S.P.P บทที่ 16: การมาถึงของพลเรือตรี

 

ในระหว่างนั้นทุกคนๆต่างเห็นพายุฝนตกหนักเมฆดำได้เข้าปกคลุมท้องฟ้าที่แจ่มใสและในตอนนั้นเองก็ได้ปรากฏมังกรบินลงมาจากท้องฟ้าและได้เปล่งเสียงคำรามดังลั่น เมื่อมังกรเริ่มขยับปีกของมันก็ได้มีเม็ดฝนที่กำลังถูกปล่อยออกมา

 

มังกรตัวนี้ได้เคลื่อนไหวไปมาอยู่บนท้องฟ้าก่อนที่จะพุ่งลงมาบนพื้น

 

มังกรอ้าปากกว้างของมัน ด้วยความแข็งแกร่งบวกกับความเร็วที่รุนแรงนี้ทำให้ทุกคนตกใจและมันก็ได้เกิดเป็นฉากที่เกินจินตนาการ

 

บนดาดฟ้าเรือ โรแกนได้หยิบดาบหยวนหงซึ่งกำลังส่งกรีดร้องอยู่เขาได้ยกดาบชี้ไปที่ไซเดอร์

 

ไซเดอร์นั้นไร้ปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ โรแกนได้โจมตีด้วยหยวนหงและมันก็เร็วเป็นอย่างมากมาก

 

“ฟุชิ”

 

เลือดได้ไหลออกมาแล้วหัวของเขาก็ได้ถูกฟันกระเด็นสู่ท้องฟ้าด้วยความแรงของการโจมตีนี้ กัปตันไซเดอร์ตกตะลึงสุดขีดและเขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้น!

 

ไซเดอร์ไม่คิดว่าโรแกนจะมีพลังพอที่จะฆ่าเขาได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ข่าวลือบอกว่าน้องชายของโรเจอร์นั้นอ่อนแอ!

 

แม้ว่าเขาจะเห็นว่าโรแกนฆ่าลูกเรือของเขา แต่เขาก็ไม่คิดว่าโรแกนจะแกร่งไปมากกว่าเขา ไม่ว่าจะด้วยเหตุอะไรก็ตามไซเดอร์ไม่เชื่อว่าโรแกนจะฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย

 

“ฟุ่บ”ไซเดอร์ล้มลงบนพื้นอย่างรุนแรงเลือดของเขานั้นได้ย้อมสีแดงลงบนดาดฟ้าในทันที

 

ลูกเรือที่เหลือของไซเดอร์นั้นอ้าปากค้าง พวกเขาทั้งหมดได้เห็นฉากนี้

 

โรแกนค่อยๆนำดาบของเขาลงในฝักจากนั้นเขาก็หันหัวของเขาไปที่โจรสลัดที่เหลือ

 

ในเวลานี้โจรสลัดทุกคนต่างสั่นด้วยความกลัวอย่างชัดเจนในสายตาของพวกเขาไซเดอร์กัปตันของพวกเขานั้นแข็งแกร่งที่สุดในตาของพวกเขาแต่เขากลับถูกฆ่าตายด้วยการโจมตีเดียว

 

“เสียของจริงจริง ๆ ฉันไม่น่าใช้ดาบบินร้อยก้าวเลย”

 

โรแกนได้บ่นไปขณะที่เขาได้เดินผ่านร่างที่ตายไปแล้ว เขาเดินไปที่ฝูงชน

 

โรแกนมองไปที่ลูกเรือของเรือสินค้าที่กุมหัวของพวกเขาและยังกลัวอยู่,เขาขมวดคิ้ว

 

“ เขาตายแล้วฉันฆ่าเขาไปแล้วตอนนี้พวกนายปลอดภัยแล้ว”

 

“ เฟร็ดฮันท์ไปที่เรือโจรสลัด”

 

เฟร็ดและฮันท์ตอบสนองในทันทีและเริ่มสั่งให้ทุกคนวิ่งไปที่เรือโจรสลัด

 

เห็นได้ชัดว่าเรือสินค้าลำนี้ไม่สามารถรองรับพวกเขาได้อีกต่อไปและในไม่ช้ามันก็จะจมลงสู่

ท้องทะเล

 

โรแกนกำลังเดินไปหาเหล่าโจรสลัดที่เหลือของไซเดอร์เพียงลำพัง เขามองพวกนั้นอย่างเย็นชา

 

โจรสลัดเหล่านี้เห็นว่าโรแกนกำลังมา พวกเขาทั้งหมดก็ต่างรู้สึกสั่นสะท้าน

 

“ ฉันกำลังจะฆ่าพวกแก แต่พวกแกก็ยังมีประโยชน์บางอย่างอยู่ตอนนี้ไปช่วยลูกเรือของฉันขนย้ายสิ่งของต่าง ๆ จากเรือของเราไปยังเรือของพวกแกและอย่าพยายามตุกติกละไม่งั้นละก็ฉันฆ่าแกทิ้งแน่”

 

เสียงของโรแกนนั้นได้บาดลึกลงไปในใจของพวกเขาซึ่งมันทำให้พวกโจรสลัดกลัวยิ่งขึ้น แต่การมีชีวิตอยู่และทำตามคำสั่งของเขานั้นก็ดีกว่าตาย พวกเขาเห็นด้วยอย่างรวดเร็วและได้ทำตามคำสั่งในทันที

 

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาการขนย้ายก็เสร็จสมบูรณ์และเรือสินค้าก็ได้จมลงอย่างช้า พร้อมกับระดับน้ำที่กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

 

เขายืนอยู่บนดาดฟ้าและดูเรือสินค้าที่กำลังจมลงอย่างช้าๆ โรแกนได้เดินไปตรงหน้าของ

โจรสลัดที่ดูน่ากลัวและพูดว่า “ไปที่ท่าเรือที่ใกล้ที่สุด”

 

โจรสลัดคนนั้นได้ทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็วและทันทีที่เรือโจรสลัดเริ่มแล่น

 

ประมาณสิบนาทีต่อมาพวกโจรสลัดก็รู้สึกตื่นตระหนกอีกครั้ง

 

“ กัปตันกัปตัน! ทหารเรือ,ทหารเรือกำลังมาทางนี้!”

 

โจรสลัดร่างสูงผอมชี้ไปยังจุดดำสองจุดบนทะเลพร้อมกับความตื่นตระหนกที่ชัดเจนบนใบหน้าของเขา

 

เมื่อโรแกนได้ยินคำพูดเหล่านั้นเขาก็รีบเดินไปที่ขอบเรือจากนั้นเขาก็ได้เห็นเรือรบสองลำแล่นมาทางนี้ด้วยความเร็ว เนื่องจากระยะทางที่ไกลเขาไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน แต่โครงร่างของเรือนั้นเขาจำได้มันเป็นเรือรบของทหารเรือ

 

อย่างเลือนรางโรแกนได้เห็นร่างที่แข็งแกร่งยืนอยู่ที่ด้านหน้าของเรือด้วยเสื้อคลุมสีขาวที่มีคำว่ายุติธรรมอยู่

 

“ แน่นอนไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันคือทหารเรือ!”

 

“ เราควรทำยังไงดี” โจรสลัดพูดอย่างประหม่า

 

“ ไม่ต้องไปยุ่งกับพวกนั้น! ออกห่างจากพวกนั้นเราจะไปดูท่าเรืออื่น”โรแกนพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

 

“และ…!”

 

โรแกนได้กระพริบตาและพูดกับโจรสลัดว่า “ควบคุมทุกคนบนเรืออย่าให้พวกเขาส่งเสียงดังและทำใจให้สงบ!”

 

“ถ้าใครไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของฉันฉันจะฆ่ามันซะ!”

 

โรแกนไม่ลืมตัวตนของเขาเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในโจรสลัดที่อันตรายที่สุดในโลก ค่าหัวของเขามีค่าถึง110 ล้านเบรีและเพื่อความปลอดภัยของพวกเขาเองจำเป็นต้องได้รับการควบคุมกันทั้งเรือ

 

พวกโจรสลัดได้โค้งคำนับและพวกเขาก็ได้ทำตามคำสั่งของโรแกน

 

เรือโจรสลัดได้เปลี่ยนเส้นทางและมุ่งหน้าไปในทิศทางตรงกันข้ามกับพวกทหารเรือ เรือสองลำที่กำลังเข้าหากันเริ่มแยกออกจากกัน

 

เมื่อเรือโจรสลัดของไซเดอร์ได้ออกไป เรือรบทั้งสองลำนั้นอยู่ทางขวา

 

“พลเรือตรีดราก้อน! ฉันประหลาดใจมากนะที่ได้พบคุณที่นี่!” มีความเคารพอย่างเห็นได้ชัดในน้ำเสียงของโอซากิ

 

ระดับของดราก้อนนั้นสูงกว่าโอซากิไม่มากนัก แต่นี่อาจเป็นระดับที่ตัวเขาไม่สามารถไปถึงได้ในตลอดชีวิตของเขา แค่ความแข็งแกร่งและสถานะของดราก้อนก็เพียงพอที่จะทำให้เขาต้องมาประจบ

 

โอซากิไม่ได้คาดหวังว่าเมื่อเขาจะไปจับกุมอาชญากรอย่างโรแกนเขาได้แจ้งไปยังพวกระดับสูงของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือพวกเขาจะส่งดราก้อนมา

 

มันช่างบังเอิญจริงๆ

 

“ นักโทษหลายคนต่างก็ถูกจับกุมโดยพลตรีแน่นอนว่าเขาก็เหมือนกัน!” ดราก้อนหัวเราะ

“ ท้ายที่สุดฉันก็ยังเป็นทหารเรือ”

 

ในขณะที่เขาพูดดวงตาของดราก้อนก็ได้มองไปที่เรือโจรสลัดที่กำลังหนีไปและเนื่องจากระยะทางที่ไกลเขาไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนเขาเห็นเพียงแค่เครื่องหมายโจรสลัดบนธงเท่านั้น

 

“ พวกเขาคือกลุ่มโจรสลัดไซเดอร์พวกเขาเพิ่งกลับมาจากแกรนไลน์พวกเขาเป็นกลุ่มโจรสลัดที่ล้มเหลวครับพลเรือตรี!” ทหารเรือที่ไม่เป็นทางการมองไปที่ดราก้อนและได้อธิบายอย่างรวดเร็วว่า“ คุณต้องการจับพวกเขางั้นหรอ!?”

 

หลังจากได้ยินอย่างนั้นดราก้อนได้หันกลับมาและส่ายหัว“ เราไม่ต้องการเสียเวลากับพวกเขาเราค่อยจับพวกเขาในอนาคต”

 

“และตอนนี้ก็เร่งหน่อยเราต้องไปจับ โกล ดี โรแกนเราไม่สามารถปล่อยให้เขาหนีไปได้”

 

ดวงตาของโอซากินั้นจริงจังมากแล้วเขาก็ขานรับในทันทีว่า“ ใช่แล้วครับ!”

 

เขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าไม่ว่าในกรณีใดเขาจะฟังพลเรือตรีอย่างเคร่งครัดเพราะเขาคือทหารเรือยศพลตรีจากศูนย์ใหญ่กองทัพเรือที่มาประจำตำแหน่งยังทะเลอีสบลู

 

แม้ว่าปัจจุบันอีสบลูจะเป็นท้องทะเลที่ทรงพลังที่สุด แต่ก็ยังมีระดับความแข็งแกร่งที่ต่ำกว่าโจรสลัดในแกรนด์ไลน์และโลกใหม่

 

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ดราก้อนได้มาอยู่ที่นี่

 

อีกครั้งที่เขามองไปที่เรือโจรสลัดที่เริ่มไกลและไกลออกไปเขาก็ได้มองกลับไป

 

รัฐบาลโลกส่งเขามาที่อีสบลูเพื่อเป็นผู้บัญชาการของพื้นที่นี้

 

ที่พวกเขานั้นให้ความสำคัญกับท้องทะเลนี้เพราะ โกล ดี โรแกน!นี่นับเป็นปัญหาสำคัญสำหรับรัฐบาลโลก

 

ชื่อของคนที่จะมาชำระล้างอีสบลูนั้นคือ มังกี้ ดี ดราก้อน