S.P.Pบทที่17:อัพเกรด

 

ระยะห่างระหว่างโจรสลัดกับทหารเรือค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุดก็ได้กลายเป็นจุดดำเล็กๆและหายไปในทะเล

 

บนเรือโจรสลัด โรแกนและพวกโจรสลัดต่างก็รู้สึกโล่งใจ ตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาในตอนนี้นั้นคือการไม่ไปมีปัญหากับทหารเรือพวกนั้น

 

เรือโจรสลัดสงบ หลังจากล่องเรือมาได้ 3 ชั่วโมงพวกเขาก็เริ่มที่จะมองเห็นเกาะๆหนึ่งตรงหน้าโรแกนได้สั่งให้พวกโจรสลัดไปที่นั่นโดยเอาเรือเข้าเทียบท่าในเวลาสิบห้านาที

 

“ เฟร็ดเมื่อคุณไปถึงที่นั่นคุณจะปลอดภัย”

 

โรแกนมองไปที่เฟร็ดและพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

 

“ ขอบคุณโรแกน!นายช่วยชีวิตพวกเราเอาไว้”

 

เฟร็ดรู้สึกขอบคุณและพวกข้างหลังเขาส่วนใหญ่นั้นรู้สึกตื่นเต้นและบางคนก้มหัวของเขาด้วยความรู้สึกละอายใจ

 

พวกเขานั้นแจ้งเรื่องของโรแกนไปทางทหารเรือพวกเขาไม่คิดว่าโรแกนจะเป็นคนดีจริงๆ

โรแกนนั้นเป็นผู้ช่วยชีวิตพวกเขา

 

พวกเขามีเจตนาที่ดี แต่พวกเขาก็อดรู้สึกผิดไม่ได้

 

“เมื่อเราไปถึงที่นั่นเราจะแยกกัน”

 

“ในอนาคตถ้าฉันมีโอกาสฉันจะพบคุณอีกครั้ง” โรแกนกล่าว

 

อยู่หัวใจของเขาก็ราวกับจะร้องเตือนถึงบางสิ่ง เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มาจากไหน แต่มันได้กระตุ้นให้เขารีบออกไปจากที่นั่น

 

ยิ่งกว่านั้นเขาไม่สามารถใช้เรือโจรสลัดนี้ได้อีกต่อไป

 

“ความรู้สึกแบบนี้ต้องมาจากการรวมกันของยิปมันกับเก๋อ เนี่ยแน่ๆ”

 

“ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้นะ”

 

โรแกนสับสนมาก แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะเพิกเฉยต่อความรู้สึกนั้น ผู้ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ให้ความสนใจกับอาการแปลกๆพวกนี้และความรู้สึกพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นลางสังหรณ์ของการคาดเดาบางอย่าง

 

ความรู้สึกได้ส่งถึงโรแกนในเวลาเดียวกันเมื่อเขากำลังยุ่งอยู่กับการพูดคุยกับเฟร็ด เขาพยายามระงับความรู้สึกนี้เอาไว้

 

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาโจรสลัดได้ขนย้ายสิ่งของเสร็จแล้ว และโรแกนก็ได้ส่งคืนสินค้าที่ถูกขโมยทั้งหมดให้พวกเขา

 

ต่อมาหลังจากแยกกับเฟร็ดแล้วนั้น โรแกนก็ได้เริ่มแล่นเรือออกไปและเขาก็จากไปอย่างรวดเร็ว

 

“ กัปตันพวกเราจะไปกันตอนนี้เลยหรอ!?”

 

ในตอนนี้มีโจรสลัดเหลืออยู่เพียงยี่สิบคนบนเรือดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว แต่พวกเขาก็คงยังไม่สามารถเชื่อถือได้

 

ในตอนนี้การครอบครองวิญญาณของ เก๋อ เนี่ยได้หายไปแล้ว แต่เขายังคงรักษาภาพลักษณ์ของเขาเอาไว้เพื่อไม่ให้โจรสลัดพวกนี้สัมผัสได้ถึงตัวตนจริงของเขา

 

“แล่นเรือไปในทิศทางตรงกันข้ามของโล๊คทาวน์”ดวงตาของโรแกนได้กระพริบและพูดเบา ๆ

 

จากนั้นเขาก็หยุดพูดคุยกับโจรสลัดที่อยู่ข้างหลังเขาและเงยหน้าขึ้นมองทะเลตรงหน้า

 

ทะเลได้สะท้อนแสงของดวงอาทิตย์ แต่โรแกนดูเหมือนจะเห็นคลื่นที่ซ่อนอยู่ใต้ทะเลอันเงียบสงบ

 

“ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะไม่สงบอีกแล้ว!”

