S.PP: บทที่ 402: ทอง!

“ทุกที่

โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ

แชนโดร่านั้นเป็นอาณาจักรที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานแต่เนื่องจากคําสั่งทําลายล้างทําให้ผู้คนของเผ่าแชนเดียร์ในเวลานั้นต้องทําการซ่อนสมบัติเอาไว้ดังนั้นในตอนที่ได้ยินคําพูดของรา กิโรแกนจึงรู้สึกมีความสุขมาก

“ตําแหน่งที่ใกล้ที่สุดน่าจะเป็นที่ห้องใต้ดิน”

ราก็ได้นําพวกโรแกนไปยังเส้นทางที่เธอรู้

ครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเขาก็ได้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง

“ไหนห้องใต้ดิน? ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเลย”

เทรนซุได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“ที่นี่มีสมบัติอยู่จริงๆงั้นหรอ?”

ที่ที่พวกเขายืนอยู่ในตอนนี้มันเป็นเพียงแค่ซากปรักหักพังที่ไม่มีอะไรเท่านั้น

โรแกนไม่ได้กล่าวอะไรออกมาทําเพียงแค่มองไปที่ราก

“ที่นี่ไม่ผิดแน่!”

ในตอนนั้นเองรากก็ได้กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ

“คล็อกโคไดล์!”

ด้วยความสามารถของผลซูนะ ซูนะซากปรักหักพังในบริเวณนั้นก็ได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นทรายในทันที ในขณะที่ทุกคนกําลังประหลาดใจซากปรักหักพังในบริเวณหนึ่งร้อยตารางเมตรก็ได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นทรายและลอยล่องขึ้นไปบนท้องฟ้า

“ฟูวววว!”

คล็อกโคไดล์ได้พ่นควันออกมาด้วยใบหน้าที่เฉยชา

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทําให้เหล่าลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดโซลรู้สึกประหลาดใจ พวกเขานั้นไม่ได้เจอกันมาหลายปีและแน่นอนว่าทุกคนต่างก็ต้องเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นแต่ถึงอย่างงั้นพวกเขาแต่ละคนต่างก็ไม่มีใครที่รับรู้ถึงความเติบโตและความแข็งแกร่งของกันและกันและดูเหมือนว่าคล็อกโคไดล์จะแข็งแกร่งขึ้นมามากจริงๆ

หลังจากนั้นคล็อกโคไดล์ก็ได้จัดการควบคุมทรายให้กลับมากลายเป็นหิน การกระทําของคลอกโคไดล์นั้นสามารถพิสูจน์ได้ว่าความสามารถในการควบคุมพลังผลปีศาจของคล็อกโคไดล์ได้มาถึงในระดับสมบรูณ์แบบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

รากนั้นได้จ้องมองไปที่พลังอํานาจของคล็อกโคไดล์ด้วยความตกตะลึง

เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าชายที่น่าหวาดกลัวคนนี้จะมีพลังอํานาจแบบนี้

พลังอํานาจในการเปลี่ยนหินให้กลายเป็นทรายและควบคุมทราย ชายคนนี้ราวกับเทพเจ้าที่สามารถควบคุมโลกได้ พลังอํานาจของเขานั้นได้ทําลายมุมมองของเธอเกี่ยวกับโลกใบนี้ไปในทันที

มันยากที่จะเชื่อว่าบนโลกใบนี้มีอะไรที่เหนือธรรมชาติแบบนี้อยู่จริง

“มีรูอยู่ตรงนี้ด้วย!”

ในขณะที่รากิกําลังตกตะลึงเสียงของหนึ่งในมังกรคชสารก็ได้ดังขึ้นมา

“ในเมื่อมันเป็นห้องใต้ดินมันก็ต้องอยู่ใต้ดิน,เพราะฉะนั้นที่จะต้องเป็นห้องใต้ดินแห่งแชนโดร่าอย่างแน่นอน”

ในเวลานั้นเองรากก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

เหล่าลูกเรือที่เหลือก็ได้เดินไปที่รูนั้นอย่างรวดเร็ว

“คล็อกโคไดล์”

โรแกนได้กล่าวเรียกคล็อกโคไดล์ออกมาอีกครั้ง

เมื่อได้ยินดังนั้นคล็อกโคไดล์ก็ได้ทําการกดมือลงไปบนรูนั้นก่อนที่มันจะเผยให้เห็นถึงขั้นบันไดที่ซ่อนอยู่เบื้องล่าง

“มีจริงๆด้วย!”

