S.P.D: บทที่ 169: มังกี้ ดี. การ์ป!

 

เมื่อได้ยินคําพูดของเทรนซุผู้คนบนดาดฟ้าเรือนั้นก็ดูจะไม่เชื่อเพราะมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แต่ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้มองออกไปที่เบื้องหน้าของพวกเขา

 

“บูม!”

 

ในเวลานี้กระสุนปืนใหญ่นั้นได้ตกลงไปที่ก้นทะเลและระเบิดออกมามันทําให้เรื่อรูทดราก้อนนั้นสั่นไหว

 

“ เร็วเข้าเตรียมตัวให้พร้อมสําหรับการต่อสู้ครั้งใหญ่!” 

 

ลูกเรือฝึกหัดนั้นได้ตะโกนและวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ 

 

โรแกนและลูกเรือของเขานั้นได้เดินไปที่หัวเรือ พวกเขาได้มองไปที่เรือรบที่กําลังเข้ามาหาพวกเขาที่หัวเรือของเรือรบลํานั้นมีร่างสูงที่สวมหมวกหัวสุนัขยืนอยู่ เขากําลังข ว้างกระสุนปืนใหญ่สีดําด้วยมือเปล่าของเขามาซ้ําแล้วซ้ําเล่า

 

ตามมาด้วยเสียงฉีกอากาศ

 

“วิ้วว!”

 

ในเวลานั้นเองกระสุนปืนใหญ่อีกสองนัดก็ได้ถูกขว้างมาจากความว่างเปล่าและพุ่งตรงเข้ามาหาพวกเขา

 

“ พระเจ้าเรื่องจริงหรอเนี่ย?”

 

เจสันนั้นรู้สึกตกตะลึงมาก

 

เจสันนั้นมีร่างกายที่แข็งแกร่งและเต็มเปี่ยมไปด้วยพละกําลังอันมหาศาลแต่สิ่งนั้นมันก็ยังเป็นเรื่องยากสําหรับเขาที่จะทํามันได้เขาไม่เคยแม้แต่ที่จะคิดทํามัน ความแข็ง แกร่งของเขานั้นมันไม่ใช่แค่เรื่องของพละกําลังแต่มันรวมไปถึงการควบคุมของเขาด้วยถ้าเป็นเขาละก็กระสุนปืนใหญ่พวกนั้นคงระเบิดตั้งแต่เขาจับมันแล้ว

 

“ เขาทํามันได้ยังไงกัน?”

 

ในพริบตาเดียวกระสุนปืนใหญ่พวกนั้นก็ได้มาถึงตรงหน้าของรูทดราก้อน

 

รูม่านตาของโรแกนนั้นได้หดตัวลงเขาได้งอเข่าแล้วกระโดดขึ้นไปกลางอากาศ

 

“บัตโตจุสสี!” (เทคนิคการวาดดาบ)

 

“ยูซซซ!”

 

ดาบของเขานั้นได้พุ่งตรงไปที่กระสุนปืนใหญ่พวกนั้น

 

กระสุนปืนใหญ่ทั้งสองที่กําลังพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงนั้นถูกตัดขาดในทันทีและตกไปที่ด้านข้างของเรือ

 

“บูม!”

 

กระสุนปืนใหญ่นั้นได้ระเบิดออกมาพร้อมกับน้ําทะเลที่สาดกระเซ็นขึ้นมา

 

“ ฮ่าฮ่าเฉันมั่นใจแล้วว่าเขาแข็งแกร่ง!”

 

เสียงหัวเราะได้ดังขึ้นมาจากทิศทางของเรือรบ

 

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะนั้นการแสดงออกของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

 

“การ์ป!”

 

เขาได้ตะโกนและพูดชื่อของอีกฝ่ายออกมา

 

คนที่สวมหัวสุนัขบนหัวเรือนั้นก็คือ มังกี้ ดี. การ์ป พลเรือโทของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือเขามีรูปร่างที่สูงใหญ่และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ตัวของเขานั้นเต็มไปด้วยแรงกดดันที่ไร้ที่สิ้นสุด

 

โรแกนนั้นไม่คิดเลยว่าเขาจะได้มาเจอชายคนนี้ในที่แห่งนี่ สิ่งที่ทําให้เขาโกรธมากก็คือเป้าหมายที่ชัดเจนของชายคนนี้ มันคือการทําลายเขาและกลุ่มของเขา

 

“ อย่าคิดที่จะหนีละไอหนู นายหนีฉันไม่พ้นหรอก!”