 

เขาบ่นออกมาและทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา

 

“มีบางอย่างผิดปกติ!”

 

ในความคิดของเขาทันใดนั้นเขาก็เห็นประกายของเรือรบของกองทัพเรือที่ผ่านไปก่อนหน้านี้และดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น

 

“เรือรบสองลำ!”

 

“จะต้องมีคนที่น่ากลัวบนเรือรบนั้นแน่!”

 

“เพราะแบบนี้นี่เองสัญชาตญาณของยิปมัน กับเก๋อ เนี่ยถึงส่งสัญญาณร้องเตือนถึงอันตรายนี้กับตัวฉัน”

 

หลังจากคิดเกี่ยวกับมันในที่สุดโรแกนก็เข้าใจสิ่งนั้นแล้วใจของเขารูสึกโล่งขึ้นเขารู้แหล่งที่มาของความรู้สึกนั้นแล้วดังนั้นเขาคิดว่าเขาสามารถจัดการกับมันได้ดีกว่าเดิม

 

“กัปตันมีเกาะอยู่ข้างหน้าพวกเราเราไปที่นั่นดีไหมครับ”

 

หลังจากสามชั่วโมงของการล่องเรือพวกโจรสลัดก็ได้พบกับความทุกข์

 

ในตอนนี้พวกเขายังไม่ได้กินอะไรมาตลอดทั้งวันแถมพวกเขายังต้องมาอยู่กับกัปตันที่เข้มงวดคนนี้ โจรสลัดพวกนี้ยังต้องเผชิญกับแรงกดดันอันมหาศาลตลอดเวลา ในตอนนี้พลังกายของพวกเขากำลังถูกเผาผลาญพลังงานไปอย่างรวดเนื่องจากความหิว

 

“แล่นเรือต่อไป” โรแกนพูดคำเหล่านั้นอย่างเย็นชาและเขาก็ไม่ได้สนใจสภาพของพวกเขา

 

พวกโจรสลัดนั้นรู้สึกโกรธกับการแสดงออกของโรแกนมีคนต้องการโต้แย้งแต่เพื่อนของเขาก็ได้ดึงเขากลับ

 

ในตอนนี้เขาแคร์แค่ตัวของเขาเอง เขากำลังตรวจสอบเหรียญที่เก็บเกี่ยวหลังจากที่ได้ครอบครองวิญญาณของเก๋อ เนี่ย

 

“ ฉันได้มา 5,600 เหรียญครอบครองแล้ว”

 

หลังจากที่เขาเห็นจำนวนเหรียญครอบครองเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ

 

เมื่อเขาใช้จิตวิญญาณของปรมาจารย์ยิปมันเพื่อกำจัดพวกโลภในโล๊คทาวน์เขาได้รับเหรียญครอบครองเพียงไม่กี่ร้อยเหรียญ แต่ตอนนี้หลังจากเอาชนะไซเดอร์และลูกเรือของเขาได้เขากับได้มาถึง 5600 เหรียญ!

 

“ โอ้,คุณ เก๋อ เนี่ย!”โรแกนถอนหายใจแล้วจากนั้นเขาก็เริ่มมองสิ่งที่เขาสามารถจะได้รับจาก เก๋อ เนี่ย

 

“ ความสามารถ: ดาบบินร้อยก้าว!”

 

“ ดาบอเวจีสีรุ้ง (หยวนหง)!”

 

“ความสามารถ: สายรุ้งเจาะทะลวง!”

