S.P.P: บทที่ 190: ซุนหงอคง!

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

โรแกนได้ถามออกมาอย่างสงสัย

 

“รัฐบาลโลกอยู่ที่นี่ พวกเขากําลังจะมาพาตัวคุณทอมไป!”

 

ในตอนเย็นของเมื่อวานคุณทอมนั่นได้เรียกไอซ์เบิร์ก เข้าไปหาและบอกเขาเกี่ยวกับตัวตนของโรแกนและบอกให้ เขาสร้างเรือต่อหากเขาถูกพาตัวไปโดยรัฐบาลโลก

 

ดังนั้นในตอนที่ไอซ์เบิร์กเห็นโรแกนเขาจึงรู้สึกมีความหวังขึ้นมา

 

“รัฐบาลโลก?”

 

โรแกนรู้สึกช็อคมากเขาพึ่งคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปเมื่อวานนี้เอง แล้วรัฐบาลโลกก็มาที่นี่จริงๆ

 

ไอซ์เบิร์กได้เดินเข้ามาหาโรแกนและกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบาว่า

 

“ คุณโรแกน คุณช่วยพาอาจารย์ไปด้วยได้ไหม? การอยู่ที่นี่มันเป็นสิ่งที่อันตรายสําหรับเขา!”

 

โรแกนนั้นเป็นโจรสลัดและเขาใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในท้องทะเล จริงอยู่ที่ว่าการเผชิญหน้ากับโจรสลัดนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าการเผชิญหน้ากับคนธรรมดา แต่ถ้าให้เทียบกับอันตรายที่คุณทอมกําลังเผชิญอยู่ในตอนนี้การไปกับ โรแกนนั้นก็นับว่าปลอดภัยสําหรับเขามาก ถ้าไปอยู่บนท้อง ทะเลการที่รัฐบาลโลกจะตามหาตัวเขานั้นก็จะเป็นเรื่องที่ ยากลําบากมาก

 

“ขอฉันเข้าไปดูหน่อยแล้วกัน!”

 

โรแกนนั้นเป็นคนรอบคอบ เขาต้องการไปเห็นเองกับตา

 

“ไม่ได้ มันมีคนของรัฐบาลโลกอยู่”

 

ไอซ์เบิร์กได้กล่าวออกมาอย่างหัวเสีย

 

“ ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องกังวลฉันแค่อยากเห็นว่าคนของรัฐบาลโลกเป็นยังไง?”

 

โรแกนได้พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มและเดินตรงไปที่สํานักงานของทอม ไอซ์เบิร์กได้มองไปที่โรแกนด้วยความกังวล เขาไม่รู้เลยจริงๆว่าโรแกนคิดจะทําอะไรกันแน่

 

ในตอนที่โรแกนเดินเข้าไปในห้องสํานักงาน ไอซ์เบิร์กก็สามารถมองเห็นทุกคนที่อยู่ข้างในห้องนั้นได้อย่างชัดเจน 

 

“ เอ้า นายอยู่นี่เองงั้นหรอ!?”

 

ควันสีขาวได้ลอยไปตามอากาศพร้อมกับชายร่างสูงสองคนที่กําลังเดินเข้าไปในอู่ต่อเรือ ที่ด้านหลังของพวกเขานั่น มีชายหนุ่มอยู่อีกหนึ่งคนเขากําลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พร้อมกับเช็ดปืนของเขาอย่างระมัดระวัง

 

ไม่ไกลจากพวกเขามากนัก มีกลุ่มคนห้าคนที่สวมหน้ากากแปลกๆและกําลังหัวเราะไปมากันอย่างสนุกสนานพร้อมกับเดินเข้ามาในอู่ต่อเรือ

 

กลุ่มคนเหล่านี้เป็นกลุ่มเดียวกันกลับที่มากับโรแกนในครั้งที่แล้ว

 

“ นี่ไอหนู กัปตันของเราอยู่ไหน?”

 

ชายร่างสูงที่มีซิการ์อยู่ในปากได้ถามไอซ์เบิร์กที่ยืนอยู่ตรงนั้นพอดี

 

เสียงของเขาทําให้ร่างของไอซ์เบิร์กสันเทา เขาได้กล่าวตอบในทันที

 

“เขาไปที่สํานักงานของคุณทอม”

 

“โอเค!”

