S.P.P บทที่ 145: การพัฒนาของผลทราย!

 

ดอกไม้ได้พลิ้วไหวไปตามสายลม,แสงแดดยามเช้าได้ส่องผ่านช่องว่างระหว่างผ้าม่านและตกกระทบลงมาบนร่างของเจสัน

 

 

 

แสงแดดที่ส่องสว่างลงมานั้นทำให้เขาลืมตาตื่นขึ้นมา

 

 

 

“ เช้าแล้วงั้นหรอ?”

 

 

 

เจสันได้ขยี้ตาของเขา,เขานั้นยังรู้สึกง่วงอยู่เล็กน้อยเขาจึงหลับตาลงและหลับอีกครั้ง

 

 

 

เมื่อเขาได้ยินเสียงนกร้อง,เจสันก็ได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างสมบูรณ์

 

 

 

“อืมม!”

 

 

 

เจสันรู้สึกดีมาก,ตอนนอนบนเรือเขาไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเลย

 

 

 

“ ฉันหวังว่ากัปตันจะพักแบบนี้บ่อยๆนะ,ฮ่าฮ่า!”

 

 

 

เจสันได้ยืนขึ้นมาแล้วเปิดม่าน,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้เห็นร่างสามร่างที่อยู่ตรงลานบ้าน

 

 

 

“ คล็อกโคไดล์,เทรนซุแล้วก็กัปตัน!”

 

 

 

“พวกเขากำลังทำอะไรกัน?”

 

 

 

เขาเต็มไปด้วยความสงสัย,เขาได้เปิดหน้าต่างออกและฟังการสนทนากันของพวกเขา

 

 

 

“ เทรนซุ,การยิงของนายนั้นแม่นยำมากแต่พลังใจของนายมันอ่อนแอเกินไปซึ่งหมายความว่าจิตใจของนายมันอ่อนแอ,นอกจากนี้มันยังแสดงให้เห็นว่าความแข็งแกร่งทางร่างกายของนายมันยังไม่เพียงพอหากนายต้องการแล่นเรือ!”

 

 

 

นี่คือเสียงของโรแกน

 

 

 

“ งั้นคุณโรแกน,ผมควรจะทำยังไงดี?”

 

 

 

เทรนซุและโรแกนนั้นอายุเท่ากัน,แต่ที่เทรนซุเรียกเขาว่า “ คุณ ” นั้นก็เป็นเพราะความเคารพ

 

 

 

“ นายต้องมุ่งเน้นไปที่ความแข็งแกร่งและความอดทนของร่างกายมันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก,หลังจากนี้ไปนายต้องไปฝึกร่างกายกับเจสัน!”

 

 

 

“ คล็อกโคไดล์,ด้วยความแข็งแกร่งทางร่างกายของนายที่ยังไม่เพียงพอนายเองก็ต้องไปฝึกร่างกายกับเจสันเหมือนกันในอนาคต!”

 

 

 

โรแกนได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบา

 

 

 

เจสันนั้นเป็นคนที่มีพลังของสัญชาตญาณตามธรรมชาติ

 

 

 

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขามีพละกำลังที่สุดยอดโดยที่ไม่ต้องมีการฝึกฝนที่เป็นระบบใดๆ

 

 

 

“ นอกจากนี้,เทรนซุถ้านายต้องการเปลี่ยนปืนของนาย,นายต้องเปลี่ยนชีวิตของตัวนายเองให้ได้ก่อน,มันจะทำให้นายรู้สึกดีขึ้นด้วยปืนใหม่และชีวิตใหม่!”

 

 

 

เทรนซุพยักหน้า,แม้ว่าเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องทำ

 

 

 

จากความเข้าใจของเขา,เขาคงต้องลืมเรื่องในอดีตทั้งหมด,เขาจะไม่จดจำอดีตและก้าวเดินต่อไปข้างหน้า

 

 

 

“ ส่วนนายคล็อกโคไดล์..”

 

 

 

โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมา

 

 

 

ความสามารถของคล็อกโคไดล์นั้นมันทำให้เขาคิดมากกว่าเจสันและเทรนซุซะอีก

 

 

 

เมื่อเห็นเจสันที่กำลังมองอยู่ที่หน้าต่าง,โรแกนก็ได้เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ในทันที

 

 

 

“นายหลับสบายดีงั้นสินะ?,ลงมาฝึกเทรนซุได้แล้ว!”

 

 

 

เจสันได้เกาหัวของเขาแล้วรีบใส่เสื้อผ้าแล้วเดินลงบันไดมา

 

 

 

หลังจากนั้นโรแกนก็ได้เรียกคล็อกโคไดล์ให้มาหาเขา

 

 

 

“ ด้วยพลังของนายมันทำให้มีอะไรหลายๆอย่างที่นายต้องทำเพื่อพัฒนาตัวเอง!”

 

 

 

“ฮืม!” คล็อกโคไดล์ได้มองไปที่โรแกนด้วยความสับสน

 

 

 

ในความเป็นจริงเขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นมันได้มาถึงคอขวดแล้ว,ซึ่งมันทำให้มันยากที่จะพัฒนามันขึ้นไปอีกขั้น

 

 

 

“ เพื่อพัฒนาพลังผลปีศาจของนาย,ฉันมีกฎที่ให้นายทำตามแต่ก่อนอื่นนายต้องพัฒนาความสามารถของนายก่อน!”

 

 

 

“ ผลทรายของนายนั้นมีความสามารถในการผุกร่อน,แตกหัก,และการควบคุมทรายและถ้าศักยภาพของนายสูงขึ้นนายจะสามารถแตะและใช้ความสามารถกับทุกอย่างได้โดยตรง!”

 

 

 

“ ก่อนอื่นเพื่อพัฒนาทักษะของนาย…”

 

 

 

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้โรแกนก็ได้หยุดพูดไปชั่วขณะพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ปรากฏยิ้มแปลกๆขึ้นมา

 

 

 

“นายเคยคิดที่จะเอาน้ำเต้ามาไว้ที่หลังของนายไหม?”

 

 

 

“น้ำเต้า!” (lol กาอาระ XD)

 

 

 

คล็อกโคไดล์ได้มองไปที่โรแกนอย่างงๆ

 

 

 

“ ใช่,น้ำเต้านายสามารถบีบอัดทรายให้ไปอยู่ภายในได้,ดังนั้นแม้ว่านายจะอยู่กลางทะเลนายก็ยังมีทรายจำนวนนับไม่ถ้วนเอาไว้ใช้ได้!”

 

 

 

“ แถมทรายพวกนั้นยังสามารถปกป้องนายและสร้างกำแพงที่มองไม่เห็นได้อีกด้วย,ด้วยวิธีนี้แม้แต่ผู้ที่ใช้ฮาคิก็ยังยากที่จะทำลายการป้องกันของนายได้!”

 

 

 

“ ลองคิดดูสิเมื่อไหร่ก็ตามที่พวกนั้นโจมตีมาทรายในน้ำเต้าที่อยู่ข้างหลังนายก็จะออกมาปกป้องนาย!”

 

 

 

ดวงตาของคล็อกโคไดล์นั้นได้เปล่งประกายขึ้นมา,แต่เขาก็ยังไม่เห็นด้วยกับน้ำเต้าที่โรแกนพูดถึง

 

 

 

เขาสูง 2.53 เมตร,นอกจากนี้เขายังมีใบหน้าที่หยาบกร้านถ้ามีน้ำเต้าอยู่ที่หลังเขามันจะไม่ตลกใช่มั้ย?,ทุกคนต้องหัวเราเยาะเขาแน่

 

 

 

“ ยังมีอะไรอีกไหม?”

 

 

 

อย่างไรก็ตาม,คำแนะนำของโรแกนนั้นก็ดีมากจริงๆเขาจึงถามออกไป

 

 

 

“มันก็ยังมีเรื่องทักษะต่างๆของนายอีกเช่นความสามารถในการผุกร่อนและทำให้แห้งเหือดของนาย,นายลองจินตนาการดูสิว่าการโจมตีของนายมันจะทรงพลังขนาดไหน?”

