อ่านโดจิน doujinza.com

---

S.P.P บทที่ 129: พายุทรายยักษ์!

 

เสียงของเขาทำให้โรแกนและเจสันหันหน้ามามองหน้ากัน

 

“ รับสร้อยนี่ไป,และช่วยฉันด้วย!”

 

ชายคนนี้นั้นมีริมฝีปากที่แห้งแตก,ดวงตาของเขานั้นดูไม่มีชีวิตชีวา,ใบหน้าของเขานั้นซีดขาวดูเหมือนว่าเขากำลังจะหมดสติลง

 

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้หมดสติลง

 

โรแกนได้มองไปที่สร้อยคอในมือของชายคนนั้น

 

มันเป็นอัญมณีที่เป็นรูปหัวใจสีเขียวซึ่งตัดกับสร้อยสีทองอย่างสวยงาม,ชัดเจนว่าสร้อยคอนี้มีค่ามาก

 

พวกเขานั้นเต็มไปด้วยความสงสัยตามที่ลุงคนนี้บอกคนเหล่านี้นั้นได้ถูกโจมตีโดยโจรในทะเลทราย,แต่มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่สร้อยคอในมือของชายคนนี้นั้นยังคงไม่บุบสลาย

 

“ กัปตัน,ดูนั้น!”

 

ดูเหมือนว่าเจสันจะพบเข้ากับอะไรบางอย่างและได้ชี้มือออกไป

 

โรแกนได้มองตามมือของเจสัน

 

“ พวกนี้เป็นโจรงั้นหรอ!”

อ่านโดจิน doujinza.com

 

ในตอนแรกมันมีศพอยู่ห้าศพที่ถูกวางอยู่ข้างหน้าของพวกเขา,พวกเขาทั้งหมดนั้นดูดุร้ายมากและในตอนที่พวกเขาเจอพวกเขสก็ได้ตายไปแล้ว

 

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือทั้งห้าคนมีรอยเลือดรอบๆหน้าอกและหน้าผากเพียงเท่านั้น,ดูเหมือนว่าพวกเขานั้นจะถูกฆ่าตายไปในการโจมตีเดียว

 

“ เด็กนี้!”

 

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้มองไปที่ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้น

 

ไม่ไกลจากเด็กนี้มีปืนไรเฟิลกึ่งอัตโนมัติสองกระบอกวางอยู่บนพื้นพร้อมกับกระสุนที่กระจัดกระจายไม่ไกลจากเขามากนัก

 

ตามการกระจายของศพในที่เกิดเหตุเขาสามารถสรุปได้อย่างรวดเร็วว่า,โจรทั้งห้าคนนี้ถูกเด็กนี้ฆ่าตาย

 

“ เจสันพาเขาเข้าไปในเกวียน,แล้วก็หาน้ำให้เขาดื่มแล้วพันแผลของเขาด้วย!”

 

“ เด็กนี้ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอะไร,เขาแค่เป็นลมเพราะการขาดน้ำและสาเหตุอื่นที่ไม่สามารถระบุได้!”

 

โรแกนได้พูดกับเจสัน

 

เจสันได้เอาชายหนุ่มคนนั้นขึ้นมาพาดบนไหล่ของเขาแล้วเดินเข้าไปในเกวียน

 

“ นายจะต้องได้รับหายนะ!” ลุงได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

 

“ ลุงอย่ากลัวไปเลยน่า!”

 

เจสันได้หัวเราะและตบไหล่ของเขา

 

ชายวัยกลางคนไม่มีทางเลือกนอกจากมองไปที่โรแกนซึ่งกำลังดูอาการบาดเจ็บของชายหนุ่มคนนั้นอยู่

 

ทั้งสองคนนั้นดูเป็นมิตรแต่ลุงก็สามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่โหดร้ายของชายทั้งสองคนนี้ได้ มันเป็นความรู้สึกพิเศษที่เขาได้รับมาหลังเดินผ่านทะเลทรายนี้มาหลายปี

 

ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้เริ่มเคลื่อนไหวไปข้างหน้าอย่างช้าๆอีกครั้ง

 

สามชั่วโมงผ่านไป

 

“วูป!”

 

โรแกนที่นั่งอยู่ข้างในนั้นได้ยินเสียงที่ผิดปกติจากข้างนอก

 

โรแกนนั้นได้หัยหน้าไปมองที่เจสัน,เจสันได้ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วแล้วเปิดม่านขึ้น

 

“ ลุงเกิดอะไรขึ้น?”

 

ทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาลุงก็ได้ตอบกลับมาในทันที

 

“ พะ…พายุทราย !!!!”

 

“ มันแย่มาก!”

 

ลุงดูตื่นตระหนกมาก,ในแววตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

ด้านหน้าของพวกเขานั้นคือพายุทรายขนาดยักษ์ที่ขนาดหลายร้อยเมตรซึ่งกำลังคำรามและพุ่งมาข้างหน้า

 

เสียงลมคำรามราวกับเสียงคำรามของมังกร,พายุทรายได้ก่อตัวขึ้นมาและส่งเสียงคำรามออกมาอย่างไม่รู้จบ,มันสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพายุทรายนี้นั้นกำลังกลืนกินทุกอย่างราวกับมังกรที่กำลังกลืนกินโลก

 

“เป็นปัญหาใหญ่ซะแล้วสิ!”

