S.P.P บทที่ 102: เกาะเออร์โกต์ !!

 

หลังจากใช้ไป 150 ล้านเหรียญครอบครอง,โรแกนก็รู้สึกพอใจกับสิ่งที่เขาได้รับมาก

 

เมื่อมองไปที่เหรียญครอบครองที่ยังเหลืออยู่ในระบบ,โรแกนก็ได้พยักหน้า

 

“ เหลืออยู่ 90 ล้านเหรียญครอบครองงั้นหรอ”

 

เขายังคงมีเหรียญครอบครองเหลืออยู่ 90 ล้านที่จะสามารถเอาไว้ใช้ในครั้งต่อไป

 

แผนต่อไปของโรแกนนั้นเรียบง่ายมากนั้นก็คือการฝึกฝนวิชาปัญญามังกรคชสาร,ฝึกกำลังภายในและสร้างวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดที่เหมาะสมสำหรับการฝึกฝนของตัวเขาเอง

 

ตราบใดที่คุณภาพร่างกายและกำลังภายในของเขาไปถึงระดับหนึ่ง,พลังการต่อสู้ของเขาก็จะสามารถก้าวหน้ายิ่งขึ้นไปอีก

 

“กัปตัน!”

 

ในเวลานี้โรแกนได้ยินเสียงตะโกนของเจสัน

 

“มีอะไร!?”

 

โรแกนได้หันกลับมาอย่างสงสัย

 

“ พวกเราจะไปที่นอร์ธบลูหรือเปล่า?”

 

หลังจากคิดครู่หนึ่งโรแกนก็ได้พยักหน้าออกมา

 

“ มุ่งหน้าสู่นอร์ธบลู,ด้วยความเร็วสูงสุด!”

 

อีสต์บลู,เซาท์บลูมันเป็นที่ที่เขาเคยไปมาแล้วดังนั้นพวกกองทัพเรือจะต้องทำการตรวจสอบอย่างเข้มงวดแน่นอน,เมื่อได้สัมผัสกับโลกใบนี้ด้วยตัวเองมันทำให้เขารู้ดีว่ากองทัพเรือนั้นไม่ได้โง่เพราะพวกเขานั้นความคิดที่ระเอียดรอบคอบและมีประสบการณ์ที่ซับซ้อน แถมพวกเขายังมีคนเป็นจำนวนมากและมีความแข็งแกร่งอีกด้วย

 

เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์จริง,สถานที่ที่อันตรายที่สุดคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดแต่โรแกนไม่คิดที่จะทำแบบนั้น

 

“ หากเราไม่ล่าช้าคาดว่าเราน่าจะไปถึงนอร์ธบลูในอีกครึ่งปี!”

 

เจสันได้เกาหัวของเขา

 

โรแกนขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินอย่างนั้น

 

“ครึ่งปี?”

 

“ เร็วกว่านี้ได้ไหม?”

 

เจสันตกตะลึงแล้วยกคิ้วคิดขึ้นครู่หนึ่งแล้วพูด

 

“ ถ้าเราสามารถเปลี่ยนเป็นเรือที่เร็วกว่านี้ได้เราก็จะสามารถไปถึงนอร์ธบลูได้ภายในสี่เดือน!”

 

“ มีวิธีที่สั้นกว่านี้ไหม?”

 

โรแกนได้ถามออกมาอย่างสงสัยอีกครั้ง

 

รูจกำลังท้องอยู่,เขากลัวว่าเธอจะรอต่อไปไม่ไหว!

 

หรือว่าจะให้เธอคลอดบนเรือดี?,โรแกนได้ล้มเลิกความคิดนี้ในทันทีเพราะถ้าเธอทำมันในเซาท์บลูมันจะยิ่งแย่ลงไปอีกกองทัพเรือนั้นไม่ได้โง่พวกเขานั้นเฝ้าสังเกตหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์และคนที่มีลูกในช่วงเวลานี้อย่างเข้มงวด

 

ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้ส่ายหัวแล้วพูดออกมาว่า

 

“ เว้นแต่ว่าเราจะแล่นเรือผ่านคามเบลท์!”

 

“ คามเบลท์!”

 

ดวงตาของโรแกนได้หดตัวลง

 

เขารู้เกี่ยวกับพื้นที่ที่ไม่เหมือนใครในโลกวันพีชนี้เป็นอย่างดี,มันเป็นที่ที่ไม่มีลมหรือก็คือลมสงบ,หากไม่มีลมเรือก็จะไม่สามารถแล่นได้แถมยังมีจ้าวทะเลอีกมากมาย

 

“ ใช่,เราอยู่ใกล้กับคามเบลท์มากและระยะทางก็จะสั้นมาก,โดยขั้นแรกเราจะเข้าไปที่แกรนด์ไลน์ผ่านคามเบลท์และจากนั้นเราก็จะไปถึงนอร์ธบลู”

 

เจสันได้ตอบออกมา

 

“ ถ้าไปที่นั้นเรือก็จะไม่สามารถแล่นได้และเราก็ไม่มีหินไคโรเพื่อหลีกเลี่ยงจ้าวทะเลด้วย!”

 

โรแกนรู้ถึงความยากลำบากของเรื่องนี้

 

โดยทั่วไปมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

 

“ ใช่แล้วเรือของเราจะไม่สามารถแล่นได้กัปตัน,เว้นแต่ว่าเราจะบินได้และถ้าเราไม่ผ่านคามเบลท์เราก็ต้องยอมแพ้!”

 

เจสันได้ส่ายหัวและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

เขารู้ดีเกี่ยวกับอันตรายของคามเบลท์ดังนั้นโรแกนจึงรู้สึกเครียด

 

“ นอกจากเราจะบินได้งั้นหรอ!”

 

โรแกนได้ชะงักไปชั่วขณะ

 

“ ใช้เวลานานขนาดไหนกว่าเราถึงจะผ่านคามเบลท์และเข้าไปในแกรนด์ไลน์?”

 

“ แค่เข้าไปในแกรนด์ไลน์งั้นหรอกัปตัน?”

 

เจสันได้ถามออกมาพร้อมกับท่าทีตกใจ

 

“ มากสุดก็หนึ่งเดือน!”

 

พวกเขาอยู่ใกล้กับแกรนด์ไลน์มาก,และก็ใช้เวลาอีกหนึ่งเดือนถึงจะผ่านคามเบลท์

 

โรแกนได้แสดงรอยยิ้มออกมา

 

หากเขาจำไม่ผิด,ก่อนหน้านี้เขาเคยอัญเชิญสิ่งที่สามารถบินได้ออกมาอยู่ครั้งหนึ่ง

 

“ นกฟีนิกซ์เพลิงขาว!”

 

โรแกนได้ยิ้มออกมาอีกครั้ง

 

“ เจสันหันเรือกลับ,เราจะมุ่งหน้าไปที่เกาะเออร์โกต์!”

 

“อืม?,เราจะไปที่นั่นได้ยังไงกัปตัน?”

 

เจสันได้ถามออกมาด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่า

 

“ เพราะเรามีนกอยู่,แถมยังเป็นนกยักษ์ซะด้วย!”

 

โรแกนได้กล่าวออกมา

 

ระหว่างทางไปเกาะบราเทอริลล่านั้น,โรแกนได้ยินเรื่องราวของโจรสลัดที่บอกว่าพวกเขาไปเจอนกยักษ์ที่ดุร้ายอยู่เพราะฉะนั้นนกฟินิกซ์เพลิงขาวก็คงไม่ได้เป็นปัญหาอะไร

 

ตราบใดที่พวกเขาสามารถบินผ่านคามเบลท์ได้,ทุกอย่างมันก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย

 

รูทดราก้อนได้หันกลับในทันทีและแล่นไปที่เกาะแห่งนกยักษ์

 

เกาะนี้อยู่ไม่ไกลจากพวกเขามากนัก,ใช้เวลาไม่ถึงห้าชั่วโมงเขาก็สามารถไปถึงที่นั้นได้แล้ว

 

โรแกนเดินอยู่บนดาดฟ้าเรือแล้วเห็นรูจกับเจ้านายตัวน้อยที่กำลังรดน้ำต้นส้มอยู่,เขาไม่สามารถช่วยได้ได้แต่เผยรอยยิ้มจางๆออกมา

 

‘หลังจากทำงานมาอย่างหนักมาก,ในที่สุดเราก็ได้เห็นผลลัพธ์ของมันแล้วสินะ?’

 

รอจนกระทั่งเอสเกิดแล้วเฝ้าดูเขาเติบโตขึ้น,แล้วสอนให้เขาเป็นผู้ชายที่ดี

 

ชีวิตแบบนี้เป็นชีวิตที่โรแกนรอคอยและเขาก็ชอบมัน

 

‘……’

 

เขาได้นั่งขัดตะหมาดอยู่บนดาดฟ้าแล้วหลับตาลงเพื่อรวบรวมสมาธิไปท้องของเขาเพื่อฝึกฝนกำลังภายใน,เขานั้นมีวิชามากมายอยู่ภายในใจของเขาที่เกี่ยวกับเส้นลมปราณ,วิธีการทำงานของชี่และการเดินลมปราณต่างๆ,ความคิดที่น่าอัศจรรย์มากมายได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง,แต่มันกลับล้มเหลวอย่างต่อเนื่องเช่นกัน

 

ในไม่ช้าสี่ชั่วโมงผ่านไปและพวกเขาก็เห็นเกาะอยู่ตรงหน้า

 

เกาะเออร์โกต์,พวกเขามาถึงแล้ว

 

โรแกนได้เปิดตาของเขาอย่างช้าๆ,ดวงตาของโรแกนนั้นปรากฏความเข้าใจอันลึกซึ้งขึ้นมาในตอนนี้เขาคิดว่าเขาอาจจะมีวิธีในการสร้างวิชากำลังภายในในใจของเขาแล้ว

 

“ คนเรานั้นมีจุดลมปราณจำนวนมากอยู่ในร่างกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า,ทุกครั้งที่ส่งพลังงานไปตามจุดพวกนั้นร่างกายของเราก็จะขยายตัวและแข็งแรงขึ้น”

 

“ การใช้พลังงานและปล่อยให้มันไหลผ่านตามจุดลมปราณพวกนั้นมันจะทำให้เราสามารถได้รับความแข็งแกร่งที่แตกต่างจากคนทั่วไปมาและทำให้ร่างกายของฉันบริสุทธิ์มากยิ่งขึ้นไปอีก”

 

ตามเส้นลมปราณและจุดลมปราณพวกนั้นต้องมีการออกกำลังเข้ามามีส่วนร่วมด้วย,โรแกนนั้นรู้ดีว่ากำลังภายในและชี่นั้นมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดกับจุดลมปราณของมนุษย์,เส้นลมปราณและจุดลมปราณในร่างกายมนุษย์นั้นมันมีการเชื่อมต่อกันทั้งรูปแบบปกติหรือผิดปกติราวกับกลุ่มดาวในท้องฟ้า,ในความมืดจุดลมปราณพวกนี้นั้นจะเปล่งประกายและสร้างกระแสพลังงานที่มั่นคงวิ่งไปทั่วร่างกายของเรา

 

ความคิดของโรแกนในตอนนี้นั้นคือการนำจุดลมปราณเหล่านี้นั้นมาเชื่อมต่อเข้าด้วยกันเพื่อสร้างรากฐานขนาดใหญ่ที่ซับซ้อนเพื่อให้จุดลมปราณในร่างกายของเขานั้นส่องสว่างให้เหมือนกับดวงดาวบนท้องฟ้าในเวลากลางคืน

 

“ ฉันต้องไตร่ตรองมันให้ถี่ถ้วน”

 

รูทดราก้อนนั้นได้เข้าใกล้กับชายฝั่งของเกาะแล้ว

 

เจสันได้ทำการปลอมตัวเล็กน้อยให้กับรูจและเขาก็ทำได้ปลอมตัวแล้วในตอนนี้ทุกคนกำลังลงจากเรือ

 

ขณะที่พวกเขากำลังเดินอยู่บนเกาะก็ได้มีเสียงร้องตะโกนดังขึ้นมาอย่างฉับพลันในเมือง

 

“ ดูสิ,มีกระดาษตกลงมาเยอะมาก”

 

“มันคืออะไร?,นกนางนวลกำลังปล่อยหนังสือพิมพ์ลงมาจากบนท้องฟ้างั้นหรอ?”

 

“ มันเป็นหนังสือพิมพ์จริงๆด้วย,แถมยังมีเยอะมาก ”

 

เมื่อโรแกนและคนอื่นๆได้ยิน,เขาก็ได้หันไปมองมันในทันที