 

การ์ปได้พูดออกมาพร้อมกับเรือรบของเขาที่แล่นเข้ามาใกล้กับเรือของโรแกนมากยิ่งขึ้น

 

“ กัปตัน เราพร้อมสู้แล้ว!”

 

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาพร้อมกับจระเข้บนไหล่ของ เขาที่ร้องคํารามออกมาและเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นทราย

 

“ ไม่ต้องรีบร้อน รอดูอีกฝ่ายก่อน!”

 

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบาและมองไปที่การ์ป

 

เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนลูกเรือทุกคนต่างก็รู้สึกตกตะลึงในทันที

 

ตอนนี้ศัตรูของพวกเขานั้นคือทหารเรือมันเป็นอะไรที่ชัดเจนมาก อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังคงเชื่อฟังโรแกนและไม่ได้ลงมือทําอะไรออกไป

 

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เรือรบนั้นก็อยู่ห่างจากรูทดราก้อนเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น

 

ด้วยการสังเกตอย่างใกล้ชิดโรแกนก็ได้รู้ว่าการ์ปนั้นอายุน้อยกว่าในอนิเมะมาก การ์ปตรงหน้าเขานั้นเป็นแค่ชายวัยกลางคนที่มีผมสีดําเขายืนอยู่บนหัวเรือของเขาอย่างสงบพร้อมกับปลดปล่อยแรงกดดันออกมา

 

เขาดูราวกับภูเขาที่กําลังพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างองอาจ

 

“ ไอหนู ฉันตามหาตัวนายมานานแล้ว อยู่คุยกับฉันก่อนได้ไหม?”

 

การ์ปได้กระโดดลงมาจากเรือรบมาที่รูทดราก้อน

 

ในเวลาเดียวกันเหล่าทหารเรือบนเรือรบนั้นต่างก็กระโดดลงมาและมองไปที่โรแกนและลูกเรือของเขาด้วยความกังวล

 

“ พลเรือโทการ์ป พวกนั้นเป็นอาชญากรโลกนะครับ!”

 

ทหารเรือที่อยู่ด้านหลังการปนั้นได้ตะโกนขึ้นมาด้วยเสียงเป็นกังวล

 

แน่นอนว่าเขานั้นรู้สึกกังวลมาก เพราะว่าเขานั้นกําลังอยู่ตรงหน้าของชายที่มอบความพ่ายแพ้ให้กับคิซารุ

 

ร่างของทหารเรือหนุ่มคนนั้นกําลังสั่นเทา  ชายหนุ่มตรง หน้าเขานั้นเป็นชายหนุ่มที่โหดร้ายที่สุด

 

“ เก็บดาบของพวกนายได้แล้ว!”

 

โรแกนได้มองไปที่ลูกเรือของเขาและสั่งพวกเขาด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา

 

ลูกเรือทั้งหมดของเขานั้นต่างก็รู้สึกตกตะลึง พวกเขานั้นได้หันมามองหน้ากันก่อนที่พวกเขาจะยัดดาบกลับลงไปในผัก

 

พลเรือโทการ์ปนั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งมากในสายตาของโจรสลัด

 

“ ฮ่าฮ่า กัปตันตัวน้อยของพวกนายกล้าที่จะเผชิญหน้ากับฉันด้วยตัวคนเดียว!”

 

การ์ปได้หัวเราะออกมาเสียงดัง

 

“ พลเรือโทการ์ป คุณรู้ไหมว่าคุณอาจจะต้องมีการสูญเสียถ้าเกิดคิดที่จะไล่ตามฉัน?”

 

โรแกนได้ถามออกมาอย่างแผ่วเบา

 

” แล้วคุณจะเอาไงต่อ?”

 

เมื่อได้ยินคําถามนั้นการแสดงออกของการ์ปนั้นก็ได้เปลี่ยนไปพร้อมกับความสงสัย

 

“ ฉันจะจับกุมนาย!”

 

เมื่อเขาพูดจบเหล่าทหารเรือที่อยู่ข้างหลังเขาและเหล่าลูกเรือที่ยู่ข้างหลังของโรแกนก็ได้ยกอาวุธขึ้นมาอีกครั้ง

 

ภายในเวลาไม่นาน บรรยากาศโดยรอบนั้นก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความตึงเครียดทั่วทั้งเรือ

 

“งั้นหรอ?”

