S.P.P บทที่ 86: ความตื่นเต้น!

 

ในอนิเมะใตอนที่คิซารุปรากฏตัวนั้นเขานั้นไร้เทียมทานมาก อาจกล่าวได้ว่าพลเรือเอกทั้งสามนั้นมีพลังอำนาจในการการต่อสู้อยู่ในระดับสูงสุด ยกเว้นในการต่อสู้กับหนวดขาว

 

ในเวลานั้นคิซารุนั้นอายุ55ปี,เราสามารถเรียกเขาว่าตาแก่ได้แล้ว

 

อย่างไรก็ตามในเวลานี้คิซารุนั้นอยู่ในจุดสูงสุดของเขา

 

ไม่ว่าจะเป็นจิตวิญญาณในการต่อสู้ของเขาหรือพลังต่อสู้ของเขาก็แข็งแกร่งพอที่จะเรียกว่าสัตว์ประหลาดได้เลย

 

โลงศพทมิฬนั้นได้ถูกแทนที่ด้วยแสงสีทองอันน่าตื่นตา ในแสงอันไร้สิ้นสุดนั้นได้มีร่างๆหนึ่งได้ก้าวออกมาอย่างช้าๆ หลังจากไปซักพักแสงสว่างก็ค่อยๆหายไปและเผยให้เห็นร่างของคิซารุ

 

เสื้อผ้าทั้งหมดของเขานั้นดูเรียบร้อยและเป็นระเบียบมาก,เขานั้นไม่มีร่องรอยของอาการบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย เมื่อเปรียบเทียบกับการโจมตีครั้งก่อนนั้นคิซารุนั้นแทบจะไม่ได้รับอันตรายอะไรเลย

 

ถ้าจะมีอะไรที่แตกต่างไปจากเมื่อกี้มันคงจะเป็นแววตาของเขา

 

ก่อนหน้านี้แม้ว่าเขาจะพูดชื่นชมความแข็งแกร่งของโรแกนมากขนาดไหนแต่ในใจของเขานั้นก็ยังคงสบายๆ

 

แต่ในเวลานี้ดวงตาของเขานั้นดูจริงจังมาก

 

ในตอนี้คิซารุได้ปฏิบัติต่อโรแกนในฐานะคู่ต้อสู้ที่อยู่ในระดับเดียวกัน

 

“วิ้งงง!”

 

แสงสีทองได้ส่องประกายออกมามันทำให้โรแกนซึ่งยืนอยู่ในอากาศนั้นไม่สามารถที่จะลืมตาขึ้นมาได้ ที่มือขวาของคิซารุนั้นมันได้ส่องประกายออกมาราวกับดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆ

 

วินาทีต่อมา,เขาได้ชี้มันไปที่โรแกน

 

“ซวิ้งงง!”

 

มันเป็นความเร็วที่น่าหวาดกลัวมาก,โรแกนได้เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย แสงสว่างนั้นได้พุ่งผ่านปลายผมสีดำของเขาไปและได้ระเบิดป่าที่อยู่ด้านหลังของเขา

 

“บูม!”

 

มันได้เกิดเปลวไฟขึ้นมาที่ด้านหลังของโรแกน,การระเบิดนี้เหมือนกับการระเบิดยักษ์ เหนือเกาะขึ้นไปหนึ่งร้อยเมตรแสงสว่างได้เปล่งประกายออกมา

 

“ยาซาคานิ โนะ มากาทามะ(แสงระย้าห่าฝนกระหน่ำ)!”

 

เสียงเบาๆของคิซารุได้ดังขึ้นมามันทำให้ดวงตาของโรแกนนั้นเย็นชาในทันที

 

แสงบางส่วนนั้นได้ถูกหักเหขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ว่างเปล่า,มันเป็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นพวกมันก็ได้มาถึงตรงหน้าของโรแกน

 

แสงสีทองนั้นได้ส่องแสงระยิบระยับซึ่งทำให้โรแกนไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้

 

“เร็วมาก!”

 

“ ลูกเตะความเร็วแสง!”

 

ร่างของคิซารุได้โผล่ออกมาจากด้านหลัง จากนั้นเขาก็ได้เตะไปหัวของโรแกนอย่างไร้ความปราณีด้วยเท้าซ้ายของเขา

 

การเตะในครั้งนี้นั้นไม่เหมือนกับการโจมตีครั้งก่อน,มันได้ส่องแสงแพรวพราวออกมา

 

เป็นไปได้ว่าหากเท้านี้ถูกกระแทกเขาที่ร่างของโรแกนหละก็มันจะต้องระเบิดในทันที

 

“ วิถีพันธนาการที่ 81 ดันคู! (สุญญากาศ)”

 

คราวนี้โรแกนไม่ได้พูดคำร่ายออกมาแต่อย่างใดเขาได้ปล่อยมันออกมาในทันที

 

กำแพงป้องกันขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าคิซารุ

 

เขานั้นไม่ลังเลเลยเขาได้เตะไปยังกำแพงที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเขาอย่างรุนแรง

 

“บูม!”

 

กำแพงป้องกันนั้นยังไม่ทันจะสมบูรณ์มันก็ได้ถูกความเร็วและความแข็งแกร่งของคิซารุของเตะจนแตกออกเป็นชิ้นๆ

 

อย่างไรก็ตามการกระทำนี้ได้สร้างโอกาสให้โรแกนแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่หนึ่งวินาที

 

บนท้องฟ้า,เปลวเพลิงได้ระเบิดขึ้นมาอย่างน่าตกตะลึง

 

ในตอนนี้ได้มีเสียงพึมพำอันทรงพลังและสง่างามออกมาราวกับกำลังสวดภาวนาให้กับความตาย

 

“จงเผาผลาญสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน ริวจินจักกะ!”

 

“ชิไค!”

 

ดวงตาของโรแกนนั้นดูดุร้ายและเร็ตซึ(แรงดันวิญญาณ)ของเขาก็ได้เพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง เขาได้จับดาบฟันวิญญาณของเขาด้วยมือเดียวพร้อมกับเปลวเพลิงที่กำลังลุกโชนขึ้นมา

 

เปลวเพลิงนี้ดูเหมือนจะอ่อนแอ แต่ในความเป็นจริงมันกลับเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาราวกับว่ามันจะกลายเป็นเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ไปทั้งท้องฟ้าตอนไหนก็ได้

 

ภายใต้แว่นกันแดดของคิซารุเขาได้มองไปที่โรแกนด้วยสายตาเย็นชา

 

เขาได้เก็บเท้าของเขากลับมันได้แสดงให้เห็นถึงความสง่างามอันโหดร้ายของพลเรือเอก

 

ดาบแสงของคิซารุนั้นได้ถูกตัดผ่านไปในอากาศมันได้ตกลงบนศีรษะของโรแกน

 

“ไทมัตซึ!”

 

เปลวเพลิงนั้นยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามคมดาบของดาบฟันวิญญาณเขาได้สวนกลับการโจมตีของคิซารุในทันที

 

ในเวลาไม่นานไฟก็ได้ลุกลามออกไปนับร้อยเมตรบนท้องฟ้าและมีแนวโน้มว่าจะขยายตัวออกไปมากกว่านี้

 

“เปลวเพลิง!”

 

ดวงตาของคิซารุได้หดแคบลงและดาบอามา โนะ มุราคุโมะของเขานั้นได้ถูกหยุดเอาไว้ ร่างของเขานั้นได้กลายเป็นแสงสว่างอีกครั้งและหายตัวไป

 

หลังจากนั้นสามวินาที,เขาก็ได้โผล่ขึ้นมาที่ด้านหลังโรแกน

 

“วิ้งงง!”

 

คิซารุนั้นได้โจมตีออกมาอีกครั้งในทันที

 

“ไทมัตซึ!”

 

ในท้องฟ้าที่ว่างเปล่า,เปลวเพลิงของริวจินจักกะของโรแกนนั้นได้สั่นไหวไปมาอย่างไม่หยุดหย่อนราวกับว่ามันกำลังตื่นเต้น

 

“บูม!”

 

ในตอนนี้คิซารุนั้นก็ต้องตกใจมากยิ่งขึ้นไปอีก

 

ในเวลานี้อากาศดูเหมือนกำลังจะถูกเผาไหม้ในชั่วพริบตา,รอบตัวโรแกนนั้นต่างเต็มไปด้วยเปลวเพลิง

 

เปลวเพลิงเหล่านี้นั้นสามารถเผาไหม้ได้ทุกอย่าง

 

โรแกนที่อยู่ในใจกลางเปลวเพลิงนั้นเสื้อของเขานั้นกำลังพลิ้วไหวไปตามสายลม

 

การแสดงออกของเขานั้นเย็นชามาก,เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจในตนเองและมันก็ฉายออกมาอย่างชัดเจนผ่านแววตาของเขา

 

เปลวเพลิงนั้นได้พุ่งเข้ามาหาคิซารุในพริบตา

 

แม้จะรู้ว่าเขามีพลังของผลไม้ปีศาจสายโรเกีย,แต่คิซารุที่เห็นว่าเปลวเพลิงกำลังพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วนั้นเขาไม่กล้าที่จะยืนอยู่เฉยๆเขาได้หลบหลีกมันในทันที

 

เพียงครู่เดียว,เขาก็ได้ถอยห่างออกไปกว่าหนึ่งกิโล

 

“แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก!”

 

เปลวเพลิงนั้นยังคงเผาไหม้อยู่โดยที่ไม่มีสื่อนำใดๆ ราวกับว่าเปลวเพลิงนั้นมันไม่มีที่สิ้นสุด

 

ในพริบตาเพียงห้าวินาทีหลังจากที่โรแกนได้ปลดปล่อยชิไคออกมา,บนท้องฟ้าเหนือเกาะนิรนามนั้นก็ได้ถูกปกคลุมด้วยมหาสมุทรแห่งเปลวเพลิง

 

“ ดาบของเขาปลดปล่อยเปลวเพลิงออกมาได้งั้นหรอ?”

 

คิซารุนั้นได้หรี่ตาลงและพึมพำออกมา

 

ครู่หนึ่งเขาคิดว่าเขานั้นไม่สามารถต่อต้านมันได้

 

เปลวเพลิงนั้นได้ข่มขู่เขาออกมาอย่างแผ่วเบาดูเหมือนว่ามันจะสามารถคุกคามพลังของเขาได้ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะผลีผลาม

 

“ไม่พุ่งเข้ามาต่อแล้วหรือไง? ,คิซารุ?”

 

ปากของโรแกนนั้นได้เผยรอยยิ้มออกมา

 

“ โอเค,ฉันจะไปหานายเดียวนี่หละ!”

 

ทันใดนั้นดวงตาของคิซารุนั้นก็ได้หดแคบลงและตื่นตัวขึ้นมาในทันที

 

โรแกนที่อยู่ท่ามกลางเปลวเพลิงนั้นจู่ๆก็ได้จับดาบฟันวิญญาณด้วยมือทั้งสองแล้วก็ตวัดมันไปข้างหน้า

 

“เอ็นนัตซึจิโกคุ! (แผดเผานรก!)”

 

“ฮู!”

 

ในตอนนี้ได้มีสายลมพัดผ่านมาแต่มันไม่ได้เป็นสายลมที่แท้จริง แต่เป็นสายลมที่ถูกสร้างขึ้นมาจากเปลวเพลิง

 

ดวงตาของคิซารุได้หดแคบลง,เขาเห็นว่าเปลวเพลิงนั้นได้แยกออกจากตรงกลาง,เขานั้นมองไม่เห็นพลังงานที่กำลังพุ่งมาทางเขา

 

“บูม! บูม! บูม! บูม!”

 

ประกายไฟของของเหลวเหลวแตกแขนงออกมาเป็นวงกลมที่มีลวดลายที่ซับซ้อนและสร้างเสาเพลิงที่มีขนาดมหึมาขึ้นรอบตัวเขาเกิดขึ้น,ใช้เวลาไม่นานก็ได้เกิดไฟไหม้ไปเป็นแนว,คิซารุนั้นได้ค้นพบว่าเปลวเพลิงนี้กำลังปิดกั้นเขาเอาไว้อยู่

 

“โอ้! ช่างเป็นฉากที่สวยงามจริงๆ!”

 

ตาของคิซารุนั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึงพร้อมกับพึมพำออกมา

 

เมื่อมองไปที่เสาเพลิงเหล่านี้,เกาะทั้งเกาะนั้นดูเหมือนจะกลายเป็นนรกและทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้น

 

“ มันทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นสุดๆไปเลย!”