S.P.Pบทที่ 51:สายลับ!

 

“นี่คือผลไม้ปีศาจ !!”

 

ดวงตาของโรแกนได้หดแคบลงในขณะที่เขามองไปที่บารอน

 

“เขากลายเป็นสัตว์ไปแล้ว!”

 

โรแกนได้พึมพำคำเหล่านี้ออกมา หลังจากเห็นการเปลี่ยนแปลงของบารอนโรแกนก็ได้ยืนยันแล้วว่าบารอนนั้นกินผลไม้ปีศาจสายโซออน

 

ผลไม้ปีศาจประเภทนี้นั้นสามารถเพิ่มความเร็ว,ความแข็งแรงและปฏิกิริยาตอบสนองของมนุษย์ได้เป็นอย่างมาก อาจกล่าวได้ว่าหากผู้ใช้มุ่งเน้นที่จะทำให้ร่างกายของตัวเองแข็งแกร่งขึ้นนั้นด้วยผลไม้ปีศาจสายโซออนนั้นจะไม่มีใครสามารถหยุดยั้งเขาได้

 

แต่บารอนนี้มีค่าหัวเพียง 40 ล้านเบรีดังนั้นเขาจึงไม่ได้แข็งแกร่งมากมายอะไร

 

แต่ถึงยังงั้นแค่อาศัยพลังของผลไม้ปีศาจเขาก็แข็งแกร่งกว่าโจรสลัดทั่วๆไปมากแล้ว

 

แต่แล้วปากของบารอนก็ได้ส่งเสียงออกมาซึ่งมันทำให้ทุกคนประหลาดใจมาก

 

“เหมียว!”

 

อะไร?แมว!

 

ปากของโรแกนได้สั่นไปมาอย่างกังวลเขามองไปที่ลูกแมวที่อยู่บนไหล่ของเขา แต่เจ้าแมวได้บุ้ยปากของมันและไม่ได้สนใจอะไรโรแกน

 

“ฉันจะฆ่าแก!”

 

เสียงของบารอนนั้นคมชัดและดุร้าย แม้ว่าจะเป็นแมวแต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขานั้นเป็นแมวที่ดุร้าย

 

เขาเอากรงเล็บของเขาอยู่ไปไว้บนพื้นดินแล้วเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนร่างของเขาดูเหมือนจะเบาราวกับนกนางแอ่น ขณะที่เขางอตัวเขาก็ได้รีบพุ่งไปข้างหน้ากระโดดไปตามอาคารที่อยู่ตามสองข้างทางของถนน

 

เจสันได้เงยหน้าขึ้นไปมองบารอนที่กำลังวิ่งและกระโดดไปมา

 

ในขณะนี้,บารอนกำลังวิ่งด้วยความเร็วและดูเหมือนว่าความเร็วของเขาจะเร็วขึ้นเรื่อยๆ หลังจากผ่านไปสิบเมตรร่างของเขาก็ได้กลายเป็นเงาเลือนลาง

 

“สุดยอด!”

 

ผู้คนที่มองดูอยู่นั้นรู้สึกประหลาดใจ

 

เขาเร็วมาก พวกเขามองเห็นแค่เงาของเขาเท่านั้น

 

บารอนและเจสันนั้นอยู่ห่างกันประมาณ 50 เมตร หลังจากผ่านไป2 วินาที,บารอนนั้นเร็วมาก แต่ดวงตาของเจสันก็ยังมองไปที่เงาร่างที่กำลังวิ่งไปมาของเขา

 

ทันใดนั้นเสียงแหลมก็ได้ดังขึ้น

 

“เหมียว!”

 

เจสันเงยหน้าขึ้นไปมองยังที่มาของเสียงนั้น

 

ได้มีกรงเล็บแหลมคมที่ส่องแสงอันเย็นชาออกมา

 

“ด้วยเล็บนี้ฉันจะฉีกแกออกเป็นชิ้น!”

 

บารอนได้บ่นพึมพำออกมา ด้วยแรงดิ่งที่กำลังตกลงมาจากอากาศและด้วยความเร็วอันสุดยอดของเขาเขาจึงได้สะสมพลังที่แข็งแกร่งเอาไว้และได้ผลักดันการโจมตีนี้ของเขาให้ไปถึงจุดสูงสุด

 

“แกตาย!”

 

“ไม่มีใครสามารถรอดไปจากการโจมตีนี้ได้!”

