S.P.P: บทที่ 368: ฉันตายไปแล้ว!

นี่มันอย่างกับการสู้กันของเทพเจ้า!

เพียงแค่พริบตาเดียวในรัศมี 100 เมตรรอบตัวของพวกเขาก็ได้ถูกเปลี่ยนไปเป็นหลุมลึก

วิถีดาบของออกัสสันนั้นเป็นอะไรที่บ้าคลั่งเป็นอย่างมาก ในทุกครั้งที่เขาฟาดฟันดาบออกมาความเร็วของมันก็จะเพิ่มขึ้นอยู่เสมอ

ส่วนทางมิออร์คเองก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนักความเร็วในการวาดดาบของเขานั้นเพิ่มขึ้นอยู่เรื่อยๆโดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลยแม้แต่น้อย

ทุกๆการเคลื่อนไหวของพวกเขานั้นมันจะรวดเร็วขึ้นมาเสมอ ถ้ามองด้วยตาเปล่าไม่มีวันมองการโจมตีของพวกเขาได้ทันอย่างแน่นอน

ทุกการวาดดาบของมิฮอร์คนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความแม่นยําและความรุนแรงการปะทะกันของพวกเขานั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพียงแค่ปฏิกิริยาตอบสนองและทักษะอีกต่อไปแต่มันยังเกี่ยวพันไปถึงความอดทนด้วย

“เครั้ง! เครั้ง! เครั้ง!”

เสียงปะทะกันของดาบทั้งสองเล่มยังคงดําเนินต่อไปเพียงแค่เสียงจากการปะทะกันของดาบ พวกเขาก็สามารถรับรู้ได้ถึงความดุเดือดของการต่อสู้ในครั้งนี้ได้แล้ว

หลังจากนั้นหนึ่งนาที่ใบหน้าของพวกเขาก็ได้ถูกปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อและความเร็วในการปะทะกันของพวกเขาก็ค่อยๆลดลง

สามนาที่ต่อมาดาบของพวกเขาทั้งสองก็ได้หยุดลง

มิฮล์รคยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร แต่ออกัสสันนั้นต่างออกไปเขากําลังล่าถอยออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับวาดดาบออกไปทางมิฮอร์ค

แต่ในตอนนั้นเองดาบสีดําเล่มโตก็ได้เข้ามาสกัดกั้นการโจมตีของออกัสสันเอาไว้อย่างรวดเร็ว

“เป็นปฏิกิริยาตอบสนองที่สุดยอดจริงๆ!”

แม้จะถูกอีกฝ่ายฉวยโอกาสแต่มฮอร์คก็ไม่ได้สวนกลับแต่อย่างใด

ในตอนนั้นเองออกัสสันก็ได้ย่อตัวและกระโดดหนีออกมาไกลกว่า 20 เมตร

ออกัสสันได้ยืนหอบหายใจอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะยกยิ้มขึ้นมา

“นายทําให้ฉันตื่นเต้นสุดๆไปเลยรู้ตัวไหม!”

เขานั้นกําลังรู้สึกตื่นเต้นจนตัวสั่น

“ฉันเองก็รู้สึกไม่ต่างกันหรอกนะ!”

มิฮอร์คได้กล่าวและยกดาบขึ้นมา

“ฮ่าๆๆๆ! ถ้างั้นก็มาสู้กัน!”

ออกัสสันได้ตะโกนออกมาพร้อมกับกระโจนเข้าไปหามฮอร์ค

“เครั้ง!”

เมื่อดาบทั้งสองได้เข้าปะทะกันฝุ่นควันก็ได้ฟังกระจายขึ้นมาในทันที

มิฮอร์คนั้นได้โจมตีมาที่ออกัสสันอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วและความแรงที่คงที่

“ฮ่าๆๆๆ!”

ออกัสสันได้หัวเราะและฟาดฟันดาบสวนกลับมา

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่บ้าคลั่งของออกัสสัน รูม่านตาของมิฮอร์คก็ได้หดแคบลงก่อนที่จะล่าถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้การโจมตีของออกัสสันไหลลงไปบนพื้นธรณี

“บูมม!”

พื้นดินนั้นได้ถูกแยกเป็นสองส่วนในทันที รอยแยกนั้นลึกและลากยาวไปถึงข้างในป่า

คริกเกตได้มองมาที่รอยแยกที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าที่ขาวซีด

“นี่มันการโจมตีบ้าอะไรกัน!? นี่มันเกือบจะแยกเกาะจายาทั้งเกาะออกจากกันเลยไม่ใช่หรือไง!”

คริกเกตได้กล่าวออกมาด้วยความตกตะลึง

ในตอนนั้นเองมิฮอร์คก็ได้วาดดาบดําของเขาออกมา

คลื่นดาบสีเขียวได้พุ่งเข้ามาหาออกัสสันพร้อมกับฉีกกระชากอากาศและพื้นดินด้วยความดุร้า

“บูมมม!”