 

ชายคนนั้นได้พยักหน้าแล้วมุ่งหน้าไปที่สํานักงานในทันที

 

“ ฮ่า ฮ่า ผมบอกแล้วเห็นมั้ยกัปตันหน่ะมาถึงก่อนเราตั้งนานแล้ว แต่ลูกพี่เจสันก็ไม่ยอมเชื่อ!”

 

หนึ่งในห้ามังกรคชสารได้หัวเราะออกมา

 

“หุบปาก!”

 

เจสันกล่าวออกมาอย่างอารมณ์เสีย

 

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

 

คําพูดของเขาทําให้ทุกคนหัวเราะ

 

เมื่อมองไปที่กลุ่มคนเหล่านี้มันทําให้ไอซ์เบิร์กรู้สึกโล่งใจ

 

ในตอนที่เจอกันครั้งแรกนั้นพวกเขานั่นดูไม่น่าเชื่อถือเลย แต่ถึงอย่างงั้นพวกเขาก็สามารถทําให้เขารู้สึกปลอดภัยและมั่นใจได้

 

พวกเขาอาจจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้ก็ได้

 

ในขณะนี้ภายในสํานักงานของคุณทอม

 

“ ฉันจะไปกับพวกนาย!”

 

ทอมได้ถอนหายใจออกมา

 

“ ตาแก่ ฉันบอกแกไปแล้วว่าฉันมีหลายวิธีที่จะฆ่าแกเว้น แต่ว่าแกจะยอมยกพิมพ์เขียวให้ฉัน!”

 

สแปนดัมได้พูดข่มขู่ออกมาอีกครั้ง

 

“บัดซบ ปล่อยฉันนะโว้ย!”

 

แฟรงกี้ได้ดิ้นไปมาและตะโกนออกมาเสียงดัง

 

เขานั้นถูกจับใส่กุญแจมือดังนั้นเขาจึงไม่สามารถต่อต้านพวกเขาได้เลย

 

“ การที่นายโจมตีเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลโลกนั้นการอยู่ เฉยๆนั้นนับว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสําหรับนายแล้ว”

 

เมื่อเห็นว่าแฟรงกี้ไม่ยอมให้ความร่วมมือเขาก็ได้กล่าวข่มขู่ออกมา

 

“ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมดเลย ไอพวกสารเลว!”

 

แฟรงกี้ได้ตะโกนออกมาอีกครั้ง

 

“ แกนี่มันน่ารําคาญจริงๆฉันจะเริ่ม จากแกก่อนเลยก็แล้วกันและมารอดูกันว่าอาจารย์ของแกจะช่วยแกไหม?”

 

สแปนดัมได้หันกลับมาและเดินเข้าหาแฟรงกี้ด้วยท่าทางที่ดุร้าย

 

” พลั่กๆ!”

 

ทันใดนั้นเขาก็ได้เตะไปที่ขาของแฟรงกี้อย่างบ้าคลั่งแฟรงกี้นั้นถึงกับส่งเสียงกรีดร้องออกมา อย่างไรก็ตามสแปนดัมเองก็รู้สึกเจ็บเช่นกันและดูเหมือนว่าเขากําลังทําร้ายตัวเอง

 

“ แกมีกระดูกที่แข็งจริงๆนะ แกนะมันไม่สามารถมาเทียบกับฉันได้เฉันจะฆ่าแกซะ!”

 

แต่ในขณะที่เขายกเท้าขึ้นมาและกําลังจะเตะออกไปอีกครั้งนั้นก็ได้มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นมา

 

“หยุด!”

 

เป็นทอมนั่นเองเขาได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

 

คนพวกนี้มันแย่ยิ่งกว่าพวกโจรสลัดซะอีก

 

ทอมต้องการที่จะเข้าไปหยุดสแปนดัมแต่เขาก็ถูกพวกลูกน้องที่มากับสแปนดัมขัดขวางเอาไว้

 

สแปนดัมได้เตะไปที่แฟรงกี้อย่างไร้ความเมตตาเขาเตะ ไปที่แฟรงกี้ซ้ําแล้วซ้ําเล่าจนเขาหลั่งเลือดและน้ําตาออกมา

 

“หยุดนะ!”

 

ทอมได้ตะโกนออกมาอีกครั้งแต่ก็ไม่มีใครสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย

 

“ ฮ่า ฮ่า แกต้องการที่จะต่อต้านรัฐบาลโลกและกล้าที่จะสร้างเรือให้กับอาชญากรแกก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา”

 

“ พวกแกทั้งหมดจะต้องตาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”

 

สแปนดัมได้หัวเราะออกมาเสียงดัง

 

ไม่มีใครกล้าที่จะหยุดหรือต่อต้านเขา

 

“ แกรู้ไหมว่าโลกนี้มันกว้างใหญ่แค่ไหน?”

 

“ มีประเทศพันธมิตรมากกว่า 170 ประเทศและมีเกาะพันธมิตรอีกนับไม่ถ้วนพวกเราคือโลกทั้งใบแล้วแกคิดว่าแกจะเผชิญหน้ากับโลกทั้งใบได้งั้นหรอ? และ นี่ก็คือจุดจบที่น่าเศร้าของแก!”

 

สแปนด้มยังคงตะโกนออกมาและเตะไปที่แฟรงกี้อย่างต่อเนื่อง

 

“ ถ้าแกยอมยกพิมพ์เขียวของพลูตันให้ฉัน ฉันอาจจะยอมปล่อยเจ้าหมาขี้เรื้อนนี้ไป!”

 

สแปนดัมได้หันหน้ากลับมาที่ทอมและพูดข่มขู่ออกมาอีกครั้ง

 

ในตอนนี้ทอมรู้สึกโกรธมากแต่เขาก็ไม่สามารถทําอะไรได้อยู่ดี

 

ในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของเขาที่ก้าวเข้ามา

 

“ มาได้ยินอะไรแบบนี้จากคนอย่างแกนี้มันรับไม่ได้จริงๆ สวัสดีไอเศษสวะ!”

 

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่เย็นขาเขาได้เดินเข้ามาในห้องแล้วมองไปที่สแปนดัม

 

” แกเป็นใคร?”

 

เมื่อเห็นโรแกน สแปนดัมก็รีบกลับไปหลบที่หลังของลูกน้องเขาในทันที

 

เมื่อชายชุดดําเห็นการกระทําของสแปนดัมพวกเขาก็ได้มองไปที่เขาด้วยความเหยียดหยาม

 

แม้ว่าพวกเขาจะต้องเชื่อฟังคําสั่งของสแปนดัม แต่พวกเขาก็อดที่จะดูถูกเขาไม่ได้จริงๆ

 

“ฉันเป็นใครสั้นหรอ?”

 

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างติดตลก

 

“ ชื่อของฉันคือ.ซุน หงอคง!”

 

ด้วยหน้ากากบนใบหน้าของเขามันทําให้โรแกแนดูดุดัน มากยิ่งขึ้นพร้อมกับทําให้ทุกคนในห้องรู้สึกตื่นตระหนก

 

“ซุนหงอคง?”

 

สแปนดัมนั้นไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

 

เขาได้เงยหน้าขึ้นไปมองโรแกนเมื่อเห็นว่าเขามาแค่คนเดียวเขาก็ดูจะใจกล้าขึ้นมาในทันที

 

“ หืมม ปากดีนัก แกกล้างั้นหรอ? แกกล้าที่จะหยุดรัฐบาลโลกด้วยตัวคนเดียวงั้นหรอ?,ฉันจะส่งแกไปที่เกาะตุลาการและแกก็จะต้องทนทุกข์ทรมาน!”

 

“ ใครบอกแกว่าเขามาตัวคนเดียว?”

 

หลังจากสิ้นประโยคของสแปนดัม ก็ได้มีเสียงของใครบางคนดังออกมาจากข้างนอก

 

ในตอนนั้นเองก็ได้มีคนกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาในห้องและเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของสแปนดัม