S.P.P บทที่ 138: อาชญากรโลก?

 

หลังจากพูดจบ,คล็อกโคไดล์ก็เห็นว่าเทรนซุนั้นดูโกรธมาก,แต่เขานั้นก็สามารถละกดข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ได้

 

คล็อกโคไดล์นั้นไม่ได้เจตนาฆ่าเพื่อนของเขา,แต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังไม่สามารถยอมรับได้

 

“ นายมันเป็นคนที่น่าขยะแขยง!”

 

เทรนซุนั้นได้กระชับปืนในมือแน่น

 

“ นายคิดจะสู้กับฉันงั้นหรอ?,พวกเขาคงไม่อยากเห็นนายตายหรอกนะ!”

 

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวเยาะเย้ยออกมา

 

“ คล็อกโคไดล์,มันจะมากเกินไปแล้ว!”

 

เจสันได้ตะโกนขึ้นมา

 

“หุบปาก!”

 

ก่อนที่สถานการณ์จะบานปลาย,เสียงที่เย็นชาก็ได้ดังขึ้นมา

 

มันไม่ใช่เสียงที่ดังลั่นแต่มันกลับดังก้องเข้าไปในหูของทุกคน,มันทำให้พวกเขาต่างก็รู้สึกตกใจ

 

“กัปตัน!”

 

ใบหน้าของเจสันนั้นซีดและเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

 

เทรนซุได้มองไปที่เจสัน,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้นิ่งเงียบไป,เขาได้ก้มศีรษะของเขาและบรรจุกระสุนปืนอย่างเงียบๆ

 

คล็อกโคไดล์ที่นั่งอยู่ถัดจากโรแกนนั้น,เขาได้มองมาที่โรแกนที่กำลังนั่งหลับตาอยู่,ในแววตาของเขานั้นมันมีความกรู้สึกตกใจอยู่เล็กน้อย

 

เสียงของเขานั้นมันไม่ใช่เสียงที่ดังอะไรเลย,แต่มันกับเหมือนเสียงระเบิดที่มาดังอยู่ข้างๆหูของเขาได้

 

‘ชายคนนี้ลึกลับมาก,รวมถึงชายร่างใหญ่นี้และเด็กอีกคนที่ถือปืนอยู่นั้นก็เหมือนกัน! ‘

 

‘เขาต้องเป็นตัวตนที่ไม่ธรรมดาแน่!’

 

เห็นได้ชัดจากสายตาของโรแกนว่าเขานั้นเป็นคนที่จริงจังมาก,มันทำให้คล็อกโคไดล์นั้นเริ่มคิดสิ่งต่างๆขึ้นมาในใจของเขา

 

เขาไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับชายคนนี้เลย,เขารู้จักแค่ชื่อและค่าหัวของเขา,แต่ในเรื่องที่ว่าเขาเป็นใครมีภูมิหลังแบบไหนและมีความสามารถอะไรนั้นมันยังคงไม่ชัดเจน

 

เกวียนนั้นได้เคลื่อนไหวไปข้างหน้าอย่างเงียบๆในทะเลทราย,และเมื่อถึงเวลากลางคืนลุงก็ได้หยุดลง

 

“ ตอนนี้ก็มืดแล้ว,ในทะเลทรายนั้นเวลากลางคืนเป็นอะไรที่อันตรายมาก,เพราะฉะนั้นเราจะพักผ่อนและเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้ตอนเช้า!”

 

เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของลุง,ทุกคนก็ได้ลงมาจากเกวียน

 

“ เทรนซุ,ตามฉันมา!”

 

เจสันได้ตะโกนขึ้นมา,เทรนซุนั้นก็ได้เดินตามเขาไปอย่างใกล้ชิด

 

ทั้งสองได้เดินมาที่ด้านหลังของเกวียนอีกคันและดึงม่านขึ้น

 

“ รูจลงมาพักผ่อนได้แล้ว,เราจะเดินทางกันต่อในวันพรุ่งนี้!”

 

เจสันนั้นดูใจดีมากเมื่อพูดกับรูจ

 

รูจค่อยๆก้าวออกมาพร้อมกับเจ้านายตัวน้อย,จากนั้นเทรนซุก็ได้ช่วยพยุมเธอในตอนที่เธอก้าวลงมาจากเกวียนแล้วเดินมาที่กองไฟที่โรแกนและคล็อกโคไดล์ได้จุดขึ้นมา

 

รอบกองไฟ,คล็อกโคไดล์ได้มองไปที่รูจ,ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความงุนงง

 

‘คนที่อยู่ในเกวียนอีกคันคือคนท้องงั้นหรอ?’