 

เขาได้เห็นความแข็งแกร่งของเจสันแล้ว ดังนั้นการโจมตีครั้งแรกของเขานั้นจึงเป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดในทันที

 

เพียงช่วงลมหายใจสั้นๆ ร่างของบารอนก็ได้หายไปอย่างรวดเร็วในอากาศแม้ว่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่เล็กน้อย แต่ก็สามารถทำให้ศัตรูนั้นไม่สามารถเดาได้ว่าเขาจะโผล่ไปตรงไหน

 

ทันใดนั้นตัวของเขาก็เซ

 

เจสันได้มองที่ไปที่ด้านซ้ายของสายตาโดยอัตโนมัติ แต่ร่างของบารอนกลับมาปรากฏตัวที่ด้านหน้าเขา

 

“ฮ่าฮ่า,แกเดาทิศทางผิดแล้ว!”

 

“ไปลงนรกซะ!”

 

ทันใดนั้นแสงจากกรงเล็บที่คมชัดทั้งสองก็ได้พุ่งข้ามท้องฟ้ามาและดูราวกับว่ามันจะแยกพื้นที่แห่งนี้ออกจากกัน

 

แต่ในขณะเดียวกันนั้นเองกำปั้นของเจสันก็พุ่งสวนออกมาทันที

 

ที่แขนหนาของเขานั้นกล้ามเนื้อนั้นได้ขยายใหญ่ขึ้นมาและเส้นเลือดของเขาก็ดูเหมือนกับมังกร

 

“ปัง!”

 

หมัดตรงนี้ได้ทุบเข้าไปที่จมูกของบารอน

 

“คั่ก!”

 

เสียงที่คมชัดของกระดูกที่แตกร้าวได้ดังขึ้นมาและทุกคนก็ได้เอามือไปปิดที่จมูกราวกับว่าพวกเขานั้นรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของบารอน

 

“เจ๋งไปเลยนี่!”

 

โรแกนนั้นประหลาดใจมาก

 

หมัดของเจสันนั้นมันมาอย่างไม่ทันตั้งตัวจนคนนอกที่ดูอยู่นั้นเห็นเหมือนกับว่าบารอนนั้นได้วิ่งเข้าไปข้างหน้าเพื่อให้เจสันทุบ

 

อย่างไรก็ตามโรแกนนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจสันนั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งมากจริงๆ

 

เขาไม่รู้จริงๆว่าทำไมคนอย่างเจสันถึงได้ถูกจับไปอยู่ในห้องใต้ดินโดยกลุ่มโจรสลัดไก่อ่อนพวกนั้นได้

 

ในเวลานี้หัวของเจสันนั้นยังคงมองไปทางด้านซ้ายมือของเขา

 

เจสันพูดออกมาอย่างช้าๆ

 

“ ฉันนะได้กินผลไม้ปีศาจเข้าไปแล้ว,แล้วก็ขอโทษด้วยนะ”

 

ประโยคนี้เป็นเหมือนกับคำพูดเยาะเย้ย

 

อย่างไรก็ตามโรแกนนั้นได้มองไปที่เจสันอย่างลึกซึ้ง เขาไม่รู้จริงๆว่าผลไม้ปีศาจที่ชายคนนี้ได้กินไปนั้นมันคือผลอะไร แต่ความแข็งแกร่งของร่างกายของเขานั้นมันน่าหวากลัวมาก

 

โดยไม่มีใครคาดคิดว่าบารอนนั้นจะถูกเจสันโจมตีโดนจริงๆ และเขาก็ได้บินตรงไปที่ทางด้านหลังของเขาเป็นระยะทางกว่าหนึ่งร้อยเมตรหรือมากกว่านั้นจากนั้น“ ปัง” ร่างกายของเขาก็ได้ชนเข้ากับกำแพงและมันก็ได้พังลงมา

 

เมื่อเห็นฉากนี้ผู้คนรอบๆต่างก็งุนงงไปในทันที

 

นี่มันพลังอะไรกัน!

 

เมื่อถึงจุดนี้กลุ่มโจรสลัดของบารอนนั้นก็ได้ถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์!

 

โจรสลัดชั้นนำและดุร้ายที่สุดในทะเลเซาท์บลูพวกเขาได้ถูกทำลายลงเพราะ“ แกมองอะไร” พวกเขาได้ถูกจัดการเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

ชายที่แข็งแกร่งสองคนนี้มาจากไหนกัน?

