S.P.P บทที่ 148: ใกล้แล้ว?

 

 

การเปลี่ยนแปลงของชี่นั้นทำให้โรแกนมีความสุขมาก

 

 

 

ด้วยวิธีนี้เมื่อไหร่ที่เขาได้เผชิญหน้ากับผู้ใช้พลังผลไม้ปีศาจเขาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไป,ด้วยมันเขาจะสามารถจัดการกับพวกเขาได้

 

 

 

ยิ่งไปกว่านั้น,พลังโจมตีของโรแกนนั้นก็เพิ่มขึ้นมามากเช่นกัน

 

 

 

“ ในตอนนี้ถ้าได้หลอมรวมกับผู้เชี่ยวชาญดาบซักคนละก็,พลังของฉันนั้นจะต้องเพิ่มขึ้นไปอีกมากแน่”

 

 

 

ดวงตาของโรแกนนั้นได้เปล่งประกายขึ้นมา,เขากำลังตั้งตารอ

 

 

 

ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน,เขานั้นหลอมรวมกับนักดาบธรรมดาจากโลกศิลปะการต่อสู้มาตลอดถึงแม้ว่าผู้คนเหล่านั้นจะมีทักษะที่แข็งแกร่ง,แต่พวกเขาก็ยังมีข้อจำกัดทางด้านศักยภาพทางด้านร่างกายอยู่,ในโลกที่โจรสลัดปกครองทุกอย่างแบบนี้นั้นพลังของนักดาบธรรมดาทั่วไปนั้นมันยังไม่พอ

 

 

 

ในตอนนี้โรแกนนั้นมีแผนมากมายในใจของเขา

 

 

 

“มีจ้าวแห่งยุทธภพหลายคนที่เป็นนักดาบและแต่ละคนก็เป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด”

 

 

 

“ ยกตัวอย่างเช่นหลีเสี่ยวเหยา,มิฮอว์ค(มันถือว่าเป็นจ้าวยุทธภพไมวะ),เฉินหนาน, เสี่ยวเอี้ยน,และฉินหยู!” (ส่วนใหญ่เป็นตัวละครจากนิยายจีนหลายๆตัวมีแปลไทยยกตัวอย่างเช่นเสี่ยวเอี้ยนตัวนี่ไม่ได้มีแค่นิยายมังงะก็มีลามไปยันหนัง Doupo Cangqiongไปหาอ่านกันได้)

 

 

 

บุคคลเหล่านี้นั้นราคาของพวกเขานั้นจะต้องเหนือความคาดหมายของโรแกนอย่างแน่นอน

 

 

 

และในตอนนี้โรแกนก็ได้ประสบกับปัญหาที่เคยเป็นมาอีกครั้ง

 

 

 

“ ฉันไม่มีเงินมากพอ!”

 

 

 

โรแกนได้ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น,เขารู้สึกทำอะไรไม่ถูก

 

 

 

ในตอนที่เขาอัญเชิญปู่ยามะออกมานั้นมันทำให้เขาเสียเงินทั้งหมดไป,เขาสามารถจินตนาการได้ในทันทีเลยว่าราคาของคนพวกนั้นมันจะต้องเหนือกว่าที่เขาเคยได้เจอมา

 

 

 

“ เราต้องประหยัดเงินให้มากขึ้น!”

 

 

 

โรแกนได้ตัดสินใจที่จะเตรียมพร้อมสำหรับอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น

 

 

 

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง,เขาก็ได้มองไปที่เจสันและคนอื่นๆแล้วพูดออกมาว่า

 

 

 

“ หลังจากฝึกมาหนึ่งเดือนพวกนายรู้สึกยังไงบ้าง?”

 

 

 

“ กัปตัน,ในตอนนี้ฉันแข้งแกร่งขึ้นมามากฉันสามารถเสริมแกร่งได้เป็นร้อยๆเท่า!”

 

 

 

เจสันยกแขนของเขาขึ้นมาและพูดออกมาด้วยความมั่นใจ

 

 

 

โรแกนนั้นรู้ว่าสิ่งที่เจสันพูดมานั้นเป็นความจริง

 

 

 

“ กัปตันฉันรู้สึกว่าพลังของฉันเพิ่มขึ้นมาเยอะมาก!”

 

 

 

เทรนซุได้พูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

 

 

 

โรแกนพยักหน้าแล้วมองไปที่คล็อกคไดล์

 

 

 

“ ฉันได้ศึกษาเกี่ยวรูปร่าและลักษณะอย่างละเอียดและฉันก็เริ่มนำมันมาประยุกต์กับพลังของฉันแล้ว”

 

 

 

“ ตอนนี้ฉันแข็งแกร่งขึ้นแล้วแต่ฉันไม่รู้ว่าฉันแข็งแกร่งมากขนาดไหน!”

 

 

 

คล็อกโคไดล์นั้นดูค่อนข้างจะสับสน

 

 

 

เมื่อเขาได้ยินคำพูดของคล็อกโคไดล์,โรแกนก็ได้ยกยิ้มขึ้น

 

 

 

ตั้งแต่ที่เขาได้ให้คำแนะนำไปในวันนั้น,เขาก็ได้เห็นความคืบหน้าของผู้ชายคนนี้มาตลอด

 

 

 

“ ดีมาก,ความก้าวหน้าของพวกนายทั้งสามคนนั้นยอดเยี่ยมมาก”

 

 

 

เขามองไปที่ทั้งสามคนและพูดออกมาว่า

 

 

 

“ ในตอนนี้ฉันจะสอนพวกนายถึงพลังของสิ่งที่ฉันเพิ่งลองไปเมื่อกี้,มันจะทำให้พวกนายก้าวไปอีกระดับหนึ่ง”

 

 

 

แม้ว่าชี่นั้นจะด้อยกว่าฮาคิในด้านของการจัดการกับผู้ใช้พลังผลปีศาจแต่มันมีข้อดีที่ดีกว่าอย่างชัดเจน

 

 

 

เมื่อมีพลังชี่ความแข็งแกร่งของคนผู้นั้นก็จะเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน,มันมีผลอย่างมากต่อปฏิกิริยาตอบสนองและความแข็งแรงของร่างกาย

 

 

 

“จริงงั้นหรอ?”

 

 

 

เจสันนั้นดูตื่นเต้นมาก

 

 

 

คล็อกโคไดล์ได้มองไปที่โรแกน,เขาไม่ได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะใจดีมากขนาดนี้พลังในการจัดการกับผู้ใช้พลังผลปีศาจนั้นมีค่าและไม่ธรรมดาอย่างเห็นได้ชัด,พวกเขานั้นจำเป็นต้องเรียนรู้มันจริงๆ

 

 

 

“แน่นอน!” โรแกนยิ้มขึ้นมา “ เทรนซุ,นายมีพลังกายแย่ที่สุดดังนั้นหลังจากที่ฉันสอนนายไปแล้วนายจะต้องฝึกฝนอย่างหนัก,เข้าใจไหม?”

 

 

 

“ รับทราบ,กัปตัน!”

 

 

 

เทรนซุนั้นรู้สึกตื่นเต้นมาก

 

 

 

โรแกนได้ใช้เวลา 7 วันในการสอนเจสันและพรรคพวกของเขาถึงวิธีการระบุจุดชีพจรลมปราณและอีกสามวันในการสอนพวกเขาถึงพลังต้นกำเนิด

 

 

 

ทั้งสามคนนั้นมีบุคลิกที่แตกต่างกันและแน่นอนว่าคุณภาพทางกายภาพของพวกเขานั้นก็แตกต่างกันเช่นกัน,ข้อดีที่แท้จริงของวิชาพวกนี้นั้นคือมันทำให้พวกเขามีศักยภาพที่สูงขึ้น

 

 

 

สำหรับวิชาที่เขาสร้างขึ้นมาเองนั้นมันเหมาะสำหรับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น,ด้วยเหตุนี้เองมันจึงไม่เหมาะกับคนอื่น

 

 

 

เหล่าคนที่แข็งแกร่งในโลกแห่งโจรสลัดนั้นกำลังฝึกฝนอยู่ภายใต้แรงกดดันที่หนักหน่วง,ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะเอาชนะพวกเขาให้ได้,การฝึกฝนของโรแกนนั้นนับว่ายอดเยี่ยมมาก

 

 

 

หลังจากสอนทักษะวิชาต่างๆให้พวกเขาเสร็จแล้วนั้น,โรแกนก็ได้เรียกให้พวกเขามารวมตัวกันอีกครั้ง

 

 

 

“ ตอนนี้ฉันมีภารกิจสำคัญให้พวกนายทำ”

 

 

 

“มันคืออะไร?”

 

 

 

ทั้งสามต่างก็สงสัย

 

 

 

“ เราไม่มีเงิน,ดังนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกนายทั้งสามคนจะต้องออกไปข้างนอกและหาเงิน!”

 

 

 

โรแกนได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

 

 

“เงิน?”

 

 

 

ชายทั้งสามได้หันมามองหน้ากัน,พวกเขานั้นดูงงงวยมาก

 

 

 

“ ใช่,เราต้องการมันมากพวกนายสามารถเลือกวิธีการเองได้เลยแต่พวกนายไม่ได้รับอนุญาตให้ทำสิ่งที่ไม่ดี”

 

 

 

เมื่อเห็นการแสดงออกที่งงๆของพวกเขา,โรแกนก็ได้ตะโกนขึ้นมาในทันที

 

 

 

“ เจสัน,นายไม่ต้องการแข็งแกร่งแล้วงั้นหรอ?,คล็อกโคไดล์,นายไม่ต้องการให้พลังผลปีศาจของนายแข็งแกร่งขึ้นแล้วใช่ไหม?,และนายเทรนซุ,นายไม่ต้องการเป็นนักแม่นปืนที่เก่งกาจอีกแล้วงั้นหรอ?”

 

 

 

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา,ดวงตาของพวกเขาก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาในทันที

 

 

 

“ ไป,ไม่ว่านายจะทำอะไรไปหาเงินมาให้ฉัน!”

 

 

 

โรแกนได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

 

 

 

เจสันและเทรนซุได้กระพริบตาของพวกเขาแต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา,พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพวกเขานั้นต้องมาหาเงิน

 

 

 

แววตาของคล็อกโคไดล์นั้นได้ส่องประกายขึ้นมา,เขาได้เอาซิการ์ออกมาจากปากและพ่นควันออกมา

 

 

 

“ กัปตัน,คุณจะรังเกียจไหมถ้าเราเลือกเส้นทางที่ดำมืดอย่างการฆ่าคนรวย?”

 

 

 

“ปล้น?” เจสันและเทรนซุได้มองไปที่คล็อกโคไดล์ด้วยท่าทางแปลกๆ

 

 

 

“ ฉันพูดกับพวกนายให้ไปทำในสิ่งที่ต้องการ,สิ่งเดียวที่คุณไม่อนุญาตให้ทำนั้นก็คือการทำอันตรายต่อคนธรรมดาทั่วไป!”

 

 

 

โรแกนได้ยกยิ้มของเขาขึ้น

 

 

 

คล็อกโคไดล์นั้นฉลาดมาก,แม้แต่เขาเองก็เห็นด้วยกับความคิดของเขาหากว่าพวกเขาต้องการรวบรวมเงินอย่างรวดเร็วนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจำเป็นต้องปล้นผู้ที่มีเงินและฆ่าคนเลว

 

 

 

“ ถ้าเป็นอย่างงั้น,คุณสามารถไว้ใจฉันได้เลย!”

 

 

 

คล็อกโคไดล์ได้พยักหน้าและหมุนตัวเดินจากไป

 

 

 

เจสันและเทรนซุนั้นก็เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาต้องทำแล้ว,ดวงตาของพวกเขานั้นได้สดใสขึ้นมาในทันที,พวกเขาโบกมือลาโรแกนแล้วเดินจากไป

 

 

 

“ โอ้,คราวนี้ฉันไม่จำเป็นต้องลงมือเองเลย,พรรคพวกของฉันนี่พึ่งพาได้จริงๆ”

 

 

 

โรแกนได้ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

 

 

 

ในอลาบัสต้านั้นทั้งสามคนนับว่าแข็งแกร่งที่สุดแล้ว,เขาเชื่อว่าไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้

 

 

 

“ เจสันไปไหนงั้นหรอ?”

 

 

 

ในเวลานี้รูจนั้นท้องใหญ่มาก,เธอได้เดินออกมาด้วยความช่วยเหลือของเจ้านายตัวน้อย

 

 

 

ท้องของเธอนั้นได้มาถึงขีดจำกัดแล้ว,ในเวลานี้เธอกำลังเดินออกมาอย่างช้าๆโรแกนนั้นสังเกตเห็นเธอได้ในทันที

 

 

 

“ ฉันส่งเขาไปทำภารกิจน่ะ”

 

 

 

“คุณรู้สึกยังไงบ้าง?”

 

 

 

“ฉันคิดว่าอีกประมาณสองสามวัน,เด็กน้อยคนนี้ก็คงจะได้ออกมาลืมตาดูโลกแล้ว”

 

 

 

ดวงตาของรูจนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นของคนเป็นแม่

 

 

 

“ เดี๋ยวฉันจะไปหาคนมาทำคลอดให้เอง” โรแกนได้พยักหน้า

 

 

 

นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด,โรแกนนั้นต้องระวังตัวเป็นอย่างมาก

 

 

 

“ ขอโทษสำหรับปัญหาทุกอย่างนะโรแกน!” รูจได้พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

 

 

 

“ มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องรับผิดชอบ”

 

 

 

โรแกนได้ยิ้มออกมาและพารูจไปที่สวน,ในระหว่างทางเดินนั้นเขาก็เล่าเรื่องราวที่น่าสนใจให้เธอฟังไปตลอดทาง

 

 

 

เอสตัวน้อยนั้นกำลังจะออกมาลืมตาดูโลกแล้ว,ดังนั้นโรแกนจึงให้ความสนใจกับทุกรายละเอียด