 

‘พวกเขากำลังทำอะไรกันแน่เนี่ย?’

 

‘มีบางอย่างผิดปกติ!’

 

ในตอนที่รูจปรากฏตัวขึ้นมานั้น,ดวงตาของเขาก็ได้จ้องมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างพินิจเขารู้สึกคุ้นหน้าเธอ

 

‘เธอมีค่าหัว,แต่ฉันลืมค่าหัวของเธอ,แต่ฉันแน่ใจว่าฉันจำไม่ผิด!’

 

“ เทรนซุ,ไปเอาน้ำบนเกวียนลงมาหน่อย”

 

เสียงของเจสันได้ดังขึ้นมาพร้อมกับเทรนซุที่วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

 

“ กัปตัน,เทรนซุเป็นเด็กที่ไม่เลวเลยนะเราน่าจะลองเอาเขาไปกับเราด้วยในภายหลัง!”

 

เจสันพูดออกมาในขณะที่เขากำลังเดินมาที่กองไฟ

 

“ เขายังมีสิ่งที่ต้องทำ,แล้วก็อย่าไปยุ่งกับเขานายไม่ได้เป็นอะไรกับเขา”

 

เจสันได้แตะไปที่หัวของเขา,เขารู้สึกเขินเล็กน้อย,และเขาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีก

 

เทรนซุได้วิ่งกลับมาและเอาน้ำให้กับทุกคน,แต่เมื่อเขามาถึงตรงหน้าของคล็อกโคไดล์ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

 

“ ทำไมนายไม่อยากให้น้ำฉันงั้นหรอ?,ไอ้เด็กน้อย”

 

คล็อกโคไดล์นั้นได้พูดเยาะเย้ยออกมาอีกครั้ง

 

“ นายนั้นหละที่เด็ก!”

 

ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้,เทรนซุนั้นได้โยนขวดน้ำไปที่ใบหน้าของคล็อกโคไดล์

 

คล็อกโคไดล์ได้ยิ้มและรับน้ำเอาไว้อย่างทันท่วงที่

 

ทุกคนนั้นได้เริ่มพูดคุยกันรอบกองไฟ

 

“ พี่สะใภ้,คุณรู้สึกอะไรไหมตอนผ่านเส้นทางที่เป็นหลุมเป็นบ่อ”

 

โรแกนได้ถามออกมาอย่างแผ่วเบา

 

“ ก็ปกติดี,แต่เมื่อกี้เธอกำลังสู้อยู่งั้นหรอ?” รูจได้ถามกลับ

 

“ มันไม่ได้ร้ายแรงอะไรมากนัก,ไม่ต้องกังวลหรอก” โรแกนได้พยักหน้าแล้วตอบกลับ

 

“ ฉันมั่นใจได้ในความแข็งแกร่งของเธอ,เพราะแม้แต่พลเรือเอกก็ยังไม่สามารถเอาชนะเธอได้เลย!”

 

รูจได้พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม,จากนั้นเธอก็ได้มองไปที่คล็อกโคไดล์และเทรนซุ,จากนั้นเธอก็ได้ถามขึ้นมาว่า

 

“ พวกเขาเป็นพรรคพวกใหม่งั้นหรอ?”

 

“ใช่คนหนึ่ง,ส่วนอีกคนไม่ใช่”

 

“ นี่คือเทรนซุ,เขาเป็นนักแม่นปืนที่เก่งมาก,ทักษะการยิงของเขานั้นสุดยอดมาก!” เจสันได้พูดออกมาเสียงดัง “ เราไปเจอเขาระหว่างทาง,ก็เลยช่วยเขามาหน่ะ!”

 

ส่วนคล็อกโคไดล์นั้นโรแกนก็ได้เป็นคนพูดแนะนำให้รูจฟัง

 

“ ส่วนเขาคนนี้ชื่อคล็อกโคไดล์,เขาเป็นโจรสลัด!”

 

“ โจรสลัดงั้นหรอ?”

