S.P.D: บทที่ 168: ลูกเรือฝึกหัด

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com

ก่อนที่พวกเขาจะแล่นเรือออกไปนั้นเองมันก็ได้มีคนหกคนวิ่งออกมาจากท่าเรือพร้อมกับตะโกนออกมา

 

” รอเดี๋ยว!”

 

”รอพวกเราด้วย!”

 

ชายทั้งหกนั้นกําลังวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนและเป้าหมายของพวกเขานั้นก็คือรูทดราก้อน

 

เจสันนั้นได้บังคับให้รูทดราก้อนหยุดลง

 

“เยี่ยม!”

 

ทั้งหกคนนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดังในตอนนี้พวกเขาดูมีความสุขมาก

 

“ พวกนายเป็นใคร?”

 

เจสันได้ถามออกมา

 

ในเวลานั้นเองคล็อกโคไดล์ที่อยู่ตรงดาดฟ้าเรือนั้นได้มองลงไปที่พวกเขา

 

” พวกแกกําลังทําอะไร?”

 

คนพวกนี้นั้นคืออดีตลูกเรือของคล็อกโคไดล์

 

“ กัปตัน อย่าทิ้งพวกเราไปอีกเลย พวกเรารอคุณมานาน แล้วและในที่สุดพวกเราก็เจอคุณในวันนี้ให้พวกเราออกเรือไปกับคุณด้วยได้โปรด!”

 

ชายทั้งหกนั้นได้ขอร้องออกมาอย่างขมขื่น

 

“ แล้วพวกที่เหลือละหายไปไหน?”

 

คล็อกโคไดล์ได้พ่นควันออกมาพร้อมกับกล่าวถามพวกเขา

 

“พวกเขา…”

 

ทั้งหกคนนั้นได้หันหน้ามามองหน้ากันและก้มศีรษะลง ดูเหมือนว่าจะมีแค่พวกเขาทั้งหกคนเท่านั้นที่ยังคงรอคล็อกโคไดล์อยู่ที่ท่าเรือ

 

“ ทําไมพวกแกไม่ไปกับพวกนั้น?”

 

คล็อกโคไดล์ได้ถามออกมาอีกครั้ง

 

“ พวกเราต้องการติดตามคุณ เราต้องการเดินทางไปกับคุณ กัปตัน!”

 

พวกเขาได้ตอบด้วยเสียงที่ทุ่มต่ำ

 

คล็อกโคล์นั้นไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยสักคําเขากําลังคิดถึงความทรงจําในอดีตดูเหมือนว่าเขานั้นจะยังมีความรู้สึกบางอย่างอยู่

 

เขายังคงจมอยู่ในความคิดของเขา ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หันไปหาโรแกน โรแกนนั้นได้พยักหน้าให้กับคล็อกโคไดล์

 

“ เจสันย้อนกลับไปที่ท่าเรือแล้วให้พวกนั้นขึ้นมา!” 

 

คล็อกโคไดล์ได้พูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา

 

“คล็อกโคไดล์ นายนี้ใจดีจริงๆนะ!”

 

เจสันนั้นรู้สึกประหลาดใจในคําพูดของคล็อกโคไดล์มาก

 

พวกเขาทั้งหกคนมีเนื้อตัวที่มอมแมมพร้อมกับเสื้อผ้าสกปรก เพียงเห็นแค่แวบเดียวก็สามารถรู้ได้เลยว่าพวกเขานั้นต้องผ่านช่วงเวลาที่ยากลําบากมามากมาย และนี้ก็คงเป็นเหตุผลสําคัญที่ทําให้พวกเขาต้องการกลับมาเป็นลูกเรือของคล็อกโคไดล์

 

“ ดีจริงๆ ขอบคุณกัปตัน!”

 

เมื่อพวกเขาได้ยินคําพูดของคล็อกโคไดล์พวกเขาก็ดูตื่นเต้นมากและวิ่งไปที่เรือทันที

 

เจสันนั้นก็ได้จอดเรือและให้คนทั้งหกนั้นปืนขึ้นมาในทันที

 

“ ฉันไม่ใช่กัปตันของพวกแกอีกต่อไปแล้ว!”

 

คล็อกโคไดล์ได้จ้องไปที่อดีตลูกเรือของเขาและพูดออกมาอย่างแผ่วเบา

 

เมื่อได้ยินคําพูดของคล็อกโคไดล์ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปในทันที  พวกเขาได้มองไปที่คล็อกโคไดล์อย่างกังวลใจ

 

“ นี่คือกัปตันคนใหม่ของพวกแก!”

 

คล็อกโคไดล์นั้นได้พูดต่อพร้อมกับชี้ไปที่โรแกน

 

“ผู้ชายคนนี้มัน..?”

