S.P.Pบทที่9:ค่าหัว

 

ในวันต่อมาโรแกนก็ได้รู้ว่าเป้าหมายของทุกคนบนเรือคือการเดินทางไปยังเกาะที่เรียกว่านานซีที่อยู่อีสบลูครอบครัวของฮินะกำลังทำการค้าอยู่ที่นั้น แถมเธอยังเป็นลูกสาวคนโตของครอบครัวด้วยอายุเพียง16 ปีแต่เธอก็สามารถรับผิดชอบธุรกิจของครอบครัวเธอได้เป็นอย่างดี

 

คนบนเรือลำนี้เชื่อมั่นในพลังของฮินะมากแถมเธอก็ยังเป็นชนชั้นสูงที่ใจดีมากอีกด้วย

 

เรือได้แล่นอยู่บนทะเลนานกว่าหนึ่งเดือนและพวกเขาก็ได้หยุดเรือเพื่อเติมเสบียงอยู่สามครั้ง

 

โรแกนนั้นได้สร้างสัมพันธ์อันดีกับลูกเรือทุกคนโดยเฉพาะกับฮินะ

 

ชายหนุ่มนั้นดูดีเป็นอย่างมากส่วนหญิงสาวก็สวยมากการมีอยู่ของพวกเขานับเป็นเรื่องมหัศจรรย์นี่คือจุดเริ่มต้นของความรักอันยิ่งใหญ่และไม่มีใครรู้ว่าพวกเขานั้นได้พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไปถึงขั้นไหนแล้ว

 

ในวันนี้การเติมเสบียงของเรือได้เสร็จสิ้นแล้วจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ค่อย ๆ ออกจากท่าเรือ

 

เหล่าลูกเรือกำลังนั่งอยู่ใต้ดวงอาทิตย์พวกกำลังนั่งกินข้าวกลางวันกันอยู่

 

ตอนนี้ได้มีนกนางนวลหลายตัวบินอยู่บนท้องฟ้า พวกมันมีห่อแปลก ๆ อยู่ที่คอในนั้นมีหนังสือพิมพ์จำนวนมากอยู่ ในช่วงที่เรือแล่นผ่านไปก็ได้มีกระดาษหลากสีหล่นลงมา

 

หนึ่งในกระดาษที่ได้ตกลงมานั้นมันได้ไปอยู่ตรงหน้าของใครบางคนที่กำลังหลับและมันก็ได้ทำให้เขาตื่นขึ้นมา เขาลืมตาขึ้นแล้วได้หยิบกระดาษนั้นขึ้นมาดู

 

“นี่คืออะไร!?”

 

“โกล ดี โรแกนค่าหัว110 ล้าน!”

 

“ฟังทางนี้!บุคคลนี้เป็นอันตรายอย่างยิ่งหากคุณพบเห็นเขาให้แจ้งทหารเรือทันทีหรือจัดการกับเขาด้วยตัวเองไม่ว่าจะเป็นหรือตาย!”

 

หลังจากอ่านประโยคที่อยู่บนกระดาษแล้วชายคนนั้นก็กำลังมองไปที่กระดาษ แต่วินาทีต่อมาเมื่อเขาสังเกตเห็นคนที่อยู่บนกระดาษนั้นมันคือเพื่อนใหม่ของพวกเขา

 

“โรแกน!! ??”

 

“หมอนั่นหรอ !!”

 

ความกลัวได้ปรากฏบนใบหน้าของเขาในเวลาเดียวกันหลายคนที่กำลังพักอยู่และมีกระดาษนี้อยู่บนมือของพวกเขาพวกเขาตกใจและได้ปรากฏความหวาดกลัวอย่างชัดเจนในสายตาของพวกเขา

 

สำหรับคนทั่วไปเงินจำนวนมหาศาลนี้มีให้สำหรับโจรสลัดในตำนานเท่านั้น

 

พวกเขานั้นได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับโรแกนผู้ซึ่งมีบุคลิกที่อบอุ่นและร่าเริงไม่มีใครคิดว่าเขาจะกลายเป็นคนที่อันตรายได้มากขนาดนี้ !!

 

ในตอนแรกพวกเขาไม่เชื่อ แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วพวกเขาไม่สามารถหยุดกลัวได้

 

ใครก็ตามที่ถูกตั้งรางวัลนำจับในท้ายที่สุดแล้วพวกเขาต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน

 

“นี้พวกเราควรทำยังไงดีเนี่ย อยู่ๆโรแกนก็กลายเป็นอาชญากรที่น่ากลัว”

 

“เราต้องบอกกับกัปตันโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เราต้องบอกความจริงของโรแกนให้เธอได้รู้”

 

“แต่ลักษณะของโรแกนในตอนนี้ไม่เหมือนคนเลวเลย!”

 

บางคนรูสึกลังเลที่จะพูดพวกเขาไม่เชื่อว่า โรแกนที่อยู่กับพวกเขามาตลอดจะกลายเป็นคนเลว

 

“เรารู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง เขาไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับชีวิตของเขาเลย!”

 

“และตอนที่เขาตกลงมาบนเรือดูเหมือนว่าเขาน่าจะพึ่งสู้กับทหารเรือมา และเขาได้รับบาดเจ็บแล้วก็หนีมาบนเรือของเรา”

 

เหล่าลูกเรือได้พูดด้วยเสียงเบา ๆ หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงในที่สุดพวกเขาก็ได้ตัดสินใจไปบอกเรื่องนี้กับฮินะอย่างลับ ๆ

 

“ฮินะ!!”

