S.P.P บทที่ 53: ทำไมเราต้องหลีกเลี่ยงพวกเขา!?

 

ในเวลานี้พลเรือเอกคิซารุนั้นยังอยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตของเขาอยู่ สภาพร่างกายของเขาอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เขาเป็นหนึ่งในทหารเรือที่แข็งแกร่งที่สุด

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผลไม้ปีศาจของเขา ผลปิกะ ปิกะ,ผลแห่งแสง,ไม่มีศัตรูคนไหนที่จะสามารถต้านทานต่อเขาได้

 

โรแกนนะหรอ?ฮึ,ในสายตาของคิซารุเขานั้นไม่แกร่งพอที่จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้

 

สำหรับการเจอตัวของโรแกนนั้นทหารเรือจะจัดการมันอย่างระมัดระวัง ขอบเขตการตัดสินใจทั้งหมดนั้นต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็วที่สุดและไม่ก่อให้เกิดการสั่นสะเทือนใดๆ

 

ที่เกาะอัลลิสเตอร์ในเซาธ์บลู โรแกนกำลังเล่นอยู่กับเจสันและเจ้านายตัวน้อยของเขาอยู่ เขาไม่ได้รู้เลยว่าในตอนนี้กำลังมีพายุพุ่งเข้ามาหาตัวเขาอยู่

 

พวกเขานั้นไม่ได้สังเกตเลยว่ามีเงาอยู่รอบๆตัวของพวกเขา เงาเหล่านั้นจ้องมองพวกเขาอย่างเงียบๆ แล้วพวกเขาก็ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว

 

การเคลื่อนไหวเหล่านี้นั้นไม่สามารถมองเห็นได้และไม่ได้กระตุ้นการรับรู้ของโรแกนและคนอื่นๆเลยแม้แต่น้อย

 

ความเป็นมืออาชีพของหน่วยข่าวกรองพวกนี้นั้นเป็นอะไรที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

 

“ ยืนยันตัวตน,แมวนั้นเป็นเป้าหมายของรหัส 1”

 

“ แจ้งรัฐบาลโลก,บอกพวกเขาไปว่าเราปฏิบัติหน้าที่สำเร็จแล้วและมีข่าว”

 

หลังจากจบประโยคเหล่านี้,เงาเลือนลางนั้นได้สั่นไหวไปมาแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว

 

ในวันนั้นโรเกน,เจสันและแมวตัวน้อยได้เล่นกันจนถึงเที่ยงคืนก่อนกลับไปที่เรือแล้วหลับไป

 

เช้าวันรุ่งขึ้นทุกสิ่งในรูทดราก้อนนั้นยังคงเป็นไปอย่างปกติไม่มีอะไรผิดปกติ

 

ทหารเรือนั้นไม่ได้ทำอะไรตามอำเภอใจ ในการจัดการกับโรแกนนั้นพวกเขาจะต้องติดตามเขาไปเรื่อยๆ

 

บนรูทดราก้อนโรแกนได้นั่งอยู่บนหัวเรือและเจ้านายตัวน้อยก็อยู่ข้างๆเขา

 

สองคนนี้นั้นกำลังเผชิญหน้ากับคลื่นทะเลด้วยท่าทางสงบและดูเหมือนว่าพวกเขานั้นจะรู้สึกดุถึงอะไรบางอย่าง

 

ข้างหลังพวกเขานั้นมีร่างสูงของเจสันที่อยู่บนดาดฟ้าพร้อมกับถือไม้ถูพื้น,ไม้กวาดและสิ่งของอื่นๆที่เอาไว้ทำความสะอาดเรือ

 

“ ใช่แล้วเจสัน!”

 

ทันใดนั้นโรแกนก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และได้ตะโกนออกมา

 

“ ครับ,กัปตัน!”

 

เจสันตอบเสียงดัง

 

“ ไปล้างจานและปลูกเมล็ดส้มที่เราซื้อมา”

 

“ครับ!”

 

เจสันทำงานอย่างขยันขันแข็งและพยายามอย่างหนัก

 

เมื่อมองไปที่เจสัน,โรแกนก็รู้สึกดีใจขึ้นมา

 

“ ชายคนนี้ดูมีแววว่าจะต้องสุดยอดมากแน่ๆในอนาคต เขาเป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ”

 

เขาไม่สามารถหาลูกเรือที่ดีแบบเขาได้อีกแล้ว เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์โรแกนนั้นค้นพบว่าตัวเขานั้นชอบสิ่งนั้นเล็กน้อย

 

หลังจาที่ได้แล่นเรือไปทั่วทะเล โรแกนก็ได้ตรงไปยังจุดหมายที่สองของการเดินทาง

 

“ เหลืออีกแค่สามเกาะแล้วเราก็จะไปถึงเกาะบราเทอริลล่า,เส้นทางที่ฉันอุสาย่อมันด้วยตัวเองหวังว่าภายในสี่เดือนเราจะไปถึงที่นั่นกันนะ “

 

ดวงตาของเขาได้ส่องประกายแล้วเขาก็ได้กำกำปั้น

 

เจ้านายตัวน้อยที่อยู่ถัดไปจากเขาดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงอารมณ์ของเขาและมันก็ได้ส่งเสียงร้องต่ำออกมา

 

“เหมียว.”

 

เมื่อได้ยินเสียงของเจ้านายตัวน้อยของเขา โรแกนก็ได้ยิ้มออกมาและแตะไปที่หัวของเจ้านายตัวน้อย

 

“ไม่เป็นไรฉันสบายดี,ไปเป็นห่วงศัตรูของฉันดีกว่านะเพราะตอนนี้ฉันแข็งแกร่งมาก”

 

คำพูดเหล่านี้เต็มไปด้วยความมั่นใจและแน่นอนว่าคำพูดเหล่านี้นั้นเป็นเรื่องจริง

 

ด้วยความมั่งคั่งของเขากว่า 200 ล้าน,โรแกนมั่นใจว่าเขานั้นสามารถอัญเชิญวิญญาณที่ยิ่งใหญ่มาได้หากเขาเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมากกว่าตัวเขาหลายเท่า วิญญาณดังกล่าวนั้นจะต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่าอิทาจิ

 

การเดินทางของเขานั้นปลอดภัยและเงียบสงบจนกระทั่งสามวันต่อมาพวกเขาได้พบกับกลุ่มโจรสลัดสองกลุ่มที่กำลังต่อสู้กันอยู่ข้างหน้าของพวกเขา

 

“คุณต้องการที่จะหลีกเลี่ยงพวกเขาไหม?กัปตันโจรสลัดเหล่านี้บ้าบิ่นและน่ารำคาญมาก”

 

เจสันถามออกมา

 

“ทำไมเราต้องหลีกเลี่ยงพวกเขา เจสันตรงไปข้างหน้าฉันจะไปปล้นพวกเขา”

 

โรแกนนั้นได้สังเกตจากระยะไกลแล้วว่าโจรสลัดเหล่านี้นั้นทั้งสองฝ่ายนั้นต่างเต็มไปด้วยบรรยากาศที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดและเห็นได้ชัดว่าพวกเขานั้นได้ทำสิ่งเลวทรามมามากมาย

 

น่าประหลาดที่เขาไม่เคยเห็นคนที่มีจิตใจบริสุทธิ์ที่ออกทะเลมาเพื่อไล่ตามความฝันของพวกเขา เขาเห็นแต่โจรสลัดที่เลวทรามหิวกระหายในกลิ่นคาวของเลือดและปล้นชิงทรัพย์สมบัติ

 

เจสันนั้นทำตามคำสั่งของโรแกนอย่างสมบูรณ์แบบเสมอ

 

หลังจากนั้นครู่หนึ่งกลุ่มโจรสลัดทั้งสองกลุ่มที่กำลังต่อสู้กันอยู่ก็ได้พบว่ามีเรือลำหนึ่งกำลังแล่นเข้ามาทางที่พวกเขากำลังต่อสู้กันอยู่ เมื่อพวกเขามองไปที่ธงพวกเขาก็ต้องตกตะลึงมากยิ่งขึ้นไปอีก

 

“ ไม่ใช่ธงโจรสลัด? พวกมันเป็นทหารเรืองั้นหรอ? “

 

เหล่าโจรสลัดรู้สึกสับสนเล็กน้อย พวกมันกำลังมาทำอะไรที่นี่?

 

แต่หลังจากผ่านไปซักพักร่างทั้งสองร่างก็ได้กระโดดออกมาจากเรือ

 

ในขณะเดียวกันก็ได้มีเสียงดังขึ้นมา

 

“ เจสันไม่จำเป็นต้องเมตตาใดๆท้องทะเลที่เย็นยะเยือกแห่งนี้จะเป็นนรกของพวกมัน”

 

“รับทราบ!”

 

เสียงได้ดังขึ้นมา

 

ร่างทั้งสองร่างได้ตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างรุนแรงและยืนอยู่ตรงกลางของโจรสลัดเหล่านี้

 

หนึ่งมีรูปร่างผอม,ส่วนอีกคนมีรูปร่างที่ใหญ่โตและแข็งแรงเหมือนกับหอคอยย่อมๆ ร่างสองร่างนั้นแตกต่างกันเป็นอย่างมาก แต่ในเวลานี้พวกโจรสลัดทั้งหมดนั้นกำลังตกตะลึง

 

แต่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ได้แสดงอาการโกรธออกมา

 

“ ไอเวรสองตัวนี่มันเป็นใครกัน? อยู่ๆก็มาตะโกนว่าจะฆ่าพวกเรา!”

 

“ พี่น้องทั้งหลาย,เรามากำจัดพวกมันกันดีกว่าพร้อมกับทำลายคำพูดบาตรใหญ่ของพวกมันลงซะ!”

 

“บดขยี้พวกมันให้พวกมันได้ตายอย่างเจ็บปวดในสิ่งที่พวกมันได้พูดออกมา!”

 

เพียงชั่วครู่เดียวโรแกนและเจสันก็ได้พบว่าความเกลียดชังของพวกเขาทั้งสองกลุ่มนั้นได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว

 

เจสันได้เดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่งและที่มือขวาของโรแกนก็ได้วางไปบนดาบของเขาไปที่เรียบร้อยแล้ว

 

“ฆ่ามัน!”

 

โจรสลัดจำนวนมากจากทั้งสองกลุ่มนั้นได้พุ่งเข้ามาพร้อมๆกันตรงตำแหน่งที่โรแกนและเจสันยืนอยู่

 

ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นน่าประหลาดใจมาก โจรสลัดเหล่านี้ดูน่ากลัวและดุร้ายพวกเขานั้นผ่านชีวิตและความตายกันอยู่ทุกๆวัน

 

ชีวิตของพวกเขานั้นไม่สามารถนำไปเทียบกับพวกที่ไร้เดียงสาที่จะถูกสังหารตอนไหนก็ได้

 

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเหล่าโจรสลัดก็ได้พุ่งมาข้างหน้าแต่พวกเขาก็ได้ถูกส่งลอยกลับไปในทันที

 

มันเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ราวกับว่ามันกำลังควงค้อนยักษ์สักครู่หนึ่งและโจรสลัดที่พุ่งออกมาก็พุ่งกลับมาโดยตรง

 

คนที่ส่งพวกเขาลอยกลับไปนั้นคือเจสันนั้นเอง เขาได้เหวี่ยงแขนของเขาออกไปด้วยพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ของเขานั้นมันดูราวกับสัตว์ประหลาด

 

“ อ้าาาา!”

 

โจรสลัดได้กรีดร้องออกมาและได้ชนเข้ากับด้านหลังของเรือและคนอื่นๆก็ถูกชนไปที่ขอบของเรือ“ คั่ก” หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ตกลงไปในท้องทะเล

 

อย่างไรก็ตามการโจมตีในครั้งนี้นั้นน่าตกใจมากเกินไปแม้กระทั่งกับโจรสลัดที่ดุร้ายเหล่านี้พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงออกมา

 

“ พละกำลังบ้าอะไรกัน?รีบฆ่าเขาเร็วเข้า! “

 

เสียงคำรามของกัปตันจากทั้งสองกลุ่มได้ดังขึ้นมามันทำให้บรรยากาศก็ยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก

 

ทันใดนั้นแสงสว่างของคมดาบก็ได้พุ่งเข้ามาหาพวกเขา

 

ไม่มีใครเห็นว่าดาบเล่มนั้นมีลักษณะอย่างไร แต่ดาบนั้นกำลังที่ถูกเก็บกลับเข้าไปในฝัก

 

พวกเขาเห็นแค่ชายหนุ่มคนหนึ่งเพียงเท่านั้นที่กำลังเก็บดาบเข้าไปในฝัก“ ชิ้ง”ดาบนั้นก็ได้เข้าไปในฝักเป็นที่เรียบร้อย

 

แต่ในวินาทีต่อมาเสียงกรีดร้องก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับเลือดที่ได้สาดกระเซ็นออกมาจากโจรสลัดพวกนั้น

 

ดาบเล่มนี้ได้ฆ่าโจรสลัดไปนับสิบคนในทีเดียว

 

ในชั่วพริบตาเรือทั้งลำก็ได้เงียบเสียงลงในทันทีและได้มีเหงื่อเย็นไหลออกมาจากหัวของเหล่าโจรสลัดที่เหลืออยู่

 

“ ขะ…เขามัน…ฮิมุระ เคนซิน!”