S.P.P บทที่ 126: การพบเจอกัน!

 

ด้วยคำพูดของคล็อกโคไดล์,ทุกคนได้มองตามสายตาของเขาและก็ได้เห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งตรงหน้าของพวกเขา

 

คนที่ดูแล้วน่าจะเป็นหัวหน้านั้นสูงมากเขาสูงกว่าคล็อกโคไดล์ถึง 50 เซนติเมตร,เขาสูงถึงสามเมตรเขามีผมสีบลอนด์อ่อนๆรูปร่างผอมแต่ก็ยังคงมีกล้ามและมีผิวสีแทน,เขาแต่งกายด้วยชุดคลุมขนนกสีชมพูพร้อมกับแว่นกันแดด

 

เขายิ้มออกมาเมื่อเห็นความเป็นปรปักษ์อย่างชัดเจนในแววตาของคล็อกโคไดล์

 

“ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ…”

 

ชายชุดคลุมสีชมพูนั้นได้หัวเราะออกมา,มันทำให้ลูกเรือของคล็อกโคไดล์นั้นถึงกับถอยกลับไปหนึ่งก้าว

 

เมื่อคืนนี้,มีพวกเขาที่หายตัวไปอย่างลึกลับนับสิบคน,แถมการตายของพวกเขานั้นก็น่ากลัวและแปลกประหลาดมาก

 

เมื่อเห็นว่าลูกเรือของเขากำลังหวาดกลัวคล็อกโคไดล์ก็ได้ขมวดคิ้ว

 

เขาเริ่มรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นเกี่ยวกับลูกเรือของเขา

 

ในทะเลอันกว้างใหญ่นี้,พวกพ้องและผู้ใต้บังคับบัญชาที่อ่อนแอนั้นหมายความว่าพวกเขาจะต้องถูกทอดทิ้งและตายลงในที่สุด

 

เขาได้ยกมือขวาขึ้นและพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ ความอัปยศที่แกทำกับพวกเราเมื่อคืนนี้ฉันจะชำระมันในวันนี้!”

 

“บูซ”

 

อากาศนั้นได้สั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างลึกลับ,พื้นดินที่อยู่ใต้เท้าของเขานั้นกำลังสั่นสะเทือนพร้อมกับทรายจำนวนมากที่เริ่มลอยขึ้นมา,ใบหน้าของชายเสื้อคลุมขนนกได้เปลี่ยนไปในทันที

 

ทรายจำนวนมากได้ลอยอยู่ในอากาศ,ในตอนนี้ทรายพวกนั้นเข้าปกคลุมกลุ่มของพวกเอาไว้ทั้งหมด

 

ในตอนนั้นเองทรายเหล่านี้ก็ได้ก่อตัวเป็นม่านทรายที่มีความยาวประมาณ 50 เมตร,มันได้ลอยอยู่บนอากาศและกำลังพุ่งออกไปข้างหน้า

 

“ชายคนนี้!”

 

แววตาภายใต้แว่นกันแดดของชายในเสื้อคลุมขนนกสีชมพูนั้นเย็นชามาก,เขาได้ขยับมือขวาของเขาเล็กน้อย

 

ภายใต้การสั่นสะเทือนนี้,โจรสลัดที่อยู่เบื้องหลังของคล็อกโคไดล์นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาได้ขยับมือแล้วดึงดาบออกมาแล้วตวัดดาบไปที่หลังของคล็อกโคไดล์

 

“ชวิ้ง!”

 

ดาบนั้นได้พาดผ่านหลังของคล็อกโคไดล์ไปพร้อมกับทรายจำนวนมากที่กระจัดกระจายไปทั่ว

 

ดวงตาของคล็อกโคไดล์นั้นได้เย็นชายิ่งขึ้นไปอีก,เขาได้หยุดการโจมตีของเขาลงไป,ในขณะนั้นเองกลุ่มคนที่อยู่ตรงข้ามเขาก็ได้กระโดดหนีจากการระเบิดในครั้งนี้

 

“ซวิส!”

 

พายุทรายได้ตกลงมาบนพื้นพร้อมกับความสงบที่กลับมา

 

“ ทำไมนายต้องโกรธถึงขนาดนี้ด้วยละ,นี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของท้องทะเล!”

