S.PP: บทที่ 374: ปะทุ!

“ฟื้วววว!”

สายลมแรงได้ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับเสียงสายฟ้าที่ร้องคารามลั่น

“เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!”

เมฆด่าได้เข้าบดบังท้องนภาสายฟ้าได้วูบไหวไปมาราวกับมีชีวิต

เรือรูทดรากอนนั้นได้ส่ายไปมาตามคลื่นกระเพื่อมของทะเล

“คุณจะไปจริงๆงั้นหรอ? นี้มันน่ากลัวมากเลยนะ!”

ชาร์โปลอสได้ตะโกนออกมาด้วยความกลัว

โรแกนนั้นยังคงนั่งอยู่บนหัวเรืออย่างมั่นคง และจ้องมองไปที่ท้องทะเลดังเดิม

บนผิวน้ําได้ปรากฏฟองอากาศขึ้นมาเป็นจํานวนมาก

“ซ่า! ซ่า! ซ่า!”

สายฝนได้กระหน่าลงมาจากเมฆดําพร้อมกับสายฟ้าที่ผ่าลงมาบนท้องทะเล

ในตอนนั้นเองดวงตาของโรแกนก็ได้เบิกกว้างและตะโกนออกมาว่า

“เจสัน!, หักหางเสือเรือไปทางขวา 30 เมตรเต็มกําลัง!”

เมื่อได้ยินดังนั้นเจสันก็ได้ทําการเข้าควบคุมหางเสือเรือในทันที

“ครืด! ครืด!”

รูทดราก้อนได้แล่นออกไปทางขวาอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาเดียวมันก็ได้แล่นออกไปถึง 30 เมตรอย่างที่โรแกนได้ตั้งใจเอาไว้

ในเวลานี้จู่ๆฟองอากาศก็ได้ทวีคูณจํานวนขึ้นมาอย่างผิดปกติ

ในตอนนั้นเองเมฆดําก็ได้หมุนวนไปตามกระแสลม แรงกดอากาศที่หนักอึ้งทําให้พวกเขารู้สึกหายใจไม่ออก

เมื่อมาถึงยังตําแหน่งที่โรแกนได้ระบุเอาไว้รูทดราก่อนก็กลับมาสมดุลดังเดิม

ในขณะนี้บนใบหน้าของคริกเกตนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อ พร้อมกับหัวใจที่กําลังสั่นไหวอย่างรุนแรง

“ระวังตัวกันด้วยละ ฉันรอดความสําเร็จของพวกนายอยู่นะ!”

คริกเกตนั้นกังวลมากเพราะเขารู้ดีถึงความน่าหวาดกลัวของน็อคอัพสตรีมพลังอํานาจของมันนั้นไม่ต่างไปจากการปะทุของภูเขาไฟเลยแม้แต่น้อย ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือระดับความสูงของภูเขาไฟปะทุนั้นมันยังคงเป็นสิ่งที่แน่นอน และเมื่อขึ้นไปถึงจุดสูงสุดมันก็จะตกลงมาตามกฎของแรงโน้มถ่วง แต่น็อคอัพสตรีมนั้นแตกต่างออกไปมันสามารถปะทุขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ไกลนับกิโล แม้แต่ระยะทางเป็น 1,000 กิโลมันก็ยังสามารถทําได้และพลังทําลายล้างของมันก็น่าสะพรึงกลัวจนมนุษย์ไม่สามารถต้านทานได้

“เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!”

สายฟ้าได้คํารามลั่นดังไปทั่วทั้งท้องนภา

บนรูทดราก้อนเสื้อผ้าของพวกเขานั้นเปียกชุ่มไปด้วยน้ําจากสายฝน พวกเขาต่างก็กําลังจ้องมองไปที่ท้องทะเลเบื้องหน้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยฟองอากาศด้วยความกลัวและความตกตะลึง

“กัปตันตอนนี้พวกเราควรทํายังไงดี?”

ในตอนนั้นเองเทรนซุก็ได้กล่าวถามออกมา

“อีกเดี๋ยวมันก็จะปะทุขึ้นมาแล้วและเมื่อมันปะทุขึ้นมาพวกเราก็จะพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า”

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างใจเย็น

หากพวกเขาทะเล่อทะล่าแล่นเรือเข้าไปที่จุดศูนย์กลางของน็อคอัพสตรีม ละก็รูทดราก้อนจะต้องถูกมันเป่ากระจุยอย่างแน่นอน แต่ตราบใดที่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้พวกเขาก็จะสามารถพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกันกับมันได้อย่างง่ายดาย

ตราบใดที่พวกเขายังคงรักษาสภาพที่เป็นอยู่ในตอนนี้เอาไว้ได้ พวกเขาจะต้องไปที่เกาะแห่งท้องฟ้าได้อย่างแน่นอน

เมื่อเวลาผ่านไปฟองอากาศบนผิวทะเลก็ได้ทวีความรุนแรงขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ฟองอากาศก็ได้แพร่กระจายออกไปไกลถึง 300 เมตร

ในตอนนั้นเองมันก็ได้ปรากฏเสาน้ําที่มีความสูงประมาณ 10 เมตรและกระแสน้ําวนที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 30 เมตรขึ้นมา

“แล่นเรือเข้าไปใกล้อีก,มันได้เวลาแล้ว!”

