S.PP: บทที่ 370: บิน?

ในขณะที่พูดรัศมีดาบก็ได้แพร่กระจายออกมาจากร่างของโรแกน

ในตอนนี้ทั่วทั้งร่างของโรแกนนั้นถูกปกคลุมไปด้วยรัศมีดาบอันเป็นเอกลักษณ์บรรยากาศรอบๆตัวของเขาในตอนนี้นั้นแสดงออกถึงจิตวิญญาณที่อยู่ภายในจิตใจของเขาได้เป็นอย่างดี

ทุกย่างก้าวของโรแกนนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจและความน่าเกรงขามที่ไม่มีใครเสมอเหมือน

“กัปตันออกไปสู่เองเลยงั้นหรอเนี่ย!”

“นี่มันจะน่าตื่นเต้นเกินไปแล้ว! ไม่รู้ว่าตอนนี้กัปตันแข็งแกร่งขนาดไหนแล้ว”

“ฉันว่าพวกเราทุกคนควรจะออกไปให้ไกลจากบริเวณนี้ เพราะฉันมีลางสังหรณ์ว่าการต่อสู้ในครั้งนี้จะต้องรุนแรงยิ่งกว่าที่ผ่านมาอย่างแน่นอน”

เหล่าลูกเรือกลุ่มโจรสลัดโซลนั้นรู้สึกตื่นเต้นจนตัวสั่น

นักดาบอันดับหนึ่งของโลกตาเหยี่ยว มีฮอร์คปะทะกับโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่กัปตันของกลุ่มโจรสลัดโซลโกล ดี, โรแกน!

ใครกันที่จะเป็นผู้กุมชัยในศึกครั้งนี้?

แม้ว่าการต่อสู้ในครั้งนี้จะเป็นเพียงแค่การสู้กันระหว่างวิถีดาบและไม่ใช่พลังอํานาจที่แท้จริงของกัปตันของพวกเขาแต่มันก็ยังเป็นสิ่งที่น่าสนใจและน่าตื่นเต้นอยู่ดี

“ในที่สุดนายก็มาซักทีนะ..”

“ฉันเองก็อยากที่จะลองสู้กับนายมานานแล้ว!”

มิฮอร์คได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

ในตอนนั้นเองร่างที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสของออกัสสันก็ได้บิดหายไปในมือของโรแกน

“แต่ก่อนอื่นนายตัดสินใจดีแล้วนะที่จะสู้กับฉันด้วยวิถีดาบ?”

“คนที่แข็งแกร่งไม่ได้หมายความว่าจะไม่อ่อนแอ!”

มิฮอร์คได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

จากค่าพูดของออกัสสันและสถานการณ์ในตอนนี้ทําให้เขาคิดว่าออกัสสันนั้นน่าจะเป็นพลังพิเศษอะไรบางอย่างของโรแกน

“ฉันก็แค่สนใจในวิถีดาบของนาย”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับดาบเจ็ดดาวที่สั่นไหวขึ้นมา
“งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”

“ได้,ถ้างั้นฉันก็ขอเสียมารยาทเอาไว้ก่อนเลยก็แล้วกัน!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของมิฮอร์คได้เลือนหายไปพร้อมกับน้ําเสียงที่เปลี่ยนไปเป็นเย็นชา

แสงจันทร์และสายลมได้สาดซัดเข้ามาที่พวกเขาทั้งสองราวกับเป็นสักขีพยานให้กับการต่อสู้ของพวกเขาทั้งสอง

“ฟื้วววว”

ทันใดนั้นเองร่างของโรแกนก็ได้กระพริบหายไป เมื่อเห็นดังนั้นดวงตาของมิฮอร์คก็ได้หดแคบลงมาในทันที

“ทางขวา!”

ในตอนนั้นเองมิฮอร์คก็ได้ฟาดฟันดาบของเขาไปทางขวา

“เครั้ง!”

