S.P.Pบทที่60:มันคือเขา!

 

ครั้งหนึ่ง,โรแกนนั้นไม่รู้ว่าความฝันของเขานั่นคืออะไร,ทำไมผู้คนต้องไล่ตามความฝัน?

 

ในชีวิตที่แล้วของเขานั้นเขาต้องดิ้นรนเพื่อที่จะมีชีวิตรอดไปวันๆ เขาไม่แม้แต่จะเคยคิดเกี่ยวกับความฝันของเขา ถ้าคุณต้องมาคอยเป็นห่วงเรื่องค่าเช่าห้องสองถึงสามร้อยดอลลาร์หรือคุณต้องกินอาหารเก่าที่เหลืออยู่ของเมื่อวานและการที่คุณนั้นยุ่งอยู่ตลอดทั้งวันแล้วยังถูกดุโดยหัวหน้าของคุณอีก,คุณจะไปหาเวลาว่างมาจากที่ไหนมาทำตามความฝัน?

 

ท้ายที่สุดแล้วความฝันคือความคิดที่คุณต้องการทำเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

 

เพียงแค่เอาชีวิตให้รอดไปวันๆนั้นมันก็มากเกินพอแล้ว

 

แต่ในตอนที่เขาได้มาถึงโลกนี้นั้นเขาสามารถกำหนดทุกอย่างด้วยตัวของเขาเองได้

 

เขาเข้าใจและรู้ว่าความฝันคืออะไรและต้องทำสิ่งอะไรเพื่อความฝันของเขา

 

“โรแกนบอกพี่หน่อยสิว่าความฝันของนายคืออะไร?”

 

ในคืนนั้น,ใบหน้าของโรเจอร์นั้นจริงจังมากในตอนที่เขามองมาโรแกน

 

โรแกนในตอนนั้นอายุเพียงสิบขวบและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพี่ชายของเขาจริงจังขนาดนี้

 

โรแกนได้คิดถึงความฝันของเขาแล้วเขาก็ได้พูดมันออกมา

 

“ฉันต้องการช่วยโลกใบนี้,อืม,ฉันต้องการรวมโลกให้เป็นหนึ่งเดียวกัน,ฉันต้องการทำมันให้เป็นเหมือนกับเกาะใหญ่ๆเกาะหนึ่ง,ที่มีท้องทะเลที่กว้างใหญ่อยู่ข้างนอกนั้น!”

 

ในตอนนั้นโรแกนยังจดจำการแสดงออกของโรเจอร์ได้อย่างชัดเจน

 

มันเต็มไปด้วยความความตกใจและใบหน้าที่น่าตะลึง,นอกจากนั้นเขายังดูงุนงงอีกด้วย

 

บางทีโรเจอร์อาจไม่เข้าใจในสิ่งที่น้องชายของเขาพูด

 

“เป็นเรื่องดีที่มีความฝัน ดังนั้นนายต้องพยายามเข้าหละเพื่อให้ฝันนั้นเป็นจริง!”

 

ในที่สุดโรเจอร์ก็ได้ตอบกลับมาบางทีเขาอาจจะกำลังตกใจกับความฝันของโรแกน

 

รัฐบาลโลกเป็นกลุ่มคนที่ยิ่งใหญ่มากและมีประเทศสมาชิกกว่า 300 ประเทศซึ่งนั้นนับว่าเป็นตัวแทนของอำนาจของโลกทั้งใบ มันจะมีใครบางที่บ้าพอจะฝันถึงการปกครองโลกใบนี้?,การพิชิตแกรนด์ไลน์และได้รับรู้ถึงความลับทางประวัติศาสตร์ทั้งหมดของโลกใบนี้และกลายเป็นราชาโจรสลัดนั้นคือความฝันของพี่ชายเขาสิ่งนั่นมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำให้มันสำเร็จ

 

รอยยิ้มจางๆได้ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขาและโรแกนก็ได้ตื่นขึ้นมาจากความทรงจำในอดีตของเขา

 

เสียงเพลงนั้นยังคงดำเนินต่อไปและกัปตันลูอิซกับลูกเรือของเขาก็ได้ดื่มต่ออย่างหนักกับพวกคนในบาร์

 

“ถ้านายมีความฝัน,นายจะต้องทำมันให้สำเร็จ!”

 

“ไปที่ทะเล,แล้วสูดเอาอากาศบริสุทธิ์,ร้องเพลงของโจรสลัดดื่มสาเกแล้วเต้นไปมาอย่างมีความสุขและทำทุกๆอย่างที่ตัวนายต้องการ!”

 

“เมื่อนายได้สูดดมกลิ่นนั้นและได้ลิ้มรสชาติของอิสระนั่นหละคือหนทางไปสู่ความฝันของนาย!”

 

“โจรสลัดนะเป็นสัญลักษณ์ของอิสระ”

 

หลังจากที่เขาได้พึมพำคำเหล่านี้ออกมาเจสันก็ได้พบว่าคนในบาร์ทั้งหมดนั้นเงียบลงไปแล้ว

 

โจรสลัดและคนที่อยู่ในบาร์นั้นไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยทุกคนเงียบในขณะเดียวกันก็ได้มองมาที่ชายหนุ่มที่มีอายุประมาณ 16 ปี

 

“ไอหนุ่ม! นายเป็นโจรสลัดงั้นหรอ?”

 

ทันใดนั้นกัปตันลูอิซก็ได้ถามออกมาพร้อมกับดื่มสาเกไปด้วย

 

“โจรสลัด?”

 

โรแกนได้ยิ้มออกแล้วหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็ได้พูดออกมา

 

“อาจจะ!”

 

“นายคงจะเป็นโจรสลัด!” ลูอิซดื่มสาเกเข้าไปอีกอึกหนึ่ง,ลูอิซนั้นต้องการคำตอบ

 

“ทำไมนายถึงคิดว่ามันจะยังงั้นหละ?”โรแกนนั้นอยากรู้อยากเห็น

 

“บนตัวของนายมันมีกลิ่นของอิสระและกลิ่นของทะเล! มันไม่เหมือนกับนักล่าโจรสลัดและทหารเรือ!” กัปตันลูอิซได้กล่าวออกมา

 

โรแกนยิ้มออกมาและพยักหน้าเล็กน้อย

 

ชายหนุ่มคนนี้เป็นโจรสลัดตั้งแต่ยังอายุน้อยๆและประสบการณ์นั้นก็เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเขาและมันทำให้เขาตัดสินเลือกในสิ่งที่เขาชอบ

 

อิสระ?เขาไม่ต้องการมัน,เขาจะทำทุกอย่างด้วยตัวของเขาเอง

 

“แต่ฉันไม่รู้จักนาย!” กัปตันลูอิสขมวดคิ้วและถามออกมาอย่างสงสัยว่า “ ฉันได้แล่นเรือไปทั่วทั้งเซาธ์บลูในฐานะโจรสลัดมากว่าห้าปีแล้วแต่ฉันก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่านายนั้นมาจากกลุ่มโจรสลัดกลุ่มไหนจนถึงตอนนี้!”

 

เขาเฝ้าสังเกตโรแกนและเจสันอย่างระมัดระวัง

 

แม้แต่แมวบนไหล่ของเขาเขาก็ยังจำไม่ได้ พวกเขาอยู่ในกลุ่มโจรสลัดกลุ่มไหนกันแน่นะ

 

“บอกชื่อของนายมา!”

 

โรแกนตกตะลึงเขาคิดเกี่ยวกับมันและหัวเราะออกมา

 

“พวกเขาเพิ่งตั้งชื่อฉันเมื่อเร็วๆนี้”

 

“อะไร?”กัปตันลูอิซได้ถามออกมา

 

ทุกคนที่อยู่ภายในบาร์ต่างก็กำลังฟังตั้งใจฟังกันอย่างใจจดใจจ่อ

 

สิ่งที่ชายหนุ่มได้พูดออกมาก่อนหน้านั้นมันทำให้ทุกคนได้เข้าใจมันอย่างลึกซึ้ง มันดูเหมือนว่าความฝัน,ทะเล,อิสระทั้งสามอย่างนั้นได้รวมเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์และได้สร้างชายหนุ่มคนนี้ขึ้นมา ชายคนนี้ต้องเป็นโจรสลัดอย่างแน่นอนเขาเกิดมาเพื่อเป็นโจรสลัดและถ้าเขาไม่ได้เป็นโจรสลัดในตอนนี้ แต่ในอนาคตเขาก็จะต้องกลายเป็นโจรสลัดอย่างแน่นอน,ไม่ว่ายังไงเขาก็จะต้องเป็นโจรสลัด!

 

“พวกเขาเรียกฉันว่าฮิมุระ เคนซิน!”

 

“นายสามารถเรียกฉันว่าฮิมุระ เคนซิน,ฮิโตคิริบัตโตไซ!”

