S.P.P: บทที่ 188: เทศกาลหน้ากาก

 

“ เฮ้ย.แก..!”

 

โดยไม่คาดคิดร่างของชายร่างใหญ่คนนั้นที่กําลังเดินผ่านเขานั้นจู่ๆเขาก็ล้มลงมาสแปนดัมนั้นจะไม่สนใจอะไรเลยถ้าตรงที่เขาล้มนั้นมันไม่มีเขาอยู่

 

เขาได้ตะโกนออกมาในทันทีแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่สามารถหยุดร่างกายอันใหญ่โตนั้นจากการล้มได้

 

สามวินาทีต่อมา,ชายร่างใหญ่ก็ได้สูญเสียสมดุลของร่างกายและเนื่องจากร่างที่ใหญ่โตของเขาสแปนดัมจึงถูกทับจนมองไม่เห็น

 

ที่ข้างหลัง,เหล่าผู้คนที่สวมชุดสูทสีดํานั้นต่างก็ได้ก้าวถอยหลังกลับไปสองก้าวในทันที

 

“ โอ้ ฉันสบายดี..”

 

เจสันนั้นได้ส่ายหัวไปมาราวกับว่าสติของเขานั้นไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวหลังจากที่แยกออกมาจากโรแกนเขาก็ได้ไปที่บาร์เพื่อกินและดื่ม,ในตอนนี้เขาเมามากนั่นคือสาเหตุที่เขาไม่สามารถควบคุมการเดินของเขาได้

 

“ลุกออกไป!”

 

เสียงของสแปนดัมที่ถูกทับอยู่ใต้ร่างของเจสันนั้นได้ดังขึ้นมาเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธ

 

“ เสียงใคร?”

 

เจสันได้ลุกขึ้นมาอย่างงุนงงและมองหาที่มาของเสียง :

 

ด้วยรูปร่างที่ใหญ่โตของเขาสแปนดัมนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับก้อนหินที่ถูกเขาทับ

 

“ เขาอยู่ข้างล่างนาย!”

 

ชายชุดดําคนหนึ่งได้ชี้ไปที่ข้างล่างของเจสัน

 

เมื่อเขาเห็นร่างสแปนดัม,เจสันก็ดูจะรู้สึกผิดมาก

 

“ ขอโทษที่,ฉันจะยืนเดียวนี้ล่ะ”

 

“เฮ้ย!” สแปนดัมได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “ ไม่ต้องรีบ!”

 

ด้วยอาการเมาเจสันนั้นยังคงไม่สามารถควบคุมสมดุลร่างกายของตัวเองได้ สุดท้ายเขาก็ล้มลงไปอีกครั้ง

 

* อ้ากกกกกก!!!”

 

ในตอนที่เจสันล้มลงมาทับเขาอีกครั้งนั้นเขารู้สึกได้ในทันที่ว่ากระดูกซี่โครงของเขานั้นได้หักไปแล้ว

 

” โทษที โทษที่!”

 

เจสันได้ยืนขึ้นและกล่าวขอโทษออกมาซ้ําแล้วซ้ําเล่า

 

” นายไม่เป็นอะไรนะ?”

 

เจสันได้ยื่นมือออกไปที่สแปนดัมและกล่าวขอโทษ ก็นะเรื่องนี้เขาผิดจริง

 

“ไม่มีทาง!”

 

สแปนดัมนั้นโกรธมากเขาได้หอบหายใจออกมาอย่างหนัก,ชายคนนี้ตัวหนักเป็นบ้า

 

“ยืม!”

 

เจสันนั้นรู้สึกอายและได้ถอนมือกลับมา หลังจากนั้นเขาก็ได้ตัดสินใจที่จะจากไป

 

* หยุด, นายคิดว่านายจะจากไปได้งั้นหรอ?”

 

สแปนดัมได้ลุกขึ้นมาและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

 

“อะไร?”

 

เจสันนั้นกําลังรู้สึกสับสน

 

“ นายมีอะไรอีก?”

