S.P.P: บทที่ 351: ลาบูน!

เมื่อได้ยินดังนั้นดวงตาของคร็อกคัสที่จ้องมองมาที่โรแกนก็ถึงกับหดแคบลงในทันที

“นามสกุลนั้น..นายเป็นอะไรกับโรเจอร์?”

หลังจากนั้นสักพักคร็อกคัสก็สามารถสงบสติอารมณ์ของตนเองลงมาได้และได้กล่าวถามออกม ด้วยดวงตาที่เฉียบคม

“ผมเป็นน้องชายของเขา”

โรแกนได้กล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม เหล่าสมาชิกลูกเรือต่างก็มองมาที่ฉากตรงหน้าด้วยความเฉยชา ตัวตนของโรแกนนั้นถูกเปิดเผยมาหลายปีแล้วนับตั้งแต่ที่เขาถูกส่งตัวไปที่อิมเพลดาวน์ทุกคนบนโลกก็ได้รับรู้ถึงตัวตนของเขา

“โรเจอร์มักจะพูดถึงนายเสมอแต่ฉันไม่เคยมาก่อนเลยว่าฉันจะได้มาเจอนายบนเส้นทางนี้”

คร็อกคัสได้กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่ซับซ้อน

ความทรงจําในการแล่นเรือไปกับพวกโรเจอร์นั้นยังคงติดตาตรึงใจเขาอยู่เสมอ การจากไปของโรเจอร์และการล่มสลายของกลุ่มโจรสลัดของพวกเขานั้นมันเป็นเรื่องที่เขารู้สึกเศร้าเสียใจมากที่สุด

“ในเมื่อเขาสามารถผ่านมันมาแล้วผมเองก็ต้องผ่านมันไปให้ได้เช่นกัน!”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าจะเป็นคําพูดที่เรียบง่ายแต่กับแฝงไว้ด้วย ความทะเยอทะยานที่เปี่ยมล้น โรเจอร์นั้นกลายเป็นราชาโจรสลัดบนเส้นทางนี้ซึ่งมันก็ หมายความว่าเป้าหมายของชายหนุ่มคนนี้คือตําแหน่งนั้นงั้นหรอ?

“เป็นความฝันที่ดี!”

คร็อกคัสได้กล่าวชมออกมา

เขาไม่ได้พูดกับอีกฝ่ายว่ามันเป็นความฝันที่สูงเกินไปหรือไร้สาระแต่อย่างไร ในยุคสมัยนี้คนที่มีความฝันนั้นเป็นคนที่ไม่สามารถประมาทได้

“เปรี้ยง!”

สายฟ้าวิ่งแล่นไปทั่วทั้งท้องฟ้า

“คนหนุ่มสาวที่เข้ามาในแกรนด์ไลน์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ต่างก็กําลังแข็งแกร่งกันมากขึ้นเรื่อยๆ”

คร็อกคัสได้กล่าวและถอนหายใจออกมา

“โอ้! มีใครบ้างงั้นหรอ?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“ถ้าให้ยกตัวอย่างละก็ เช่น ดองกี้โฮเต้ โดฟลามิงโก้”

“เครื่องจักรสังหาร บาโธโลมิว คุมะ,คล็อกโคไดล์”

ในตอนนั้นเองดวงตาของคร็อกคัสก็ได้เหลือบไปเห็นร่างๆหนึ่งเข้า ในตอนนั้นเองดวงตาของเขาก็ได้เบิกกว้างขึ้นมาในทันที

“คล็อกโคไดล์!?”

“นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!?”

เขาตกใจมากที่ได้มาเจอคล็อกโคไดล์ที่นี่ เพราะต้องเข้าใจก่อนว่าคล็อกโคไดล์นั้นอยู่ที่แกรนด์ไลน์มาเป็นเวลานานมากแล้วดังนั้นคร็อกคัสจึงรู้จักอีกฝ่ายเป็นอย่างดี

แต่คล็อกโคไดล์มาทําอะไรที่นี่?

“ตอนนี้ฉันคือลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดโซล,และนี่ก็คือกัปตันของฉัน”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาพร้อมกับมองไปที่โรแกน

เมื่อได้ยินดังนั้นคร็อกคัสก็ดูจะตกใจมาก

“นายเอาคล็อกโคไดล์มาเป็นลูกเรือของนายได้ยังไง?”

“พอดีว่าผมพูดเก่งหนะ”

โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมา

“ไม่มีอีกงั้นหรอ?”

คร็อกคัสได้จ้องมองไปที่เจสัน,เทรนซุ,เจ้านายตัวน้อย,และพวกมังกรคชสารเล็กน้อย

“พรรคพวกของนายไม่ธรรมดาเลยนะ”

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งขนาดไหน แต่เขาสามารถมองเห็นความมั่นใจและความน่าเกรงขามจากดวงตาของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

สิ่งนี้นั้นมันมีเพียงแค่ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงเท่านั้นที่จะสามารถครอบครองมันได้

“นอกจากนี้ก็ยังมีไอ้หนูแชงค์ที่เติบใหญ่ขึ้นมามาก!”

คนที่คร็อกคัสพูดถึงก็คือผมแดงแชงคูส!

