S.P.P บทที่39:เป้าหมายต่อไปเซาท์บลู !!

 

เดินไปไม่กี่ก้าว,โรแกนก็ได้เดินมาหยุดอยู่ใต้ธงของเรือโจรสลัด “สวิซ!สวิซ!”ด้วยดาบของเขาเขาได้ฟันไปที่ธงรูปหัวกะโหลกและทำให้มันกลายเป็นแค่เศษผ้า

 

“ต่อแต่นี้ไปชื่อของนายคือ…!”

 

เสียงเบาๆ ได้ออกมาจากปากของโรแกนและอารมณ์ของเขาดูเหมือนว่าจะยังแย่อยู่ในตอนนี้

 

น้องชายของโรเจอร์,สถานะนี้นั้นมันได้ให้อะไรกับเขามากมายจริงๆ ไม่ว่ามันจะดีหรือไม่ดีก็ตาม ตั้งแต่การตายของพี่ชายของเขาโรแกนก็ได้เริ่มหลบหนีอย่างไม่รู้จบ เขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้นและแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีกเพื่อทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าเขาให้หมด เขาจะต้องทำลายพวกมันทั้งหมดลงหรือไม่เขาก็ตาย

 

โรแกนไม่เคยยอมแพ้ต่อชีวิต และเขาจะไม่อ่อนแอไปตลอด

 

เขากระหายที่จะแข็งแกร่ง เขาต้องการที่จะเป็นเหมือนพี่ชายของเขา,ราชาโจรสลัด และเขาจะต้องกลายเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก โรแกนและโรเจอร์นั้นแตกต่างกันและแม้แต่แนวทางของพวกเขาก็แตกต่างกัน แต่พวกเขาทั้งสองนั้นต่างก็ปรารถนาที่จะท่องไปทั่วทั้งโลกเหมือนกัน

 

โรเจอร์มักจะประมาท,เขามักจะทำทุกอย่างอย่างตรงไปตรงมา แต่โรแกนนั้นเขาเป็นคนเงียบๆเขามักจะแก้ปัญหาด้วยความคิดและหลีกเลี่ยงปัญหาทั้งหมดที่เข้ามา

 

พฤติกรรมที่แตกต่างนี้นั้นมันเป็นเพราะระดับความแข็งแกร่งที่ไม่เหมือนกัน

 

ด้วยที่รูทดราก้อนนั้นพึ่งถูกทำลายไป มันทำให้โรแกนรู้สึกหดหู่ มันเป็นเรือลำแรกของเขาและเป็นประจักษ์พยานว่าเขาได้เริ่มการผจญภัยในท้องทะเลแห่งนี้แล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เขาจำเป็นที่จะต้องทำลายมันเพื่อทำลายร่องรอยทั้งหมดเกี่ยวกับตัวเขา

 

“เรือของฉันจะมีชื่อว่ารูทดราก้อนเสมอ!”

 

เขาได้กระซิบด้วยเสียงเบาๆ ดวงตาของโรแกนได้เปล่งประกายออกมาอีกครั้ง

 

บางคนที่เขาได้จากไปแล้วนั้นบางที่พวกเขาอาจจะยังมีชีวิตอยู่ภายในใจของใครบางคน

 

เรือในอนาคตของเขาอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงรูปร่าง แต่ชื่อของมันจะเป็นรูทดราก้อนเสมอและมันจะไม่เปลี่ยนแปลง

 

เขาได้เอาเครื่องดื่มจากครัวของเรืออกมาเงียบๆ โรแกนได้เทไปรอบๆตัวเขาแล้วก็ดื่ม

 

หลังจากที่ดื่มไปหลายอึกเขาก็กลับมามีความสุขและความกังวลก็ได้จางหายไป

 

“ ผู้คนมักพูดว่าสาเกเป็นยารักษาโรคชั้นดี มันเอาไว้รักษาความโศกเศร้าทั้งหมดนี่เอง!”

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า,ทำไมต้องฉันต้องมานั่งกังวลอะไรด้วย?การแล่นเรือควรเป็นสิ่งที่มีความสุขสิ!”

 

“ฮ่า!หรือว่ามันจะไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไป?”

 

ทันใดนั้นโรแกนก็ได้ยืนขึ้นมาแล้วเขาก็ได้โยนจอกสาเกในมือออกไปจากเรือ ในตอนนี้สีหน้าของเขาก็ได้กลับสู่ความสงบอย่างที่เคยเป็นอีกครั้ง

 

“มาดูกันว่าพวกนั้นมันจะมีอะไรเก็บเอาไว้ในคลังสมบัติกันดีกว่า!”

 

จากที่ได้มองดูคร่าวๆเขานั้นยังไม่สามารถที่จะรู้ได้อย่างแน่นอนว่าพวกเขาจะมีสมบัติประมาณไหนอยู่ในคลังสมบัติของเรือ

 

โรแกนได้ก้าวเข้ามาในห้องใต้ดิน เขาได้เก็บใบเรือขึ้นแล้วแต่ไม่จำเป็นต้องกังวลในช่วงเวลานี้ลมทะเลนั้นกำลังเปลี่ยนทิศ

 

เพียงครู่เดียวโรแกนก็ได้เดินมาถึงคลังสมบัติ

 

เมื่อเขาเข้าไปเขาก็ได้จุดเทียนขึ้นมา คลังสมบัติของเหล่าโจรสลัดนั้นจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีเพื่อป้องกันไม่ให้ถูกโจรสลัดลักกลุ่มอื่นนั้นเข้ามาขโมย สิ่งพวกนี้นั้นมักเกิดขึ้นเป็นประจำยกตัวอย่างเช่น พวกโจรสลัดที่มารวมตัวกันที่ไม่ใช่เพราะความฝันแต่เป็นเพราะพวกเขาต้องการความมั่งคั่ง

 

“เฮ้! ระบบ! เอาสมบัติทั้งหมดในคลังสมบัตินี้มาให้ฉันหน่อย!”

 

เขาได้ก้าวเข้าไปใจกลางของสมบัตินั้นแล้วก็ได้พูดกับระบบ

 

หลังจากนั้นระบบก็ได้ปรากฏเสียง“ ติ่ง!”และเสียงของระบบได้ดังขึ้นมาในหูของโรแกน

 

“ สมบัติทั้งหมดมีมูลค่า 60 ล้านเบรีคุณต้องการเก็บไว้ภายในระบบหรือไม่?” (ระบบได้รับการอัพเกรดตอนที่เถียงกับโรแกนนะครับ)

 

“ 60 ล้าน?”

 

โรแกนได้ฉีกยิ้มกว้างออกมา เขาเห็นขุมทรัพย์ทองคำมากมายกองเป็นภูเขามันเป็นจำนวนเงินที่มากมายจริงๆ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสมบัติพวกนี้มันจะมีมูลค่ามากมายขนาดนี้ มันเกินความคาดหมายของเขามาก

 

“ฆ่าคนบริสุทธิ์และโยนพวกเขาลงไปบนกองเพลิงเพื่อชิงทองคำพวกนี้มาเป็นของตน! อันที่จริงการปล้นโจรสลัดที่ชั่วร้ายพวกนี้ก็นับเป็นวิธีที่ดี”

 

โรแกนได้พูดกับระบบพร้อมกับหัวเราะออกมา

 

“เก็บเงิน 50ล้านเอาไว้กับนายแล้วกันระบบแล้วก็เอาเงิน 10ล้านมาให้ฉันเอาไว้ติดกระเป๋าหน่อยละกัน!”

 

ต้องบอกว่าระบบนั้นเป็นอะไรที่ค่อนข้างสะดวกโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการเก็บเงิน เพียงแค่มีแสงสีทองเปล่งประกายออกกองภูเขาสมบัติที่อยู่ด้านหน้าของโรแกนก็ได้หายไป และถูกแทนที่ด้วยเงินเบรีจำนวนมากที่อยู่ในมือทั้งสองข้างของโรแกน และยอดเงินของระบบก็ได้เพิ่มขึ้น

 

โรแกนไม่มีอะไรที่ต้องผิดหวังเขาได้รับเงินจำนวนมาก และมันจะช่วยให้เขาแข็งแกร่งขึ้น นอกจากนี้เงินในมือของเขานั้นเพียงพอแล้ว

 

“ด้วยเงิน 50 ล้านนี้มันสามารถรับประกันความปลอดภัยให้กับตัวฉัน และทำให้ฉันกล้าที่จะทำอะไรโดยไม่ต้องกังวลอีกต่อไป”

 

50ล้านนั้นเพียงพอสำหรับเขาแล้วที่จะอัญเชิญวิญญาณที่แข็งแกร่งออกมา

 

วิญญาณระดับสีเขียวนั้นต้องแข็งแกร่งกว่าวิญญาณสามระดับแรกอย่างแน่นอนอยู่แล้ว

 

“ ตอนนี้ฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่เซาท์บลู”

 