เหล่าลูกเรือได้กล่าวออกมาด้วยความดีใจ

แม้ว่าขั้นบันไดหินเหล่านี้จะมีรอยแตกจากผลกระทบของกาลเวลา แต่สภาพโดยรวมของมันก็ยังคงสมบรูณ์ดี

โรแกนและคนอื่นๆนั้นได้ก้าวลงไปที่ห้องใต้ดินโดยที่ไม่มีความลังเลใดๆ

ห้องใต้ดินแห่งนี้นั้นมืดมากแต่เมื่อพวกเขาเดินลงมามันก็ได้สว่างขึ้นมาเพราะว่าชาร์โปลอสนั้นถือคบเพลิงมาด้วย

ในขณะที่คนอื่นๆกําลังสํารวจห้องใต้ดินชาร์โปลอสก็ได้วิ่งไปข้างหน้าเพียงลําพังและในตอนนั้นเองเสียงร้องตะโกนของชาร์โปลอสก็ได้ดังลั่นขึ้นมา

“พระเจ้า!”

“ทุกคนมานี่เร็ว!”

“พวกเราจะรวยกันแล้ว!”

เมื่อได้ยินดังนั้นพวกโรแกนก็ได้วิ่งไปยังทิศทางที่ชาร์โปลอสอยู่ในทันที

เมื่อพวกเขาไปถึงยังตําแหน่งที่ชาร์โปลอสอยู่พวกเขาก็ถึงกับปากอ้าตาค้างในทันที

ด้วยแสงไฟจากคบเพลิงทําให้พวกเขาสามารถมองเห็นสิ่งที่ถูกเก็บซ่อนอยู่ภายในห้องใต้ดินแห่งนี้ได้อย่างชัดเจน

“ทอง!”

“ทองเต็มไปหมดเลย!!”

เหล่าลูกเรือได้อุทานออกมาด้วยความตกตะลึง

ทองที่กองอยู่บนพื้นนั้นกองสูงราวกับเนินเขา

พวกเขากล้าสาบานเลยว่าพวกเขาไม่เคยพบเคยเจอทองมากขนาดนี้มาก่อนในชีวิต

แม้แต่โรแกนเองก็ยังอดที่จะรู้สึกตกตะลึงไม่ได้

ในเมื่อมีความมั่งคั่งมหาศาลกองอยู่ตรงหน้าแล้วเขาจะสามารถสงบสติอารมณ์อยู่ได้ยังไงกัน

นี่เป็นโชคก้อนโตที่ไม่มีใครในโลกเคยพบเจอมาก่อน

ในเวลานี้โรแกนคิดว่าเอเนลน่าจะใช้ทองคําเหล่านี้ในการสร้างเรือทองคําของเขา

“ทองมากขนาดนี้พวกเราจะทํายังไงดี?”

เทรนซูได้สูดหายใจและกล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่สั่นเครือ

“มากขนาดนี้พวกเราไม่มีทางขนมันกลับไปได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน แต่แค่บางส่วนพวกเราก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างไร้กังวลแล้ว”

เจสันได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่เฉยชา

ในฐานะโจรสลัดแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องชื่นชอบสมบัติแต่ถ้ามันมากเกินไปมันก็เป็นเพียงแค่ตัวเลขเพราะสิ่งที่พวกเขาต้องการจริงๆก็คือความแข็งแกร่ง

“ใช่,พวกเราไม่มีทางเอามันออกไปได้ทั้งหมด”

พวกเขาทุกคนต่างก็รู้ดีว่าพวกเขาไม่สามารถเอาพวกมันออกได้ทั้งหมด

อย่างไรก็ตามมันก็ยังมีโรแกนที่ไม่ได้คิดแบบนั้น

“ฉันจะเอาทองพวกนี้ออกไปเอง!”

“ฮัม?”

เหล่าลูกเรือได้จ้องมองไปที่โรแกนด้วยแววตางนงง

“ฉันจะเอามันออกไปเองเพราะว่ามัน..”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะหนึ่งโรแกนก็ได้จ้องมองไปที่เหล่าลูกเรือและกล่าวออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

“มีประโยชน์กับฉัน!”

แม้คนอื่นจะไม่เข้าใจแต่ไม่ใช่กับเจสัน,คล็อกโคไดล์,และเทรนซุ พวกเขาต่างก็รู้มาสักพักแล้วว่าพลังอํานาจที่น่าสะพรึงกลัวของโรแกนนั้นเกี่ยวพันกับความมั่งคั่งที่เขาครอบครอง

“พวกเราเข้าใจ”

เจสันได้กล่าวออกมาด้วยความเข้าใจ

“แม้ว่าพวกเราจะสามารถเอามันออกไปได้ทั้งหมดมันก็ไม่ได้มีประโยชน์กับพวกเรามากนักดังนั้นกัปตันคุณเอาไปเถอะ”

“ใช่แล้ว สิ่งที่ฉันต้องการคือการเข้าไปในโลกใหม่และผจญภัยไปพร้อมกันกับคุณ”

“โลกใหม่? หนวดขาวรอพวกเราก่อนเถอะ!”

เหล่าลูกเรือที่เหลือเองก็ไม่ได้กล่าวค้านออกมาแต่อย่างใด
แม้พวกเขาจะหลงใหลในสมบัติแต่พวกเขาก็ไม่ได้โลภขนาดที่จะยอมสูญเสียพรรคพวกเพื่อมัน