S.P.P บทที่ 132: หนึ่งนัด!

 

คืนนั้นในตอนที่เขาต้องมาเผชิญหน้ากับคนที่มีค่าหัวที่สูงถึง 110 ล้านเบรี,มันคงจะเป็นเรื่องโกหกถ้าจะบอกว่าเขานั้นไม่กลัว,ไม่ว่าจะเป็นพลังที่รุนแรงหรือความเร็วที่ดุร้ายและรุนแรงเกินกว่ามนุษย์ทั่วไป,ตัวเขานั้นเหมือนกับสัตว์ป่าที่ดุร้ายซึ่งพร้อมที่จะมอบความหวาดกลัวให้กับทุกคน

 

แต่ในตอนนี้คล็อกโคไดล์นั้นอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ,ในที่สุดเขาก็จะได้แก้แค้นแล้ว

 

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ขยับมือขวาของเขา,พื้นทรายใต้ฝ่าเท้าของเขานั้นสั่นไหวและลอยขึ้นมาพร้อมกับหมุนรวมกัน

 

“คล็อกโคไดล์!”

 

เจสันได้กระโดดออกมาจากเกวียนและตะโกนออกมาเสียงดัง

 

“เจสัน” คล็อกโคไดล์ยิ้มแล้วพูดออกมาว่า

 

“ โชคดีจริงๆที่ฉันได้มาเจอนายอีกครั้ง,มันทำให้ฉันประหลาดใจ!”

 

“ บอกตามตรงนะ,ฉันไม่ค่อยรู้สึกดีเท่าไหร่ที่ฉันต้องมาเจอนายอีก!”

 

เจสันได้ก้าวออกไปหาคล็อกโคไดล์

 

“ กัปตันบอกว่าพลังของนายนั้นจะแข็งแกร่งมากบนพื้นดิน,แต่ในตอนนี้นายกับกำลังอยู่ในทะเลทรายพลังของนายก็คงจะไร้ขีดจำกัดเลยงั้นสินะ!”

 

“ ฉันนะอยากเห็นพลังที่แท้จริงของนาย!”

 

“ มันน่าเบื่อมาก,ที่ต้องมาทุบนายด้วยหมัดเหมือนในคืนนั้น!”

 

คำพูดของเขานั้นเต็มไปด้วยคำถากถาง,ร่างของเจสันนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง,เขาได้สร้างหลุมขนาดใหญ่หลายแห่งขึ้นมาบนทะเลทรายนี้ในตอนที่เขากระโดด,และในที่สุดเขาก็ได้มาถึงตรงหน้าของคล็อกโคไดล์

 

“ ฉันจะทำให้นายได้รู้ว่าความเย่อหยิ่งของนายมันโง่แค่ไหน!”

 

เมื่อได้ยินคำพูดถากถางของเจสัน

 

ทันใดนั้นเขาก็ได้สะบัดมือของเขา

 

“พายุทราย”

 

“ ฟิ้ววว,ฟิ้วววว!”

 

ทรายนั้นได้สั่นสะเทือน,พวกมันนั้นได้เข้ามาล้อมรอบตัวเขาเอาไว้เหมือนกับงูยักษ์ที่กำลังเปิดปากและส่งเสียงคำรามออกมา,ทันใดนั้นเองงูนั้นก็ได้ระเบิดออกราวกับเมล็ดข้าว,ในตอนนั้นเองทรายบนพื้นนั้นก็ดูเหมือนว่ากำลังถูกดึงดูดด้วยอะไรบางอย่างและลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า

 

ในพริบตาพายุทรายนั้นก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นไปอีกหลายสิบเมตร,ในตอนนี้นั้นมันกำลังหมุนเหมือนกับพายุทอร์นาโดและพุ่งออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

 

“ มันเป็นเรื่องจริง! พายุทรายกำลังออกมาจากมือของเขา!”

 

เจสันได้มองไปอย่างรวดเร็วและพูดขึ้น

 

“พายุทราย”

 

คล็อกโคไดล์นั้นได้พูดออกมาด้วยความตื่นเต้น

 

“ ใช่แล้ว,ก่อนหน้านี้ฉันได้ทดลองใช้พลังของฉันในการสร้างพายุทราย!”