 

 

 

“ ทันทีที่ทรายผุกร่อนสิ่งต่างๆที่ถูกสัมผัสมันก็จะกลายเป็นทรายและขอบเขตในการควบคุมของนายก็จะกว้างขึ้นและกว้างขึ้นไปอีก,ชะตากรรมของศัตรูที่อยู่ในทรายของนายนั้นสามารถจินตนาการได้เลยว่ามันจะจบลงแบบไหน!”

 

 

 

“ ตัวอย่างเช่นถ้านายสามารถหาวิธีใช้ทรายเพื่อกลบฝังศัตรูได้ในคราวเดียวเช่นการใช้ทรายจำนวนมากให้ก่อตัวเป็นน้ำตก,ศัตรูของนายก็จะหายใจไม่ออกและในวินาทีสุดท้ายนายก็ยังสามารถใช้ความสามารถในการผุกร่อนและแห้งเหือดของนายได้อีกด้วย!”

 

 

 

โรแกนยิ้มแล้วพูดออกมาอย่างช้าๆ

 

 

 

“ฟังดูดีนะ,นายมีชื่อดีๆสำหรับท่านี้ไหม?”

 

 

 

ดวงตาของคล็อกโคไดล์ได้เปล่งประกายขึ้นมา,กล่าวได้ว่าทักษะดังกล่าวนั้นมันน่าหวากกลัวมาก,หากเขาสามารถพัฒนามันได้ละก็พลังโจมตีและการป้องกันของเขานั้นก็จะเพิ่มสูงขึ้นไปอีกระดับ

 

 

 

“พิธีศพพายุทราย!”

 

 

 

โรแกนได้พูดออกมาด้วยความสุขที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาของเขา

 

 

 

โรแกนนั้นมีความสุขมากที่ได้ผลักดันการพัฒนาของคล็อกโคไดล์,แม้ในตอนนี้เขาจะเป็นผู้ใช้พลังผลปีศาจที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้วแต่เมื่อไหร่ที่เขาได้ฝึกฝนมากยิ่งขึ้นเขาก็จะกลายเป็นโล่ที่ไม่แตกหัก

 

 

 

“ ในความคิดของฉัน,การพัฒนาพลังผลปีศาจของนายนั้นจะต้องใช้จินตนาการของนายให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้,และมุ่งแน่นไปที่การเปลี่ยนแปลงรูปร่างและลักษณะของเม็ดทราย”

 

 

 

โรแกนได้กล่าวแนวทางการพัฒนาของเรื่องนารูโตะออกมา

 

 

 

“ รูปร่าง,กับลักษณะงั้นหรอ?”

 

 

 

คล็อกโคไดล์กล่าวขึ้นมาอย่างสงสัย

 

 

 

“ตัวอย่างเช่นการเปลี่ยนทรายของนายให้กลายเป็นยักษ์,พายุทราย,ดาบทรายและทั้งทักษะอื่นๆของนายให้กลายเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง!”

 

 

 

“ หรือถ้านายสามารถรวมพวกมันทั้งหมดเข้าด้วยกันได้ละก็..,นายลองจินตนาการดูสิว่ามันจะทรงพลังมากขนาดไหน?”

 

 

 

เมื่อได้ยินคำพูดของโรแกน,คล็อกโคไดล์ก็รู้สึกทึ่งมาก

 

 

 

ถ้าหากเขาสามารถไปถึงระดับนั้นได้ละก็ความแข็งแกร่งของเขานั้นจะต้องแข็งแกร่งขึ้นไปอีกมาก,และมันจะต้องเหนือกว่าพลเรือเอกอย่างแน่นอน

 

 

 

ในตอนนี้มันอาจจะเป็นแค่ความฝัน,แต่ใครจะไปรู้ละจริงไหม

 

 

 

“ ขอบคุณมาก,กัปตัน!”

 

 

 

คล็อกโคไดล์ด้กล่าวขอบคุณโรแกนออกมาอย่างหนักแน่นและเคร่งขรึม