 

เจสันได้พูดออกมาด้วยเสียงสั่นๆ

 

พายุทรายขนาดยักษ์แบบนี้นั้นมันต้องมีพลังทำลายล้างที่มหาศาลอย่างแน่นอน,แม้แต่เขาเองก็กล้าที่จะต้องมาเผชิญหน้ากับพลังแห่งธรรมชาติแบบนี้,ในตอนที่เห็นลมแรงพวกนั้นเขาก็เกิดรู้สึกกลัวขึ้นมาว่าพายุทรายนี้จะเหวี่ยงเขาขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วโยนเขาไปที่ไหนสักแห่งที่เขาไม่รู้จักเข้า

 

“ นี่ไม่ใช่พายุทราย!”

 

ทันใดนั้นเสียงที่ดูอ่อนล้าก็ได้ดังขึ้นมา,เจสันก็ได้หันกลับไปมองและเขาก็ได้เห็นเด็กคนหนึ่งข้างหลังของเขา

 

“ โอ้,เด็กน้อยนายตื่นแล้วงั้นหรอ?”

 

“ ฉันไม่ใช่เด็ก! ฉันชื่อเทรนซุ!”

 

ทันใดนั้นเด็กนั้นก็ได้ตะโกนสวนกลับมา

 

โรแกนที่กำลังจะกระโดดออกไปจากเกวียนนั้นเขาเกือบจะล้มลงเมื่อได้ยินชื่อของเขา

 

ผู้คนในโลกแห่งโจรสลัดนี้นั้นอาจจะไม่รู้จักชื่อนี้,แต่สำหรับโรแกนนั้นดูเหมือนว่าเขาจะคุ้นเคยกับมันมาก

 

“ เทรนซุ,นายเพิ่งพูดว่านี่ไม่ใช่พายุทรายมันหมายความว่าอะไร?”

 

เจสันได้ถามออกมาอย่างสงสัย

 

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพลังอันยิ่งใหญ่นี้เป็นพลังของธรรมชาติ

 

“ มันถูกสร้างขึ้นมาโดยคนๆหนึ่ง!”

 

“ พวกเราถูกทำร้ายโดยคนๆนั้น!”

 

ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความโกรธในเวลาเดียวกัน

 

“คนงั้นหรอ?”

 

แววตาของโรแกนนั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง,เขาได้มองไปที่พายุทรายข้างนอกนั้น

 

“มันเป็นไปไม่ได้! มนุษย์จะไปทำมันได้ยังไงพายุทรายนี่ใหญ่พอที่จะทำลายเมืองได้เลยนะ!”

 

เจสันนั้นตกตะลึงมาก

 

“ ไม่หรอกเจสัน,พายุทรายเบื้องหน้าของนายจะเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาจริงๆ!”

 

ทันใดนั้นโรแกนก็ได้พูดขึ้นมา

 

“และพวกเราก็เคยเจอเขามาแล้วด้วย!”

 

เจสันได้หันมามองโรแกนด้วยความประหลาดใจ “ คล็อกโคไดล์งั้นหรอ?”

 

“ แต่ตอนนั้นพายุทรายของเขาไม่ได้ใหญ่ขนาดนี้นิ!”

 

“นายลืมไปแล้วงั้นหรอว่าที่นี่คือที่ไหน?”

 

“ ที่นี่ไม่ต่างอะไรจากบ้านหลังที่สองของเขา!”

 

โรแกนได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบา

 

“ ในทะเลทรายนี้สามารถกล่าวได้ว่าพลังของเขานั้นไม่มีที่สิ้นสุด,ทรายทั้งหมดนี้นับเป็นอาวุธของเขา!”

 

ดวงตาของเจสันนั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง

 

“ เจ้านั่นมีพลังที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยงั้นหรอเนี่ย!”

 

“ แต่ไม่ต้องกังวล!”

 

โรแกนได้ยิ้มออกมาอย่างผ่อนคลาย

 

“ ลุงไปต่อเราไม่จำเป็นต้องมากังวลกับพายุทรายนี้!”

 

“แต่…!” ลุงนั้นยังคงกลัวอยู่

 

“ไป!”

 

น้ำเสียงของโรแกนนั้นดุร้ายมาก

 

เมื่อลุงได้จ้องมองไปที่ตาของโรแกน,ลุงวัยกลางคนนั้นก็ถึงกับสั่นเป็นเจ้าเข้า,เขารู้สึกว่าเขาอยากจะเชื่อฟังและไม่กล้าที่จะขัดขืนคำสั่งของโรแกน

 

ระฆังของอูฐนั้นได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง,เกวียนทั้งสองลำนั้นได้เคลื่อนตัวไปท่ามกลางสายลมแรงและเข้าใกล้พายุทรายข้างหน้าอย่างช้าๆ

 

“ ชายคนนั้นสามารถควบคุมทะเลทรายได้,นายยังกล้าที่จะเดินทางต่ออีกงั้นหรอ?”

 

เทรนซุนั้นรู้สึกตกใจมาก

 

เขาได้ประสบพบเจอกับความน่าหวาดกลัวของชายคนนั้น,และเขาก็ได้ฝังความกลัวเอาไว้ในจิตใจของเขา

 

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับผลกระทบจากพลังของชายคนนั้น,แต่พวกเขาก็จะต้องเผชิญหน้ากับความตายในทะเลทรายอันกว้างใหญ่นี้อย่างแน่นอน

 

“มั่นใจได้เลย,ไอเด็กน้อย!”

 

เจสันได้ตบไหล่ของเขา

 

“นี้ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ,ทำไมนายถึงเลือกที่จะยอมตายดีกว่ายกสร้อยคอให้พวกนั้นไป?”

 

ถ้าพวกเขาไม่ได้ไปเจอเขาเข้า,เขาจะต้องถูกฝังอยู่ในทะเลทรายภายในไม่กี่ชั่วโมงและจะไม่มีใครรู้เกี่ยวกับความตายของเขาเลยซักคน