S.P.P บทที่ 119: อาวุธสงคราม!

 

ในพริบตาเดียว,กลิ่นของเขม่าดินปืนก็ได้ลอยเต็มไปทั่วทั้งท้องทะเล,ปืนใหญ่นั้นได้ถูกยิงออกมาแล้วกระสุนปืนใหญ่พวกนั้นกำลังมุ่งหน้ามาทางพวกเขา

 

“ยิง!”

 

เสียงแหลมของปืนใหญ่นั้นได้ดังทะลุผ่านทะเลอันเงียบสงบ

 

“เจสัน”

 

โรแกนได้ตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับชักดาบออกมาจากฝักและได้พุ่งออกไปข้างหน้า,ร่างกายของเขานั้นเหมือนกับนกที่กลังโบยบิน

 

“ ทำลายดาบ!”

 

เสียงที่แหลมคมได้ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของโรแกนที่กำลังสั่นไหว,ในพริบตาเขาก็ได้มาปรากฏตัวอยู่บนอากาศ

 

“ก้าวพริบตา!”

 

รูม่านตาของโรแกนได้หดตัวลง,เขาได้หมุนร่างของเขาอีกครั้งแล้วหายไป

 

ทันใดนั้นเขาก็ได้มาถึงตรงด้านหน้าของกระสุนปืนใหญ่ลูกแรก

 

กระสุนปืนใหญ่นี้นั้นมีศักยภาพที่น่ากลัวและเร็วมาก,เมื่อสัมผัสถูกมันมันก็จะระเบิดในทันที,ไม่มีใครสามารถจัดการกับสถานการณ์ในตอนนี้ได้,หากปราศจากความแข็งแกร่ง

 

อย่างไรก็ตาม,การแสดงออกของโรแกนนั้นดูจริงจังเพียงเล็กน้อยเท่านั้น,เขาไม่ได้ดูตื่นตระหนกแต่อย่างใด

 

ในตอนนี้คลื่นดาบของหยวนหงนั้นกำลังเปล่งประกายออกมาอย่างสดใสและงดงามอยู่ในอากาศ

 

“วิ้ซซซซ!”

 

คลื่นดาบนั้นได้เข้าปะทะไปที่จุดกึ่งกลางของกระสุนปืนใหญ่

 

ในตอนนี้โทโมเอะทั้งสองในดวงตาของโรแกนนั้นกำลังหมุนอย่างรวดเร็ว,ดาบในมือของเขานั้นได้สั่นไหวอีกครั้ง

 

“ชวิ้งงงง!”

 

โรแกนได้โจมตีออกไปสามครั้งติดต่อกันออกไปถึงสามรอบ

 

……

 

ในตอนนี้,ทุกคนนั้นกำลังตกตะลึงกระสุนปืนใหญ่นั้นมีความเร็วที่น่ากลัวมาก,แต่ในตอนนี้มันกับถูกหยุดอยู่กลางอากาศ

 

โรแกนได้จับดาบของเขาแล้วยืนอยู่บนพื้น,จากนั้นเขาก็ได้หายตัวไปอีกครั้ง

 

“บูม!”

 

ในตอนนี้ได้เกิดประกายไฟขึ้นมาบนท้องฟ้าแล้วตามด้วยเสียงระเบิดของกระสุนปืนใหญ่

 

ด้วยความช่วยเหลือของเนตรวงแหวน,เขาจึงสามารถคาดเดาทิศทางของกระสุนปืนใหญ่พวกนั้นได้อย่างแม่นยำ,ดังนั้นเขาจึงได้เคลื่อนไหวและตวัดดาบออกไปโจมตีกระสุนปืนใหญ่อีกครั้งซึ่งมันทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นมา

 

ใช้เวลาเพียงห้าหรือหกนาที,ร่างของโรแกนก็ได้กระพริบกลับมาที่รูทดราก้อนอีกครั้ง

 

เขาได้เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆแล้วมองไปที่การระเบิดตรงหน้าเขา,ด้วยดวงตาที่แหลมคมของเขา

 

กระสุนปืนใหญ่นี้นั้นมีอนุภาพที่รุนแรงและระเบิดได้ง่าย,มันเป็นเรื่องยากที่จะเปลี่ยนวิถีของมัน,ซึ่งแสดงให้เห็นว่าคนพวกนี้นั้นไม่ธรรมดา,มันแตกต่างจากกระสุนปืนใหญ่ที่ถูกใช้โดยกองทัพเรือหรือโจรสลัดกลุ่มอื่นๆ

 

บนเรือโจรสลัดฝั่งตรงข้ามนั้น,โจรสลัดพวกนั้นดูประหลาดใจมากที่ได้เห็นว่ากระสุนปืนใหญ่ของพวกเขานั้นไปไม่ถึงเป้าหมาย

 

“ ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีคนที่แข็งแกร่งอยู่,ดึงดาบออกมา,เตรียมตัวให้พร้อม!”

 

“ลุย!”

 

โจรสลัดพวกนั้นดูโกรธมาก,พวกเขาได้ยืนขึ้นมาพร้อมกับอาวุธในมือ

 

บนเรือโจรสลัด,ประกายไฟจากปืนใหญ่นั้นได้สะท้อนบนผิวน้ำทะเล

 

“ ฆ่ามันนนน!”

 

เสียงคำรามนี่นั้นมันทำให้พวกเขาเนื้อเต้น,และมันก็ทำให้คนที่อยู่ในห้องโดยสารของรูทดราก้อนนั้นตื่นตระหนกขึ้นมา

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

รูจนั้นได้ลุกขึ้นและออกมาจากห้องเพื่อมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น,แต่เธอก็ได้เห็นว่าเจ้านายตัวน้อยนั้นกำลังส่ายหัวอย่างรุนแรง

 

เธอจึงเข้าใจในทันที

 

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างนอก,เธอจะต้องอยู่ข้างในนี่ในตอนนี้โรแกนและเจสันนั้นกำลังอยู่ในระหว่างการต่อสู้,ถ้าเธอออกไปข้างนอกเธอก็จะกลายเป็นภาระของพวกเขาเปล่าๆ

 

“ พวกแกไม่มีสิทธิ์มาโจมตีเรือของเรา,กัปตันบอกว่าให้ฉันคอยดูแลที่นี่,เพราะฉะนั้นพวกแกจะต้องถูกกำจัด!”

 

เจสันได้ตะโกนออกมาในขณะที่เขาเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังจะมาที่เรือของพวกเขา,ดังนั้นเขาจึงงอเข่าของเขาพร้อมกับพลังที่น่าหวาดกลัวที่ได้แผ่ออกมาจากตัวของเขา,ซึ่งมันทำให้รูทดราก้อนสั่นและจมลงไปเล็กน้อย

 

ในวินาทีต่อมา,เขาก็พุ่งออกไปกว่าสิบเมตรอย่างรวดเร็ว

 

เมื่อเขาไปถึงเรือโจรสลัดของฝ่ายตรงข้าม,เขาก็ได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบาว่า

 

“นี่ไอพวกห้าว,พวกแกคิดที่จะโจมตีเรือของเรางั้นหรอ!?”

 

เจสันนั่นมีรูปร่างที่ดูใหญ่เทอะทะ,แต่ในตอนที่เขาได้กระโดดข้ามมาด้วยความเร็วของเขานั้นมันดูเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อมาก

 

เสียงของเขานั้นดังเหมือนกับเสียงฟ้าร้อง,พวกโจรสลัดนั้นตกใจมาก,พวกเขาได้เงยหน้าขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

 

ในเวลาต่อมา,ร่างที่ราวกับกระสุนปืนใหญ่ก็ได้ตกกระทบลงบนดาดฟ้าเรือ,พื้นใต้เท้าของเขานั้นถึงกับแตกออก

 

“ตาย!”

 

เจสันได้มาอยู่ยืนบนดาดฟ้าแล้ว,นอกจากนี้ยังมีเสียง “แตก” ที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาและรอบๆตัวของเขา,พวกโจรสลัดนั้นดูหวาดกลัวมาก,บางคนนั้นยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“ เราถูกโจมตีงั้นหรอ?”

 

“พระเจ้าช่วย!,เมื่อกี้มันคืออะไรกัน?”

 

“…..”

 

ด้วยน้ำหนักของเจสันและพลังที่น่าหวาดกลัวของเขา,เมื่อเท้าของเขาตกลงมาที่ดาดฟ้าเรือ

 

เรือทั้งลำนั้นก็ทรุดลงไปอย่างรุนแรง

 

“ เจสันนี่เหมือนกับอาวุธสงครามจริงๆ,ฉันไม่เคยเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขามาก่อน!”