“คุณได้เจอกับแชงคูสบ้างไหม?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมา

“พรรคพวกของหมอนั้นแต่ละคนแข็งแกร่งไม่แพ้พรรคพวกของนายเลยนะ! ฮ่าๆๆ”

คร็อกคัสได้กล่าวแลหัวเราะออกมา

ในเมื่อลูกเรือฝึกหัดบนเรือของเขาได้ดีคร็อกคัสย่อมดีใจเป็นธรรมดา

“ตอนนี้แชงคูสไปถึงที่โลกใหม่หรือยัง?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“ถ้าคํานวณจากเวลาพวกเขาก็น่าจะใกล้ถึงแล้ว

คร็อกคัสได้กล่าวออกมาพร้อมกับพยักหน้า

ในตอนนั้นเองก็ได้มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของโรแกน

ยุคสมัยนี้คือยุคสมัยแห่งความวุ่นวาย และสิ่งที่ สําคัญก็คือในยุคสมัยนี้นั้นมันยังไม่มีการจัดตั้งตําแหน่งสี่จักรพรรดิขึ้นมาดังนั้นมันจึงเป็นยุคสมัยที่วุ่นวายอย่างแท้จริง

แต่ก็คงอีกไม่นานเหมือนกันที่มันจะเกิดขึ้นอย่างน้อยโรแกนก็เชื่อแบบนั้น

“หวังว่าอีกไม่นานพวกเราจะได้เจอกัน”

ดวงตาของโรแกนได้เปล่งประกายขึ้นมา “ฮ่าๆๆ, นายอาจจะไม่สามารถเอาชนะไอ้หนูนั้น ได้ก็ได้นะ! เพราะเขาคือผู้สืบทอดของโรเจอร์”

คร็อกคัสได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีใครสามารถมาขว้างเส้นทางของฉันได้”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ

ความยากลําบากคือสิ่งที่เขาต้องการอยู่แล้ว เขาไม่เคยหวาดกลัวและไม่เคยสูญเสียความมั่นใจเขาเชื่อมั่นว่าสักวันหนึ่งเขาจะก้าวขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดของโลกและกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!

“แต่ฉันคิดว่าพวกนายทั้งสองคนควรจะเป็นมิตรกันดีกว่าด้วยบุคลิกและอายุของพวกนายทั้งสองคน”

ในตอนนั้นเองคร็อกคัสก็ได้กล่าวขึ้นมา

“ผมเองก็คิดเอาไว้อย่างงั้นเหมือนกัน”

โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาและพยักหน้า

พวกเขามีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกันแถม พวกเขาทั้งคู่ต่างก็มีความเกี่ยวพันธ์โดยตรงกับโรเจอร์ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทําให้พวกเขาเป็นมิตรกัน

นอกจากนี้โรแกนก็รู้จักนิสัยใจคอของแชงคูสเป็นอย่างดี เขาคือคนที่มีความเมตตาและความทะเยอทะยานจิตใจของเขานั้นกว้างใหญ่ราวกับท้องทะเล เขาเป็นคนที่ควรค่าแก่การผูกมิตร

ข้างนอกฝนยังคงตกลงมาไม่ยอดหยุดและเสียงฟ้าร้องก็ดังลั่นไปทั่วทั้งน่านฟ้า

การมาพบคร็อกคัสในครั้งนี้ทําให้โรแกนได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์มาเป็นจํานวนมาก

พายุฝนฟ้าคะนองนั้นกินเวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง และเมื่อดวงอาทิตย์ได้ลอยเด่นขึ้นมาบน ท้องฟ้าจู่ๆพื้นดินบนแหลมแฝดก็ได้สั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

“เมื่อกี้มันคืออะไรกัน?”

“มันคือลาบูน!”

คร็อกคัสได้ส่ายหัวและถอนหายใจออกมา

เหล่าลูกเรือต่างก็งุนงงแต่คร็อกคัสก็ไม่ได้คิดที่จะอธิบายให้ฟังแต่อย่างไรแต่กับก้าวเดินออกไปข้างหน้า

แหลมแฝดนั้นยังคงสั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

เมื่อพวกเขาทุกคนมาถึงชายฝั่งพวกเขาก็ได้พบกับคลื่นทะเลที่สาดซัดขึ้นมาอย่างรุนแรง

“นี่มันตัวอะไรกัน!”

เจสันได้อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ

“มันคือวาฬ”

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

“วาฬ!”

ดวงตาของลูกเรือคนอื่นๆก็ได้เบิกกว้างขึ้นมาในทันที

“ทําไมถึงได้มีวาฬอยู่ที่นี่?”

โดยทั่วไปแล้ววาฬนั้นจะอาศัยอยู่ในทะเลลึก และแม้ว่าตรงนี้จะเป็นทะเลแต่มันก็ไม่ใช่ทะเลลึก ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกประหลาดใจมาก

“พวกนายอยากจะฟังเรื่องราวของลาบูนไหม?”

คร็อกคัสได้จ้องมองไปที่ท้องทะเลด้วยแววตาที่ซับซ้อนและถอนหายใจออกมา

เมื่อได้ยินดังนั้นพวกเขาก็ได้พยักหน้าในทันที

แต่โรแกนนั้นได้ก้าวเดินไปข้างหน้าก่อนที่จะนั่งยองๆและจ้องมองลงไปที่ร่างของลาบูนที่อยู่ในท้องทะเล

คร็อกคัสได้ทําการบอกเล่าเรื่องราวของลาบูนต่อเจสันและคนอื่นๆ ไม่ว่าจะความผูกพันและความทุกข์ทรมานจากการรอคอย เรื่องราวของลาบูนนั้นกระตุ้นอารมณ์ของพวกเขาเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะกับพวกผู้หญิงที่ถึงกับหลั่งน้ําตาออกมา

“เป็นอะไรที่น่าประทับใจจริงๆ!” ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาทั้งน้ําตา ในขณะที่ทุกคนกําลังซาบซึ้งกับเรื่องราวของลาบูนอยู่นั้นเอง เสียงของโรแกนก็ได้ดังขึ้นมา

“ลาบูน!”