 

เมื่อเทรนซุได้ยินคำพูดของคล็อกโคไดล์,เขาก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

 

ในตอนที่พายุทรายยังไม่สงบนั้น,เทรนซุและเพื่อนของเขาได้ไปเจอเข้ากับลูกเรือของคล็อกโคไดล์แม้ว่าพวกเขาจะมีปืนที่ดี,แต่พวกเขาก็ยังคงได้รับบาดเจ็บร้ายแรงเนื่องจากพายุทรายที่อยู่ๆก็โผล่ขึ้นมา,เพื่อนของเขานั้นต่างก็แยกย้ายกันหนีบางคนนั้นถูกโจมตีและสังหารโดยพวกโจร,พวกเขานั้นได้ถูกพายุทรายดูดเข้าไปแล้วไปได้พบกันอีกเลยจนถึงตอนนี้

 

“ฉันจะฆ่าแก!”

 

เทรนซุได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแล้วหยิบปืนของเขาขึ้นมา

 

เขาได้เติมกระสุนจนเต็มและเตรียมพร้อมที่จะเหนี่ยวไก,เขาได้จับจ้องไปที่เหยื่อของเขา

 

ภายในไม่กี่วินาที,ดวงตาของเทรนซุได้หดแคบลงและเฉียบแหลมราวกับดวงตาของนกอินทรี

 

ในขณะนั้นเอง,บรรยากาศของเขาก็ได้เปลี่ยนไปภาพลักษณ์ของเด็กที่โง่เง่าได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยภาพลักษณ์ของนักล่าที่มากประสบการณ์อย่างลึกลับ

 

ในตอนนั้นเอง,คล็อกโคไดล์ที่ยืนอยู่ในทะเลทรายก็เกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมาราวกับว่าเขากำลังถูกอสรพิษจ้องมองอยู่

 

“หนึ่งนัดหนึ่งชีวิต!”

 

ความโกรธนั้นประทุขึ้นมาอยู่เต็มอกของเทรนซุ,แต่เขานั้นยังคงสงบ

 

ดวงตาของเขานั้นได้ส่องประกายขึ้นมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ,และดูเหมือนว่าคล็อกโคไดล์ที่ยืนอยู่ห่างออกไปจากเขาในทะเลทรายนั้นดูเหมือนกำลังชัดขึ้นชัดขึ้นเรื่อย,แม้จะมีเหงื่อเต็มอยู่บนใบหน้าของเขาแต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังมองเห็นได้อย่างชัดเจน

 

ปากกระบอกปืนนั้นได้ชี้ไปหว่างคิ้วของคล็อกโคไดล์,ทันใดนั้นเองมือขวาของเขาก็ได้เหนี่ยวไกปืนออกไป

 

“ ระยะทางคือ 928 เมตร,ความเร็วลมต่ำ,ความกดอากาศต่ำ,ลมมาจากทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ!”

 

“ ปลายปืนยกขึ้นสามองศา,และหันไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ!”

 

“ ความน่าจะเป็นในการยิงคือ…”

 

“100%”

 

ในช่วงเวลานั้นเอง,เขาก็ได้คำนวณทุกอย่างออกมาอย่างรวดเร็วในใจของเขา,ข้อมูลทุกอย่างนั้นอยู่ในดวงตาของเทรนซุ,เขาไม่ลังเลใดๆและได้เหนี่ยวไกปืนออกไป

 

“ตาย!”

 

เสียงคำรามได้ดังขึ้นมาในใจของเขา

 

ควันสีฟ้าได้ลอยขึ้นมาพร้อมกับเสียงปืนที่ดังก้องอยู่ในทะเลทรายอย่างชัดเจน

 

“บูม!”