 

เมื่อเธอได้ยินเสียงเรียกจากลูกเรือของเธอ ฮินะที่กำลังยุ่งอยู่กับการตรวจสอบเอกสารในห้องของเธอซึ่งมีรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัวเธอที่ต้องตรวจสอบและต้องตรวจสอบทุกครั้งอย่างละเอียด

 

“มีอะไรผิดปกติ” ฮินะวางเอกสารของเธอแล้วมองไปยังลูกเรืออย่างสงสัย

 

‘ฮันท์!เกิดอะไรขึ้นกับคุณ !?”

 

เธอสังเกตเห็นว่าใบหน้าของฮันท์นั้นดูเครียดมาก

 

“กัปตันฮินะฉันต้องบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้มันเป็นเรื่องสำคัญ” ฮันท์หายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินมาที่ด้านข้างของฮินะแล้วพูดออกมาเบาๆ

 

ฮินะมองไปที่ใบหน้าของเขาและพูดอย่างจริงจัง“ มาเถอะฉันกำลังฟังอยู่”

 

“คุณช่วยโรแกนเอาไว้แต่เขาถูกตั้งรางวัลนำจับ”

 

ฮันท์เดินมาพร้อมกับกระดาษในมือและได้แสดงให้เธอเห็น“ เขาหลอกเรามาตลอด!”

 

“ค่าหัวของเขาสูงมาก 110 ล้านและเขาก็เป็นคนที่น่ากลัวมาก!”

 

หลังจากที่เธอได้ยินคำพูดของฮันต์ ฮินะก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมาเพราะเธอรู้ว่ามีข่าวลือมากมายที่ไม่น่าเชื่อถือ แต่เมื่อตาของเธอได้เห็นใบค่าหัวใบหน้าของเธอก็ได้เปลี่ยนไป

 

“นี่เป็นคำสั่งล่าสุดที่ออกโดยทหารมันมีเครื่องหมายของกองทัพเรืออยู่บนนี้ไม่มีใครกล้าปลอมแปลงเครื่องหมายนี้!”

 

“โรแกนเขาเป็นอาชญากรที่เลวทรามบแกตามตรงเขาเป็นคนปลิ้นปล้อนและเป็นไอสารเลว!”

 

“เขาหลอกคุณและหลอกเรา”

 

“ฮินะเขาหลอกคุณ!”

 

ฮินะได้กำมือของเธอและใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปในตอนที่เธอกำลังฟังฮันท์พูดอยู่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจาก …

 

“ออกไป!”

 

“ฮินะคุณอย่าถูกเขาหลอกซิเราต้องออกทะเลอย่างรวดเร็ว ไม่อย่างนั้นผู้ชายคนนี้อาจะทำอะไรบางอย่างกับพวกเราก็ได้” ฮันท์เป็นกังวลมาก

 

“ฉันพูดว่าออกไป!” ฮินะจ้องไปที่ฮันท์“ออกไป!”

 

ฮันท์ดูตกใจและเขาต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลังจากลังเลอยู่นานเขาก็ได้ถอนหายใจแล้วก็ได้เดินออกไป

 

เธอรอจนกระทั่งฮันท์ออกไปข้างนอกใบหน้าของฮินะเริ่มหงุดหงิดและเธอก็ได้มองไปที่โรแกนที่กำลังยืนยิ้มอยู่ข้างนอก และเธอทำได้แค่ถอนหายใจ

 

“เฮ่อโรแกนนายเป็นปีศาจงั้นหรอ!”

 

ในตอนนี้ฮินะกำลังลังเลอยู่เธอรู้ว่าการตัดสินใจของเธอในครั้งนี้จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโรแกนและมันก็ส่งผลกระทบต่อชีวิตลูกเรือทั้งหมดของเธอด้วย

โรแกนนายเป็นคนแบบไหนกันแน่!?

 

ในตอนนี้ฮินะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ร่าเริงและมองโลกในแง่ดีมาก เขาแสดงรอยยิ้มที่แจ่มชัด ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนโรแกนก็ไม่น่าใช่คนเลวได้

 

“ถ้าเขามีค่าหัวสูงถึง 110 ล้านเบรีทำไมเขาไม่สามารถเอาชนะฉันได้ ทำไมเขาถึงได้มีค่าหัวมากกว่า100 ล้าน?”

 

“ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่เชื่อว่าเขาเป็นคนเลว!”

 

ในท้ายที่สุดฮินะก็ทุบมือลงบนโต๊ะอย่างรุนแรง และได้ก้าวออกจากห้องมุ่งหน้าไปหาโรแกน

 

เมื่อเห็นเธอทำอย่างนั้นฮันท์ก็ได้เรียกรวมตัวลูกเรือให้มาหาเขา

 

“ฉันเพิ่งไปหากัปตันและเธอไม่เห็นด้วยกับความคิดของเรา”

 

“เธอยังเด็กเกินไปที่จะเผชิญหน้ากับคนรักของเธอ และเธอก็จะถูกเขาหลอก”

 

“เราต้องจัดการกับเขาด้วยตัวของพวกเราเอง””

 

“ฉันว่าเราแจ้งทหารเรือดีกว่าเราต้องบอกให้พวกเขามาจัดการกับโรแกน”

 

ลูกเรือได้ตอบรับข้อเสนอนี้ แน่นอนถ้ายังมีคนที่อันตรายนี้อยู่บนเรือพวกเขาคงจะหลับไม่ลง

 

“คุ้มค่าอย่างยิ่งที่จะได้รับรางวัลค่าหัวของเขา”

 

ใบหน้าของฮันท์เผยให้เห็นถึงความโลภ

 

“ 110 ล้านเบรี”

 

ด้วยรางวัลค่าหัวนี้ทำให้ทุกสายตาต่างมองไปที่โรแกน

 

110 ล้าน?