S.PP: บทที่ 359: ฝัน?

ผู้คนในที่แห่งนี้ทุกคนต่างก็เป็นโจรสลัดที่อยู่ในแกรนด์ไลน์มาเป็นระยะเวลานานพวกเขาทุกคนต่างก็คุ้นชินกับสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่การเล่นการพนันในที่แห่งนี้นั้นมีทั้งได้และเสีย

แต่ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง? ชนะก็กลายเป็นเศรษฐีแพ้ก็เป็นคนจรจัดชีวิตมันก็เป็นแบบนี้

พวกเขาต่างก็รู้จักกับเจ้าของคาสิโนแห่งนี้เป็นอย่างดีและพวกเขาก็หวาดกลัวชายคนนั้นมาก

“นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน? เจ้าของคาสิโนสควีซที่เป็นโจรสลัดจากโลกใหม่กําลังกลัวเนี่ยนะ!”

“ชายคนนั้นน่ากลัวขนาดนั้นเลยงั้นหรอ?”

“หมอนั้นเป็นใครกันแน่!?”

พวกเขาแต่ละคนต่างก็มองไปที่เหตุการณ์ตรงหน้าด้วยดวงตาที่สั่นเทา

ร่างของเจ้าของคาสิโนนั้นกําลังโค้งงอพร้อมกับมีเม็ดเหงื่อไหลรินอยู่เต็มใบหน้าสิ่งนี้หมายความว่ายังไง? มันหมายความว่าชายผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดของม็อคทาวน์คนนี้กําลังหวาดกลัว!

และสิ่งที่ทําให้เขาหวาดกลัวก็คือชายหนุ่มที่กําลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาเย็นชา

“อืม! เคยเจอฉันมาก่อน? ในโลกใหม่งั้นหรอ?”

เทรนซูได้กล่าวถามออกมาด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา

“ไม่,ผมเคยเจอคุณที่หมู่เกาะชาบอนดี้!”

เมื่อเห็นว่าเทรนซุไม่สามารถจําตัวตนของเขาได้เขาจึงได้กล่าวอธิบายออกมาว่า

“การต่อสู้เมื่อสี่ปีก่อนที่หมู่เกาะชาบอนดี้ผมเองก็เข้าร่วมเช่นกันแต่ผมนั้นอยู่ในแนวหลังคุณก็เลยอาจจะจําผมไม่ได้”

เมื่อได้ยินดังนั้นเทรนซุก็ดูจะประหลาดไม่น้อย

เหตุการณ์เมื่อสี่ปีก่อนที่กลุ่มพันธมิตรโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่สร้างขึ้นมานั้นนับว่าเป็นหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์และมันก็เป็นครั้งแรกที่โจรสลัดทําการยึดเกาะของกองทัพเรือมาเป็นของตนได้ถ้าไม่มีพวกพลเรือเอกมาละก็ปานนี้หมู่เกาะชาบอนดี้ก็คงจะตกเป็นของโจรสลัดอย่างสมบรูณ์แบบไปแล้ว

ในตอนนั้นกลุ่มพันธมิตรโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่มีจํานวนคนไม่รู้ตั้งกี่พันคนมันไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เทรนซุจะสามารถจําพวกเขาได้ทั้งหมด
เขาจําได้เพียงแค่จํานวนคร่าวๆและการมาถึงของอาคาอินุและคิซารเท่านั้น

“แล้วทําไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?”

เมื่อได้รับรู้ทุกอย่างเทรนซุก็ได้กล่าวถามออกมา

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายไม่เต็มใจที่จะกล่าวมันออกมา

เมื่อเห็นอย่างนั้นเทรนซุก็ไม่ได้คิดที่จะซักไซ้ต่อแต่อย่างใด

“ว่าแต่ช่วงสองสามวันก่อนหน้านี้นายจับตัวคนจากเกาะแห่งท้องฟ้ามาได้คนหนึ่งใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินคําพูดของเทรนซุอีกฝ่ายก็ได้เดินเข้ามากระซิบที่ข้างหูของเทรนในทันที่ว่า

