S.P.P บทที่ 44: การสกัดกั้นด้วยดาบ!

 

ฮิมุระ เคนชินนั้นเป็นตัวเอกของเรื่อง“ซามูไรพเนจร”เขาเป็นผู้ใช้ดาบที่ยิ่งใหญ่ที่รู้จักกันในชื่อของฮิโตคิริในตำนานในยุคสมัยเมจิ (ฮิโตคิรินั้นเป็นนักดาบที่ถูกส่งมาโดยบุคคลที่มีความสำคัญหรือมีอำนาจเพื่อวัตถุประสงค์ในการลอบสังหารผู้อื่นอย่างชัดเจน)

 

เขาเป็นตำนานที่เป็นที่รู้จักกันดีไปทั่วประเทศญี่ปุ่นสำหรับความเชี่ยวชาญด้านดาบที่เกินจริงสามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย และแม้กระทั่งการตัดอย่างประณีตจนเป้านั้นสามารถเอามาตั้งใหม่ได้เหมือนกับว่ามันไม่เคยถูกตัดมาก่อน หลังจากได้รับสืบทอดเพลงดาบล่องนภามานั้นเคนชินในตอนที่อายุ14 ปีนั้นทำให้เขากลายเป็นนักฆ่ามือดีของรัฐบาล

 

ในเวลานี้ร่างของโรแกนได้รวมเข้ากับเคนชิน และในไม่ช้าความสามารถทั้งหมดของเขาก็ได้รวมเข้ากับโรแกนโดยสมบรูณ์

 

“ทักษะดาบ:เทคนิคการวาดดาบ”

 

“ริวโซเซน:พยุหะมังกร”

 

“ริวเคนเซน:มังกรพิฆาต”

 

“ริวซุยเซน:มังกรถล่มปฐพี”

 

“ริวโชเซน:มังกรทลายฟ้า”

 

“คุซุริวเซน:มังกรเก้าเศียร”

 

หลักจากได้รับทักษะขั้นสุดยอดอันสุดท้ายมังกรเก้าเศียรนั้นภายในจิตใจของโรแกนก็ได้มีร่างๆหนึ่งและฉากนับไม่ถ้วนที่พุ่งเข้ามาจากนั้นมันก็ได้ขยายใหญ่และรวมเข้ากับร่างของเขา

 

“เร็ว!”

 

“เชื่อถือได้”

 

“เสียใจ!”

 

ลมหายใจอันอันตรายได้ถูกปล่อยออกมาจากปากของเขา ในทันใดนั้นเองโจรสลัดนับสิบก็ได้พุ่งเข้ามาหาโรแกน

 

“ริวซุยโชเซน!”(เป็นท่าคอมโบของริวซุยเซน+ริวโชเซนนะครับ)

 

ดาบของเขาได้ส่องแสงจ้าออกมาอย่างน่าอัศจรรย์ราวกับดอกโบตั๋นที่กำลังเบ่งบานตามมาด้วยเสียงหวีดร้องของดาบ

 

“ ไอเด็กนี่!”

 

กัปตันหัวล้านได้มองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังเดินมาทีละก้าวอย่างไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด

 

เขาสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาแข็งแกร่งมาก เขาเป็นเหมือนกับพวกโจรสลัดชั้นยอดที่ก้าวผ่านชีวิตและความตาย อย่างไรก็ตามกัปตันนั้นได้หายใจแรงออกและก้มลงมองไปที่พื้น

 

เด็กนี้! น่ากลัว!

 

“มังกรถล่มปฐพี!”

 

“คุซุริวเซน: มังกรเก้าเศียร!”

 

ในขณะที่เขาได้ใช้ความสามารถของเขาออกมานั้น ดาบของเขาก็ได้มีประกายแสงอยู่ในมือของเขาและโจรสลัดที่วิ่งออกมานั้นก็ได้ถูกจัดการลงทั้งหมด ด้วยวิชาดาบที่สุดยอดและการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของเขานั้นมันราวกับว่าตัวเขานั้นเป็นเสือที่อยู่ในฝูงแกะไม่มีใครสามารถหยุดยั้งเขาได้

 

หลังจากนั้นโรแกนก็เริ่มที่จะคุ้นเคยกับทักษะของเพลงดาบล่องนภา และด้วยการหลอมรวมระหว่างเขากับเคนชินนั้นมันทำให้เขาไปถึงจุดสูงสุดของเพลงดาบล่องนภา

 

ทุกย่างก้าวของเขานั้นจะมีเสียงกรีดร้องสามหรือสี่ครั้งดังขึ้นมา

 

ในที่สุดโจรสลัดก็เหลือเพียง 30 คนเท่านั้นพวกเขาได้มองไปที่ซากศพด้วยความหวาดกลัว

 

“ เขาไม่ใช่มนุษย์,เขามันเป็นปีศาจ!”

