S.P.P บทที่ 134: ความน่ากลัวของคล็อกโคไดล์!

 

ทันใดนั้นทรายใต้ฝ่าเท้าของเจสันก็ได้สั่นไหวและกลายเป็นงูยักษ์ตัวหนึ่งที่ได้ม้วนตัวขึ้นมาตามขาของเขา

 

เพียงพริบตาเดียว,เจสันก็ได้ถูกพันธนาการเอาไว้

 

“ ฉันจะให้นายได้รู้ว่ามันร้ายแรงแค่ไหนในการดูถูกพลังผลปีศาจของฉัน!”

 

ทรายได้ควบแน่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว,และร่างของคล็อกโคไดล์ก็ได้กลับมาอยู่ในสภาพปกติ

 

คล็อกโคไดล์ได้เดินไปข้างหน้า,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ขยับมือขวาของเขามันได้มีดาบทรายขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

 

“ พี่ใหญ่เจสัน!”

 

ห่างออกไป,เทรนซุนั้นเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาอย่างชัดเจน

 

ทรายนั้นได้บิดตัวจนกลายเป็นเชือกและทันใดนั้นเองมันก็ได้ลามไปถึงตรงคอของเจสัน,มันทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป

 

ทรายนั้นนุ่มก็จริง,แต่ด้วยการควบคุมของคล็อกโคไดล์นั้นมันจึงแข็งยิ่งกว่าเหล็กซะอีก,ในตอนนี้เจสันไม่สามารถทำอะไรได้เลย

 

“ แย่ซะแล้วสิ!”

 

แม้แต่โรแกนก็ยังรู้สึกกังวล

 

ระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นมากถึงหนึ่งกิโลมันยากมากที่จะไปช่วยเหลือเขา,เพียงพริบตาเดียวเจสันก็ได้ประสบเข้ากับปัญหาใหญ่ซะแล้ว

 

“ นายลืมไปแล้วงั้นหรอว่าที่นี่มันคือที่ของฉัน!”

 

“ คล็อกโคไดล์นะเป็นคนที่แข็งแกร่งในท้องทะเล,แต่ในทะเลทรายนะเขาจะโหดร้ายและอันตรายยิ่งกว่าในท้องทะเล!”

 

เสียงเบาๆได้ฟังเข้ามาในหูของเจสัน,ดาบทรายขนาดใหญ่ของคล็อกโคไดล์นั้นกำลังมุ่งเป้ามาที่คอของเจสัน,ในตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของเขานั้นได้ถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยทราย

 

ในมังงะคล็อกโคไดล์นั้นแข็งแกร่ง,แต่ก็มีน้อยคนมากที่คิดว่าเขาแข็งแกร่ง,เขานั้นแข็งแกร่งมากโดยเฉพาะในทะเลทรายความแข็งแกร่งของเขานั้นมันมหาศาลมาก

 

“ปล่อยฉัน!”

 

เมื่อเจสันรับรู้ได้ถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา,เขาก็ได้เกร็งกล้ามเนื้อของเขาพร้อมกับแสดงสีหน้าที่ดุร้ายออกมา

 

แน่นอนว่าทรายที่พันธนาการเขาเอาไว้นั้นถึงกับสั่นไหว,แต่เขาก็ยังทำไม่สำเร็จทรายนั้นได้พันธนาการตัวเขาแน่นยิ่งกว่าเดิมซะอีก

 

“ เทรนซุใช้ปืนของนายอีกครั้ง!”

 

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

 

“อะไรนะ?”

