S.P.Pบทที่42:ได้เวลาแก้แค้น!!

 

ต่อให้มันจะเป็นทิศทางที่ผิดโรแกนก็ไม่มีอะไรจะเสียเขาจึงมุ่งหน้าไปในทิศทางที่แมวได้ชี้ไป

 

สองวันต่อมา,โรแกนก็ได้มองไปที่แมว

 

“ แกไม่ได้ไร้ประโยชน์นี่! แกสามารถแยกแยะทิศทางในท้องทะเลได้”

 

สำหรับจุดนี้มันทำให้โรแกนรู้สึกประหลาดใจมาก

 

ไม่น่าเชื่อว่าแมวจะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้

 

“เหมียว!”

 

แมวยกขาหน้าของมันขึ้นและมองไปที่โรแกนด้วยความภาคภูมิใจ จากนั้นมันก็ก้าวไปข้างหน้าและออกไปจากตรงนั้นด้วยความเย่อหยิ่ง

 

ในเวลานี้เมื่อยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือโรแกนสามารถมองเห็นเกาะได้อย่างชัดเจนมันห่างออกไปประมาณสามกิโลเมตร

 

“ในที่สุดฉันก็เจอเกาะซะที!”

 

ดวงตาของเขาได้เปล่งประกายออกมา บนใบหน้าของโรแกนนั้นมันได้ประดับไว้ด้วยรอยยิ้ม

 

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง,รูทดราก้อนก็ได้แล่นมาถึงชายฝั่ง

 

“เอาล่ะ!”

 

เมื่อเขากำลังขึ้นฝั่งเขาก็ได้เห็นเรือสามหรือสี่ลำที่มีธงโจรสลัดอยู่บนเสากระโดงเรือ

 

“ นั่นมันโจรสลัดนี่!”

 

เขาได้เห็นกลุ่มโจรสลัด,กลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี่นั้นขนาดใหญ่มากสำหรับภายในน่านน้ำทะเลทั้งสี่พวกมันมีลูกเรืออยู่ประมาณ 100 คน

 

“เหมียว!”

 

หลังจากที่ลงมาจากเรือทันใดนั้นโรแกนก็ได้พบว่าแมวนั้นเริ่มสั่นเมื่อมันมองเห็นธงของเรือพวกนั้นดวงตาของแมวนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

“ เกิดอะไรขึ้นกับแก?”

 

โรแกนมองไปที่แมวที่กำลังหวาดกลัวแล้วก็โน้มตัวลงมาและถามมัน

 

แม้ว่ามันจะเป็นแค่แมวแต่โรแกนก็ได้ใช้เวลาอยู่กับมันมานานมันทำให้เขารู้สึกว่าแมวตัวนี้นั้นมันเหมือนคน แมวตัวนี้เป็นเหมือนคู่หูของโรแกน

 

“เหมียว!”

 

แมวได้ยกกรงเล็บขึ้นแล้วชี้ไปที่เรือโจรสลัด จากนั้นก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งและแววตาของมันก็ได้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว หลังจากนั้นมันก็ได้เข้ามากอดขาของโรแกนเอาไว้และพยายามที่จะพาเขาออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

 

“ แกอยากให้ฉันออกจากไปจากที่นี้งั้นหรอ?โจรสลัดพวกนั้นมันน่ากลัวมากงั้นเหรอ?”

 

โรแกนได้ตามมันแล้วถามออกมา

 

“เหมียว! เหมียว! เหมียว!”

 

แมวได้ชี้ไปที่เรือโจรสลัดและตะโกนออกมาอย่างกระวนกระวายอยู่พักหนึ่ง

 

ในตอนนี้โรแกนเข้าใจทุกอย่างแล้ว ผ่านการกระทำของแมวมันชัดเจนแล้วว่าแมวจำโจรสลัดพวกนี้ได้

 

“ ถ้างั้นแสดงว่าโจรสลัดพวกนี้เป็นพวกเดียวกับที่ลงมือสังหารโหดบนเรือลำนั้นสินะ!”

 

มองแค่แวบเดียวแมวก็สามารถจำโจรสลัดเหล่านี้ที่โจมตีเรือสินค้าและฆ่าทุกคนในนั้นได้ในทันที

 

“ฉันเข้าใจแล้ว!”

 

โรแกนได้วางมือลงบนหัวของแมวในตอนนี้การแสดงออกของเขาเริ่มจริงจังและได้มีประกายแสงที่เย็นยะเยือกออกมาจากดวงตาของเขา

 

เมื่อมองไปที่ความตื่นตระหนกและความเศร้าในแววตาของแมวนั้น โรแกนก็รู้ได้ในทันทีว่าลูกเรือของเรือที่แมวเคยอาศัยอยู่นั้นถูกฆ่าตายทั้งหมดในการต่อสู้ครั้งนั้น

 

“ ไม่ต้องกังวลฉันจะจัดการกับพวกมันเอง!”

 

โรแกนได้ยกแมวขึ้นมาอย่างช้าๆเขาได้หันกลับไปมองเรือโจรสลัดที่กำลังเผยิบผยาบอยู่ท้องทะเล ด้วยออร่าที่หนาวเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างของเขา

 

“ ฉันจะล้างแค้นให้แกเอง”

 

เสียงของเขานั้นหนักแน่นและในเวลานี้โรแกนรู้สึกโกรธและเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

 

แมวมองไปที่โรแกนแล้วได้รวบรวมความกล้าหาญปีนขึ้นไปบนไหล่ของโรแกนแล้วได้ก้มหน้าไปถูที่แก้มของเขา

 

“ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน!”

 

“ ฉันนะแข็งแกร่งมาก!”

 

แมวนั้นกำลังปลอบประโลมอยู่บนไหล่ของเขา หลังจากนั้นโรแกนก็ได้ก้าวออกไปอย่างช้าๆและเขาก็กระโดดออกไปจากรูทดราก้อนจากนั้นเขาก็ได้เดินเข้าหาเรือโจรสลัดสี่ลำนั้น

 

ในขณะเดียวกันนั้นมีกลุ่มโจรสลักกลุ่มหนึ่งที่อยู่บนเรือโจรสลัด

 

โจรสลัดสี่หรือห้าคนกำลังนั่งอยู่บนดาดฟ้าได้ตะโกนและบ่นออกมาพวกโจรสลัดเหล่านี้นั้นกำลังเล่นไพ่กันอยู่

 

ทันใดนั้นเองก็ได้มีเงาปรากฏขึ้นมาข้างหลังของพวกเขาทำให้พวกโจรสลัดเหล่านั้นรู้สึกตกใจแล้วได้หันกลับมามอง

 

“ แกเป็นใคร?,ไอหนู”

 

“ แกขึ้นมาทำอะไรอยู่บนเรือของพวกเรา? ออกไปอย่าได้มากวนอารมณ์ของพ่อคนนี้”

 

พวกเขากำลังมองไปที่ชายหนุ่มตัวเล็กๆ ที่มีแมวแปลกๆนั่งอยู่บนไหล่ของเขาที่มองมาที่พวกเขาด้วยสีหน้าที่น่ากลัว

 

ทันใดนั้นพวกโจรสลัดก็ได้ตะโกนออกมา

 

“ เราจะฆ่าแก!”

 

ด้วยการแสดงออกที่ดุร้ายบนใบหน้าของโจรสลัดเหล่านี้นั้นพวกเขาได้หยิบดาบขึ้นมาและร่างของโรแกนก็ได้เลือนลางหายไปราวกับแสง

 

มือขวาของเขาได้ลูบไปที่เอวของเขาอย่างเงียบๆ และทันทีที่โจรสลัดเหล่านั้นกำลังจะลุกขึ้นดาบยาวของเขาก็ได้ส่งเสียงกรีดร้องออกมา

 

“ชิ้งงงง”

 

มีแสงสว่างออกมาจากดาบแล้วได้พุ่งผ่านเรือไปแล้วก็ได้กลับเข้าฝัก

 

พวกโจรสลัดที่กำลังลุกขึ้นได้มองมาที่เขาด้วยแววตาที่หวาดกลัวพวกเขาแตะไปที่คอด้วยความหวาดกลัวและพยายามที่หยุดเลือดที่กำลังไหลรินออกมา

 

แต่หลังจากนั้นไม่นานมันก็เหลือเพียงแค่ความมืดมิดที่เหลืออยู่ในดวงตาของพวกเขา

 

ด้วยการโจมตีของดาบเพียงหนึ่งครั้งเหล่าโจรสลัดทั้งหมดก็ได้ตายในทันที

 

“ ลำต่อไป!”

 

โรแกนได้ก้าวลงจากเรือและมุ่งหน้าไปที่เรืออีกสามลำ

 

ไม่ถึง 30 นาทีก่อนนั้นมันยังคงมีเสียงโหวกเหวกโวยวายดังออกมาจากเรือทั้งสามลำ แต่ตอนนี้มันกลับเงียบลงอย่างน่าประหลาด

 

ในเวลานี้โรแกนได้ยืนอยู่บนเรือลำที่ใหญ่ที่สุด

 

“ นี่คือเรือของกัปตันสินะ?”

 

เมื่อมองไปที่หนึ่งในนั้นที่กำลังนอนอยู่ใต้เท้าของเขา ในตอนนี้ดวงตาของโรแกนก็ได้กระพริบเล็กน้อย

 

บนเรือลำนี้นั้นมีลูกเรือที่แข็งแกร่งกว่าเรือลำอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่อยู่ใต้เท้าเขานั้นเขาต้องโจมตีออกไปถึงสามครั้งถึงจะจัดการกับเขาได้

 

ส่วนพวกโจรสลัดฝึกหัดนั้นโดนการโจมตีของเพียงครั้งเดียวก็ล่วงแล้ว

 

ที่จริงแล้วมันไม่สำคัญว่าจะเป็นหนึ่งหรือสามครั้งมันไม่ได้มีความแตกต่างที่ใหญ่โตอะไรยังไงพวกเขาก็ตายเหมือนกันหมด

 

“เหมียว!”

 

ในเวลานี้แมวที่อยู่บนไหล่ของเขาได้ร้องออกมาพร้อมกับสีหน้าเยือกเย็นบนใบหน้าของโรแกนที่ได้จางหายไปจากนั้นเขาก็ยิ้มและจับไปหัวของแมว

 

หลังจากนั้นเขาก็ได้ก้าวไปข้างหน้าและเริ่มมองหาสมบัติบนเรือเหล่านี้

 

โจรสลัดที่ดุร้ายแบบนี้นั้นส่วนใหญ่มักจะปล้นในทุกที่ที่พวกเขาแล่นผ่าน พวกเขานั้นต้องได้สะสมสมบัติมาเป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน

 

หลังจากได้พบกับห้องใต้ดินบนพื้นห้องนอนของกัปตันนั้นโรแกนก็ได้ฟันไปที่ประตูนั้นและเดินเข้าไปในห้องใต้ดินนั้น

 

เมื่อเขาเห็นแสงสีทองในห้องใต้ดินนั้นเขาก็ได้ยิ้มออกมาในทันที

 

“ นี่มันมากเกินพอไปแล้ว!”

 

ในตอนนี้เขารู้สึกว่ามันบ้ามาก มันเป็นฉากที่ไม่สามารถจินตนาการได้เขานั้นมีความสุขก็ต่อเมื่อเขาได้เติมเต็มเงินในคลังของเขาและได้เห็นเงินของเขาเพิ่มขึ้น

 

จากที่เขาเห็น,ตามการประเมินของเขานั้นคราวนี้เขาน่าจะได้สมบัติมากกว่าที่เขาได้ในอีสต์บลูซะอีก

 

“ ต้องบอกว่านี่เป็นความฝันที่เป็นจริงสินะ?”

 

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาได้กว้างขึ้น โรแกนได้ก้าวเข้าไปยังใจกลางของกองสมบัตินั้นทีละก้าวๆ

 

“ระบบเปลี่ยนสมบัติพวกนี้เป็นเบรี!”

 

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งสมบัติที่กองอยู่บนพื้นนั้นก็เริ่มลดลงอย่างรวดเร็วและในที่สุดห้องนี้ก็ได้ว่างเปล่าและเสียงเย็นของระบบก็ดังขึ้นมาในเวลาเดียวกัน

 

“ สมบัติเหล่านี้มีมูลค่ารวมทั้งสิ้น 75 ล้านเบรี คุณต้องการที่จะเรียกเก็บเงินเหล่านี้ไว้กับระบบหรือไม่”

 

“ เอาเงิน 70 ล้านเข้าสู่ระบบ แล้วเอาเงิน 5 ล้านเบรีมาให้ฉัน”

 

โรแกนได้ตอบกลับอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นก็ได้มีเงินเบรีมาอยู่ในมือของเขา และยอดเงินของระบบก็กลายเป็น 120 ล้าน

 

นี่เป็นจำนวนเงินมหาศาลมากยิ่งกว่าในอดีตที่เขาเคยทีซะอีก และมันทำให้โรแกนนั้นเชื่อมั่นในวิธีการปล้นโจรสลัดมากยิ่งขึ้น

 

ถ้าหากเขาต้องการที่จะร่ำรวยดูเหมือนว่าเขาจะต้องต่อสู้กับพวกคนเลวพวกนี้และปล้นพวกเขามาให้หมดซะ

 

ในตอนที่เขาเป็นนักล่าค่าหัวอยู่ในอีสต์บลูนั้นเขาใช้เวลานานมากกว่าจะสร้างเงินกว่า 70 ล้านนั้นได้ แต่ที่นี่เขาปล้นโจรสลัดแค่สองครั้งและได้เงินมากว่า 120 ล้าน

 

“ ระบบเอาเงินไป!”

 

“ ถึงเวลาที่ฉันต้องทำเรื่องของฉันบ้างแล้ว!”

 

เมื่อมองไปที่เกาะนั้นดวงตาของโรแกนก็ได้เปล่งประกายแสงที่เย็นชาออกมา