S.P.P: บทที่ 365: จูราคิล มิฮอร์ค!

ในตอนนั้นเองคลื่นดาบสีเขียวสวยงามก็ได้ปะทะเข้ากับร่างของคาบูกิ การแสดงออกที่หยิ่งยโสของเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัวในทันที

” นี่มันอะไรกัน?”

ไกลออกไปในตอนนั้นเองก็ได้ปรากฏร่างของชายคนหนึ่งที่มาพร้อมกับดาบสีดําขนาดใหญ่ และหมวกสีดําที่กําลังก้าวเดินมายังทิศทางของพวกโรแกนทีละก้าวด้วยแววตาที่เย็นชา

เมื่อเห็นร่างของชายคนนั้นดวงตาของคาบูกิก็ได้เปลี่ยนไปเป็นสิ้นหวังในทันที

ในเวลาเดียวกันนั้นเองคาบูกิก็ได้ก้มหน้าลงไปมองหน้าอกที่ปรากฏรอยแดงลากยาวด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง

ทั้งๆที่ชายคนนั้นก้าวเดินมาอย่างช้าๆและไร้ซึ่งแรงกดดันแต่พวกเขากลับรู้สึกหวาดกลัว

“ตะ..ตาเหยี่ยว มีฮอร์ค!”

ร่างที่กําลังก้าวเดินมาทางนี้นั่นก็คือตาเหยี่ยว มิฮอร์คนั้นเอง!

ในตอนนั้นเองมิฮอร์คก็ได้ชักดาบดําที่อยู่บนหลังของเขาออกมาก่อนที่จะฟาดฟันไปที่ร่างของพวกคาบูกิ

“อ้ากกกก!”

เสียงกรีดร้องที่น่าสยองขวัญได้ดังลั่นขึ้นมาพร้อมกับร่างของพวกคาบูกิที่ล้มลงไปบนพื้น

พวกเขาได้จากไปโดยที่ไม่เข้าใจว่าทําไมมิฮอร์คถึงต้องมาฆ่าพวกเขา

หลังจากนั้นมิฮอร์คก็ได้เก็บดาบของเขาอย่างช้าก่อนที่จะกวาดตามองไปที่พวกโรแกน

ในตอนนั้นเองเมื่อเขามองเห็นร่างของโรแกนดวงตาของเขาก็ได้หดแคบลงในทันที

“โกลดี, โรแกน,บังเอิญจังนะที่ฉันได้มาพบนายที่นี่”

ดวงตาของมิฮอร์คในตอนนี้เต็มไปด้วยความตกตะลึงและความประหลาดใจ

เขารู้ว่าโรแกนนั้นหนีออกมาจากอิมเพลดาวน์ได้แล้ว แต่เขาก็ไม่คิดว่าเขาจะมาเจออีกฝ่ายในสถานที่แบบนี้

จากคําบอกเล่าในอดีตอีกฝ่ายนั้นถือว่าเป็นหนึ่งในนักดาบที่แข็งแกร่งและมีความสามารถทัดเทียมกับพลเรือเอกของกองทัพเรือ

ชั่วขณะหนึ่งบนร่างของมิฮอร์คก็ได้ปรากฏเจตนาสู้ขึ้นมา

เขานั้นอยากสู้กับโรแกนมานานแล้ว และเมื่อไม่นานมานี้เขาก็ได้สู้กับแชงคูสพวกเขาสู้กันอยู่นานมากแต่สุดท้ายก็ไม่รู้ผลแพ้ชนะ แม้ว่าแชงคูสจะเป็นคนที่แข็งแกร่งแต่เขาก็ไม่ใช่นักดาบอยู่ดี

“ตาเหยี่ยว,ทําไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

ในชีวิตที่แล้วของเขานักดาบอันดับหนึ่งคนนี้นับว่าเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก

วิชาดาบที่สามารถฉีกกระชากท้องนภาของอีกฝ่ายนั้นนับว่าเป็นอะไรที่น่าชื่นชม

“ฉันแค่มาฆ่าชายคนหนึ่งก็เท่านั้น”

มิฮอร์คได้กล่าวออกมาก่อนที่จะมองไปที่ร่างของพวกคาบูกิที่กองอยู่บนพื้น

เมื่อได้ยินดังนั้นโรแกนก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา

พวกนี้ไปทําอะไรมานะถึงได้ถูกนักดาบอันดับหนึ่งของโลกไล่ล่าได้?