 

เก๋อ เนี่ยนั้นมีเพียงสามอย่างเท่านั้นให้เลือก แต่ความสามารถเหล่านี้ก็มีราคาสูงยิ่งกว่าความสามารถของปรามาจารย์ยิปมันแน่นอนว่ามันเป็นเพราะความแตกต่างอย่างมากระหว่างชายทั้งสอง เก๋อ เนี่ยนั้นแข็งแกร่งกว่าปรามาจารย์ยิปมัน

 

หลังจากอ่านข้อมูลของทั้งสามนั้น “ เชี่ย,5600 เหรียญครอบครองไม่พอที่จะได้รับทั้งสามนี้เอาไว้ได้ทั้งหมด”

 

โรแกนยิ้มออกมา

 

ทักษะเหล่านี้นั้นทรงพลังอย่างแน่นอน อย่างน้อยพวกมันก็จะทำให้เขาเทียบเท่ากับโจรสลัดที่มีค่าหัว20หรือ30ล้าน หากเขาได้รับทักษะเหล่านี้มาเขาจะกลายเป็นโจรสลัดที่แข็งแกร่งที่สุดในอีสบลู และสามารถเข้าไปในแกรนไลน์ได้

 

“ดาบบินร้อยก้าว, 3,500 เหรียญครอบครอง!”

 

“หยวนหง, 2,000 เหรียญครอบครอง”

 

“สายรุ้งเจาะทะลวง, 3,000 เหรียญครอบครอง”

 

โรแกนกัดริมฝีปากของเขาด้วยความโกรธ เขาต้องการที่จะได้รับทักษะทั้งสามนี้แต่เขานั้นมีเหรียญครอบครองไม่พอ

 

“ไม่มีนักดาบคนไหนหรอกที่ไม่มีดาบคู่ใจ,ไม่มีแน่นอน”

 

“ดาบบินร้อยก้าวหรือรสายรุ้งเจาะทะลวงฉันเลือกได้แค่หนึ่งอันเท่านั้น”

 

มันยากเกินไปสำหรับเขาที่จะเลือก,ดาบบินร้อยก้าวนั้นก็นับว่าทักษะดาบขั้นสูง และสายรุ้งเจาะทะลวงที่ได้รับการพัฒนาโดยตรงจากเก๋อ เนี่ยเองซึ่งมันต้องทรงพลังมากแน่นอน

 

หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง โรแกนก็ตัดสินใจเลือกทักษะดาบบินร้อยก้าวและดาบหยวนหง

 

“หักไป5500เหรียญครอบครองขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับทักษะดาบบินร้อยก้าวและดาบหยวนหง!”

 

หลังจากที่ได้ยินเสียงระบบดังขึ้นนั้นก็ได้มีข้อมูลจำนวนมากที่ไหลออกมาจากความว่างเปล่าได้พุ่งไปยังสมองของโรแกนและโผล่ออกมาในความคิดของเขา

 

หลังจากได้รับข้อมูลทั้งหมดโรแกนก็ลืมตาขึ้น ในมือขวาของเขาก็ได้มีดาบยาวเล่มหนึ่งโผล่ออกมานั่นคือดาบหยวนหง

 

“ดาบบินร้อยก้าว!”

 

“เชี่ยวชาญทันทีเลยงั้นหรอ” โรแกนพูดออกมาและดวงตาของเขานั้นราวกับว่าได้มีรังสีดาบระเบิดออกมา

 

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เรียนรู้ทักษะของระบบครอบครองและเขาก็ได้ค้นพบพลังที่แท้จริงของระบบ ตอนนี้เขารูสึกดีมากด้วยระบบนี้มันจะช่วยให้เขาเรียนรู้ได้ในทันที

 

ไม่ว่าอย่างไงก็ตามเทคนิคดาบแบบนี้นั้นต้องได้รับการฝึกฝนเป็นพัน ๆ ครั้งก่อนที่เขาจะเรียนรู้มันได้ แต่ด้วยพลังของระบบเขาจะเชี่ยวชาญมันในไม่ช้า

 

“น่าเสียดาย,ที่ฉันยังไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น! ตอนนี้ด้วยสภาพร่างกายของฉันและดาบที่น่าทึ่งนี้ฉันสามารถเอาชนะโจรสลัดค่าหัว15ล้านได้”