 

ชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูได้หัวเราะออกมาอย่างหนัก

 

“ ผู้แข็งแกร่งก็จะยังคงอยู่ต่อไป,ส่วนผู้อ่อนแอก็ต้องตาย!”

 

“ นั่นคือสิ่งที่โลกนี้เป็นมาอยู่ตลอด,ไม่ใช่อย่างงั้นหรอ? ”

 

คล็อกโคไดล์นั้นได้ฟื้นสภาพร่างกายของเขากลับมาอย่างรวดเร็ว,เจตนาฆ่านั้นได้ฉายชัดอยู่ในแววตาของเขา

 

ไอคนที่หยิ่งยโสข้างหน้าเขานั้นมันได้จุดประกายเพลิงพิโรธขึ้นมาในจิตใจของเขา,มันทำให้เขาโกรธมาก,คำพูดที่เขาพูดออกมานั้นไม่ว่าเป็นใครก็ต้องโกรธ

 

“นายไม่เห็นจะต้องโกรธเลย,ลูกเรือนายตายไปแค่ไม่กี่คนเอง”

 

“ แต่ถ้านายต้องการฆ่าลูกเรือของฉันคืน,แน่นอนว่านายไม่สิทธิ์และนายจะต้องตาย!”

 

ชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูได้ตะโกนออกมาเสียงดัง,และเมื่อได้ยินคำพูดของเขาลูกเรือของเขาก็ได้ยิ้มออกมาอย่างถ้วนหน้า

 

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคิดว่าอีกฝ่ายนั้นไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้

 

“ดี!’

 

คล็อกโคไดล์ได้กดมือทั้งสองของเขาลงบนพื้น

 

“ แกไม่รู้หรือไงว่าที่นี่ค่อที่ไหน?”

 

หลังจากที่เขาพูดจบพื้นดินก็ได้สั่นสะเทือนพร้อมกับทรายจำนวนมากที่ลอยขึ้นมา

 

ทรายนั้นได้ลอยขึ้นมาพร้อมกับเข้าปกคลุมลูกเรือที่อยู่ข้างหลังเขาทั้งหมด

 

จากนั้นก็ได้มีทรายจำนวนมากปรากฏขึ้นมาจากบนพื้นดิน

 

ซักพักทรายนั้นก็ได้ปรากฏขึ้นมาในสายตาของทุกคน

 

“ แยกพสุธา!” (กราวด์ เซคโค่)

 

พลังลึกลับและแปลกประหลาดได้แพร่กระจายออกมาจากมือของคล็อกโคไดล์,มันได้กวาดออกไปนับหลายร้อยเมตรในทันที

 

คนที่มีไหวพริบจำนวนมากนั้นได้ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว,แต่ก็ยังมีคนที่ไม่รู้ว่าเขาควรจะทำยังไงดีและในไม่ช้าพวกเขาก็ได้ถูกปกคลุมด้วยพลังแปลกๆนั้น

 

“ฮ่าา!”

 

ร่างของคนห้าคนที่ยืนอยู่ตรงนั่นได้แห้งราวกับว่าน้ำในร่างของเขาได้ถูกดูดออกมาจนหมด ร่างกายของพวกเขานั้นได้กลายเป็นมัมมี่ในพริบตาและในที่สุดพวกเขาก็ได้ตายลง,มันเร็วมากเร็วจนพวกเขาไม่แม้แต่จะส่งเสียงกรีดร้องออกมาได้ด้วยซ้ำ

 

“ แกรนด์เดธ!”

 

ด้วยเสียงคำรามต่ำของเขา,มัมมี่ทั้งห้าก็ได้ถูกบดจนกลายเป็นเม็ดทราย

 

“ฟิ้วว!”

 

ฉากที่เคยสวยงามได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นพายุทรายสีเหลืองที่พัดไปทั่ว

 

ด้วยสายลมแรงมันได้พัดพาให้ทรายเข้าปกคลุมพื้นที่ออกไปเป็นวงกว้างและกวาดออกไปไกลนับหลายร้อยเมตร,มันทำให้ผู้คนไม่สามารถเปิดตาของพวกเขาขึ้นมาได้

 

ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าก็ได้ดังขึ้นมา

 

ห่างออกไปไม่ไกล,มีทหารยามจำนวนมากที่กำลังถืออาวุธอยู่อย่างหวาดกลัว

 

ในตอนที่พวกเขาเห็นฉากการทำลายล้างของคล็อกโคไดล์,พวกเขาก็ได้กรีดร้องเสียงดังออกมา

 

“ หยุด! ที่นี่คืออลาบัสต้าไม่ใช่สถานที่ที่โจรสลัดอวดดีจะมาก่อเรื่องได้,ออกไปจากที่นี่ซะ!”

 

หัวหน้าทหารยามนั้นได้ชักดาบออกมาแล้วตะโกนออกมาเสียงดัง

 

ในตอนที่เขาตะโกนออกมานั้น,ชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูก็ได้ขยับนิ้วของเขา

 

การแสดงออกของโจรสลัดที่อยู่ด้านหลังของคล็อกโคไดล์ในได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง,พวกเขาได้ยกดาบขึ้นมาแล้วชี้ไปที่คล็อกโคไดล์

 

“ บัดซบ!”

 

แววตาของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก,ความสามารถในการใช้พลังผลปีศาจของคล็อกโคไดล์นั้นแข็งแกร่งมาก,แต่ความสามารถในด้านอื่นๆของเขานั้นกลับแย่มาก

 

“ คล็อกโคไดล์ความสามารถของนายนะทรงพลังมากจริงๆ,แต่ฉันก็แค่ฆ่าโจรสลัดไร้ประโยชน์ไปสองสามคนเอง,นายไม่เห็นต้องโกรธมากขนาดนี้เลยนี่?”

 

ชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูนั้นได้จ้องมองไปที่คล็อกโคไดล์,ในขณะที่เขากำลังยืนอยู่บนอาคารหลังหนึ่ง

 

แม้ว่าเขาจะมีความสามารถที่แข็งแกร่งมาก,แต่เขาก็ยังรู้สึกอิจฉาคล็อกโคไดล์ความสามารถในการแปลงสภาพร่างกายของคล็อกโคไดล์นั้น,ถ้าเกิดว่าไม่มีฮาคิละก็คงจะไม่มีอะไรสามารถทำอะไรเขาได้เลย

 

โดยเฉพาะบนพื้นดิน,มันเป็นเหมือนกับบ้านของคล็อกโคไดล์

 

“ ….”

 

ใบหน้าของคล็อกโคไดล์นั้นได้กลับมาเย็นชาอีกครั้ง,จากนั้นเขาก็ได้วางมือลงบนพื้นอีกครั้ง

 

“บูม!”

 

ทรายบนท้องฟ้าได้ระเบิดขึ้นมาอีกครั้งและหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ

 

“หยุด!,ถ้าไม่งั้นเราจะไม่สุภาพกับนายอีกต่อไป!”

 

หัวหน้าทหารยามนั้นดูโกรธมาก,พร้อมกับทหารยามที่อยู่ข้างหลังของเขาที่ได้ดึงดาบขึ้นมา

 

เหล่าทหารยามและชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูได้มองไปที่ใบหน้าที่เย็นชาของคล็อกโคไดล์

 

“ ปล่อยลูกเรือของฉัน,แล้วฉันจะไว้ชีวิตแกในครั้งนี้,โดฟลามิงโก้!”

 

“ ฮ่าฮ่า ๆ !”

 

โดฟลามิงโก้ได้หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับขยับนิ้วของเขาอีกครั้ง

 

ลูกเรือทุกคนของคล็อกโคไดล์ได้รับการปลดปล่อย,สายตาของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

ยุคสมัยของโจรสลัดนั้นได้มาถึงแล้ว,โจรสลัดนั้นมีอยู่ในทุกหนทุกแห่งทุกคนนั้นต่างก็มารวมตัวกันในแกรนด์ไลน์

 

นี่คือการพบกันของสองผู้แข็งแกร่ง,คล็อกโคไดล์และโดฟลามิงโก้!