S.P.P บทที่ 66: มันคือเธอ !!!

 

แสงอาทิตย์ยามเช้าได้ส่องผ่านกิ่งไม้และใบไม้,เงาดำได้ตกกระทบลงบนพื้นทำให้เกิดเป็นลวดลายซับซ้อน

 

ในเวลาห้าหรือหกโมงเช้าเหล่าทหารเรือเริ่มปรากฏตัวขึ้นบนถนนแล้ว,พวกเขาดูขึงขังมากในตอนนี้พวกเขากำลังลาดตระเวน

 

สถานการณ์แบบนี้สำหรับผู้คนบนเกาะบราเทอริลล่านั้นพวกเขาคุ้นเคยกับสถานการณ์นี้แล้ว ในตอนแรกพวกเขาก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ แต่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ค้นพบว่าทหารเรือเหล่านี้อยู่ที่นี้นั่นก็เพื่อความปลอดภัยของพวกเขา

 

ถนนบนเกาะเกือบทุกสามสิบเมตรคุณจะได้พบกับทหารเรือ อาจกล่าวได้ว่าเกาะนี้ได้ถูกครอบครองโดยกองทัพเรือไปแล้วในเวลานี้

 

แม้แต่ในตอนนี้จำนวนของทหารเรือก็ยังเพิ่มขึ้นอยู่ตลอด

 

ในตอนนี้โรแกนได้ยืนอยู่ที่ทางเข้าของย่านที่อยู่อาศัยแห่งอื่น,เขาได้ปิดตาของเขาลงเล็กน้อยและเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

 

มีทหารเรือเดินผ่านไปมาแต่เขาก็ยังคงสงบและไม่ได้แยแสใดๆ พวกเขานั้นหันมามองโรแกนเพียงไม่กี่ครั้งและพวกเขาก็ไม่ได้ตรวจสอบอะไรเขาอย่างระมัดระวังโรแกนจึงสามารถเดินผ่านไปโดยที่ไม่ได้มีปัญหาใดๆ

 

หลังจากนั้นไม่นาน,โรแกนก็ได้ตรวจสอบถนนเส้นนี้ทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย

 

ในตอนเที่ยงเขาต้องการหาอาหารกลางวันกิน,เขาจึงได้มุ่งหน้าไปยังอีกย่านหนึ่ง

 

ก่อนหน้านี้เขาได้ตรวจสอบเขตที่อยู่อาศัยที่สามไปแล้ว,แต่เขาก็ยังไม่พบร่องรอยของรูจ

 

ผ่านไปอีกหนึ่งวัน,โรแกนนั้นยังคงสงบอยู่เขาได้เดินผ่านกับพวกทหารเรือบนถนนจากนั้นเขาก็ได้เข้าไปพักในโรงแรม

 

ในอีกด้านหนึ่งเจสันนั่นดูจะยุ่งมากในขณะนี้ สองวันแล้วที่เขาไล่ตามหาเจ้านายตัวน้อย แต่เขาก็ยังไม่ได้รับอะไรกลับมาเลย ส่วนผู้หญิงคนนั้นเขาก็ยังไม่พบเธอหรือแม้แต่คนที่ดูคล้ายกัน

 

“โอ้พระเจ้า! ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย? ฉันยังหาเธอไม่เจอเลย!”

 

เขากำลังเดินอยู่บนถนนพร้อมกับรู้สึกผิดหวัง เจสันดูเศร้าและวิตกกังวลมาก

 

ร่างใหญ่ของเขานั้นมันดึงดูดสายตาของผู้คนได้เป็นอย่างดีในขณะที่เขาเดินไปตามถนน

 

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงพูดดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงฝีเท้า,เจสันได้หยุดเดินลงในทันที

 

“ฟังทางนี้!”

 

ทหารเรือคนหนึ่งกำลังถือโทรโข่งอยู่,ในตอนนี้เขากำลังตะโกนเสียงดังออกมา

 

“ พรุ่งนี้เช้าเวลา 8 นาฬิกาผู้หญิงทุกคนที่ตั้งครรภ์ขอให้มารวมตัวกันที่นี่เราต้องตรวจสอบ ฉันหวังว่าพวกคุณจะให้ความร่วมมือ”

 

“ ทุกคนโปรดจำไว้ว่าผู้หญิงทุกคนที่ตั้งครรภ์ต้องมาที่นี่และใครที่ไม่มาเธอคนนั้นจะถูกทหารเรือตรวจค้นอย่างจริงจังและคุณจะต้องมีปัญหาตามมาแน่!”

 

“ ฉันหวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เมื่อไหร่ก็ตราที่คุณได้ยืนยันตัวตนของคุณแล้วคุณก็จะไม่ถูกตรวจสอบอีกต่อไปและจะยังคงได้รับการคุ้มครองจากกองทัพเรือ!”

