S.P.P: บทที่ 341: หลั่งน้ําตา!

หลังจากนั้นไม่นานหัวของอานุกิก็ได้หล่นลงมาบนพื้นอย่างรุนแรง

ในตอนที่เผชิญหน้ากับความตาย จู่ๆเขาก็รู้สึกสํานึกผิดขึ้นมาสิ่งนี้มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน
ดาบนี้นับว่าสมควรแล้วกับคนที่อ้างชื่อความยุติธรรม!

ในช่วงเวลาก่อนที่เขาจะตายนั้นเขาได้คิดที่จะใช้ประโยชน์จากชื่อเสียงของกองทัพเรือในการแพร่กระจายอํานาจของเขาไปยังเกาะอื่นๆ ลามจนเข้าไปถึงในแกรนด์ไลน์ และถ้าทุกอย่างสําเร็จไปด้วยดี เขาก็จะกลายเป็นผู้ปกครองโลกใบนี้และในตอนนั้นเองเขาก็จะทําการสร้างอาณาจักรกองทัพเรือที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมา และกลายเป็นราชาแห่งท้องทะเล!

อย่างไรก็ตามในตอนนี้ความฝันและความทะเยอทะยานทั้งหมดของเขาก็ต้องแตกสลายไปราวกับฟองสบู่

จริงอยู่ที่เขามีความภักดีและความรักต่อกองทัพเรือ แต่บาปที่เขาได้กระทําไว้กับผู้คนบนเกาะแห่งนี้นั้นมันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถให้อภัยได้
“ท่านจอมพลตายแล้ว!”

ภายใต้พลังอํานาจของฮาคิราชันย์ทําให้พวกเขาไม่สามารถขยับร่างกายไปไหนได้ทําได้เพียงแค่พูดเท่านั้น พวกเขาได้กล่าวออกมาด้วยเสียงที่สั่นเทาพร้อมกับมองไปที่ฉากที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าด้วยความตกตะลึง
“ตายแล้ว..เขาตายแล้วจริงๆ!”

เมื่อได้สติขึ้นมาเหล่าทหารเรือก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
มันไม่ใช่เพียงแค่ฝันแต่เป็นเรื่องจริง!

ในตอนนี้เหล่าทหารเรือต่างก็กําลังกอดกันด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับหลั่งน้ําตาออกมาด้วยความยินดี

“ฉันไม่ต้องเป็นทหารเรืออีกต่อไปแล้ว!”

พวกเขาทุกคนต่างก็กําลังร้องไห้ออกมา พร้อมกับปลดปล่อยความคับข้องใจที่อยู่ภายในส่วนลึกออกมาจนหมด

บนโลกใบนี้ไม่มีใครที่อยากถูกบังคับให้ทําในสิ่งที่ไม่ต้องการหรอก เจตจํานงและอิสรภาพของแต่ละคนนั้นไม่ใช่สิ่งที่ใครจะบังอาจเข้ามาชัก
จูงได้

“พ่อกับแม่ของฉันนั้นถูกจับตัวให้ไปอยู่ในคุก ในเมื่อตอนนี้อานุกิตายแล้วพวกเราไปช่วยพวกเขากันไหม?”

ทหารเรือคนหนึ่งได้กล่าวถามออกมาเสียงดัง

“จริงด้วย! พี่ชายของฉันเองก็ถูกขังอยู่ในคุกนั้น เพราะว่าเขาไม่เต็มใจที่จะเป็นทหารเรือ!”

“ฉันเองก็เหมือนกัน…”

ในตอนนี้เหล่าทหารเรือต่างก็กําลังรู้สึกตื่นเต้น ในเมื่ออานุกิตายไปแล้วเหล่าญาติพี่น้องของเขาก็รอดแล้วใช่ไหม?

แต่ทันใดนั้นเองพวกเขาก็ได้จ้องมองไปที่ร่างของโรแกนที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาก่อนที่ใบหน้าของพวกเขาจะปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณ..คุณ!”

การที่ชายคนนี้สามารถฆ่าอานุกได้ นั่นก็หมายความว่าเขาแข็งแกร่งและน่าหวาดยิ่งกว่าอานุก!

หากอีกฝ่ายต้องการชีวิตของพวกเขาพวกเขาก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้

“ไปช่วยคนที่พวกนายรักซะเถอะ ต่อจากนี้ไป เกาะแห่งนี้ได้รับอิสรภาพแล้ว!”

เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนพวกเขาก็ได้ยกยิ้มขึ้นมา
หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ได้หลั่งน้ําตา พร้อมกับดีดตัวขึ้นมาอย่างมีความสุข

“ขอบคุณ!”

พวกเขาตื่นเต้นจนทําอะไรไม่ถูก บางคนถึงกับคุกเข่าลงไปบนพื้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ําตา

“ลุกขึ้นมาได้แล้ว รีบไปช่วยคนที่พวกนายรักและไปป่าวประกาศกับทุกคนบนเกาะ ว่าในตอนนี้พวกเขาทุกคนได้รับอิสรภาพแล้ว!”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

ในตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าจะขอบคุณโรแกนยังไงดี หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ได้ลุกขึ้นมา และเดินจากไป

“ต่อจากนี้ไปเกาะแห่งนี้เป็นอิสระแล้ว!”

“อานุกิตายแล้ว หลังจากนี้ไปพวกเราไม่จําเป็นต้องเป็นทหารเรืออีกต่อไปแล้ว!”

“โอ้วว! อานุกตายแล้วงั้นหรอ ถ้างั้นในตอนนี้ พวกเราก็เป็นอิสระแล้วใช่ไหม!”

ข่าวการตายของอานุกได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเกาะอย่างรวดเร็ว

ในตอนนั้นเองเหล่าทหารเรือที่ถูกทําให้หมดสติด้วยฮาคิราชันย์ของโรแกนก็ได้ตื่นขึ้นมาด้วยอาการรุนงง

“เกิดอะไรขึ้น?”

“เมื่อกี้เหมือนฉันได้ยินคนตะโกนว่าอานุกตายแล้ว”

“ท่านจอมพลตายแล้วงั้นหรอ!? จริงด้วยก่อนที่พวกเราจะหมดสติไปดูเหมือนว่ามีกลุ่มคนกําลังมุ่งหน้าไปหาอานุกิ”

“พวกเขาคงไม่ได้ทําสําเร็จจริงๆหรอกใช่ไหม?”

เมื่อพวกเขาได้สติขึ้นมาอย่างสมบรูณ์พวกเขาก็ได้มองเห็นเหล่าทหารเรือที่กําลังวิ่งแพร่กระจายข่าวการตายของอานุกด้วยความตื่นเต้นไปทั่วทั้งท้องถนน

“ไม่มีอานุกอีกต่อไปแล้ว!” ในตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าสิ่งที่พวกเขาได้ยินเป็นเรื่องจริง

“อานุกิตายแล้วจริงๆ!”

เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ได้ยินเป็นเรื่องจริงพวกเขาก็ได้ ขว้างเครื่องแบบทหารเรือของพวกเขาทิ้งลงไปบนพื้นในทันที

“ฉันไม่จําเป็นต้องใส่ไอ้ชุดบ้าๆนี้อีกต่อไป
แล้ว!”

“พอกันทีกับคําว่ากองทัพเรือ!”

ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้ร่วมวงป่าวประกาศข่าวการตายของอานุกด้วยอีกแรงหนึ่ง

ในตอนนี้เหล่าผู้คนที่ถูกควบคุมตัวอยู่ในคุกใต้ดินนั้นต่างก็ได้รับการช่วยเหลือแล้ว และในตอนนี้พวกเขาต่างก็กําลังยืนร้องไห้กอดกันด้วยความคิดถึง

นับตั้งแต่ที่อานุกิปกครองเกาะแห่งนี้มันก็ไม่เคยมีสิ่งที่เรียกว่าชีวิตชีวาอยู่เลย

แต่ในตอนนี้สิ่งเหล่านั้นได้สิ้นสุดลงแล้ว ในที่สุดก็มีคนมาช่วยพวกเขาให้หลุดพ้นออกมาจากอํานาจเผด็จการของอานุกิ

“มีใครรู้บ้างว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน? พวกเราต้องการไปขอบคุณพวกเขาที่ช่วยทําให้พวกเราหลุดพ้นออกมาจากอํานาจเผด็จการนั้น!”
ผู้สูงอายุคนหนึ่งได้กล่าวถามออกมาเสียงดัง

“พวกเขาน่าจะอยู่ในฐานทัพของอานุกิ”

“ไปขอบคุณผู้มีพระคุณของพวกเรากันเถอะ!”

พวกเขาทุกคนต่างก็พยักหน้าอย่างจริงจังการที่พวกเขาได้รับอิสรภาพในชีวิตกลับมาอีกครั้ง ก็เป็นเพราะอีกฝ่าย ดังนั้นพวกเขาจะต้องไปขอบคุณอีกฝ่ายให้ได้!

ในตอนนี้พวกเขากําลังมุ่งหน้าไปที่ฐานทัพ พวกเขาต้องการที่จะไปขอบคุณพวกโรแกนและจดจําใบหน้าของพวกโรแกนเอาไว้ในจิตใจของพวกเขา

กลับมาที่พวกโรแกนในตอนนี้พวกเขานั้นกําลังสํารวจุบัลลังก์ของอานุกิกันอยู่ และในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้ค้นไปเจอไวน์แดง การเจอไวน์แดงนั้นเป็นเรื่องที่ปกติมากเพราะว่าตัวของอานุกินั้นเป็นคนที่ชื่นชอบไวน์แดงเป็นอย่างมาก

หลังจากนั้นเจสันก็ได้เจอกับไวน์ชั้นดีซึ่งนับว่าเป็นสิ่งที่มีมูลค่ามาก
“ฉันว่าพวกเราเอาไวน์พวกนี้ไปเก็บไว้ที่รูทดราก้อนกันดีกว่า ฉันไม่คิดเลยว่าฐานทัพในทะเลที่อ่อนแอแบบนี้จะมีของดีอยู่เยอะขนาดนี้”

ชาร์โปลอสนั้นรู้สึกอิจฉาแม้ว่าเขาจะเป็นมังกรฟ้า แต่เมื่อคิดถึงสภาพของเกาะแห่งนี้เขาก็ได้สบถออกมา

“ไอ้ทหารเรือสวะเอ้ย!”

ดูเหมือนว่าชาร์โปลอสนั้นจะลืมไปแล้วว่าเมื่อสี่ปีก่อนตัวเขาเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าอานุกเลย

ในขณะที่พวกเขากําลังสํารวจที่แห่งนี้อยู่ ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมา “มีคนเข้ามาในฐานทัพนึ่งั้นหรอ?” เหล่าลูกเรือต่างก็ปรากฏความอับอายขึ้นมา เพราะท้ายที่สุดแล้วพวกเขานั้นไม่ใช่โจร ดังนั้นการที่จะให้พวกเขามาทําอะไรแบบนี้มันทําให้พวกเขารู้สึกผิด

ในตอนนั้นเองโรบินก็ได้วิ่งออกไปข้างนอกพร้อมกับทอดสายตามองออกไป ในตอนนั้นเองใบหน้าของโรบินก็ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“คนพวกนั้นกําลังมาหาพวกเรา”

“ว่าไงนะ!?”

เหล่าลูกเรือต่างก็รู้สึกตกใจ,พวกเขากําลังมาหาพวกเรางั้นหรอ?

ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้วิ่งออกไปข้างนอก และกวาดตามองไปข้างหน้า
เมื่อเห็นสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขาก็ตกตะลึงและงุนงงไปในทันที