 

ด้วยรอยยิ้มน้อยๆและเสียงของโรแกนที่ได้ลอยดังไปทั่วทั้งบาร์มันทำให้ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ

 

แม้แต่กัปตันลูอิซเขายังแข็งทื่อไปในทันที,หน้าของเขาก็ดูซีดเซียว

 

จนกระทั่งโรแกนและเจสันได้เดินออกไปจากบาร์ทุกคนก็ยังคงเงียบและไม่ตอบสนองใดๆ

 

“กลายเป็นว่ามันคือเขา!”

 

ฮิมุระ เคนชินเป็นหน้าใหม่ที่โผล่ขึ้นมาในทะเลเซาธ์บลู ชื่อของเขานั้นทำให้โจรสลัดนับไม่ถ้วนต่างก็ต้องหวาดกลัว เขาฆ่าและทำลายกลุ่มโจรสลัดมานับไม่ถ้วน ในสายตาของทุกคนนั้นเขาเป็นปีศาจที่โหดร้ายไม่แยแสต่อสิ่งใดและไร้ความปราณีเมื่อไหร่ที่เขาพบเจอผู้คนเขาจะฆ่าในทันทีและจะไม่ปล่อยให้ใครรอดไปได้ อย่างไรก็ตามลูอิซและทุกคนที่อยู่ในบาร์นั้นไม่มีใครคาดคิดเลยว่าชายหนุ่มคนนั้นคือเคนชิน

 

“ถ้างั้นนั้นก็คือสิ่งที่เขาเป็น!”

 

กัปตันลูอิซนั้นก็ได้ตระหนักถึงบางอย่างขึ้นมาในทันที

 

“ โจรสลัดทั้งหมดที่ถูกเขาฆ่าตายนั้นเป็นพวกสารเลวและโหดร้ายพวกเขานั้นเป็นเพียงแค่เศษเล็บสำหรับพวกทหารเรือและนำความอับอายมาสู่พวกเราเหล่าโจรสลัด!”

 

“ ชายคนนั้นที่ยกย่องความฝันและอิสระของโจรสลัดขนาดนั้น,เราควรจะปล่อยเขาไปงั้นหรอ?”

 

“ชายคนนั้น! เขาเป็นโจรสลัดตัวจริง!”

 

โจรสลัดพวกเขานั้นเป็นเหมือนกลุ่มของวิญญาณที่ล่องลอยอยู่บนท้องทะเลพวกเขานั้นจะแสดงออกถึงความเป็นอิสระ,ความฝันและท้องทะเลออกมาอย่างชัดเจน พวกเขานั้นจะไม่ขัดต่อความยุติธรรม,พวกเขาชอบทำอะไรตามอำเภอใจและฆ่าเหล่าคนที่กระหายเลือด พวกเขามีศรัทธาของพวกเขาเอง! พวกเขาไม่สมควรถูกเรียกว่าโจรสลัดบางทีควรจะเรียกว่า “ผู้ที่อยู่รอด” อาจจะเหมาะสมกว่าสำหรับพวกเขา

 

โรแกนและเจสันได้เดินข้ามถนนไปยังท่าเรือ

 

“เตรียมตัวให้พร้อมเราจะออกเรือกันแล้ว!”

 

โรแกนนั้นจริงจังมากในตอนนี้

 

เขาจริงจังมากขึ้นมกาในตอนที่เขาได้ยินข้อมูลจากในบาร์ พวกทหารเรือนั้นไปรวมกันอยู่ที่บราเทอริลล่า พวกเขาต้องรู้แล้วแน่ๆว่าโปรโตกัส ดี. รูจนั้นอยู่ในเซาท์บลูแต่พวกเขานั้นไม่เคยเห็นเธอและไม่รู้ด้วยว่าเธออยู่ที่ไหน

 

ในตอนนี้นั้นรูจยังคงปลอดภัย

 

อย่างไรก็ตามเธอกำลังท้องอยู่เขาล่าช้าไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

 

เธอท้องในเดือนตุลาคม แต่เธอก็ได้อุ้มทองเอสไว้ในตัวเธอเป็นเวลาเกือบๆสองปีนับจากระยะเวลาที่เธอท้อง

 

แต่ในเวลานั้นมันก็ได้เกินขีดจำกัดของเธอไปแล้ว

 

“ครับ,กัปตัน!”

 

เจสันได้ขานรับ

 

“เฮ้,นายสองคนนะรอก่อน! กัปตันลูอิซบอกให้ฉันมอบสิ่งนี้ให้กับพวกนาย!”

 

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงของใครบางคนก็ได้ดังขึ้นมา