 

พวกเขานั้นได้หันไปที่มองโรแกนและพวกเขาก็พบว่าโรแกนนั้นเป็นหนึ่งในคนที่พวกเขาเจอที่ทะเลทราย มันทําให้พวกเขาช็อคมาก

 

“ พวกแกไปที่ห้องบังคับการเรือและซ่อมแซมส่วนที่เสียหายซะ!”

 

“ ตอนที่พวกแกอยู่บนเรือลํานี้ พวกแกจะไม่มีสิทธิ์พัก”

 

“ จากนี้ไปพวกแกคือลูกเรือฝึกหัดบนเรือลํานี้!”

 

พวกเขาได้หันมามองหน้ากันและพูดออกมาว่า “ ลูกเรือฝึกหัดงั้นหรอ?”

 

พวกเขานั้นไม่ใช่คนที่อ่อนแอแต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังถูกจัดให้เป็นลูกเรือฝึกหัดบนเรือลํานี้

 

“ พวกแกได้ยินที่ฉันพูดไหม! ไปทํางานของพวกแกได้แล้ว!”

 

การแสดงออกของคล็อกโคไดล์นั้นเย็นชามาก

 

น้ำเสียงที่เย็นชาของเขานั้นมันทําให้ทั้งหกรู้สึกกลัว พวกเขาได้แยกย้ายไปทํางานอย่างรวดเร็ว

 

ด้วยเหตุนี้เองบนรูทดราก้อนก็ได้มีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาอีกหกคน

 

รูทดราก้อนนั้นได้แล่นออกไปที่ท้องทะเล

 

สามวันต่อมา ทุกคนในกลุ่มนั้นต่างก็คุ้นเคยกันมากขึ้นและพวกเขาก็ได้ฝึกฝนด้วยกัน

 

“ กัปตัน เรามีปัญหาแล้ว!”

 

ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้เดินเข้ามาด้วยท่าทางงุนงง

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

คล็อกโคไดล์ได้ถามออกไปด้วยความกังวล

 

“ นายกําลังหมายถึงเกาะลี้ลับงั้นสินะ?”

 

โรแกนได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบา

 

“ ใช่ ดูสิล็อกโพสนี้มันชี้ขึ้นไปที่ท้องฟ้า ฉันคิดว่ามันน่าจะฟัง!”

 

เจสันนั้นได้เอาล็อกโพสให้โรแกนดู

 

ดวงตาของโรแกนนั้นได้เปล่งประกายขึ้นมาและส่ายหัว “ ล็อกโพสนี้ไม่ได้เป็นอะไรมันยังปกติดีอยู่แต่เป้าหมายต่อไปของเราคือเกาะที่ตั้งอยู่บนท้องฟ้า”

 

“ เกาะบนท้องฟ้า !?”

 

คล็อกโคไดล์นั้นกําลังรู้สึกสงสัย

 

“ มีเกาะอยู่บนท้องฟ้าด้วยงั้นหรอ?”

 

เทรนซุนั้นได้ถามออกมาด้วยความสงสัย

 

“ใช่ แต่..”

 

ดูเหมือนว่าโรแกนนั้นต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างออกมาแต่เขาก็ได้ตัดจบไป

 

“ เราไปไม่ได้!”

 

เกาะลอยฟ้านั้นมีอยู่จริงแต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะขึ้นไปบนนั้นในเรื่องดั้งเดิมนั้นกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางนั้นสามารถขึ้นไปได้ด้วยน็อคอัพสตรีม แต่สําหรับในเวลานี้นั้นมันไม่มีการปรากฏขึ้นมาของน็อคอัพสตรีมแม้แต่น้อยแม้ว่าเขาจะสามารถรอจนมันปรากฏขึ้นมาได้แต่มันก็ยังไม่แน่นอนอยู่ดีใครจะไปรู้ว่าพวกเขานั้นต้องรอนานขนาดไหน?

 

“ แล้วเราจะเอายังไงต่อดี,แล้วเราจะไปที่หมู่เกาะชาบอน ได้ยังไงถ้าเราไม่ไปที่เกาะแห่งฟ้า?”

 

เจสันได้กล่าวถามออกมา

 

“ ไปที่มีอคทาวน์แล้วไปล็อกเป้าหมายใหม่ที่นั้น!”

 

ดวงตาของโรแกนนั้นเต็มไปด้วยความลึกลับ

 

เอาเข้าจริงแล้วเขาก็ไม่อยากจะปฏิเสธที่จะไปที่เกาะแห่งขุมทองซึ่งมีซากปรักหักพังของทองคํามากมาย ทองคําเหล่านั้นมันสามารถแลกเปลี่ยนเป็น “เงินเบรี” กับระบบได้ หากเขาได้รับทองคําพวกนั้นมาละก็วิญญาณดวงต่อไปที่เขาจะได้ครอบครองนั้นจะต้องทรงพลังจนยากจะหยั่งถึงอย่างแน่นอน!

 

เจสัได้มองมาที่โรแกนและพยักหน้า

 

รูทดราก้อนนั้นยังคงแล่นต่อไป ทุกคนบนเรือนั้นต่างก็ฝึกวิชากันต่อไป

 

เจสันที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือนั้นได้แสดงท่าทางแปลกๆ ออกมาร่างของเขานั้นกําลังสั่นในขณะนี้เขากําลังฝึกวิชาปัญญามังกรคชสาร

 

ส่วนคล็อกโคไดล์นั้นเขากําลังนั่งสมาธิพร้อมกับชีที่กําลังไหลเวียนอย่างรวดเร็วภายในร่างกายของเขา

 

ส่วนโรแกนนั้นในตอนนี้ในที่สุดเขาก็สามารถเปิดจุดชีพจรลมปราณได้ 363 จุดแล้วอีกเพียงนิดเดียวเขาก็จะถึงจุดสูงสุดของมันแล้ว

 

หลังจากนั้นเขาก็ได้จ้องมองไปที่คนอื่นๆและได้นั่งสมาธิต่อในทันที

 

“ในตอนนี้ฉันได้คัดลอกวิชาหกรูปแบบมาจากนัมเบอร์ 3 เรียบร้อยแล้ว!”

 

“ฉันได้รับมันเกือบครบแล้วขาดแต่ดัชนีพิฆาต!”

 

“ แต่ช่างมันเถอะแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ท้ายที่สุดแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับความสามารถทางร่างกายและมันก็คือวิชาที่ฉันขโมยมาได้ในระหว่างการต่อสู้!”

 

อาจกล่าวได้ว่าวิชาหกรูปแบบนั้นเป็นวิชาที่ทรงพลังมาก เหล่าพวกผู้มีอํานาจนั้นพวกเขาต่างก็สามารถแข็งแกร่งกว่าคนส่วนใหญ่ในโลกได้โดยใช้วิชาหกรูปแบบ วิชานี้ นั้นมันเป็นวิชาระดับสูงของกองทัพเรือยิ่งถ้าใช้ร่วมกับฮาคแล้วละก็มันจะคงจะยากลําบากมากในการเผชิญหน้ากับพวกเขา

 

ในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนั้นมันเป็นเรื่องยากลําบากที่เดียวในการจัดการกับคนของรัฐบาลโลกพวกนั้น แต่เขาก็ทํามันสําเร็จจนได้โรแกนนั้นคิดว่าพวกเขานั้นไม่สามารถใช้วิชาหกรูปแบบได้ดีนัก

 

คนที่แข็งแกร่งนั้นพวกเขาจะใช้วิชาหกรูปแบบในรูปแบบที่แตกต่างหรือก็คือการก้าวข้ามขีดจํากัดของวิชา

 

“ ฉันจะถ่ายทอดวิชาพวกนี้ให้กับพวกเขาพลังของเจสันนั้นน่าทึ่งมากอยู่แล้ว และด้วยวิชานี้มันเขาจะไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้!”

 

โรแกนนั้นไม่ใช่คนตระหนี่ เขาเป็นคนใจกว้างต่อพรรคพวกของเขามาก ในขณะที่เขากําลังจมอยู่ในความคิดของตัวเองอยู่นั้น ลูกเรือฝึกหัดคนหนึ่งที่อยู่ตรงหัวเรือนั้นก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก 

 

“ กัปตัน แย่แล้วข้างหน้ามีเรือรบของกองทัพเรือ!”

 

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ลูกเรือทุกคนก็ได้ลืมตาและมองไปที่เรือรบในทันที

 

“วิ้วว!”

 

ทันใดนั้นเองเสียงแหวกอากาศอันแหลมคมก็ได้ดังขึ้นมากลางอากาศ

 

ในตอนที่พวกเขาเงยหน้าขึ้นไปมองนั้นพวกเขาก็ได้ เห็นลําแสงสีดํากําลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขา

 

“ พระเจ้า ไม่มีปืนใหญ่แต่…”

 

เจสันได้เงยหน้าขึ้นและพูดออกมาว่า “ บัดซบ!”

 

ในตอนที่เขากําลังสบถออกมานั้นทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงกับเสียงระเบิดอันหนักหน่วงที่ดังมาจากฟากฟ้า

 

“ พระเจ้า ที่ฉันกําลังดูอะไรอยู่เนี่ย คนกําลังขว้างกระสุนปืนใหญ่พวกนั้นด้วยมือเปล่าเนี่ยนะ!”

 

เทรนซุได้พูดออกมาพร้อมกับความตกใจที่อยู่ในแววตาของเขา เขาได้มองไปที่เรือรบด้วยความตะลึงงัน

ดูซีรีย์ ฟรีได้ที่ series-max.com