“สนใจมาดื่มด้วยกันไหม?”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยกแก้วไปที่มิฮอร์ค

ในตอนนี้ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ต่างก็มองไปที่มฮอร์คด้วยความอยากรู้อยากเห็น

พวกเขาไม่รู้ว่าโรแกนรู้จักอีกฝ่ายไหม แต่พวกเขาทุกคนต่างก็รู้จักอีกฝ่ายเป็นอย่างดี

หลังจากที่เอาชนะชายที่ได้ชื่อว่านักดาบอันดับหนึ่งของโลกคนก่อนลงได้ตาเหยี่ยวก็ได้รับชื่อนักดาบอันดับหนึ่งของโลกมาแทน และจากข่าวลือที่พวกเขาเคยได้ยินมาอีกฝ่ายนั้นคือคนที่เย็นชาและไม่แยแสต่อสิ่งใด

เขาคือโจรสลัดที่ไม่เหมือนโจรสลัดมันเหมือนกับพวกอัศวินมากกว่า เขาได้แล่นเรืออยู่บนท้องทะเลอย่างโดดเดี่ยวพร้อมกับดาบเล่มโตของเขาและถ้าเขาไม่พอใจสิ่งใดสิ่งนั้นก็จะถูกกําจัดลงในทันที

ไม่ว่าจะเป็นทหารเรือหรือโจรสลัดตราบใดที่เข้ามากวนเขา เขาก็จะไม่ปล่อยอีกฝ่ายให้หนีรอดไปได้

และจากข่าวลือที่ได้ยินมาดูเมือนว่ามีฮอร์คนั้นจะเป็นคนแรกที่เข้าร่วมกับระบบการจัดการรูปแบบใหม่ของกองทัพเรือ

“ฉันร่วมวงได้ด้วยงั้นหรอ?”

มิฮอร์คได้จ้องมองมาที่โรแกนและกล่าวถามออกมาอย่างแผ่วเบา

“ได้สิ”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

ตัวของมิฮอร์คนั้นเคยได้ยินเรื่องราวของโรแกนมาไม่น้อยทั้งจริงและไม่จริง แต่ไม่ว่ายังไงการที่คนๆหนึ่งยอมเสียสละตนเองเพื่อผู้อื่นไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรมันก็ยังน่าชื่นชมอยู่ดี

และแม้ว่าจะเผชิญหน้ากับมรสุมขนาดใหญ่เขาก็ยังสามารถรวบรวมสมัครพรรคพวกของเขากลับมาและออกเดินทางได้อีกครั้ง ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องยากมากสําหรับโจรสลัด

บางครั้งความยากลําบากก็ยังไม่เพียงพอที่จะผลักคนๆหนึ่งให้หล่นลงเหวได้

เมื่อเห็นมิฮอร์คนั่งลงข้างๆโรแกนพวกเขาก็ได้ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความดีใจ

“โว้วๆๆ!,ตาเหยี่ยวตัวจริงงั้นหรอเนี่ย!”

ในตอนนั้นเองชาร์โปลอสก็ได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

“เขาคือไอดอลของฉัน,ฉันหน่ะคอยติดตามเรื่องราวของเขามาตลอดเลยนะรู้ไหม!?”

ท่าทางของเขาทําให้ทุกคนถึงกับหัวเราะออกมา

“ฉันได้ยินมาว่าวิชาดาบของนายสุดยอดมากงั้นสินะ?, ฉันชักอยากจะลองพิสูจน์มันซะแล้วสิ”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“งั้นหรอ? คล็อกโคไดล์ได้ยินมาว่านายหนีรอดมาจากหนวดขาวได้งั้นสินะ? พอจะบอกได้ไหมว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน?”

มิฮอร์คได้กล่าวออกมาก่อนที่เจตนาสู้จะแพร่ออกมาจากร่างของเขา

“หนวดขาว”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

เขานั้นไม่ต้องการที่จะพูดถึงการต่อสู้ในครั้งนั้น

หนวดขาวนั่นเป็นชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ในการต่อสู้ครั้งนั้นตัวของ เขาเองก็ได้ทุ่มสุดตัวแล้วเหมือนกัน

ในตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเชื่อมาเสมอว่าเขายังมีหวังที่จะเอาชนะอีกฝ่ายได้ แต่สุดท้ายความจริงก็ยังเป็นความจริงช่องว่างระหว่างเขากับหนวดขาวมันกว้างใหญ่เกินไป

“ฉันไม่ฆ่าแกหรอกไอ้หนูคร็อกโคไดล์,ไม่รู้ว่าไอ้หนูนั่นจะออกมาเมื่อไหร่แต่ฉันเชื่อว่าเขาจะตองเป็นคู่ต่อสู้ให้กับฉันได้อย่างแน่นอน!”

“เพราะฉะนั้นแกก็กลับไปฝึกฝนตัวเองซะใหม่แล้วสักวันแกอาจจะตามฉันทัน”

ในตอนนั้นทั่วทั้งร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยบาดแผลแม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจแต่สุดท้ายเขาก็ต้องยอมแพ้

ช่องว่างของเขาทั้งสองมันมากเกินไปจริงๆ! ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ตระหนักถึงความอ่อนแอของตนเองและความสุดยอดของโรแกน

คนที่สามารถทําให้หนวดขาวรอการกลับมาได้ย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“เขาไม่ทําให้นายผิดหวังอย่างแน่นอน!”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่ทํามา

“ฉันชักอยากจะไปเจอเขาซะแล้วสิ..”

มิฮอร์คได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“แต่..”

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หยุดพูดไปชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะจ้องมองไปที่โรแกนและกล่าวออกมา

“ในตอนนี้สิ่งที่ฉันสนใจมากกว่าก็คือกัปตันของนาย!”