 

โรแกนได้ยักไหล่ของเขาพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่ดุร้าย

 

“ มันอาจจะยากหน่อยนะ!”

 

“ใครจะไปรู้ละจริงไหม?”

 

น้ําเสียงของการ์ปนั้นสบายๆมาก แต่การแสดงออกของเขานั้นกลับเย็นชา

 

“ นายจะมากับพวกเราโดยดีไหม ฉันไม่อยากฆ่านาย”

 

“อืมมม?” โรแกนนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย

 

“ การที่ได้นายเข้าไปอยู่ในกองทัพเรือและการได้ช่วยภรรยาของโรเจอร์ไปพร้อมๆกันนั้นมันคงจะเป็นเรื่องที่ดีมาก!”

 

“ ฉันพึ่งสู้กับคนของพวกมังกรฟ้ามา”

 

“ นายพึ่งไปสร้างเรื่องมางั้นหรอ!”

 

น้ําเสียงของเขาได้เปลี่ยนไปและกลายเป็นจริงจัง

 

“ นายมันเป็นพวกมีปัญหาเหมือนกับหมอนั้น…”

 

เมื่อได้ยินคําพูดของเขาการแสดงออกของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย

 

“ มันทําให้ฉันลังเลว่าจะจับกุมนายหรือปล่อยนายไปดี”

 

โรแกนนั้นรู้สึกสับสนเล็กน้อยในตอนที่เขาเห็นใบหน้าที่ซับซ้อนของการ์ปมันทําให้จิตใจของเขาสั่นไหว

 

การ์ปและโรเจอร์นั้นพวกเขามีความสัมพันธ์ที่เป็นทั้งมิตร และศัตรู แต่จุดยืนของพวกเขานั้นมันต่างกันเกินไป มันก็คล้ายๆกับลูฟี่และสโมคเกอร์ในเนื้อเรื่องดั้งเดิม

 

อาจกล่าวได้ว่าถ้าไม่มีเรื่องของจุดยืนของพวกเขา พวกเขาก็คงจะเป็นเพื่อนสนิทกันไปแล้ว

 

“ เอาล่ะ!”

 

โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมา

 

“ ถ้าคุณไม่ทํามันในตอนนี้ คุณก็จะไม่ได้ทํามันอีกแล้วในโลกใหม่!”

 

“ และมันจะกลายเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่สําหรับคุณ!”

 

เมื่อได้ยินอย่างงั้นการ์ปก็รู้สึกอารมณ์เสียในทันที

 

“คุณการ์ป! เขาเป็นอาชญากรโลกและต้นกําเนิดของเขา นั้นมันก็น่าหวาดกลัวมาก!”

 

ทหารเรือที่อยู่ข้างหลังเขานั้นพวกเขาได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

 

อย่าปล่อยคนที่หลงผิดคนนี้ให้หนีไปได้

 

“ เอางงั้นสินะ!”

 

ทันใดนั้นดวงตาของการ์ปก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาเขาได้กํามือหมดของเขา

 

ในตอนนี้หัวใจของโรแกนนั้นกําลังสั่นไหว

 

ดวงตาของเขานั้นได้เปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมกับโทโมเอะทั้งสามที่หมุนวนอย่างรวดเร็ว

 

ไม่ถึงหนึ่งนาที กําปั้นของการ์ปก็ได้พุ่งตรงเข้ามาที่ใบหน้าของเขา

 

“โซล!”

 

ร่างของโรแกนนั้นได้กระพริบหายไปในทันที

 

หมัดของการ์ปนั้นได้พุ่งผ่านตัวของโรแกนไป

 

“ เฮ้!”

 

ในตอนที่พวกเขาเห็นหมัดของการ์ปนั้นเจสัน คล็อกโคไดล์ และเทรนซุนั้นก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความบ้าคลั่ง

 

เจสันนั้นได้ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับปล่อยหมัดออกไป 

 

เมื่อเห็นอย่างนั้น การ์ปก็ได้ยกยิ้มและปล่อยหมัดของเขาออกไป

 

วินาทีต่อมาหมดทั้งสองก็ได้ปะทะกัน ฉากนี้นั้นมันทําให้ทุกคนรู้สึกช็อค