“หัวหน้า, ที่นี่ไม่สะดวกที่จะคุยกันหรอกคุณตามผมไปที่อื่นดีกว่า”

เหตุการณ์ที่หมู่เกาะชาบอนดี้ในครั้งนั้นเทรนซุนั่นถือว่าเป็นผู้นําของโจรสลัดทุกคนมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะเคารพเทรนซุ หากไม่ใช่เพราะความโลภของพวกเขาในตอนท้ายละก็กลุ่มพันธมิตรโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่อาจจะยังคงอยู่ก็เป็นได้

เทรนซุได้จ้องมองไปที่เจ้าของคาสิโนสควีซและพยักหน้าเล็กน้อย

เมื่อเห็นดังนั้นเขาก็ได้ทําการนําทางเทรนซุไปยังด้านหลังของคาสิโน

“ผมไม่ต้องการที่จะหลอกลวงหัวหน้าและผมก็ไม่คิดที่จะต่อต้านคุณด้วย ผมรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของกลุ่มโจรสลัดของคุณไม่คิดเลยว่ากัปตันของคุณจะสามารถหลบหนีออกมาจากคุกนรกอิมเพลดาวน์ได้มันเป็นอะไรที่น่าตกใจมากจริงๆ!”

เจ้าของคาสิโนสควีซได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“แต่คนที่อยู่เบื้องหลังของผมเองก็ต้องการชายจากเกาะแห่งท้องฟ้าคนนี้เช่นกัน!”

“ใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังของนาย?”

เทรนซุได้กล่าวถามออกมาตรงๆ

“ผมพูดไม่ได้ แต่เมื่อเจอกับสายตาที่เย็นชาของเทรนซุสุดท้ายเขาก็ได้กล่าวเสริมออกมา“ผมบอกได้แค่ว่าเขาคือราชาที่เหมือนกับสัตว์ร้ายและเขาก็ไม่เคยแพ้ใครมาก่อน!”

“ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ชายคนนั้นได้กลายเป็นหนึ่งในชายที่แข็งแกร่งที่สุดไม่ว่าจะบนผืนปฐพี่หรือผืนนภา!บางคนถึงขนาดบอกว่าเขาแข็งแกร่งพอๆกับหนวดขาว!”

“ไม่ว่าหมอนั้นจะเป็นใครพวกเราก็ไม่เคยกลัว!”

เทรนซุได้กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ

ในตอนนี้กลุ่มโจรสลัดโซลของพวกเขานั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก ด้วยพลังอํานาจที่น่าเกรงขามของโรแกนและสมาชิกหลักทั้งสามรวมไปถึงพวกมังกรคชสารที่แข็งแกร่งขึ้นมาจนไม่จําเป็นต้องหวาดกลัวสิ่งใด แม้ว่าพวกที่อยู่ในโลกใหม่จะแข็งแกร่งแต่พวกนั้นก็ไม่คณามือพวกเขาหรอก!

“ผมรู้ดีว่าพวกคุณแข็งแกร่ง แต่ชายคนนั้นเขาคือคนที่คุณไม่สามารถทําความเข้าใจได้”

เจ้าของคาสิโนสควีซก็ยังคงพยายามโน้มน้าวให้เทรนซวางมือจากเรื่องนี้อย่างต่อเนื่อง

“ส่งคนจากเกาะแห่งท้องฟ้ามา!”

เทรนซุไม่สนใจเรื่องไร้สาระที่เขาพูดแม้แต่น้อย

เมื่อได้ยินคําพูดของเทรนซุใบหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียดในทันทีเขาได้รายงานเรื่องนี้ไปให้กับคนที่อยู่เบื้องหลังของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และถ้าเกิดว่าเขาไม่สามารถส่งชายจากเกาะแห่งท้องฟ้าไปให้เขาได้ละก็ตัวเขาซวยแน่

อย่างไรก็ตามกลุ่มคนตรงหน้าของเขาเองก็ไม่ใช่กลุ่มคนที่เขาจะสามารถต่อกรได้

“ถ้างั้นมันก็คงจะมีแค่ทางนี้เท่านั้น!”