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ชี้ไปยังเสาน้ําและตะโกนออกมาเสียงดัง

เจสันเองก็ได้ทําการควบคุมหางเสือเรืออย่างรวดเร็ว พร้อมกับมุ่งหน้าไปยังตําแหน่งที่โรแกนระบุ

ในเวลานี้พวกเขาอยู่ใกล้กับจุดศูนย์กลางของน็อคอัพสตรีมเป็นอย่างมากอีกเพียงแค่นิดเดียว พวกเขาก็จะแล่นเข้าไปในกระแสน้ําวนนั้นอยู่แล้ว

เมื่อแล่นเรือมาถึงยังกระแสน้ําวนรูทดราก้อน ก็ได้ทําการใช้พลังงานไอน้ําเพื่อรักษาสมดุลในทันที

ห้านาทีต่อมา กระแสน้ําวนก็เริ่มขยายตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้เสาน้ํานั้นได้สูงขึ้นมาถึง 30 เมตรแล้ว

“พวกเราจะใช้สิ่งนี้เพื่อขึ้นไปบนท้องฟ้างั้นหรอเนี่ย?,มันเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ!”

เหล่าลูกเรือได้เงยหน้า และจ้องมองไปที่เสาน้ําด้วยความตกตะลึง

กระแสน้ําวนได้ขยายใหญ่ขึ้นมาอย่างต่อเนื่องพร้อมกันกับเสาน้ําที่พุ่งทะยานขึ้นไปไม่หยุด

“เว้นระยะห่างจากมันเอาไว้สิบเมตร,เจสันจ่าเอาไว้ให้ดี,สิบเมตร!”

โรแกนได้ตะโกนออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

เขารู้ดีว่าอีกไม่นานการระเบิดที่แท้จริงก็จะมาถึงแล้ว ดังนั้นระยะสิบเมตรจึงเป็นระยะทางที่ใกล้ และปลอดภัยที่สุด

“รับทราบกัปตัน!”

เจสันได้ขานรับออกมาพร้อมกับกําหางเสือเรือเอาไว้แน่น

“ส่วนพวกที่เหลือก็เตรียมรักษาบาลานซ์เอาไว้ให้ดีๆ!”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่จริงจังอีกครั้ง

คริกเกตได้มองมาที่ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความกระวนกระวายใจ ด้วยพลังอานาจที่น่าสะพรึงกลัวของน็อคอัพสตรีมเขาได้ทําการถอยกลับมาอีกสามไมล์

สิบนาทีต่อมา,เสาน้ําก็สูงขึ้นมาถึง 100 เมตร

“พระเจ้า! นี่มันจะสุดยอดเกินไปแล้ว!”

ในตอนนี้หัวใจของพวกเขากําลังสั่นไหวอย่างรุนแรงพวกเขานั้นไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ในเวลานี้คงจะมีเพียงแค่เทรนซ,คล็อกโคไดล์เท่านั้นที่ยังคงสงบอยู่เพราะว่าพวกเขาเคยเห็นมันมาแล้วที่โลกใหม่

“ระวังเอาไว้ให้ดีๆ มันใกล้จะปะทุขึ้นมาแล้ว!”

โรแกนได้จ้องมองไปที่ท้องทะเลด้วยท่าที่จริงจัง

ในตอนนั้นเองรูทดราก้อนก็ได้ลอยขึ้นไปตามกระแสของน็อคอัพสตรีมอย่างรวดเร็ว

“ปัง!”

รูทดราก้อนนั้นถึงกับสั่นไหวไปทั้งลํา

“ทําไมจู่ๆเรื่อถึงเคลื่อนไหวได้กัน, หรือว่ามันมีอะไรอยู่ข้างล่างมันจะต้องมีอะไรอยู่ข้างล่างแน่ๆ!”

ในตอนนั้นเองชาร์โปลอสก็ได้ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น

ใบหน้าของดาซได้เปลี่ยนไปเป็นขาวซีดส่วนทางด้านพวกมังกรคชสารนั้นต่างก็กลัวจนน้ําตาไหล พวกเขากําลังเกาะเสากระโดงเรือเอาไว้แน่น

พวกเขาทุกคนสัมผัสได้ว่ารูทดราก้อนนั้นกําลังหมุนขึ้นไปบนท้องฟ้า ตามกระแสน้ําของน็อคอัพสตรีม

“ปัง!”

ในเวลานี้ใบเรือและเส้นผมของพวกเขานั้นกําลังพลิ้วไหวอย่างรุนแรง

“ได้เวลาบินแล้ว!”

ในตอนนั้นเองจู่ๆโรแกนก็ได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น