ดวงตาของโรแกนได้กระพริบและเขาก็ได้ก้าวออกจากห้องโดยสารและได้กางใบเรือออกมา

 

รูทดราก้อนนั้นได้ส่งเสียงคำรามดังออกมา,ลมทะเลได้พัดผ่านมาอย่างรุนแรงและมันก็ได้ช่วยผลักดันเรือของเขา

 

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงตัวเรือก็ได้มีเสียง“ ปัง” ดังขึ้นมาตัวเรือนั้นได้ส่ายไปชนกับภูเขา โรแกนได้ยิ้มออกมา ในตอนนี้รูทดราก้อนนั้นกำลังพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

 

“ น้ำตกกำลังไหลย้อนกลับขึ้นไปบนท้องฟ้า ฉันไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งตัวฉันโรแกนจะได้แล่นเรือแหวกคลื่นพุ่งตรงทะลุเมฆอย่างนี้,ฮ่าฮ่าฮ่า!”

 

เขาไม่เคยมีประสบการณ์การผจญภัยแบบนี้มาก่อน เขาคิดไม่ออกเลยทำไมน้ำตกนี้มันทำงานยังไงมันไหลย้อนกลับได้ เขาสามารถได้ยินและเพลิดเพลินกับเสียงไหลเชี่ยวของสายน้ำและความสวยงามของท้องฟ้าสีฟ้านี้,ชั่งเป็นบรรยากาศที่สุดยอดจริงๆ

 

มันช่างกว้างใหญ่ไพศาลดูมีชีวิตชีวา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าหัวใจของเขานั้นกำลังพองโตและอากาศก็กำลังซึมซับเข้าในอกของเขามากขึ้นเรื่อยๆและอารมณ์ก็ดีขึ้น ในเวลานี้โรแกนนั้นมีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลมากขึ้น

 

“อ้าาาา!”

 

ในตอนนี้โรแกนได้ยืนอยู่บนรูทดราก้อนและเขาก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

 

ตลอดทางจนถึงชั้นของเมฆนั้น เส้นทางของรีเวิร์สเมาน์เทนนั้นรวดเร็วมากไม่มีใครรู้ว่าอำนาจที่น่าอัศจรรย์นี้นั้นมาจากไหนมันทำให้ผู้คนรู้สึกหลงใหลในมันอย่างสุดซึ้ง

 

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง,โรแกนก็รู้สึกว่าสายน้ำกำลังชะลอตัวลง จากนั้นเขาก็ได้มองไปรอบๆ และพบว่าตัวเองกำลังอยู่บนยอดเขาซึ่งทำให้เขารู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย

 

“มหัศจรรย์!”

 

โรแกนได้ถอนหายใจออกมา และบนใบหน้าของเขานั้นได้ปรากฏรอยยิ้มกว้างออกมา

 

เมื่อความเร็วของเรือได้ช้าลงเรือก็ได้ขึ้นไปถึงยอดเขา ในเวลานี้โรแกนได้ยืนอยู่บนหัวเรือเขาเห็นทุกอย่างชัดเจนจากตำแหน่งนี้ ในตอนนี้มีเส้นทางอยู่สี่ทางให้เขาเลือกเพื่อลงไปจากที่นี่

 

“ ที่นั่นคือแกรนด์ไลน์,ส่วนอีกอันที่หนึ่งคือเวสต์บลู,อันนั้นน่าจะนอร์ทบลู และตรงนั่นคือเซาท์บลู”

 

โรแกนไม่ลังเลใดๆเขาได้หมุนหางเสือเรือ เรือรูทดราก้อนก็ได้เปลี่ยนทิศทางและชี้ไปที่แม่น้ำที่ทอดยาวไปสู่เซาท์บลู

 

ในขณะที่ความเร็วของเรือได้ช้าลงและลดลงไปสู่ระดับต่ำสุดรูทดราก้อนก็ได้แล่นไปสู่เส้นทางที่จะเข้าสู่เซาท์บลู

 

“แกรก!แกรก! ”

 

เสียงกระทบของไม้ได้ดังขึ้นและตำแหน่งหัวเรือของโรแกนก็ได้เอียงลง

 

สุดท้ายนี้,เขาได้มองไปที่สายน้ำที่นำไปสู่แกรนด์ไลน์ และดวงตาของเขาก็ได้เปล่งประกายออกมา

 

“ ในตอนนี้ฉันจะไม่ไปยุ่งกับนาย,แต่มั่นใจได้เลยฉันจะมาหานายแน่!”

 

“ แกรนด์ไลน์ในตำนานมันจะน่าทึ่งขนาดไหนกันนะ?”