แม้เขาจะไม่เต็มใจแต่เขาก็ไม่คิดที่จะทําให้เทรนซุขุ่นเคืองแต่อย่างใด

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หยิบกระบองออกมา

“ชายจากเกาะแห่งท้องฟ้าอยู่ในโกดังฝั่งตรงข้าม,คุณเทรนซุจําเอาไว้ละว่าคุณคือคนที่พาตัวเขาออกไป!”

เมื่อกล่าวจบเขาก็ได้ฟาดกระบองลงมาที่หัวของเขาในทันที

“ปัง!”

เลือดได้สาดกระเซ็นออกมาพร้อมกับร่างของเขาที่ล้มพับลงไปบนพื้น

เทรนซุ,ชาร์โปลอส,และพวกมังกรคชสารได้มองไปที่เขาด้วยความงุนงงพวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าอีกฝ่ายจะทําอะไรแบบนี้

“ไปกันเถอะ!”

เทรนซุได้กล่าวออกมาพร้อมกับก้าวไปยังโกดังฝั่งตรงข้าม

พ่อของไดน่าได้รับการช่วยเหลืออย่างราบรื่น เมื่อพวกเขาได้เข้าไปข้างในพวกเขาก็ถึงกับพูดไม่ออกพ่อของไดน่านั้นได้รับการดูแลดีมาก

เมื่อเห็นกลุ่มของเทรนซสิ่งที่พ่อของไดน่ากล่าวออกมาก็คือ ครั้งนี้จะเอาอะไรอร่อยๆมาให้ฉันกินงั้นหรอ?”

หลังจากนั้นไม่นานกลุ่มของเทรนซุก็ได้กลับมาหาโรแกน

หลังจากที่ไดน่าเห็นพ่อของเธอ เธอก็ดูจะมีความสุขมากเธอได้เข้าไปกอดพ่อของเธอทั้งนํา
ตา

“ขอบคุณพวกคุณมากที่ทําให้พวกเราพ่อลูกได้กลับมาพบกันอีกครั้ง!”

พ่อของไดน่ารู้สึกขอบคุณและตื่นเต้นมาก

หลังจากที่ทุกคนกลับมาโรแกนก็ได้ทําการศึกษาเกี่ยวกับวิธีในการเดินทางไปที่เกาะแห่งท้องฟ้าในทันที

พวกเขานั้นกําลังนั่งปรึกษาหารือกันอยู่ในบาร์มันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีคนได้ยินในสิ่งที่พวกเขากําลังพูดคุยกัน

“จากที่ฉันสอบถามมาดูเหมือนว่าที่อีกฟากหนึ่งของเกาะจายาจะมีชายคนหนึ่งที่ศึกษาเกี่ยวกับเกาะแห่งท้องฟ้าอยู่!”
“กัปตันแล้วทําไมคณไม่เรียกนกออกมาล่ะ? มันน่าจะพาพวกราขึ้นไปบนเกาะแห่งท้องฟ้าได้เลยไม่ใช่หรอ?”

“ฮ่าๆๆ,นายอาจไม่เชื่อที่ฉันพูดแต่เมื่อกี้ตอนที่ฉันยืนอยู่ตรงชายฝั่งฉันมองเห็นเงาของเทพสงครามขนาดยักษ์ที่มีปีกด้วย!”

“บางทีบนท้องฟ้าอาจจะมีเกาะมายาอยู่ก็ได้และมันจะต้องเป็นดินแดนแห่งสรวงสวรรค์อย่างแน่นอน!”

ในขณะที่พวกเขากําลังพูดคุยกันอยู่ก็ได้มีเสียงของใครบางคนแทรกขึ้นมา

“ฮี!,ไร้สาระ,มันยังมีคนที่ฝันถึงเกาะแห่งท้องฟ้าอยู่บนโลกนี้อีกงั้นหรอ?”