เกาะจายาทั้งเกาะถึงกับสั่นสะเทือนก่อนที่จะถูกแยกออกเป็นสองส่วนด้วยการฟาดฟันในครั้งนี้คลื่นดาบของมิฮอร์คนั้นราวกับมังกรคลั่งที่พร้อมจะขาออกัสสัน

“หลบไม่ทันแน่!”

เมื่อรู้ว่าไม่สามารถพึ่งฮาคิสังเกตได้ใบหน้าของออกัสสันก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

ความเร็วและความแข็งแกร่งของการโจมตีในครั้งนี้นั้นนับว่าทรงพลังจนน่าสะพรึงกลัว

“ถ้างั้นฉันก็จะบุกมันไปตรงๆนี้ละ!”

ออกัสสันได้ตะโกนออกมาพร้อมกับกระแทกดาบออกไป

“มังกรขย้ํา!”

คลื่นดาบสีฟ้าอ่อนได้เปล่งประกายขึ้นมา และในวินาทีต่อมาคลื่นดาบนั้นก็ได้เปลี่ยนไปเป็นมังกรที่กําลังพุ่งเข้าไปหามฮอร์คด้วยความดุร้าย

“บูมม!”

เมื่อคลื่นดาบทั้งสองปะทะกันพวกมันก็ได้แตกกระจายไปในทันที

แม้ว่าจะอยู่ในระยะไกลก็ยังสามารถมองเห็นรอยแยกที่เกิดขึ้นจากการโจมตีทั้งสองได้อย่างชัดเจน

ในตอนนั้นเองออกัสสันก็ได้พุ่งเข้ามาหามิฮอร์คอย่างรวดเร็ว

“มังกรขย้ํา!”

เมื่อเห็นดังนั้นดวงตาของมิฮอร์คก็ได้หดแคบลงมาในทันที

“บูมม!”

ในตอนนั้นเองร่างของมังกรก็ได้ฉีกกระชากอากาศเข้ามาหามิฮอร์คด้วยความดุร้าย

“เครั้ง!”

แต่มฮอร์คนั้นก็ยังสามารถสกัดกั้นได้อย่างทันท่วงที

ในตอนแรกเขานั้นดูจะเสียเปรียบอยู่เล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่นานมิฮอร์คก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้

หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ได้แยกออกจากกันก่อนที่จะเข้าปะทะกันอีกครั้งด้วยความดุร้าย

“เครั้ง!”

การปะทะกันพวกเขานั้นสั่นคลอนไปทั้งชั้นฟ้าและปฐพี

“มังกรขย้ําทําลายเกล็ด!”

เมื่อเห็นการโจมตีของออกัสสันใบหน้าของมิฮอร์คก็ได้เปลี่ยนไปเป็นจริงจังในทันที

“บูมม!”

เมื่อดาบทั้งสองปะทะกันแรงปะทะของทั้งสองก็ได้มุ่งตรงไปที่ท้องทะเลในทันที

“วูมมม!”

คริกเกตได้จ้องมองไปที่ท้องทะเลที่ถูกแยกออกเป็นสองส่วนด้วยความตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าการโจมตีนั้นจะไปหยุดลงอยู่ตรงไหนเขารู้แค่ว่ามันจะต้องไกลจนตัวเขาคิดไม่ถึงอย่างแน่นอน

ในวินาทีต่อมาดาบทั้งสองเล่มก็ได้เข้าปะทะกันอย่างต่อเนื่อง

“ฮ่าๆๆ! นี่มันเจ๋งสุดๆไปเลยไม่ใช่หรือไงกัน!”

แม้จะมีเหงื่อไหลรินอยู่เต็มใบหน้าแต่ออกัสสันก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้น ตลอดการต่อสู้เขานั้นยังไม่ได้ใช้พลังอํานาจที่ได้รับมาจากโรแกนเลยแม้แต่น้อยเขาใช้เพียงแค่วิถีดาบของเขาเท่านั้น

ในขณะที่พวกเขากําลังดวลกันอย่างดุเดือด จู่ๆมิฮอร์คก็ได้กล่าวอะไรบางอย่างออกมา

“ฉันนึกออกแล้วว่านายเป็นใคร”

“ฮ่าๆๆ,งั้นหรอ?”

ออกัสสันได้หัวเราะออกมาพร้อมกับกระโจนเข้าไปหามิฮอร์ค

มิฮอร์ดได้ปะทะและจ้องมองมาที่ออกัสสันอย่างต่อเนื่อง

“นายคือดาบมังกรออกัสสัน,นักดาบที่แข็งแกร่งเมื่อ 20 ปีก่อนจากทะเลนอร์ธบลงั้นสินะ!?”

“ฉันไม่คิดเลยว่านายจะยังมีชีวิตอยู่!”

“ฮ่าๆๆๆ,ใช่, ฉันชื่อออกัสสันแต่นายเดาผิดอยู่หน่อยนะ!”

“เครั้ง!”

คลื่นดาบมังกรได้เปล่งประกายขึ้นมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปหามิฮอร์คด้วยความดุร้าย

“เพราะว่าฉันตายไปแล้ว!”