ในวินาทีต่อมาเสียงปะทะกันของดาบก็ได้ดังขึ้นมา แต่ในเวลาต่อมาร่างของพวกเขาทั้งสองก็ได้กระพริบหายไป

“เครั้ง!”

ในเวลานี้ร่างของพวกเขาทั้งสองได้อยู่ห่างไปประมาณ 10 เมตรพวกเขาทั้งสองนั้นกําลังดวลดาบกันอยู่อย่างดุเดือด

“ฟื้วววว!”

เพียงพริบตาเดียวร่างของพวกเขาก็ได้เลือนหายไปอีกครั้ง

การปะทะกันของพวกเขานั้นดูเรียบง่ายเป็นอย่างมาก มันเทียบไม่ได้กับในตอนที่ออกัสมันส์กับมิฮอร์คเลยสักนิด

แต่แรงกดดันที่พวกเขาทั้งสองปลดปล่อยออกมานั้นมันกลับน่าหวาดกลัวยิ่งกว่าในตอนที่ออกสสันสู้เป็นอย่างมาก

เหล่าลูกเรือกลุ่มโจรสลัดโซลนั้นสามารถสัมผัสได้ถึงความน่าหวาดกลัวที่ซ่อนเร้นอยู่ในคมดาบที่เรียบง่ายพวกนั้นได้อย่างชัดเจน

“นั่นคือตาเหยี่ยวเลยนะ, นี่กัปตันสามารถสู้กับอีกฝ่ายได้จริงๆงั้นหรอ!?”

ดาซได้พึมพําออกมาด้วยความตกตะลึง

“นั่นหนะหรอกัปตันของพวกเรา!?”

นอกจากดาซแล้วก็ยังมีพวกมังกรคชสารที่ได้พึมพําออกมาด้วยความตกตะลึง

“อยู่ไปอีกสักพักเดี๋ยวพวกนายก็จะเข้าใจความน่าสะพรึงกลัวของกัปตันเอง”

“ไม่ว่าศัตรจะแข็งแกร่งสักแค่ไหนพวกเราก็ไม่เคยหวาดกลัว..”

“เพราะว่าพวกเรามีกัปตันอยู่ด้วยยังไงละ!”

ดาซได้จ้องมองไปที่โรแกนที่กําลังสู้อยู่กับมิฮอร์คด้วยอารมณ์และความรู้สึกที่ซับซ้อน

ตั้งแต่เข้าร่วมกับกลุ่มโจรสลัดโซลมาเขาไม่เคยได้สัมผัสกับความแข็งแกร่งของโรแกนเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ในตอนนี้ในที่สุดเขาก็ได้สัมผัสกับมันสักที

ถ้าให้เปรียบเทียบละก็การต่อสู้ของออกัสสันกับมิฮอร์คนั่นคือการต่อสู้ของสัตว์ป่าแต่การต่อสู้ของโรแกนกับมิฮอร์คในตอนนี้นั้นคือการต่อสู้ด้วยทักษะและประสบการณ์

การต่อสู้ของพวกเขานั้นดูเรียบง่ายแต่อันตรายจนน่าหวาดกลัว
ทุกๆการเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งสองนั้นผ่านการคิดวิเคราะห์มาเป็นอย่างดี

หลังจากสู้กันมาประมาณสามนาที่ทั้งสองก็ได้หยุดมือลงพร้อมกับจ้องมองมาที่กันและกัน

ลมหายใจของพวกเขานั้นมั่นคงเป็นอย่างมาก ถามว่ามันแสดงให้เห็นถึงสิ่งใดการควบคุมลมหายใจพวกนี้นั้นแสดงให้เห็นถึงสมาธิและจิตใจที่มั่นคงของพวกเขาทั้งสอง

ในตอนนั้นเองใบหน้าของโรแกนก็ได้ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมามฮอร์คนั้นไม่ทําให้เขาผิดหวังจริงๆ

ในเวลาสามนาทีที่พวกเขาปะทะกันนั้นมันไม่ใช่การแข่งขันเพียงแค่เรื่องของวิถีดาบเท่านั้นแต่มันยังรวมไปถึงประสบการณ์และสติปัญญาของพวกเขาด้วย

การดวลกันในครั้งนี้เป็นอะไรที่ค่อนข้างจะสูสี!