 

“ เขาแข็งแกร่งเกินไป! เราไม่มีหวังเลย! ”

 

เมื่อเทียบกับนักดาบที่สุดยอดตรงหน้าพวกเขานั้นไม่มีโอกาสชนะในการต่อสู้นี้เลย

 

“ กัปตันเราจะทำยังไงกันดี?”

 

มีเสียงเรียกดังออกมาจากโจรสลัดคนหนึ่งและเสียงของเขาก็สั่นเป็นอย่างมาก

 

กัปตันหัวล้านนั้นในตอนนี้สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความดุร้าย เขาได้จับไปที่หัวของเขาและเดินไปข้างหน้าพร้อมดาบขนาดใหญ่ในมือของเขา ครั้งแรกที่เขามองไปที่วงล้อมของเหล่าโจรสลัดที่ได้ถูกจัดการลงด้วยดวงตาที่ดุร้ายมากยิ่งขึ้น

 

“ แกเป็นใครไอสารเลว?”

 

“ คนที่กำลังจะตายนะไม่จำเป็นต้องรู้หรอก!”

 

โรแกนไม่ได้แยแสใดๆ กัปตันหัวล้านนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาแม้แต่น้อย

 

เขาค่อยๆ เอาดาบกลับเข้าไปในฝักแล้วปิดมัน

 

กลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้นั้นได้สูญเสียความกล้าไปอย่างสมบรูณ์

 

“ อืม,แกเป็นใคร?”

 

“ ฉันเป็นโจรสลัดผู้มีค่าหัว 35 ล้านอาร์โน!”

 

กัปตันโกรธมากเขาได้ก้าวไปข้างหน้าและเขาก็มาถึงตรงหน้าของโรแกน

 

ดาบของเขาส่องประกายออกมาและเขาก็ได้ถูกฟันไปที่โรแกนด้วยความเร็วสูงสุดของเขา

 

ดวงตาของโรแกนได้หดแคบลงเท้าของเขาได้ขยับเล็กน้อยและเขาก็หลบจากการโจมตีนี้ไปอย่างง่ายดาย มือขวาของเขาได้วางลงบนด้ามดาบที่เอวของเขาแต่เขาไม่ได้โจมตีแต่อย่างใด

 

ดูเหมือนว่าเขาจะทำอะไรบางอย่างโดยปล่อยให้กัปตันหัวล้านนั้นฟันดาบของเขาต่อไป และเขาก็เอาแต่หลีกเลี่ยงมันทุกครั้ง

 

อย่างไรก็ตามจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าถึงแม้ร่างของโรแกนจะเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา แต่แมวบนไหล่ของเขาที่นั่งยองๆอยู่ตลอดกลับไม่เคยสั่นไหวเลย

 

หลังจากผ่านไปประมาณสิบวินาทีดวงตาของโรแกนก็ได้สว่างขึ้นเขาได้รวบรวมพลังเอาไว้ที่จุดๆเดียว

 

ดูเหมือนว่าตอนนี้มันได้มาถึงขีดจำกัดแล้ว

 

ทันใดนั้นกัปตันก็ได้พุ่งเข้ามา

 

เมื่อพูดถึงความแข็งแกร่งแล้วนั้นจากมุมมองของค่าหัวมันไม่ได้แตกต่างกันมากนัก แต่ในแง่ของพลังนั้นมันมีความแตกต่างเป็นอย่างมาก

 

ทันใดนั้นดวงตาของโรแกนก็ได้หดแคบลงจนเป็นร่อง

 

วินาทีต่อมาก็ได้มีเสียง“ ชิ้งงงง”ดังขึ้นและดาบหยวนหงก็ได้ออกมาจากฝัก

 

ดาบที่เฉียบคมและดุร้ายนั้นมีกำลังที่มากพอที่จะตัดหัวของมนุษย์ออกมาได้อย่างง่ายดาย

 

มีดาบเล่มหนึ่งได้พุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วไปต่อหน้าของกัปตัน หลังจากนั้นเขาก็ได้เห็นร่างลางๆ ที่ได้พุ่งผ่านตรงกลางร่างของเขาไป

 

“ ฉันยังไม่เป็นอะไรไปงั้นหรอ!?”

 

อาร์โน่พูดออกมาอย่างหวาดกลัว

 

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของดาบที่ถูกเก็บเข้าฝักดังมาจากด้านหลังของเขา

 

ขณะที่เสียงนั้นได้หายไปเขาก็จับไปที่คอด้วยความหวาดกลัว จากนั้นร่องเล็กๆนั้นก็ได้ขยายใหญ่อย่างรวดเร็วและเลือดก็ไหลรินออกมา

 

“โชคดี!”

 

โรแกนได้พึมพำออกมาแล้วหลับตาลง

 

ฮิมุระ เคนชินนั้นเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องของเทคนิคการวาดดาบ

 

เมื่อเขาดึงดาบออกนั้นหมายถึงความตายของศัตรู ด้วยพลังที่เหนือกว่าและทักษะดาบอันบ้าคลั่งของเขาทำให้ใครหลายคนหวาดกลัวเขา เขาคือ ฮิมุระ บัตโตไซ

 

ในเวลาเดียวกันการวาดดาบก็เป็นพื้นฐานของการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขา

 

เพียงแค่ทักษะดาบเบื้องต้นนี้นั้นก็ทำให้โรแกนปะหลาดมากพอแล้ว

 

นักดาบที่แข็งแกร่งที่แข็งแกร่งพอที่จะสังหารโจรสลัดที่มีค่าหัว 35 ล้านเบรีและฆ่าลูกเรือทั้งหมดของเขา

 

“ วิชาดาบของเขาแข็งแก่รงมากโดยเฉพาะเพลงดาบล่องนภาของเขา”

 

สไตล์ดาบของทั้งสองนั้นแตกต่างกันมาก แต่ก็แข็งแกร่งไม่แพ้กัน

 

แน่นอน,ว่าเขามีทั้งความชอบธรรม,ความกล้าหาญและความสง่างามแต่มันก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าเทคนิคการวาดดาบของเขา

 

หลังจากเอาชนะอาร์โนแล้วนั้นดวงตาของโรแกนก็ได้หดแคบลงจากนั้นร่างของเขาก็ได้หายไปอีกครั้ง เขาพุ่งไปที่เหล่าโจรสลัดที่เหลืออยู่

 

หลังจากนั้นซักพักหนึ่งก็ได้มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น

 

โรแกนจะไม่ปล่อยให้โจรสลัดที่โหดร้ายเหล่านี้มีชีวิตอยู่อีกต่อไป

 

“ฆ่าคนสิบคนเพื่อช่วยคนนับพัน,ทำไมถึงจะไม่ทำมันล่ะ?”

 

เขาไม่ใช่คนเลว,แต่ก็ไม่ใช่ผู้กอบกู้ตามเส้นทางที่ผ่านมาของเขา เขานั้นได้รับรู้ว่าโจรสลัดเหล่านี้นั้นเป็นฆาตกรเลือดเย็นดังนั้นเขาจึงต้องการฆ่าพวกมันทั้งหมดแม้ว่าเขาจะไม่จำเป็นต้องทำก็ตามที

 

ในสถานการณ์ที่เลวร้ายเขามักจะคิดถึงตัวของเขาและคนรอบๆตัวเขา

 

นี่คือวิถีชีวิตของเขาและหนทางเพื่อความอยู่รอดของเขา

 

ในตอนนี้เขาอาจจะยังไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่เขาก็มีกำลังพอที่จะฆ่าโจรสลัดพวกนี้และช่วยชีวิตชาวบ้านที่อาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้และคนอื่นๆที่อาจจะถูกพวกมันสังหารในอนาคต

 

แต่สำหรับพวกทหารเรือนั่นมันเป็นเพียงการต่อสู้ระหว่างโจรสลัดมันไม่ถือว่าเป็นการช่วยเกาะจากการถูกทำลาย

 

เพียงไม่กี่วินาทีโรแกนก็ได้ฆ่าโจรสลัดที่เหลือจนหมด

 

กลิ่นเลือดที่ลอยออกมามันทำให้ผู้คนนั้นรู้สึกอยากจะอาเจียน และแมวที่ยืนอยู่บนไหล่ของเขาก็รู้สึกไม่ชอบมันดังนั้นมันจึงได้ปิดจมูกของมัน

 

“แกโอเคไหม?”

 

โรแกนได้เอาดาบกลับเข้าไปในฝักเขาได้ก้าวไปข้างหน้าและยิ้มออกมา

 

มันเป็นอารมณ์ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงซึ่งทำให้ชาวบ้านทั้งหมดนั้นรู้สึกตกใจขึ้นมาในทันที