 

โรแกนนั้นรู้สึกประหลาดใจ,เขากำลังมองไปที่เจสัน

 

เขาไม่ค่อยเห็นการโจมตีของเจสัน,โดยเฉพาะการโจมตีแบบนี้

 

โรแกนได้ถือดาบเอาไว้ในมือขวาขอเขา,เขากำลังยืนอยู่บนหัวเรือและมองดูฉากที่เกิดขึ้นอย่างตั้งใจ

 

ด้วยการโจมตีที่กะทันหันของเจสัน,มันทำให้หัวเรือของโจรสลัดพวกนั้นเกือบจะถล่มลงมา

 

โจรสลัดพวกนั้นดูตื่นตระหนกมาก

 

หลังจากนั้นร่างสูงของเจสันก็ได้ยืนขึ้นมาอย่างช้าๆภายใต้ฝุ่นควันที่เกิดขึ้นมาจากตัวเขาเอง จากนั้นเขาก็ได้ยื่นมือออกไปจับโจรสลัดสองคนที่หนีไม่พ้น

 

“ มานี่,ไอพวกโง่!”

 

เจสันได้ตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับเหวี่ยงร่างของทั้งสองบินออกไป

 

ร่างของทั้งสองนั้นได้กระแทกลงบนพื้นอย่างรุนแรง,มันทำให้มีโจรสลัดมากกว่าสิบคนได้รับผลกระทบจากการโจมตีของเจสันในครั้งนี้

 

ฉากที่น่าสยดสยองนี่นั้นมันทำให้ดวงตาของโจรสลัดที่เหลืออยู่ถึงกับสั่นเทา

 

ควันนั้นเริ่มหายไป,ในตอนนี้ร่างของเจสันนั้นก็ได้ปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจน

 

เขานั้นกำลังยืนอย่างอหังการในฐานะสัตว์ร้ายด้วยใบหน้าที่เย็นชา,ร่างที่ใหญ่โตของเขา,แขนที่แข็งแรงของเขาและพลังที่ไร้เทียมทานของเขา

 

“ แกอยากโดนขยี้ถึงขนาดนี้เลยงั้นหรอ?”

 

เสียงทุ้มต่ำได้ดังขึ้นมาราวกับเสียงฟ้าร้องมันเต็มไปด้วยความโกรธ,ซึ่งทำให้โจรสลัดทุกคนที่เหลืออยู่นั้นสั่นเทา

 

“ แกเป็นใครไอสารเลว?”

 

ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั่นอยู่เหนือความคาดหมายของเขา,แผนการทั้งหมดที่พวกเขาได้เตรียมไว้นั้นไร้ประโยชน์,เพียงเพราะคนเหล่านี้นั้นแข็งแกร่ง

 

“แกกลัวงั้นหรอ?,เข้ามาเลย,กัปตันของฉันกำลังโมโห!”

 

คนที่ได้สั่งคำสั่งในตอนแรกนั้นให้ส่งเสียงดังออกมา

 

เมื่อได้ยินอย่างนั้น,โจรสลัดทุกคนก็ได้ตื่นขึ้นมาจากอาการมึนงง,พวกเขาได้กำอาวุธของพวกเขาแน่น

 

“มันมีแค่คนเดียว!”

 

โจรสลัดพวกนั้นได้ตะโกนเสียงอันดังพร้อมกับพุ่งเข้ามาหาเจสัน

 

“ กล้าดีนี่!”

 

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกล้าขึ้นมาอีกครั้ง,เจสันก็ได้คำรามออกมาพร้อมกับพลังของเขาที่ได้ระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง

 

“บูม!”

 

เรือนั้นถึงกับสั่นสะเทือน,ดาดฟ้าเรือรอบๆตัวเจสันนั้นกำลังแตกระแหงอีกครั้ง

 

“โอ้พระเจ้า!”

 

ในตอนี้ได้มีรอยแตกปรากฏขึ้นมารอบๆตัวของเจสัน,พอพวกโจรสลัดเห็นอย่างั้นพวกมันก็ถึงกับถอยร่นกลับไป

 

แต่แล้วเจสันก็ได้ก้าวออกไปข้างหน้า