“โกล ดี. โรแกน,ฉันจะจํานายเอาไว้!”

“ถ้านี่คือวิถีดาบที่นายบอกว่าไม่ค่อยเชี่ยวชาญเฉันก็ต้องขอบอกเลยว่านายทําให้ฉันประหลาดใจ!”

มีฮอร์คได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

ผู้เชี่ยวชาญทุกคนนั้นต่างก็รู้จักกันผ่านการต่อสู้ แม้จะสู้กันเพียงแค่ครู่เดียวแต่เขามั่นใจว่าอีกฝ่ายจะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญในวิถีดาบอย่างแน่นอน

แต่ว่านักดาบที่แท้จริงนั้นจะไม่ละทิ้งซึ่งวิถีดาบของตน แม้ว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งแต่เขาก็ได้ละทิ้งซึ่งวิถีดาบไปแล้ว

“มิฮอร์ควิถีดาบของฉันมันไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะ”

เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนมฮอร์คก็ดูจะแปลกใจมาก

“อื้ม?”

ในตอนแรกเขาตัดสินใจที่จะวางดาบแล้ว แต่เมื่อได้ยินคําพูดของอีกฝ่ายเขาก็ได้หยุดชะงักไปในทันที

“ถ้างั้นก็ขอให้ฉันได้สัมผัสกับมันหน่อยก็แล้วกัน!”

ดวงตาของมิฮอร์คได้เปลี่ยนไปเป็นจริงจัง

ในเมื่ออีกฝ่ายกล้าที่จะพูดแบบนั้นออกมาแน่นอนว่ามันจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“วูมมม!”

เสียงร้องที่คมชัดได้ดังลั่นออกมาจากดาบเจ็ดดาวที่อยู่ในมือของโรแกน แต่ในวินาทีต่อมามฮอร์คก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าโรแกนได้ปล่อยดาบเจ็ดดาวออกมาจากมือ

“นั่นมันอะไรกัน!?”

มิฮอร์คได้ปรากฏความสงสัยขึ้นมาในใจ

นักดาบที่แข็งแกร่งทุกคนนั้นต่างก็เหน็บดาบเอาไว้ข้างกายเสมอและไม่เคยปล่อยให้มันออกห่างจากตัว

เขาไม่เคยเห็นใครปล่อยดาบของตัวเองออกมาจากมืออย่างโรแกนมาก่อน

แต่ในตอนนั้นเองดาบของโรแกนก็ได้กรีดร้องขึ้นมาและลอยอยู่กลางอากาศ

“ฉันเรียกวิชานี้ว่าดาบราชัน,ระวังตัวเอาไว้ให้ดีๆละมิฮอร์ค!”

โรแกนได้กล่าวเตือนออกมาด้วยรอยยิ้ม

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้สะบัดมือขวาออกไปข้างหน้า

“ไป!”

หลังจากนั้นไม่นานดาบเจ็ดดาวก็ได้ฉีกกระชากอากาศพุ่งตรงเข้าไปหามีฮอร์คราวกับดาวหาง

เมื่อเห็นดังนั้นจิตใจของมิฮอร์คก็ได้สั่นสะท้านขึ้นมาในทันที
“ดาบนั้นกําลังบินเข้ามาหาฉันงั้นหรอ!?”

มันกําลังบินเขามาหาเขาจริงๆด้วย!,เขาไม่ได้คิดไปเอง

มันบินได้จริงๆ!

แถมมันยังรวดเร็วราวกับอัสนีบาต!