S.P.P บทที่ 94: จงเผาผลาญสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน!

 

“กัปตัน,พวกเขาเริ่มแล้ว!”

 

ใบหน้าของเจสันได้เปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นปากกระบอกปืนใหญ่ที่เล็งมาที่รูทดราก้อน

 

รูทดราก้อนนั้นคือเป้าหมายของปืนใหญ่ทั้งหมดนั้น,ชะตากรรมของพวกเขานั้นชัดเจนมาก

 

ทันใดนั้นบรรยากาศก็เริ่มรุนแรงขึ้น,ทุกคนบนเรือต่างก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ

 

ในขณะนี้รูจได้เดินออกมาจากห้องและมองไปที่กองเรือรบที่อยู่ห่างไกลออกไป,ท่าทางของเธอก็ได้กลายเป็นจริงจังในทันที

 

ในท้องทะเลนั้นไม่ใช่คนที่อันตราย,แต่เป็นเรือที่อันตรายกว่าในหลายๆด้าน

 

ในโลกวันพีชนั้นพื้นที่ส่วนใหญ่นั้นเป็นพื้นที่ของท้องทะเล,และเรือก็เป็นสิ่งเดียวที่สามารถใช้ในการเดินทางระหว่างเกาะต่างๆได้

 

เรือนั้นถูกสร้างขึ้นมาเพื่อบรรทุกผู้คน,หากมันได้รับความเสียหายหรือทรุดตัวลงอันตรายที่จะได้รับจากท้องทะเลนั้นไม่สามารถจินตนาการได้เลย

 

ท้องทะเลที่เงียบสงบนั้นจะกลายเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคุณในทันที

 

“ ไม่ต้องกังวลแล่นเรือต่อไป! เจสัน! ”

 

เสียงของโรแกนนั้นยังคงสงบ

 

เขาได้หันกลับไปสั่งเจสัน,เสื้อของเขานั้นได้พลิ้วไหวไปตามลมทะเลพร้อมกับกระแสลมสีแดงอันร้อนแรงที่กำลังปกคลุมร่างกายของเขา,ในตอนนี้มันราวกับว่าร่างของเขาสามารถเปล่งแสงสีแดงออกมาได้

 

“ เดียวฉันจัดการเอง!”

 

เจสันได้พยักหน้า,เขานำมือไปจับที่หางเสือเรือด้วยมือทั้งสองพร้อมกับมองไปที่เรือรบมากมายข้างหน้าของเขาพร้อมกับแล่นเรือต่อ

 

ในตอนนี้รูจและเจ้านายตัวน้อยต่างก็รู้สึกตื่นตระหนก

 

มีเพียงโรแกนเท่านั้นที่ดูไม่แยแสใดๆ

 

“ ยังพอมีเวลา!”

 

“ ยังมีพลังมากพอ!”

 

เขาได้พึมพำออกมาน้ำเสียงของเขาดูดุร้ายมาก,นอกจากนี้มือขวาของเขายังกำดาบฟันวิญญาณที่เอวของเขาแน่น

 

ในตอนที่ระบบบอกว่าเขาสุ่มได้ปู่ยามะ,เขารู้สึกโล่งใจมาก

 

การสุ่มของระบบนั้นมีขนาดที่ใหญ่มาก,ซึ่งเขาก็รู้มานานแล้วนอกจากนี้แล้วมันยังมีการจ่ายสองเท่าเพื่อทำการอัญเชิญแบบเฉพาะหมวดหมู่ด้วย

 

ซึ่งเขาก็ได้ลองทำสิ่งนั้นมาแล้ว,ในตอนที่เขาต้องการฝึกฝนวิชาดาบของเขา

 

ในช่วงราคาเดียวกัน,วิญญาณนั้นก็จะอยู่ในระดับเดียวกันมันเป็นรูปแบบที่ชัดเจน

 

ยกตัวอย่างเช่นเขาสามารถสุ่มอัญเชิญวิญญาณด้วยเงิน 10,000 เบรีเขาก็จะได้รับวิญญาณในระดับสีแดง,มันเป็นไปได้ว่าเขาจะสามารถอัญเชิญวิญญาณหนึ่งหมื่นหรือสองหมื่น แต่ในเวลาเดียวกันถ้าเขาโชคดีเขาอาจจะอัญเชิญวิญญาณที่แข็งแกร่งอย่างวิญญาณที่มีราคา 90,000 เบรีมาก็ได้

 

ในครั้งนี้เขาใช้เงิน 500 ล้านเบรี,ดังนั้นวิญญาณที่ถูกอัญเชิญมานั้นจะอยู่ในระหว่าง 100 ล้านถึง 900 ล้านเบรี

 

การสุ่มนั้นยอดเยี่ยม,แต่แน่นอนว่ายิ่งมีเงินมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอัญเชิญวิญญาณได้ดีกว่า,ทุกอย่างนั้นมันจะสอดคล้องกับเงินที่เสียไป ยกตัวอย่างเช่นถ้าเขาอัญเชิญวิญญาณด้วยเงิน 500 ล้านเบรี,ความเป็นไปได้ในการอัญเชิญวิญญาณระดับ 500 ล้านเบรีขึ้นไปนั้นก็จะค่อนข้างมาก

 

แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะอัญเชิญวิญญาณระดับหนึ่งร้อยล้านเบรีได้

 

ดังนั้นในเวลานี้,โรแกนถึงได้พูดว่ามันเป็นประสงค์ของพระเจ้า

 

จากการประเมินของเขา,ปู่ยามะนั้นอยู่ในระดับสูงสุดในโลกของยมทูต,ด้วยสถานะดังกล่าวของเขานั้นมันคล้ายๆกับหนวดขาวในโลกวันพีช,เขาจะมีค่าต่ำกว่า 900 ล้านได้งั้นหรอ? หรือแม้แต่พันล้าน?

 

เรารู้ดีว่าพลเรือเอกนั้นแข็งแกร่ง,ในช่วงเวลาสั้นๆนี้อาจกล่าวได้ว่าเขาโชคดีมากที่ระบบได้มอบวิญญาณที่ทรงพลังนี้ให้แก่เขา

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าถ้าปู่ยามะใช้ออกด้วยพลังทั้งหมดออกมานั้นมันคงไม่ต่างจากสี่จักรพรรดิหรือเหนือกว่าด้วยซ้ำ!

 

เมื่อลองเทียบจากมังงะแล้วนั้น,ในตอนที่หนวดขาวสู้กับพลเรือเอกนั้น มันเหมือนกับว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ที่กำลังรังแกเด็ก,และในตอนที่เขาได้รับวิญญาณของปู่ยามะนั้นแผนของเขาก็ได้ประสบความสำเร็จไปมากกว่าครึ่งแล้ว

 

สิ่งเดียวที่เขากังวลคือเวลา!

 

แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่รูทดราก้อนได้แล่นออกไปจากที่นี้,ปัญหานี้ก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป

 

แผนของเขานั้นสามารถพูดได้ว่าประสบความสำเร็จ!

 

ระยะห่างระหว่างพวกเขากับเรือรบของกองทัพเรือนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ

 

โรแกนได้จับไปที่ดาบฟันวิญญาณของเขาพร้อมกับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ขึ้นมาอย่างรุนแรงและดวงตาของเขาก็ดุร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ

 

ในใจกลางของเรือรบทั้งหมด,นาวาเอกรู้สึกกังวลมากเขาได้หยิบหอยทากสื่อสารของเขาขึ้นมาและพูดออกไปว่า

 

“ พลเรือโทโนอาห์,ระยะห่างระหว่างโรแกนกับเราในตอนนี้คือสองกิโลเมตร!”

 

“รอก่อน!”

 

เสียงที่มั่นคงของโนอาห์ดังขึ้นมา

 

“ 1.5 กิโลเมตร!”

 

“รอก่อน!”

 

เมื่อเปรียบเทียบกับเสียงที่สงบของโนอาห์,นาวาเอกนั้นดูตื่นเต้นมาก

 

“ คุณโนอาห์ตอนนี้ห่างกันแค่ 1 กิโลเมตรแล้วครับ!”

 

เมื่อเห็นเรือไม้ที่กำลังใกล้เข้ามาและใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ,เขาก็ได้เกิดความกลัวขึ้นมาในใจของนาวาเอกคนนั้น

 

เพราะเขาเห็นใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นอย่างชัดเจน,เขาสวมชุดคลุมสีดำและกำลังยืนอยู่บนหัวเรือ

 

“มันปะ…เป็นโรแกน!”

 

หัวใจของเขานั้นกำลังสั่นไหวพร้อมกับร่างกายของเขาที่กำลังสั่นสะท้าน

 

โรแกนคือใคร?,บางทีคนอื่นอาจจะไม่รู้จักเขา,แต่เขานั้นรู้ว่าโรแกนเป็นใครและทำอะไรได้บ้าง!

 

เขาคือน้องชายของราชาโจรสลัดโรเจอร์,ทันทีที่เขานึกถึงเด็กคนนั้นนาวาเอกก็ไม่สามารถซ่อนความกลัวของเขาได้อีกต่อไป

 

ในยุคที่รุ่งเรืองของราชาโจรสลัดนั้นใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเขาแม้จะเล็กน้อยพวกเขาก็ล้วนแล้วแต่เป็นตำนาน

 

นาวาเอกจะไม่ตกใจและกลัวได้อย่างไรในเมื่อตำนานที่มีชีวิตกำลังจะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเขา

 

“ บัดซบเอ้ย! กองทัพเรือต้องการจับกุมเขาจริงๆ!”

 

“ แต่แม้แต่พลเรือเอกก็ยังไม่สามารถจัดการกับเขาได้เลย!”

 

แค่คิดถึงข้อเท็จจริงนี้,นาวาเอกก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

 

ในตอนนี้ระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นห่างกันเพียงแค่ 800เมตรโดยไม่รู้ตัว

 

“ นาวาเอก,ระยะทาง!”

 

ทันใดนั้นเสียงก็ได้ดังขึ้นมาจากหอยทากสื่อสาร,และมันได้เรียกสติของนาวาเอกให้กลับมา

 

“ 800 เมตรครับ!”

 

นาวาเอกได้ตอบออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ

 

“ เตรียมตัว,และรอฟังคำสั่งของฉัน!”

 

“ นายมีโอกาสโจมตีแค่ครั้งเดียว!”

 

เสียงของโนอาห์นั้นดุร้ายมาก

 

“รับทราบครับ!”

 

นาวาเอกรู้สึกกังวลมาก,เขาได้จ้องไปที่เรือไม้ธรรมดาๆลำนั้น

 

สายตาของนาวาเอกนั้นเต็มไปด้วยความกลัวที่ไม่รู้จบ

 

เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานขนาดไหน,และในที่สุดนาวาเอกก็ได้ยินเสียงของโนอาห์

 

“ยิง!”

 

นาวาเอกได้เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าและส่งเสียงตะโกนออกมา

 

“ยิง!”

 

ทันใดนั้น

 

“ บูมบูมบูมบูมบูม!”

 

กลิ่นควันเขม่าดินปืนก็ได้ลอยไปตามอากาศ,เสียงนี้ดังราวกับเสียงฟ้าร้องบนท้องฟ้าพร้อมกับแสงไฟที่ส่องประกายไปทั่วพริบตาเดียวก็ได้มีเสียงระเบิดดังสนั่นขึ้นมา

 

“ วู้ว-ฮู, วู้ว-ฮู!”

 

ควันสีดำได้ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วบนท้องทะเล

 

ในขณะเดียวกันบนรูทดราก้อน

 

ใบหน้าของเจสันนั้นก็ได้กลายเป็นเคร่งเครียด,เขาได้กำกำปั้นของเขาแล้วส่งเสียงคำรามดังออกมา

 

“ กัปตัน,พวกเขายิงแล้ว!”

 

บนหัวเรือ,ในตอนนั้นเองจู่ๆดวงตาของโรแกนก็ได้เบิกกว้างขึ้นมา

 

“ ฉันได้ยินแล้ว!”

 

โรแกนได้พึมพำออกมา

 

ในวินาทีต่อมา,โรแกนก็ได้หยิบดาบฟันวิญญาณออกมา

 

“ฮึ!”

 

ในเวลาเดียวกัน,มันก็ได้เกิดเสียงของเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้ดังขึ้นมา,มันได้ปรากฏขึ้นมาในสายตาของเจสัน

 

เพียงอึดใจเดียว,เปลวเพลิงก็เริ่มใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้นเรื่อยๆมันดูเหมือนกับนกยูงที่กำลังสยายหางของมันออกมา

 

ในทันใดนั้นเอง,เปลวเพลิงก็ได้กระเพื่อมขึ้นมาและในพริบตามันก็ได้ถูกกวาดไปไกลกว่า 100เมตร

 

“ วูม, วูม, วูม!”

 

เปลวเพลิงอันร้อนแรงนี้ได้บิดเบี้ยวอากาศ,พร้อมกับเปลวเพลิงที่ได้ระเบิดออกมาจากดาบสีแดง

 

“จงเผาผลาญสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน”

 

เสียงนี้นั้นดูไม่แยแสต่อสิ่งใดมันเหมือนกับเสียงของทวยเทพที่ได้ดังขึ้นมาในจิตใจของผู้คนนับไม่ถ้วน