 

รูจได้แสดงให้เห็นถึงความประหลาดใจและจ้องไปที่คล็อกโคไดล์

 

ก่อนหน้านี่นั้นเธอรู้ว่าโรแกนนั้นได้เจอกับโจรสลัด,แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปมากนัก,และเธอก็รู้ว่าโรแกนได้จัดการกับพวกเขาไปแล้ว

 

คล็อกโคไดล์ได้จ้องมองไปที่รูจ,เขานั้นกำลังฟังในสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกันอยู่

 

เขาเพิ่งเข้าร่วมกับพวกเขา,ดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะรู้ถึงความแข็งแกร่งของพวกเขาและตัวตนของพวกเขา

 

ตอนนี้เขาได้ยินคำพูดเพียงไม่กี่คำเท่านั้น,เห็นได้ชัดว่าเธอนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมามากนัก,แต่เขาก็ได้จับใจความบางอย่างได้

 

“ พลเรือเอก?”

 

‘ ผู้หญิงคนนี้พูดถึงพลเรือเอกของกองทัพเรือ,แถมเธอยังบอกอีกว่าเธอมั่นใจในความแข็งแกร่งของพวกเขา,พวกเขาเคยปะทะกับพลเรือเอกมาก่อนงั้นหรอ? ‘

 

‘แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน’

 

คล็อกโคไดล์รู้สึกตกใจมาก,พลังของพลเรือเอกนั้นชัดเจนว่ามันเป็นความแข็งแกร่งระดับสูงสุดของกองทัพเรือและในโลกใบนี้,และจากสิ่งที่พวกเขาพูดออกมานั้นดูเหมือนว่าพวกเขาจะเคยเผชิญหน้ากับพลเรือเอกมาแล้ว,แม้แต่ตัวเขาเองนั้นก็ยังไม่มีความกล้าพอที่จะไปยืนตรงหน้าของพลเรือเอกเลยด้วยซ้ำ

 

‘พวกนี้มันเป็นใครกันแน่!?’

 

“ เจสันนายแข็งแกร่งมาก,แต่ทักษะของนายมันแย่มาก!”

 

“ ใช่กัปตัน,ฉันหน่ะแข็งแรงตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กแล้ว,ไม่มีใครเคยสอนอะไรฉันเลย,ฉันทำทุกอย่างด้วยตัวของฉันเอง” เจสันได้ยิ้มและพูดออกมา

 

“ พรุ่งนี้ฉันจะสอนวิชาหมัดและวิชาต่างๆให้กับนาย!” โรแกนได้พูดขึ้นมา

 

“จริงงั้นหรอ?,คุณจะสอนวิชาพิสดารเหมือนในครั้งที่แล้วให้กับฉันงั้นหรอ,ฉันฝึกฝนวิชานั้นทุกวันเลย,มันทำให้ฉันรู้สึกแข็งแกร่งขึ้น!” เจสันดูมีความสุขมาก

 

“ ในคราวนี้ฉันจะสอน 18 ฝ่ามือพิชิตมังกรให้กับนาย!”

 

“ มันเป็นวิชาหมัด!”

 

โรแกนได้หันไปกล่าวกับเจสัน

 

เจสันนั้นไม่เข้าใจว่าวิชาศิลปะการต่อสู้นี้นั้นคืออะไร,แต่เขารู้แค่ว่าถ้าเขาเรียนรู้มันละก็เขาก็จะแข็งแกร่งขึ้น

 

“ เจสัน,กัปตันจะสอนศิลปะการต่อสู้ให้นายงั้นหรอ?” เทรนซุได้ถามออกมาด้วยความสงสัย

 

“ กัปตันหน่ะแข็งแกร่งมาก,และเขาก็มีความรู้ที่กว้างขวางอีกด้วย!” เจสันได้หันไปหาเทรนซุและพูดกับเขา

 

โรแกนที่ได้ยินในสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกัน,เขานั้นไม่สามารถช่วยอะไรได้ได้แต่ส่ายศีรษะของเขา

 

ในเวลานี้,เจสันได้นั่งอยู่กับเทรนซุและบอกเล่าเกี่ยวกับประโยชน์ในการเข้าร่วมกับพวกเขา

 

ทันใดนั้นไฟก็ได้ปะทุและลุกขึ้นมา

 

ในตอนนั้นเองเสียงของคล็อกโคไดล์ก็ได้ดังขึ้นมา,ดูเหมือนว่าเขาจะจริงจังมาก

 

“พวกนายเป็นใครกันแน่?”

 

“ พวกนายไม่มีธงโจรสลัดและก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นพวกกองทัพเรือ!”

 

โรแกนได้เลิกคิ้วของเขาขึ้นและหัวเราะออกมา

 

“ อย่างที่นายเห็น,พวกเราเป็นอาชญากรโลก!”

 

“ อาชญากรโลก?!”