 

หลังจากที่กวาดตามองไปรอบๆ เจสันก็ได้เห็นว่าศัตรูของเขานั้นนอนสลบอยู่บนพื้นกันหมดแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ได้เกาหัวและฟื้นคืนความไร้เดียงสาของเขากลับมา

 

“ เจสันได้เวลาไปแล้ว”

 

ในตอนนี้โรแกนก็ได้พูดออกมาเบา ๆ

 

“โอ้! ครับกัปตัน”

 

เขายังคงเป็นชายตัวใหญ่ที่เรียบง่ายและซื่อสัตย์ในเวลานี้เขาได้หันกลับไปหาชายที่แข็งแกร่ง

 

เจสันได้หยิบของที่มีน้ำหนักอย่างน้อยหนึ่งพันปอนด์ขึ้นมาอีกครั้ง เขาได้ก้าวไปข้างหน้าและเดินตามโรแกนไปอย่างช้าๆ

 

ผู้คนได้มองไปที่ชายทั้งสองและพวกเขาก็เปิดทางออกให้อย่างเงียบๆ

 

ชายผู้ยิ่งใหญ่ที่มีจิตใจดีกับชายหนุ่มผู้กำลังเดินนำอยู่ข้างหน้า

 

เห็นได้ชัดว่าระหว่างชายทั้งสองนั้นชายหนุ่มคนนั้นอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่า กล่าวคือชายหนุ่มคนนั้นอาจแข็งแกร่งกว่าชายร่างใหญ่

 

บนพื้นเรือของรูทดราก้อนเจสันได้ไปที่ห้องโดยสาร และวางกองของขนาดใหญ่จากการช้อปปิ้งในครั้งนี้ซึ่งมันได้เต็มไปทั้งห้องใต้ดิน

 

“ โอเค,ไปกันเลยเราจะไปแช่น้ำร้อนกันแล้วหลังจากนั้นเราก็จะไปซื้อเสื้อผ้าสักชุด”

 

โรแกนได้ยืดเส้นยืดสายแล้วหัวเราะออกมา

 

เจสันได้เช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเขาออกและพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น

 

“ เจสันฉันไม่คิดว่าฉันจะหาขนาดของนายได้!”

 

ท้ายที่สุดแล้วร่างกายของเจสันนั้นใหญ่เกินไป เสื้อผ้าของชายคนนี้นั้นคาดว่าน่าจะต้องไปสั่งตัดพิเศษเอา

 

เจสันได้แตะไปที่หัวของเขาแล้วยิ้มกว้างออกมา

 

ต่อจากนั้นชายสองคนและแมวหนึ่งตัวก็ได้เข้าไปในเกาะอีกครั้ง

 

ครึ่งชั่วโมงต่อมาโรแกนและเจสันก็ได้ถอดเสื้อผ้าออกและไปแช่น้ำร้อนอย่างสบายใจ

 

เจ้านายตัวน้อยนั้นอายและได้นอนตะแคงข้างสระน้ำร้อนและไม่กล้ามองมาที่ทั้งสองคน

 

“ อืม,เยี่ยมไปเลยฉันไม่ได้รู้สึกสบายแบบนี่มานานแล้ว”

 

โรแกนได้ถอนหายใจออกมา

 

“ สนุกกับช่วงเวลาแห่งความสงบนี้เข้าไว้เจสันเราจะต้องวุ่นวายมากแน่ในเร็วๆนี้”

 

เจสันยิ้มออกมาอีกครั้งเขานั้นเพลิดเพลินกับการแช่น้ำร้อนและมองขึ้นไปบนฟ้า

 

“ ใช่มันเป็นความสงบที่หายากจริงๆ”

 

ที่ทางเข้าร้านบ่อน้ำร้อนได้มีผู้ชายสองคนสวมสูทสีดำและแว่นตาดำคู่หนึ่งกำลังพูดคุยกันด้วยเสียงที่เบาเป็นอย่างมาก

 

“ นายเห็นเขาชัดไหม?เป็นเขาแน่งั้นเหรอ?”

 

“ใช่! ใบหน้านี้ไม่ผิดแน่”

 

“ นอกจากนี้จากข้อมูลของเราผู้ชายคนนี้ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาในแถบทะเลเซาท์บลูในช่วงเวลานี้อีกด้วย”

 

ทั้งสองได้พูดคุยกันอย่างรวดเร็วคอยมองดูผู้คนจากทั้งสองฝั่งถนนอยู่ตลอดเวลา

 

“ ถ้าวันนี้ไม่ใช่เพราะคนตัวใหญ่นั้นเราคงจะไม่สังเกตเห็นเขา”

 

“ นี่เป็นสถานที่ที่ดีที่จะพาเขาไปโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากมายอะไร”

 

“ สิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่านั้นคือแมวบนไหล่ของเขา ไปตรวจสอบมาให้ดีและระบุตัวตนของแมวนั้นมาด้วยฉันคิดว่ามันน่ากลัวยิ่งกว่าผู้ชายคนนั้น “

 

“โอเค!”

 

“ ฉันจะส่งรายงานของนายแล้วนายก็เริ่มตรวจสอบได้เลย”

 

หลังจากนั้นไม่กี่คำทั้งสองก็ได้พยักหน้าให้กันและหายไปจากท้องถนนแห่งนี้