจี่ยนหยุ่นน่าว

[เห็นไฟในห้องเธอยังไม่ดับ เธอคงยังไม่เข้านอนใช่ไหม แม่ฉันก็เลยทำอาหารว่างมื้อดึกให้ เป็นเกี๊ยวซุปไก่ของโปรดของเธอ ฉันเอาไปให้เธอไหม]

หลังจากที่ข้อความถูกส่งไปจนเวลาล่วงเลยไปนาน

หลังจากที่ผ่านไปประมาณห้านาที โม่ชืออวิ้นก็ได้ร้บคำตอบจากเจี่ยนหยุ่นน่าว

[ไม่จำเป็น]

สามคำสั้นๆ เห็นได้ชัดเจนว่าปฏิเสธคำขอของโม่ชืออวิ้น

เมื่อโม่ชืออวิ้นเห็นข้อความสามคำนี้ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

หลังจากที่เดินไปมาอยู่ที่ประตูอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง โม่ชืออวิ้นก็กลับไปที่กระท่อมที่พักของเธอและแม่พร้อมกับอาหารมื้อดึก

ป้าโม่เห็นโม่ชืออวิ้นถืออาหารมื้อดึกกลับมาโดยไม่ถูกแตะต้อง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอชืออวิ้น หรือว่านายน้อยสามหลับลงไปแล้ว”

“เปล่า เขาทานแล้ว ป้าอันทำมื้อดึกให้เขาแล้ว” โม่ชืออวิ้นโกหก เธอไม่ต้องการให้แม่ของเธอคิดเรื่องนี้

“งั้นก็คราวหน้าก็แล้วกัน” ป้าโม่รู้สึกเสียใจเล็กน้อย