 

ภายใต้ความตึงเครียด,เทรนซุนั้นได้ยินคำพูดของโรแกนไม่ค่อยชัดเจน

 

“ ใช้ปืนของนายระเบิดหัวของเขาซะ!” โรแกนได้ตะโกนออกมาอีกครั้ง

 

แม้แต่ลุงก็ยังรู้สึกกังวล

 

เทรนซุที่ได้ยินคำพูดของโรแกน,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หยิบปืนไรเฟิลของเขาขึ้นมาในทันที

 

เขาได้คำนวณทุกๆสิ่งในเสี้ยววินาที

 

ในตอนนี้,เขาได้ยกปืนขึ้นมาด้วยความสงบและความกล้าหาญ

 

จากนั้นเขาก็ได้เหนี่ยวไกออกไปด้วยแววตาที่ดุร้าย

 

“ ความน่าจะเป็นในการยิงคือ…”

 

“100%!”

 

ในเวลาเดียวกันนั้นเองข้อมูลต่างๆก็ได้ปรากฏขึ้นมาในจิตใจของเขา,เทรนซุนั้นก็ได้ยิงออกไปอย่างไปไม่ลังเล

 

“บูม!”

 

เสียงปืนได้ดังขึ้น,เสียงปืนนั้นได้ดังกึกก้องไปทั่วทะเลทราย

 

เมื่อได้ยินเสียงนี้,คล็อกโคไดล์นั้นก็รู้สึกตกตะลึงในทันที,แม้แต่ร่างกายของเจสันก็ยังสั่น

 

ในเวลานี้ที่เขากำลังเผชิญหน้ากับคล็อกโคไดล์นั้น,ทุกส่วนใต้คอของเขานั้นได้ถูกปกคลุมไปด้วยทรายมีแค่หัวของเขาเท่านั้นที่กำลังจะสัมผัสเข้ากับดาบทรายของคล็อกโคไดล์,มันอยู่ห่างจากเขาประมาณสามนิ้ว

 

ในตอนนี้ดาบทรายนั้นก็กำลังจะมาถึงคอของเขาแล้ว

 

และในตอนนั้นเองเจสันก็ได้หลับตาลง

 

ก่อนหน้านี้เขาได้เห็นหัวของคล็อกโคไดล์ระเบิดมาก่อน

 

ดุร้ายและทรงพลัง,เพียงนัดเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะระเบิดหัวของคล็อกโคไดล์

 

เม็ดทรายนั้นได้แตกกระจายไปทั่ว,พร้อมกับทรายที่พันธนาการร่างกายของเจสันที่หายไป      ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้ส่งเสียงคำรามขึ้นมาและฉีกตัวออกมาจากทรายที่เคยพันธนาการตัวเขา,และก้าวออกไปข้างหน้า

 

หลังจากนั้น,เขาก็ได้กำหมัดของเขาและเล็งไปที่หน้าอกของคล็อกโคไดล์

 

“ เสริมแกร่งร้อยเท่า! แหลกไปซะ!”

 

เจสันนั้นดูดุร้ายมากราวกับเสือที่กำลังลงมาจากเนินเขาพร้อมกับส่งเสียงคำรามต่ำออกมา

 

“บูม!”

 

ร่างกายของคล็อกโคไดล์นั้นได้สั่นและระเบิดออกในทันที

 

ทรายนั้นได้ถูกดึงดูดด้วยพลังที่มองไม่เห็น,และได้ลอยไปรวมตัวกันที่ข้างหลังอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นครู่หนึ่งมันก็ได้รวมตัวกันและกลับมาเป็นคล็อกโคไดล์

 

“เด็กนั้น!”

 

เป็นครั้งแรกที่คล็อกโคไดล์ได้เห็นดวงตาที่เคร่งขรึมของเทรนซุ

 

การยิงในครั้งนี้มันทำให้เทรนซุอ่อนล้า,เขาได้หอบหายใจออกมาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลอยู่บนหน้าผากของเขา

 

“นายโอเคไหม?”

 

เมื่อได้เห็นท่าทางของเทรนซุ,โรแกนก็สามารถรู้ได้ในทันทีว่าการยิงที่ทรงพลังนี้นั้นคงจะกินพลังกายและกลังของเขาสูงมาก

 

มิฉะนั้น,ปืนไรเฟิลธรรมดาๆนี้มันจะแม่นยำและแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง

 

“ นายไปพักเถอะ!”