 

เมื่อมองไปที่เจสันที่ดูไร้เดียงสา,สแปนดัมก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธอีกครั้ง

 

“ ดูเหมือนว่าพวกนายคงอยากจะเห็นฉันโดนหมูนี้ทับนั้นสินะ!?”

 

สแปนดัมได้หันหลังกลับไปด่าลูกน้องของเขา

 

เหล่าชายชุดสีดําได้โค้งตัวและยิ้มออกมา,ท้ายที่สุดแล้วสแปนดัมก็ยังคงเป็นหัวหน้าของพวกเขาและพวกเขาก็ต้องเคารพเขา

 

“ ฉันไม่ได้ต้องการแค่จับตัวเขา,ฉันต้องการส่งเขาไปที่เกาะตุลาการเพื่อพิจารณาคดี เขาได้สร้างความขุ่นเคืองให้กับเจ้าหน้าที่ของรัฐโลก,ฉันขอตัดสินให้เขาตาย!”

 

สแปนดัมได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

 

“ หัวหน้ามันไม่เหมาะที่จะทําในตอนนี้ นอกจากนี้ที่นี้ยังมีคนอยู่เยอะมาก!”

 

ชายร่างสูงได้กระซิบบอกเขาในทันที

 

* ยืมมม…”

 

สแปนดัมได้ฉุกคิดเล็กน้อย เขามองไปที่ผู้คนรอบๆก่อนที่สายตาของเขาจะมาหยุดลงที่ร่างของเจสันในตอนนั้นเองเขา เก็ได้ตะโกนออกมาว่า

 

“ อย่าหนีไปไหนล่ะ เมื่อไหร่ที่ฉันทําธุระของฉันเสร็จฉันจะมาจัดการกับนาย”

 

หลังจากที่เขาพูดจบกลุ่มของเขาก็ได้เดินจากไปอย่างรวดเร็ว

 

เจสันนั้นดูงงมากเขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

 

“ หรือว่าหมอนั้นจะเป็นคนบ้า”

 

เจสันนั้นไม่ได้สนใจอีกต่อไปเขากินน่องไก่ต่อและเดินกลับไปที่ท่าเรือ

คําคืนได้มาถึง,โรแกนและลูกเรือคนอื่นๆก็ได้เดินทางกลับมาที่เรือ

 

พวกเขาทุกคนต่างก็ถือสิ่งของจําเป็นสําหรับเรือมามากพอควร

 

ทุกวันบนเกาะนั้นหมายถึงการซื้อสิ่งจําเป็นสําหรับชีวิตประจําวันของพวกเขาเสิ่งนี้นั้นมันได้กลายเป็นกิจวัตรของพวกเขาทุกคนไปแล้ว

 

“ ลูกพี่เจสัน คุณกลับมาแล้ว!”

 

มังกรคชสารทั้งหกนั้นกําลังเล่นไพ่กันอยู่ เมื่อพวกเขาเห็นเจสันพวกเขาก็ได้กล่าวทักเขาในทันที

 

“สวัสดี!” เจสันก็ได้ทักทายพวกเขากลับ,ในตอนนี้เขาเริ่มสร่างเมาแล้ว

 

หลังจากที่เขากลับมาโรแกนก็ได้เรียกรวมตัวสมาชิกลูกเรือทั้งหมดในทันที

 

“ เราจะอยู่ที่นี่กันอีกวันหนึ่งจากนั้นพวกเราจะมุ่งหน้าไปยังหมู่เกาะชาบอนดี้”

 

“ ให้ความสนใจกับคนที่น่าสงสัยทุกคนบนเกาะโดยเฉพาะที่อู่ต่อเรื่องถ้าหากมีคนจากรัฐบาลโลกมาพวกนายสา มารถกําจัดพวกเขาได้ในทันที!”

 

” คุณทอมนั้นสัญญาว่าจะสร้างเรือให้กับพวกเราเพราะฉะนั้นพวกเราก็ต้องช่วยเหลือเขา!”

