S.P.P บทที่ 113: ข้ามผ่านคามเบลท์!

 

มันมีจ้าวทะเลที่กระจายอยู่มากมายในทะเลเขตนี้,รูปร่างของพวกมันทั้งยาวและหนาพวกมันนั้นมักจะอยู่ห่างกัน,เสียงคำรามของพวกมันนั้นเป็นเหมือนกับพายุฝนฟ้าคะนองที่กำลังสั่นสะเทือนท้องทะเลแห่งนี้

 

ในตอนนั้นเองจ้าวทะเลยักษ์ตัวหนึ่งได้กระโดดขึ้นมาจากท้องทะเล,ในตอนที่มันตกลงไปในท้องทะเลอีกครั้งนั้นน้ำทะเลก็ได้สาดกระเซ็นขึ้นมาจนเหมือนกับน้ำตกที่สวยงาม,สายน้ำที่กำลังตกลงมานั้นมันได้สร้างฉากที่น่าอัศจรรย์ขึ้นมา

 

จ้าวทะเลยักษ์นั้นนับว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุดในโลก,ถึงแม้ว่าพวกมันจะไม่มีทักษะที่เป็นเอกลักษณ์แต่ด้วยขนาดที่เกินจริงของพวกมันนั้นก็ถือว่าเป็นอาวุธที่น่ากลัวอย่างถึงที่สุดแล้ว

 

“ก๊าซซซซ!”

 

เสียงร้องคำรามของจ้าวทะเลนั้นได้ดังสะท้อนขึ้นมาจากใต้ท้องทะเล

 

จ้าวทะเลนั้นได้ยืดตัวขึ้นมาอยู่บนผิวทะเล,ขนาดตัวของพวกมันนั้นราวกับเป็นหมู่เกาะที่ได้กระจุกรวมกันอยู่

 

“ พวกมันจะใหญ่เกินไปแล้ว,มันมีสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดใหญ่แบบนี้อยู่บนโลกได้ยังไงกัน?,เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการจริงๆ!”

 

แม้แต่รูจก็ยังไม่สามารถรักษาใบหน้าที่เยือกเย็นของเธอเอาไว้ได้

 

สิ่งมีชีวิตที่เธอพึ่งเห็นไปนั้นมันเกินกว่าจินตนาการของเธอ,เธอเคยเห็นสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดใหญ่ แต่ไม่ก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับจ้าวทะเลเหล่านี้,พวกมันมีความยาวหลายหมื่นเมตรและในตอนที่พวกมันยืดตัวขึ้นมาบนผิวทะเลนั้นพวกเขาก็ยังสามารถมองเห็นพวกมันได้แม้จะอยู่ห่างเป็นกิโล,รูทดราก้อนนั้นดูเหมือนกับของเล่นที่เปราะบางไปเลยเมื่อเทียบกับพวกมัน

 

“ ถ้าไม่ได้มีความแข็งแกร่งระดับพลเรือเอกนั้น,มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะข้ามผ่านพื้นที่นี้ไปได้!”

 

“ แม้แต่พลเรือโทก็ยังเป็นเรื่องที่อันตรายมากสำหรับพวกเขาที่คิดจะผ่านมายังเส้นทางนี้!”

 

โรแกนได้ถอนหายใจออกมา

 

จ้าวทะเลนั้นใหญ่และใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,โรแกนและคนอื่นๆดูเหมือนกับมด,แม้พวกมันจะไม่ได้มีทักษะที่ทรงพลังหรือความสามารถของผลไม้ปีศาจ,แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถทำอันตรายใดๆ ต่อสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์พวกนี้ได้

 

แม้แต่โรแกนถ้าต้องมาเผชิญหน้ากับพวกมันด้วยตัวคนเดียวก็ยังยากเลยที่เขาจะเอาชนะพวกมันได้

 

เขาแข็งแกร่งขึ้นมากก็จริง,แต่เขานั้นมีเพียงทักษะเดียวที่มีพลังโจมตีที่มหาศาลและนั่นก็คือฝ่ามือยูไล,สำหรับวิชาดาบนั้นเขากลัวว่าแม้แต่ผิวหนังของพวกมันเขาก็คงจะไม่สามารถเจาะเข้าไปได้

 

เมื่อได้เห็นจ้าวทะเลเหล่านี้นั้นโรแกนก็ได้พบกับข้อบกพร่องของตัวเขาเอง

 

“ เราไม่แข็งแรงพอที่จะเผชิญหน้ากับพวกมัน,พวกเราแต่ละคนนั้นแทบจะไม่สามารถจัดการกับจ้าวทะเลระดับต่ำได้ด้วยซ้ำ,ถ้าต้องมาเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์พวกนี้เราคงจะไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย!”

 

ร่างที่ราวกับภูเขานั่น,โรแกนไม่รู้ว่าเขาจะจัดการกับพวกมันได้ยังไง,ในเนื้อเรื่องดั้งเดิมนั้นคนที่แข็งแกร่งกว่าลูกเรือของเขานั้นสามารถเอาชนะพวกมันได้แทบจะในทันทีและบางครั้งก็ล้มเหลวในทันทีเหมือนกัน

 

หรือพวกคุณจะมาบอกว่า,ไหนลูฟี่ก็จัดการจ้าวทะลได้ชิลๆอย่าลืมนะครับ,ลูฟี่เป็นลูกใครและเป็นหลานใครแถมลูฟี่ยังมีพลังของผลไม้ปีศาจตั้งแต่เด็กอีกด้วย

 

“ กัปตัน,สิ่งมีชีวิตเหล่านี้นั้นมันน่ากลัวมาก,เราแทบจะรับมือกับมันไม่ได้เลย!”

 

เจสันได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบา

 

“ ร่างที่ใหญ่โตของพวกมันคือการป้องกันที่ไม่สามารถข้ามผ่านไปได้มากที่สุด!” โรแกนได้พยักหน้า

 

ในตอนนี้,โรแกนเดาว่าจ้าวทะเลที่ปรากฏในอนิเมะนั้นมีความยาวประมาณร้อยเมตรหรือมากกว่านั้นเล็กน้อย,ด้วยเหตุนี้จึงสามารถอธิบายได้ว่าทำไมลูฟี่และคนอื่นๆจึงสามารถจัดการกับจ้าวทะเลได้อย่างง่ายดาย

 

ความน่ากลัวของจ้าวทะเลในส่วนลึกของคามเบลท์นั้นมันเป็นไปไม่ได้สำหรับมนุษย์ที่จะจัดการกับมัน

 

“ว้ากกกก!!”

 

ท่ามกลางสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เหล่านี้,ฟีนิกซ์ทมิฬก็ได้บินสูงขึ้นไปอีกและกรีดร้องออกมา

 

ด้วยสายตาที่ดุร้ายและเย็นชามันเป็นเหมือนกับราชาแห่งท้องนภาที่กำลังบินอยู่บนท้องฟ้าและมองไปที่สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เหล่านั้นโดยไม่มีความเกรงกลัวใดๆ

 

ในบางครั้งฟีนิกซ์ทมิฬนั้นก็บินขึ้นลงไปมาราวกับว่ามันต้องการที่จะยั่วยุพวกจ้าวทะเล

 

ฉากนี้ทำให้โรแกนและคนอื่นๆตกตะลึง

 

ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าฟีนิกซ์ทมิฬนั้นจะดื้อรั้นและกล้าพอที่จะท้าทายจ้าวทะเลพวกนี้

 

“ โลกนี้มันกว้างใหญ่จริงๆ,ฉันเกรงว่าฟีนิกซ์ทมิฬก็น่าจะไม่ธรรมดาเหมือนกัน!”

 

โรแกนได้พูดชื่นชมออกมา

 

ฟีนิกซ์ทมิฬนั้นกำลังบินอยู่สูงมาก,และจ้าวทะเลที่กำลังอาบแดดอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์นั้นไม่สามารถเข้าสัมผัสมันได้,ดังนั้นโรแกนและคนอื่นๆจึงรู้สึกปลอดภัย

 

โรแกนคิดว่าพวกเขาสามารถบินต่อไปได้อย่างปลอดภัยแล้วข้ามผ่านคามเบลท์,และเข้าไปในแกรนด์ไลน์

 

สองวันต่อมา,แสงแดดอันสดใสนั้นได้ปลุกพวกเขาให้ลืมตาตื่นขึ้นมา

 

ในขณะนั้นเอง,ก็ได้มีเสียงคำรามที่น่ากลัวดังขึ้นมา

 

“ก๊าซซซซซซ!”