 

“ การยิงของนายมันคงจะทำได้แค่รบกวนเขาเล็กน้อย,มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำร้ายเขา!”

 

โรแกนได้ลุกขึ้นยืนและกระโดออกไปจากเกวียน,เขาได้พรมน้ำลงบนดาบหยวนหงและเอาน้ำที่เหลือเอาไว้ที่เอวของเขา

 

“ ถ้าไม่มีน้ำก็คงไม่มีทางที่จะเอาชนะเขาได้!”

 

โรแกนได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบาและเดินออกไปข้างหน้า,เพียงครู่เดียวเขาก็ได้หายตัวไปจากตรงนั้น

 

“น้ำงั้นหรอ?”

 

เทรนซุนั้นได้หอบหายใจออกมาอย่างหนัก,และเปิดตาของเขาขึ้นมาอย่างยากลำบาก

 

เพียงไม่กี่นาที,โรแกนก็ได้มาถึงยังตำแหน่งของเจสันแล้ว

 

เมื่อมาถึง,เขาก็ได้มองไปที่ชายร่างใหญ่และเห็นเหงื่อบนหน้าผากของเขา,ดวงตาของโรแกนนั้นได้หดตัวลงเล็กน้อย

 

เขารู้ว่าเจสันนั้นคงจะรู้สึกกดดันมากเมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับคล็อกโคไดล์,โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานั้นถ้าเทรนซุไม่ได้เข้ามาแทรกละก็เขาก็คงจะตายไปแล้วในตอนนี้

 

“ โรแกน,เจสัน!”

 

นัยน์ตาของคล็อกโคไดล์นั้นได้หดลงเล็กน้อย

 

เขาได้จ้องมองไปที่ชายทั้งสองคนและยิ้มออกมา

 

“ ถ้าอยู่บนทะเล,ฉันอาจจะกลัวพวกนายนะ!”

 

“ แต่นายลืมไปแล้วงั้นหรอ,ว่าที่นี่มันคือที่ของฉัน!”

 

ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความดุร้ายและความน่าหวาดกลัว

 

“ ในที่นี่,ฉันคือเทพแห่งทะเลทราย!”

 

ทันใดนั้น,คล็อกโคไดล์ก็ได้เปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นทราย,พื้นดินใต้ฝ่าเท้าเขานั้นถึงกับสั่นสะเทือน,พร้อมกับทรายที่ได้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า

 

ในเวลาไม่นาน,ทรายสีทองที่อยู่เบื้องหน้าของโรแกนและเจสันก็ได้ควบแน่นขึ้นพร้อมกับสายลมที่ได้โหมกระหน่ำเข้ามา

 

“ พวกนายไม่สามารถทำอะไรในที่ของฉันได้!”

 

“ เมื่อฉันฆ่าพวกนายเสร็จ,ค่าหัวของฉันก็จะเพิ่มขึ้นเป็นร้อยล้านเบรีอย่างแน่นอน!”

 

ทรายของคล็อกโคไดล์นั้นได้สั่นสะเทือนไปทั่วทะเลทราย,หลังจากที่เขาพูดจบนั้นเม็ดทรายนับไม่ถ้วนก็ได้ถูกดึงดูดเข้ามาโดยเขามันได้พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,และก่อตัวเป็นม่านทรายที่หนาแน่น

 

ในพริบตาเดียว,ทรายเหล่านั้นก็ได้ครอบคลุมไปถึงหนึ่งร้อยเมตร,และมันก็ได้ปิดล้อมโรแกนเอาไว้อย่างสมบูรณ์

 

“ อันตรายแล้วพี่ใหญ่เจสัน,โรแกนกำลังตกอยู่ในอันตราย!”

 

เมื่อเห็นฉากนี้,เทรนซุนั้นรู้สึกกังวลมาก