 

คําสั่งของโรแกนนั้นเข้มงวดมาก,เขารู้ดีว่าสิ่งนี้นั้นไม่สามารถแก้ไขปัญหาของคุณทอมได้

 

การที่เขาไปมีปัญหากับรัฐบาลโลกนั้นมันทําให้เขาต้องออกจากวอเตอร์เซเว่นอย่างรวดเร็วไม่อย่างนั้นในไม่ช้ารัฐบาล โลกก็จะรู้เรื่องของเขา

 

อย่างไรก็ตามจากข้อมูลในมังงะ,คุณทอมนั้นจะไม่ประสบกับปัญหาใดๆในช่วงระยะเวลาสิบปีนี้ และนั่นก็คือเหตุผลที่ ทําให้โรแกนรู้สึกโล่งใจ

 

โรแกนได้ส่ายหัวของเขาก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้องของเขา

 

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในคืนนี้ วันต่อมา

 

ในตอนที่ท้องฟ้ากําลังสดใสทุกคนก็ได้ลงมาจากเรือและเข้าไปในเกาะ

 

พวกเขานั้นสนใจวัฒนธรรมของวอเตอร์เซเว่นมากและดูเหมือนว่าพวกเขานั้นต้องการที่จะไปชมงานเทศกาลในเมื องที่จะจัดขึ้นในวันนี้

 

“มังกรคชสาร 3 ,นายดูสิทุกคนบนท้องถนนต่างก็สวมหน้ากาก,ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะมีงานเทศกาลอะไรบางอย่า งกันนะ?”

 

เหล่ามังกรคชสารนั้นกําลังเดินกันอย่างช้าๆพร้อมกับพูดคุยกัน

 

พวกเขานั้นมองไปที่ผู้คนที่ต่างก็สวมหน้ากากและเดินไปมาเต็มท้องถนนมันดูแปลกและมีเสน่ห์

 

“ ถามเลยดีกว่า!”

 

หลังจากที่ได้ไปสอบถาม,บนท้องถนนก็ได้มีคนสวมหน้ากากเพิ่มขึ้นมาอีกห้าคน, พวกเขาต่างก็ชี้มาที่กันและกัน พร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน

 

ที่ท่าเรือ เจสันนั้นได้สวมหน้ากากหมีมันดูเหมาะกับเขามาก

 

“ เฮ้,คล็อกโคไดล์นายชอบหน้ากากของฉันไหม?” 

 

คล็อกโคไดล์ได้ส่ายหัวในทันที เขาขี้เกียจเกินกว่าที่จะมาพูดเรื่องไร้สาระกับเจสัน

 

เขาได้ก้าวเดินต่อไปข้างหน้าและทิ้งเจสันเอาไว้ข้างหลัง

 

“ เฮ้ อย่าทําตัวน่าเบื่อไปหน่อยเลย วันนี้เป็นวันเทศกาลหน้ากากของวอเตอร์เซเว่นนะ!”

 

คล็อกโคไดล์นั้นไม่ได้กล่าวตอบอะไรเขาทําเพียงแค่ยกมือขึ้นมา

 

“ เทรนซุ!”

 

เจสันได้หันหัวของเขาไปที่เทรนซุเขาพบว่าเทรนซุนั้นได้สวมหน้ากากครึ่งหน้าที่เหมือนกับที่ผู้คนชอบใส่กันในงานเต้นรํา

 

“ นายนี่เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ ฮ่า ฮ่า!”

 

เขานั้นกําลังล้อเทรนซุ

 

แต่ถึงอย่างงั้นเทรนซุก็เป็นผู้ชายที่ดูดีคนหนึ่ง หลังจากที่ได้สวมหน้ากากนี้มันทําให้เขาดูลึกลับและไม่เหมือนใคร

 

“ ลูกพี่เจสันหน้ากากของคุณก็ดูทรงพลังมากเลยนะ!”

 

เทรนซุได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม

 

“ ฮ่า ฮ่า มันแน่นอนอยู่แล้ว!”

 

เจสันได้กล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมา

 

เขารู้สึกชอบเทรนซุที่อยู่ตรงหน้าของเขามาก

 

เมื่อมองไปที่เหล่าลูกเรือของเขา,โรแกนก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว