S.P.Pบทที่45:แผนที่ !

 

เมื่อไม่กี่วินาทีก่อนโรแกนนั้นยังดูเหมือนกับอาชูร่าอยู่เลย แต่ในเวลานี้เขากลับกลายเป็นชายตัวเล็กๆที่มีรอยยิ้มกว้างประดับอยู่บนใบหน้าของเขา

 

มันเป็นอารมณ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในคนคนเดียวซึ่งทำให้ชาวบ้านนั้นรู้สึกสับสนเล็กน้อย

 

“ขอบคุณ! ขอบคุณ!”

 

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีหนึ่งในนั้นก็ได้สติและได้กล่าวขอบคุณเขา

 

เมื่อชาวบ้านที่เหลือได้ยินอย่างนั้นพวกเขาก็ได้ขอบคุณโรแกนออกมาด้วยเช่นกัน บางคนได้นำสิ่งของมีค่ามาให้เขาและคนอื่นๆที่เหลือก็รีบไปที่บ้านของพวกเขา และนำเอาอาหารต่างๆ มามากมายและชายวัยกลางคนหนึ่งที่อายุประมาณห้าสิบนั้นก็ได้ผลักลูกสาวของเขาออกมาแล้วบอกว่าเขานั้นยกให้โรแกนซึ่งมันทำให้ตกตะลึงแล้วอ้าปากค้าง

 

อย่างไรก็ตามฉากที่อบอุ่นนี้มันทำให้โรแกนรู้สึกมีความสุขและอบอุ่น

 

เขาเคยดูภาพยนตร์และนิยายมามากมายในชีวิตที่แล้วของเขา และในบางครั้งเมื่อมีคนช่วยเหลือคนนั้น คนเหล่านั้นก็มักจะกลัวเขาและพลังที่แข็งแกร่งของเขา และพวกเขาก็จะถอยห่างจากเขาหรือพยายามที่จะฆ่าเขามันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันหรือต่อต้านเหล่าคนที่ดุร้ายเหล่านั้นเอาไว้ได้

 

แต่โชคดีที่คนของที่นี่เป็นคนดี

 

“ฮ่าฮ่า! พวกคุณไม่ต้องตอบแทนผมมากขนาดนี้หรอก! ผมต้องการแค่แผนที่,แผนที่ของเซาท์บลูพวกคุณมีไม?”

 

โรแกนได้ปฏิเสธความเมตตาของชาวบ้านทุกคนโดยเฉพาะลูกสาวของชายวัยกลางคน

 

“แผนที่?”

 

เมื่อได้ยินสิ่งทีโรแกนร้องขอพวกชาวบ้านก็ได้เริ่มดำเนินการและสอบถามกันในทันที

 

ท่ามกลางความกระตือรือร้นของพวกชาวบ้านนั้นมันทำให้ โรแกนต้องถอนหายใจออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง

 

เป็นคนดีจริงๆในตอนที่เขาช่วยพวกเขาพวกเขาก็ต้องการยกทุกอย่างให้กับเขา

 

หลังจากนั้นไม่นานชาวบ้านก็ได้ยินว่ามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งกลับไปที่บ้านของเขาแล้วนำเอาแผ่นหนังแกะที่ถูกม้วนกลับมากับเขาและได้ตะโกนออกมาว่า

 

“ ฉันเจอแล้ว,ฉันมีแผนที่,ฉันมีมัน!”

 

ดวงตาของโรแกนได่สว่างขึ้นเขาได้หยิบมันขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วเปิดออก จากนั้นเขาก็เริ่มตรวจสอบแผนที่นี้ในทันที และแมวบนไหล่ของเขาก็ได้มองด้วยความสงสัย

 

“นี่ไง! ผู้กอบกู้! แต่มันเป็นแผนที่ที่แตกต่างออกไปเล็กน้อย,มันไม่เป็นไรใช่ไหม?”

 

“ มันไม่มีปัญหาใช่มั้ย,ฉันได้รับมันมาเมื่อสองปีก่อนจากเกาะอื่น มันดูเหมือนแผนที่ดังนั้นฉันเลยนำเอามันกลับมาด้วย”

 

“ ฉันหวังว่ามันจะไม่เป็นปัญหาอะไร,พวกเราจะช่วยคุณเองผู้มีพระคุณ!”

 

ทุกคนต่างก็มองไปที่โรแกนด้วยความประหม่าและดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

 

“ ใช่มันก็นับว่าดีแม้ว่ามันจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังมีจุดหมายปลายทางของฉันอยู่บนแผนที่นี่”

 

หลังจากนั้นไม่นานโรแกนก็ได้ยิ้มออกมาและพูดออกมามันทำให้ชาวบ้านทุกคนต่างหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

 

“นี่นับว่าเป็นเรื่องที่ดี!”

 

ชาวบ้านคนหนึ่งได้กล่าวออกมา

 

แผนที่นี้ไม่สมบูรณ์แล้วอีกอย่างแผนที่ที่ไม่สมบูรณ์นี้นั้นก็ครอบคลุมเพียงแค่หนึ่งในสี่ของเซาท์บลูในตอนที่โรแกนได้เห็นมันครั้งแรกนั้นเขาก็ไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วออกมา แต่หลังจากที่ได้ตรวจสอบดูดีๆเขาก็ได้หัวเราะออกมา

 

ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะโชคของเขารึเปล่าที่เส้นทางที่ไปเกาะบราเทอริลล่านั้นอยู่ในอันดับต้นๆของแผนที่อันนี้

 

“ แน่นอนเมื่อทำความดีย่อมได้รับรางวัลตอบแทนเสมอ”

 

เขามีเป้าหมายในการเดินทางของเขา โรแกนได้กล่าวคำลากับพวกชาวบ้านเขาเสียเวลามามากพอแล้ว เขาต้องไปที่บราเทอริลล่าเพราะรูจกำลังทุกข์ทรมานอยู่ในตอนนี้

 

“ ผู้กอบกู้เราอาจจะไม่ได้ตอบแทนอะไรให้คุณมากนัก แต่ได้โปรดบอกชื่อของคุณให้เราทราบหน่อยได้ไหม!”

 

ชาวบ้านนั้นได้โดนโรแกนปฏิเสธมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามพวกเขานั้นก็อยากจะรู้ชื่อของเขา

 

“ชื่อของฉันงั้นหรอ?”

 

ในเวลานี้โรแกนนั้นก็ตกตะลึงในทันที แต่หลังจากที่ได้คิดอยู่ซักพักเขาก็ได้หัวเราะแล้วพูดออกมาว่า

 

“ฮิมุระ เคนซิน,ชื่อของฉันคือ ฮิมุระ เคนชิน”

 

เนื่องจากเขาได้อัญเชิญวิญญาณของฮิมุระ เคนชินมาเพื่อจัดการกับโจรสลัดเหล่านี้ดังนั้นเขาจึงได้พูดชื่อของเขาออกไป

 

หลังจากผ่านไปซักพักร่างของโรแกนก็ได้หายไปจากสายตาของชาวบ้านทิ้งไว้เพียงชื่อและวีรกรรมของเขาเอาไว้เท่านั้น

 

กลับมาที่รูทดราก้อนรอยยิ้มกว้างได้ประดับอยู่บนใบหน้าของโรแกน

 

“ ครั้งนี้นับเป็นการเก็บเกี่ยวที่ดีทีเดียว นอกจากจะได้เงินมาจากพวกโจรสลัดแล้วยังได้รับแผนที่นี่มาอีกด้วย”

 

โรแกนได้พูดออกมาในขณะที่เขากำลังยิ้มให้เจ้าแมว

 

“เหมียว!”

 

แมวได้เหลือบมองไปที่โรแกน มันได้ส่ายหางแล้วกระโดดลงมาจากไหล่ของเขา

 

จากนั้นรูทดราก้อนก็ได้แล่นออกไปจากเกาะ และโรแกนก็ได้รู้มาจากชาวบ้านว่าเกาะของพวกเขามีชื่อว่าเกาะไซออน

 

วันต่อมา,เรือได้แล่นไปอย่างราบรื่นบนท้องทะเล

 

โรแกนนั่งอยู่บนดาดฟ้าเพื่อคำนวณรายรับที่เขาได้มา

 

“ จัดการโจรสลัดไปทั้งหมด 123 คนและโจรสลัดอาร์โนที่มีค่าหัว35 ล้าน,คุณได้รับเหรียญครอบครองรวมทั้งสิ้น 3,200 เหรียญ ”

 

“ยอดเงินของระบบคงเหลือ 120 ล้าน”

 

“จำนวนเหรียญครอบครองทั้งหมดคือ 69,200เหรียญ”

 

นั่นคือทั้งหมดที่เขามีในตอนนี้

 

หลังจากที่ได้ทราบข้อมูลทั้งหมดนั้นดวงตาของโรแกนก็ได้หดแคบลง และในตอนนี้เขาต้องการที่จะเห็นทักษะของฮิมุระ เคนชิน

 

“เพลงดาบล่องนภา, 3,000เหรียญ”

 

โดยไม่ลังเลใดๆโรแกนได้ซื้อมันในทันที

 

เพลงดาบล่องนภานั้นเป็นวิชาดาบที่ทรงพลังที่ถูกใช้โดยฮิมุระ เคนชิน สไตล์ดาบของเขานั้นทั้งประณีตไร้ความปราณีและทรงพลัง และเมื่อความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นวิชาดาบนี้ก็ย่อมแข็งแกร่งขึ้นตามไปด้วยเช่นกัน

 

ยิ่งไปกว่านั้นวิชาดาบนี้นั้นยังมาจากระบบ ทักษะดาบนี้นั้นได้รวมไปถึงการฝึกฝนลมปราณของอาณาจักรแห่งสวรรค์และอื่นๆ

 

ในโลกของโจรสลัดนั้นสิ่งเหล่านี้นั้นเป็นเรื่องยากมาก แต่สำหรับโรแกนมันนั้นมันเป็นเรื่องที่ง่ายมากที่เขาจะกลายเป็นนักดาบที่ยิ่งใหญ่

 

จากความคิดของโรแกน สิ่งที่มาจากระบบนั้นมันจะไม่แข็งแกร่งในทันทีแต่ระบบจะช่วยเหลือเขาจนกระทั่งเขาแข็งแกร่ง

 

ยิ่งไปกว่านั้นระบบไม่สามารถทำให้เขาไร้เทียมทานได้ในทันที แม้ว่าเขาจะอัญเชิญวิญญาณระดับสีม่วงที่ทรงพลังออกมาตัวเขาอาจจะแข็งแกร่งขึ้นมาก็จริง แต่มันก็มีเวลาจำกัดท้ายที่สุดแล้วมันก็ไม่ได้เป็นพลังของเขาเอง

 

สิ่งที่โรแกนต้องการในตอนนี้ก็คือพลังที่เป็นของตัวเขาเอง

 

ข้อมูลของเพลงดาบล่องนภานั้นไหลเข้ามาในจิตใจของโรแกนอย่างรวดเร็วและหลังจากผ่านไปประมาณ3 วินาทีเขาก็สามารถเข้าใจพวกมันทั้งหมดได้อย่างสมบรูณ์

 

ข้อดีของระบบคือเขาไม่จำเป็นต้องฝึกฝน เมื่อเขาได้ซื้ออะไรมาแล้วนั้นเขาจะกลายเป็นเจ้าของของสิ่งนั้นตลอดไป

 

ด้วยการฝึกฝนร่างกายมาเป็นเวลากว่า 16 ปีความแข็งแกร่งของโรแกนได้มาถึงจุดสูงสุดเล็กๆ แล้วในเวลานี้ ในตอนนี้แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้พลังของระบบด้วยทักษะดาบของเขานั้นเขาเชื่อว่าเขาสามารถจัดการกับโจรสลัดที่มีค่าหัวห้าสิบหรือหกสิบล้านเบรีได้แล้ว

 

แน่นอนว่าเขายังไม่เคยเจอกับพวกที่เป็นผู้ใช้พลังของผลปีศาจเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนที่เขาต้องไปต่อสู้กับศัตรูมีความสามารถดังกล่าว

 

“ฮู!”

 

เขาได้หายใจออกมาอย่างช้าๆ ข้อมูลการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเพลงดาบล่องนภาได้ปรากฏขึ้นมาในใจของเขา

 

ในใจของเขา,วิถีดาบภูเขาวิญญาณของเก๋อ เนี่ยนั้นสุภาพและสงบมากโดยมีเส้นเลือดใหญ่ที่คอยหล่อเลี้ยงซึ่งมันก็ส่งผลดีต่อร่างกายของเขาเช่นกัน

 

แต่เพลงดาบล่องนภานั้นกลับหยาบคายและรุนแรงในกรณีนี้พวกเขาจะปฏิเสธตัวตนของกันและกัน

 

“ สุดท้ายแล้ว,วิชาดาบทั้งสองนี้นั้นดูเหมือนว่าจะทำให้ร่างกายของฉันได้รับบาดเจ็บเนื่องจากการต่อต้านกันและกันของพวกมัน”

 

“ แต่ด้วยร่างกานของฉันในตอนนี้,ฉันสามารถต้านทานพลังที่รุนแรงนี้ได้”

 

โรแกนไม่ได้กังวลผู้คนในโลกของโจรสลัดมักจะมีความสามารถทางกายที่ดีกว่าโลกของนักดาบเหล่านี้

 

“ ต่อไปฉันจะหาเงินให้มากขึ้นและปล้นพวกโจรสลัดตลอดทางที่ฉันผ่านและอัญเชิญวิญญาณที่ทรงพลังเพื่อมาเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับฉัน”

 

“ ฉันจะยกระดับความแข็งแกร่งของฉันเพื่อเอาชนะโจรสลัดที่มีค่าหัว 100 ล้านเบรี!”