 

ในไม่ช้าผู้คนจำนวนมากก็ได้มารวมตัวกันที่นี่ บางคนสนใจ,บางคนมีความสุข,และบางคนนั้นดูเบื่อ ข่าวนี้ได้แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วโดยฝูงชนและรู้กันไปทั่วทั้งเกาะ

 

พอเจสันได้ยินข่าวนี้ดวงตาของเขาก็ได้ส่องสว่างขึ้นมาในทันที

 

“ ในที่สุดก็มีข่าวดีซะที!”

 

ในตอนนี้เขารู้สึกโล่งใจมากพอเขาได้ยินข่าว,เขาก็รีบไปหาโรงแรมแล้วอาบน้ำนอนในทันที

 

บนเกาะในย่านที่อยู่อาศัย,หญิงสาวที่มีใบหน้าอ่อนโยนและมีหน้าท้องเธอกำลังเดินไปมาอยู่ในบ้านของเธอ ในตอนนี้เธอกำลังเตรียมอาหารสำหรับตัวของเธอเอง

 

ข้างหลังของผู้หญิงคนนั้นมีแมวน้อยอยู่ตัวหนึ่งกำลังเฝ้าดูเธออยู่

 

“ ผู้หญิงคนนี้เหมือนกันกับในภาพวาดเลย!”

 

“ นี่น่าจะเป็นรูจ! นี่คือคนที่เขากำลังตามหา!”

 

รอยยิ้มกว้างได้ปรากฏขึ้นมาบนหน้าของเจ้านายตัวน้อย มันได้สังเกตผู้หญิงคนนั้นมานานมากแล้ว มันมั่นใจว่าผู้คนนี้ต้องเป็นเป้าหมายของโรแกนอย่างแน่นอน อารมณ์ที่อ่อนโยนและน่ารักที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเธอ รวมถึงรูปร่างที่เพรียวบางของเธอและจิตใจที่แข็งแกร่งของเธอแมวนั้นรู้สึกประทับใจมาก

 

เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันนะ?

 

เธอกำลังเผชิญหน้ากับการตรวจสอบของกองทัพเรือเพียงลำพังโดยปราศจากความกลัวใดๆในทางกลับกันเธอใช้ชีวิตอย่างเป็นระเบียบตามความคิดของเธอและความกล้าของเธอก็ดูจะใหญ่กว่าและกล้ายิ่งกว่าผู้ชายหลายๆคน

 

“ ก่อนที่เขาจะมาถึง,ฉันต้องการปกป้องผู้หญิงคนนี้และลูกของเธอเอาไว้!”

 

เจ้านายตัวน้อยได้สัญญากับตัวเองลับๆในหัวใจดวงเล็กๆของมัน

 

เพียงแวบแรกมันก็ชอบผู้หญิงคนนี้แล้ว ผู้หญิงที่อ่อนโยนและแข็งแกร่งมันทำให้เจ้านายตัวน้อยรู้สึกชื่นชมเธอมาก

 

“ ถ้าหากว่าฉันแข็งแกร่งเท่ากับผู้หญิงคนนี้ ผลลัพธ์มันจะเป็นยังไงกันนะ?”

 

โดยที่ไม่รู้ตัวเจ้านายตัวน้อยนั้นได้จมลงไปในความทรงจำของตัวเธอเอง

 

“ ฮ่าฮ่า,โชคดีจังที่ฉันมีแมวตัวน้อยของฉันไปกับฉันด้วย,ฉันจะไม่เหงาอีกต่อไปแล้ว!”

 

รูจมองไหที่เจ้านายตัวน้อยด้วยดวงตาที่สั่นไหวพร้อมกับยิ้มออกมา

 

“เหมียว!”

 

เจ้านายตัวน้อยได้ร้องเหมียวออกมา

 

“ พรุ่งนี้พวกเขาจะตรวจสอบฉันอีกครั้ง,ทหารเรือเหล่านั้นกำลังสร้างปัญหามากขึ้นเรื่อยๆ ”

 

ในพริบตาดวงตาของรูจก็กลายเป็นจริงจัง

 

เธออาจจะปกปิดมันได้ แต่ด้วยการสอบสวนซ้ำๆของทหารเรือในที่สุดทุกอย่างก็จะถูกเปิดเผย

 

“ฉันควรทำยังไงดี?!”

 

รูจมีความวิตกกังวลบางอย่างในแววตาของเธอ แต่เธอนั้นไม่ได้โกรธอะไร

 

เกาะบราเทอริลล่านั้นเกือบจะถูกทหารเรือล้อมเอาไว้ทั้งหมดอยู่แล้ว อาจกล่าวได้ว่าบริเวณนี้นั้นเป็นเขตของทหารเรือเกือบทั้งหมด มันอาจมีความหวังที่จะหลบหนีออกไปจากเกาะ,แต่มันก็ยังยากที่จะหลบหนีจากการล้อมรอบของเหล่าทหารเรือ

 

“เหมียว!”

 

ในเวลานี้เจ้านายตัวน้อยได้ร้องออกมาราวกับว่ามันกำลังปลอบรูจอยู่

 

“ เธอกำลังบอกฉันว่าไม่ต้องกังวลงั้นหรอ,ฮ่าฮ่า,ช่างเป็นแมวที่น่ารักจริงๆ!”

 

รูจดูเหมือนจะเข้าใจและได้หัวเราะออกมา

 

“ เหมียว, เหมียว, เหมียว!”

 

แมวตัวน้อยได้ยกอุ้งเท้าน้อยของมันขึ้นมาดูเหมือนมันกำลังทำเครื่องหมายบางอย่างอยู่

 

“ฮะ! เธอกำลังจะบอกว่ามีใครบางคนกำลังจะมาช่วยฉันงั้นหรอ?”

 

ในตอนนี้รูจดูประหลาดใจมาก

 

เจ้านายตัวน้อยได้พยักหน้ายืนยันคำถามของรูจ

 

ในตอนนี้รูจได้ตกอยู่ในความเงียบงันพร้อมกับมองแมวที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างลึกซึ้ง แมรี่เพื่อนบ้านของเธอเป็นคนเอาแมวลึกลับตัวนี้มาให้เธอ แต่เธอนั้นก็สามารถเข้าใจคำพูดของเธอได้อย่างน่าอัศจรรย์

 

“ เธอกำลังบอกว่ามีคนกำลังจะมาช่วยฉัน? แล้วเขาเป็นใครงั้นหรอ?”

 

ร่างของชายคนหนึ่งได้แวบเข้ามาในดวงตาของเธอ แต่ครู่หนึ่งเธอก็ได้ส่ายหัว

 

“ มันยากที่ใครจะรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของฉัน เขาเป็นเจ้าของเธองั้นหรอ?”

 

“ เขาจะเป็นใครบนโลกใบนี้นะ?”

 

ในพริบตาค่ำคืนก็ได้ผ่านไป

 

ในวันนี้,เจสันได้มายังสถานที่ที่ทหารเรือพูดถึงเมื่อวาน เขาได้ไขว้มือของเขาดวงตาของเขาส่องสว่างขึ้นมาและเขาก็เริ่มตรวจสอบสถานที่นี้อย่างระมัดระวัง

 

“ วันนี้ฉันต้องหาเธอให้ได้!”

 

“ฮืม! ฉันจะไม่ยอมให้กัปตันรู้สึกผิดหวังในตัวฉัน!”

 

ในตอนนี้เขามีความมั่นใจมากและดวงตาของเขาก็จริงจังมาก

 

หลังจากนั้นไม่นานทหารเรือก็เริ่มเข้ามาตั้งแถวรอรับการตรวจสอบและพวกเขาก็ได้เริ่มเตรียมการทำการตรวจสอบอย่างรวดเร็ว

 

ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาทีมีกลุ่มของเหล่าหญิงสาวที่ตั้งครรภ์ก็ได้มาถึงที่นี้และพวกเขาก็ได้ถูกล้อมเอาไว้ด้วยทหารเรือ

 

ตาของเจสันไล่มองผู้หญิงทุกคนอย่างระมัดระวัง

 

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ทหารเรือตรวจสอบกลุ่มหญิงสาวที่ตั้งครรภ์เสร็จแล้วนั้นพวกเขาก็ได้เดินออกไป แต่ถึงยังงั้นเจสันก็ยังไม่พบเป้าหมายของเขา

 

“ ทำไมเธอถึงไม่มา! ไม่ไม่!”

 

เขารอต่อไปหลังจากนั้นไม่นานก็มีกลุ่มอื่นอีกสามกลุ่มที่ตรวจสอบเสร็จแล้วกำลังเดินออกมา

 

“ ต้องมากกว่านี้สิ!”

 

เจสันในตอนนี้รู้สึกวิตกกังวลมาก,เขาได้หันกลับมาและเริ่มให้ความสนใจอีกครั้ง

 

ครึ่งชั่วโมงต่อมาทันใดนั้นเจสันก็ได้ยินเสียงร้องของแมวดังขึ้นมา

 

เขาได้หันหัวของเขาและมองไปข้างหลัง

 

“นั่นมัน!”

 

“ มันคือเธอนี้!”

 

“ มันต้องเป็นเธอแน่ๆ !!!”