 

เสียงคำรามนี้นั้นดังกึกก้องขึ้นมาถึงบนท้องฟ้า,และได้ดังสะท้อนไปทั่งทั้งท้องทะเลในขณะที่พวกเขากำลังเดินทางอยู่บนฟีนิกซ์ทมิฬ,เสียงนั้นทำให้พวกเขาตกใจมาก

 

โรแกนและคนอื่นรีบมองลงไปข้างล่างในทันที

 

“ว้ากกกกก!”

 

ในเวลานี้,ฟีนิกซ์ทมิฬนั้นก็ได้ส่งเสียงร้องที่ดุร้ายออกมา,เหมือนเป็นการตอบโต้กับเสียงคำรามนั้น

 

ทันใดนั้นบรรยากาศก็ได้รุนแรงขึ้นมา,เสียงร้องของทั้งสองนั้นมันเหมือนกับการท้าทาย

 

เมื่อมองลงไปที่ทะเลดวงตาที่เยือกเย็นของโรแกนและคนอื่นๆก็ได้เห็นร่างที่มีความยาวประมาณหนึ่งกิโล,รูปร่างของมันนั้นเหมือนงู,มีสีขาวและสีดำตัดกันอยู่

 

“ก๊าซซซซซ!”

 

มันได้ส่งเสียงคำรามดังสนั่นราวกับเสียงฟ้าร้องออกมาอีกครั้ง

 

หัวของมันได้ถูกยกสูงขึ้นมาและตัวของมันก็ตรงชี้มาที่ฟีนิกซ์ทมิฬที่กำลังบินอยู่บนท้องฟ้า

 

“ว้ากกกกก!”

 

ฟีนิกซ์ทมิฬนั้นดูโกรธมาก,มันได้ส่งเสียงร้องส่วนกลับไปในทันที

 

จากนั้นร่างของงูยักษ์นั้นก็ได้เหยียดยาวขึ้นมาจากข้างล่าง

 

ร่างมหึมาของมันนั้นสร้างแรงกดดันอันมหาศาลต่อโรแกนและคนอื่นๆ,ร่างของมันนั้นดูเหมือนกับไม้เท้ายาวๆที่กำลังพุ่งตรงไปที่ท้องฟ้าแล้วพุ่งเข้าไปหาฟีนิกซ์ทมิฬด้วยความแม่นยำและรุนแรง

 

มันรวดเร็วราวกับสายฟ้า

 

“บูม!”

 

วินาทีต่อมา,ทะเลก็ได้รับผลกระทบจากแรงของมัน,น้ำทะเลจำนวนมากนั้นได้สาดกระเซ็นขึ้นไปบนท้องฟ้าและก่อตัวเป็นน้ำตกขนาดใหญ่

 

“ซู่!” (เสียงน้ำ)

 

จ้าวทะเลนั้นได้เปิดปากของมันแล้วกัดไปที่ฟีนิกซ์ทมิฬ

 

“อันตราย!”

 

ใบหน้าของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไปในทันที

 

พวกเขากำลังเจอกับปัญหาใหญ่แล้ว,จ้าวทะเลนั้นกำลังอ้าปากของมันเพื่อที่จะโจมตีฟีนิกซ์ทมิฬ,กลิ่นเลือดจางๆได้โชยออกมา

 

“ว้ากกกกก!”

 

ในขณะนั้นเอง,ฟีนิกซ์ทมิฬก็ได้กรีดร้องออกมาและสะบัดปีกของมัน

 

“ว้ากกกกก!”

 

ทันใดนั้นเองความเร็วของมันก็ได้เพิ่มสูงขึ้น,และในทันใดนั้นมันก็ได้ออกมาจากปากของงูยักษ์นั้น

 

โรแกนได้ยินเสียงคำรามที่ดังขึ้นมาจากข้างหลัง

 

ดวงตาของฟีนิกซ์ทมิฬนั้นดูเฉยชามกา,มันยังคงดูหยิ่งยโสเหมือนเดิมและไม่ได้สนใจจ้าวทะเลที่อยู่ข้างหลังแต่อย่างใด

 

เพียงครู่เดียว,พวกเขาก็ได้ออกห่างจากจ้าวทะเลมาไม่กี่กิโล

 

ในคามเบลท์ที่อันตรายนี้,ฟีนิกซ์ทมิฬที่บินอยู่บนท้องฟ้านั้นดูเหมือนกับราชาแห่งท้องนภาที่เต็มไปด้วยความสง่าผ่าเผย