 

กระสุนได้พุ่งออกไปและฉีกอากาศออกมามันเป็นพลังที่เต็มไปด้วยความโกรธและหาตัวจับยากมันได้มุ่งหน้าเข้าไปหาคล็อกโคไดล์ด้วยความดุร้าย

 

กระแสลมนั้นถึงกับสั่นเล็กน้อยเมื่อกระสุนแล่นผ่านมันได้กระแทกเม็ดทรายที่ลอยอยู่ในอากาศ เล็กน้อยวิถีของมันนั้นได้เปลี่ยนไปจากนั้นก็ได้มีสายลมเบาๆพัดมา,แรงต้านของอากาศนั้นก็เพิ่มขึ้นมันทำให้กระสุนเริ่มเปลี่ยนมุมไปอย่างช้าๆ

 

กระสุนนั้นได้พุ่งออกมาจากในระยะที่ไกลและมาถึงเป้าหมาย,ปืนนั้นได้ยิงกระสุนออกมาถึง 2 นัด,การยิงนี้นั้นทั้งดุร้ายและเดือดดาล

 

“บูม!”

 

มันดูราวกับอุกกาบาต,คล็อกโคไดล์นั้นได้มองไปที่กระสุนนี้ด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง,กระสุนนั้นกำลังพุ่งเข้าหาตรงกึ่งกลางหว่างคิ้วของเขา

 

“อะไรนะ…”

 

ผลกระทบของมันนั้นน่าหวาดกลัวมาก,ตรงหว่างคิ้วของคล็อกโคไดล์นั้นได้เปิดออกแล้วตามมาด้วยดวงตาทั้งสองของเขา,จากนั้นก็เป็นจมูกและปากของเขา,และสุดท้ายมันก็ได้ระเบิดหัวของเขาจนกระจายไปทั่วในทรายที่กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า

 

มันคือการเฮดช็อตที่น่าทึ่ง!

 

พายุทรายที่ไร้การควบคุมบนอากาศนั้นได้แตกกระจายในทันที

 

เจสันนั้นเห็นผลของกระสุนนี้ได้อย่างชัดเจน

 

หลังจากเห็นว่ายิงโดนเป้าหมายแล้วนั้น,ทันใดนั้นเองใบหน้าของเทรนซุก็ได้กลายเป็นซีดเซียวพร้อมกับร่างที่กำลังสั่นของเขา

 

“ ช่างเป็นคนแข็งแกร่งจริงๆ,ในตอนนี้ฉันสามารถยิงเขาได้มากสุก็แค่สามครั้ง!”

 

“ โชคดีที่มันโดนเขา!”

 

เทรนซุนั้นมีความสุขมากเมื่อเขาเห็นหัวของคล็อกโคไดล์ระเบิด

 

ทักษะการยิงของเขานั้นแข็งแกร่งมาก,แต่การยิงในแต่ละครั้งนั้นก็ใช้แรงกายมากเช่นกันโดยเฉพาะพลังใจของเขา

 

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง,เม็ดทรายก็ได้กลับมารวมกันอีกครั้งและได้กลายเป็นหัวขึ้นมาตรงคอของคล็อกโคไดล์อีกครั้ง

 

ใช้เวลาไม่นาน,ใบหน้าของเขาก็ได้กลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิม,ดวงตาของเขานั้นดูดุร้ายมากเขาได้จ้องมองไปที่เทรนซุที่อยู่ตรงเกวียน

 

เจตนาฆ่านั้นฉายชัดออกมาจากดวงตาของคล็อกโคไดล์,การจ้องมองของเขานั้นมันทำให้เทรนซุรู้สึกตื่นตระหนก

 

“ เขายังไม่ตาย!”

 

“เป็นไปได้ยังไง? เขาเป็นสัตว์ประหลาดรึไง!”

 

ทันใดนั้นมือหนึ่งก็ได้ตบลงมาที่ไหล่ของเขา,ใบหน้านั้นก็ได้ปรากฏขึ้นมาข้างๆเขา

 

“ อย่ากลัวไปเลย,ผ่อนคลายเข้าไว้!”

 

โรแกนนั้นพยายามสงบสติอารมณ์ของเทรนซุ

 

“โรแกน?”

 

เมื่อคล็อกโคไดล์เห็นโรแกนอีกครั้ง,เขาก็ทั้งตกใจและโกรธ